~~สาวใสซ่า กะ นายตัวแสบ~~

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 : นายปากห.ม.า Vs ยัยป้าปากเน่า ~~

*********************************

ฉันฮุนซองฮี อายุ 16 ปี อยู่ไฮสคูลปี 1 โรงเรียนฟุกุโระ
ฉันแอบชอบผู้คนนึ่งมานานแล้ว เค้าคนนั้นก็คือลีชินวู >_<
จนถึงวันนี้ฉันตัดสิ้นใจได้แล้วว่า ฉันจะต้องทำอะไรซะอย่างเพื่อไม่ให้สุนัขมาคาบไปรับประทานซะก่อน อิอิ ^o^

*********************************

เริ่มปฏิบัติการแผนที่ 1 +++

"นี่แจอินฉันมีไรให้แกช่วยหน่อยอะ"

เพื่อนรักของฉันเองคนนี้ซี้ปึกกันมาก ๆ มันถามด้วยอาการที่แบบว่าง่วงสุด ๆ -_-^^ มรึงจะเอาไงกับกุเนี่ย อิอิ ล้อเล่นเพื่อนช้านไม่โหดขนาดนั้นหรอก แต่ก้อใช่ย่อยนะ

"หา...รายอะ -_-" ดูดิมันลากเสียงซะยาว ขี้เกียจจริง ๆ วะเพื่อนกุ

"ก็ แบบว่าแกก็รู้ช่ายปะ ว่าฉันชอบชินวูอะ >_<" อายวะ อิอิ สู้ ๆ

"อืม แล้วงาย -_-" นี่มรึงช่วยตาสว่างตื่นมาคุยกะกรูซะทีดิ โอ๊ยปวดหัวโว๊ย

"ก็ จะให้แกช่วยสืบเบอร์ให้หน่อยอะ" นะนะ อิอิ เกิดอาการกระตือรื้อร้นสุด ๆ

"อือ ไม่เห็นต้องสืบเลยวะ -_-" อ่าวไหนของมานเนี่ยละเมอไงวะเพื่อนกุ ตื่น ๆ โว๊ย

"ไมอะ" กรูชักเบื่อมานและ

"ก็ฉาน มีอยู่นี่ไง" หะ อะไรนะ O_O มานบอกว่ามีงั้นหรอ มานมี โหยไอ้นี่นิไม่เคยบอกจะอ่ะ ไปเอามาจากไหนวะ เพื่อนกรู

"ได้ไงอะ เฮ้ยไปเอามาจากไหน" ไม่น่าถามเลย

"นี่แกลืมไปแล้วหรอว่าเพื่อนแกเป็นใคร" เออจริงด้วย อ่าวแล้วเพื่อนกุเปงใครฟะ -_-;;

"ไม่ลื๊ม ไม่ลืม เพื่อนฉานนักเจือกตลอกกาน มีเบอร์หนุ่ม ๆ ทุกคนที่คิดว่าหล่อและที่สำคัญยังรู้ลึกทะลวงไปถึงก้นบึ้งของบุคคลเหล่านั้น OoO" อุ๊ย โคตะระเว้อร์ โอเว้อร์สุด ๆ อ่า

"อุ้ยเก่ง ๆ แต่นี่แกด่าหรือชมฉันอยู่วะเนี่ย" เค้าเรียกว่าหลอกด่าเว้ย

"ชมดิ" มือที่อยู่ด้านหลังก้อแอบเอานิ้วกลางไขว้นิ้วชี้เอาไว้

"อ่ะ ๆ เอาไป" หลังจากที่มันดูเบอร์จากในเครื่องแล้วจดใส่แผ่นกระดาษให้ฉัน โอ๊ะ ๆ ดีใจจัง

"0-4856-xxxx อ่าได้แล้วสำเร็จ ๆ ^o^" จะได้เริ่มปฏิบัติการขั้นแรก อิอิ

"นี่ แกเอาจริงหรอวะ ฉันแค่มีไว้เฉย ๆ ยังไม่กล้าคิดที่จะโทรเลย"

แล้วมึงเอามาไมมากมายเนี่ยหลายคนมาก โดว์ สงสัย มานเอามาไว้เก็งหวยล่ะซิท่า อ่าวเพื่อนกุเล่นหวยตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย ชักไปกานหย่ายและ เข้าเรื่อง ๆ

"อ่า มาถึงขั้นนี้แล้ว ฉันไม่ถอดใจง่าย ๆ หรอกเป็นไงเป็นกันเว้ย งานนี้ สู้ ^o^" เอาจริงเหรอเนี่ย เฮ้ยห้ามถอดใจ

****************************************

เป็นไปได้ด้วยดีแหะแจอินยอมให้ความร่วมมือ อิอิ คราวนี้ฉันไม่พลาดแน่
ชินวูจ๋ารอฉานแปปนึ่งนะ เดี๋ยวฉานจะโทรไปหาเดี๋ยวนี้แหละ ^_^

****************************************

เริ่มปฏิบัติการแผนที่ 2 +++

((ฮัลโหล !! ))

((.....)) OoO

ตู๊ด ๆ ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก sorry the number เฮ้ยไม่ใช่โว๊ยยัง
อยู่ -_-;;

((ใครอะ ไม่พูดวางนะโว๊ย !! )) O.o

((เออ ค่ะ ๆ ใช่ลีชินวูรึป่าวค่ะ)) ^o^

((ชินวูไหนวะ ไม่มีโว๊ย โทรผิดแล้วป้า)) -_-;;

((อ่าว นี่ไม่ใช่เหรอค่ะ)) -_-

((ใช่แล้วจ๊ะป้า)) O_o

((อ่าวแล้วตกลงจาใช่ลีชินวูหรือไม่ใช่เนี่ย)) -_-;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

((ฮะ ป้า นี่ป้าแกล้งโง่รึไงเนี่ย บอกว่าไม่ใช่ก้อไม่ใช่ ซิ โอ๊ยยัยป้างั่งเอ๋ย)) O.O

นี่ คำก็ป้า สองคำก้อป้าชักทนไม่ไหวแล้วนะ หึ ขอด่าหน่อยเหอะ

((นี่ฉันไม่ได้เป็นป้าแก แล้วฉันก็ไม่ได้งั่งด้วย แกไอ้ @#$%))

((โหย นี่ป้ามาด่ากันอย่างนี้ได้ไงเนี่ย ยัยป้าปากเน่านี่ป้าเป็นใครกันแน่เนี่ย......))

ตู๊ด ๆๆๆๆๆๆ

หึ ถ้าเจอล่ะน่าดู แค่โทรผิดแค่เนี่ย คอยดูเถอะฉันไม่หยุดแค่นี้หลอกไอ้ผู้ชายปากห.ม.า >o<

****************************************

ปฏิบัติการสองล้มเหลว อะไรวะดันโชคไม่ดีอีก ไปติดสายใครเนี่ยถ้าเจอตัวจริงฉันจะไม่แค่ด่านาย
แต่ฉันจะตั้นหน้านายด้วย หึ

*****************************************

ซุงวอนมิน : นำเรื่อง ++++++

((ฮัลโหล !! ))

((.....))

ไรวะโทรมาแล้วไมพูด จะเอาไงกันแน่เนี่ย ไม่ว่างนะโว๊ย กำลังหลีหญิงอยู่ เสียเวลาทำมาหากินหมด >o<

((ใครอะ ไม่พูดวางนะโว๊ย !! ))

((เออ ค่ะ ๆ ใช่ลีชินวูรึป่าวค่ะ))

ลีชินวู ไหนฟะ สงสัยจะเป็นยัยป้าแก่ หนังหนา เหนียงยาน เก่าแก่ แร้งทึ้ง -_-;;

((ชินวูไหนวะ ไม่มีโว๊ย โทรผิดแล้วป้า))

((อ่าว นี่ไม่ใช่เหรอค่ะ))

เออ ไม่ใช่

((ใช่แล้วจ๊ะป้า))

อ่าวก็ ไม่ใช่อะใช่แล้ว ที่ป้าพูดอะใช่แล้วใช่สุด ๆ ทุกท่านอาจจะงงได้น้า คือ
พระเอกเรื่องนี้มานกวนส้นตรีนอะ ^o^

((อ่าวแล้วตกลงจาใช่ลีชินวูหรือไม่ใช่เนี่ย))

อะไรเนี่ยป้านี่โง่จริง น่ารำคาญ =_+

((ฮะ ป้า นี่ป้าแกล้งโง่รึไงเนี่ย บอกว่าไม่ใช่ก้อไม่ใช่ ซิ โอ๊ยยัยป้างั่งเอ๊ย))

((นี่ฉันไม่ได้เป็นป้าแก แล้วฉันก็ไม่ได้งั่งด้วย แกไอ้ @#$%)) OoO

อ่าวเวร ด่ากันนี่หว่า แกตายแน่ยัยป้า ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมียัยป้าหน้าไหนกล้ามากขนาดนี่เลยนะเนี่ยยัยป้านี่คนแรก คิดว่าตัวเองเป็นใครเนี่ย ฮะยัยป้าปากเน่า OoO 33~~

((โหย นี่ป้ามาด่ากันอย่างนี้ได้ไงเนี่ย ยัยป้าปากเน่านี่ป้าเป็นใครกันแน่เนี่ย......))

ตู๊ด ๆๆๆๆๆๆ -_-
เออ จำไว้ล่ะกันมาด่ากันแบบนี้แล้ววางหูหนีเหรอ มันไม่จบแค่นั้นหรอกซุงวอนมินคนนี้ไม่ยอมแน่ อย่าให้รู้นะว่าเป็นใคร ยัยป้าปากเน่าเอ๊ย

**************************************

เช้าวันรุ่งขึ้น เอก อี้ egg ๆ (-_-  )(  -_-)(-_-  )(  -_-)
แหะ ๆ ๆ >O<โอ๊ยเหนื่อยจัง ฉันต้องวิ่งมาโรงเรียนอย่างนี้ทุกวันเลยใช่ไหมเนี่ย แม่นะแม่บอกช้าทุกทีเลย ( มันเกี่ยวอะไรกับแม่เนี่ยขณะเอาน้ำไปสาดยังไม่อยากจะตื่นเลย ไอ้ลูกคนนี้นิ : แม่ ) และ โอ๊ย ! ดูเหมือนว่าฉันจะวิ่งชนกับอะไรซักอย่าง สงสัยจะเป็นเปรตตัวสูงชะมัด เฮ้ยไม่ใช่ คนโว๊ย OoO

"โอ๊ย ! ขอโทษค่ะ"

O.O อึ่ง นิ่ง ต่างคนต่างจ้องตากัน โอ๊ยฉันไม่อยากจะละสายตาออกจากหมอนี่ได้เลย ชินวูก็ชินวูเถอะ ฉันขอนอกใจเธอได้ไหมเนี่ยเทพบุตรชัด ๆ หล่อมั่กมาก ตาของเขาก็คมมากมันทำให้ฉันอยากจะละลายอยู่นี้ให้ได้ เอ๋ บนนี้รู้สึกนิ่ม ๆ แฮะ ความจริงฉันควรจะต้องเจ็บซิก็ฉันวิ่งชนเขานี่หน่า

"นี่ ! ยัยช้างน้ำ เมื่อไรเธอจะลุกออกจากตัวฉันนะ ตัวเธอหนักเป็นบ้าเลย" -_-

อ่าว เฮ้ย ! จริงด้วย และทันใดนั้นฉันก็ลุกขึ้นออกจากตัวเขาด้วยความรวดเร็ว

"เออ ขอโทษทีนะ เธอเจ็บมากไหมอะ"

เนื่องจาก ฉันเห็นแผลที่ข้อศอกเขา มีเลือดซิบ ๆ ด้วย >_<

"ไม่เป็นไร แต่เธอน้ำหนักเท่าไรเนี่ย"

ฮะ น้ำหนักเท่าไร ? หมายความว่าไงฟะ -_-

"เอ่อ ก็ 45 ถามทำไมเหรอ"

"โห นี่ตาชั่งที่บ้านเธอโกงรึไงเนี่ย ทำไมมันถึงได้ขึ้นอืดขนาดนี้เนี่ย"

หะ O_O ขึ้นอืดเหรอหยาบคายมาก แล้วตาชั่งที่บ้านฉันก็ไม่ได้โกงด้วย

"นี่นาย พูดงี้ได้ไงเนี่ยฉันออกจะผอมเพียวนะ  นายกล้ามากเลยนะ ฉันอืดตรงไหนเนี่ย อย่าว่าแต่คนอื่นเค้าเลยนายเดินภาษาอะไรเนี่ยถึงมาชนคนอื่นเค้า"

"โหย เธอนอกจากจะไม่ยอมรับความความจริงแล้วยังมาใส่ร้ายคนอื่นอีก ใครชนใครไม่ทราบ ตัวเองวิ่งมาไม่ดูตาม้าตาเรือเอง แถมยังทำให้คนอื่นเดือดร้อนอีก"

เออ จริงด้วย -_- เราวิ่งมาไม่ดูเองนี่หน่า แล้วยังโทษคนอื่นอีก แต่มะกี้ฉันขอถอนคำพูดนะจากเทพบุตร ให้มันเป็นซาตานล่ะกาน ชิ และฉันก็เดินสะบัดก้นหนีไป ปล่อยให้นายนั้นเดินงงอยู่เบื้องหลัง O.O

"ฮุนซองฮี เธอมาสายอีกแล้วนะ เดินไปรวมกับเพื่อน ๆ ทางโน่นไป อ่า และนี่ใครเนี่ยนายตัวป่วนประจำโรงเรียนนายซุงวอนมินเจ้าเก่ามาสายทุกวัน ฉันควรทำไงกับพวกเธอดีเนี่ย"

ยัยอาจารย์เคี้ยวยัก อืมฉันเรียกครูคนนี้ว่าอย่างงี้เนื่องจากเธอมีเคี้ยวที่ใหญ่ยักข้างซ้าย เห็นแล้วน่ากลัวชะมัด -O-

"อาจารย์ก็ไม่ต้องทำอะไรซิครับ ปล่อยพวกผมไป อาจารย์ก็ไม่ต้องเหนื่อยด้วย "

นี่นายกล้าพูดแบบนั้นกับอาจารย์ได้ไงเนี่ย นั้นมันอาจารย์เคี้ยวยักเชี่ยวนะ

"อ๋อเหรอ เป็นความคิดที่ดีเหมือนกันนะซุงวอนมิน ฮึ งั้นเธอคนแรก"

จากนั้นอาจารย์ก็ง้างมือขึ้นเพื่อที่จะฟาดไม้เรียวลงไปที่ก้นของนายนั้น =_+ อืมนายชื่อซุงวอนมินหรอ อืม ๆ ฉันจะจำชื่อนี้ไปจนตายกล้าว่าฉันอืด ได้ไงกัน อืมนั้นแหละค่ะอาจารย์เอามันแรง ๆ ไปเลย เอาให้นั่งไม่ได้ทั้งวันเลย อิอิ สมน้ำหน้า และฉันก็เผลอยิ้มเยาะนายนั้นไปโดยไม่รู้ตัว ^O^

"นี่ ฮุนซองฮีเธอยิ้มอะไรนะ มีความสุขมากใช่ไหมที่เพื่อนโดนตี งั้นเธอคนต่อไปมานี่เลย" ง่ะ อาจารย์ได้ไงอะแค่ซะใจนิดเดียวเอง T_T

"ฮะ อะ เออ ได้ค่ะอาจารย์"

และฉันก็ได้ยินเสียงมือฟาดลงที่ก้นของกัน โอ๊ย TTT_TTT เจ็บไปหมดเลยอะสงสัยวันนี้ฉันคงจะนั่งไม่ได้แน่ อือ ๆ ฉันไม่น่าเลย

"ส่วนนักเรียนคนอื่น ๆ อยู่ถอนหญ้าตรงนี้ให้หมด"

O_O ได้ไงอะที่เราล่ะ โหย ไม่น่าเลย เพราะนายคนเดียว คนเดียวเท่านั้น ฉันจะต้องฆ่านายให้ได้คอยดูซิ

**************************************

"หวัดดีแจอิน" เฮ้อเหนื่อยมากเมื่อไรโรงเรียนจะมีลิฟท์กะเค้าเนี่ย ต้องให้ตะกายตึกขึ้นมาถึงชั้น 5 เป็นอะไรที่รันทดสุด ๆ

"นี่แก ยังเช้าอยู่เลยนะ ทำหน้ายังกะไปออกรบมาซัก 10 ชาติยังงั้นแหละ" เออมันก็ประมาณนั้นแหละ

"ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงว่ะ เฮ้อ...เออใช่ ฉันมีเรื่องที่ต้องชำระคดีความกับแกอยู่พอดีเลย แกนะแก เอาเบอร์มาหั้ยฉันเนี่ยเมื่อวานฉันโทรไป มันไม่ใช่เบอร์ของชินวูแต่เป็นเบอร์ของไอ้บ้าปากห.มาที่ไหนก็ไม่รู้ หึ"

พูดถึงแล้วยังอารมณ์เสียไม่หายเลย ไหนเมื่อวานจะโดนด่าเป็นยัยป้า ยัยโง่ ยัยงั่ง แล้วยังมาเมื่อเช้าอีก โดนหาว่าขึ้นอืดถามนายนั้นยังเป็นต้นเหตุที่ทำให้ฉันโดนเคี้ยวยักดี เฮ้อ มันถึงคราวซวยอะไรของชีวิตช้านเนี่ย

"อะไร จริงง่ะ เบอร์ที่ฉันให้ไม่ใช่เบอร์ชินวูหรอ ไหนก้อนี่ไง 0-9885-xxxx เบอร์นี้ชัวส์ ๆ 100%"

เฮ้ย ไม่คุ้นเลยวะ

"อะไรนะแต่ที่เมื่อวานแกบอกฉันมัน 0-4856-xxxx ไงเนี่ย ลายมือแกเองนะ"

มันดูเศษกระดาษที่ยับยู้ยี้ แล้วพะยักหน้าหงึก ๆ

"แกฉันขอโทษว่ะ เมื่อวานคงละเมออ่ะ เหอะ ๆ อยากรู้ไหมนี่เบอร์"

"ถามได้โคตรจะอยากเลย ฉันจะได้ไปตั้นหน้ามันซักทีขอหาด่าฉันเป็นยัยป้า"

"ซุงวอนมิน"

"อะไร ?"

"ก็ไอ้ปากห.มาที่แกอยากตั้นหน้ามันชื่อ ซุงวอนมิน"

เออ ซุงวอนมินหรอ ชื่อมันคุ้น ๆ ว่ะ เคยได้ยินที่ไหนน้า... แล้วภาพต่าง ๆ ในตอนเช้าก้อเริ่มเข้ามาในหัวอย่างช้ามันด่าฉันขึ้นอืด มันเป็นต้นเหตุให้ฉันโดนยัยเคี้ยวยักตี มัน ๆ ๆ มันเป็คน ๆ เดียวกัน ซุงวอนมิน แกที่ด่าฉันเป็นยัยป้า ยัยงั่ง ยัยโง่ ฉันไม่ปล่อยให้แกลอยนวนแน่ วอนมิน วอนมิน หึหึ

"เฮ้ย! แกคิดไรอยู่วะ แค่ฉันบอกว่าเป็นวอนมินแกก็อึ้งไปนานเลย"

ฉันก็คิดที่จะฉีกมันเป็นชิ้น ๆ ไง เฮ้ย ไม่ใช่นางเอกจะโหดร้ายแบบนั้นได้ไง

"ฉันก็คิดว่ามันเป็นใครไง แล้วพอนึกออก ฉันก้อคิดวิธีที่จะแก้แค้นมัน"

"แกเรียกเค้าว่ามันไม่ได้นะเว้ย เค้าเป็นรุ่นพี่พวกเรา ต้องเรียกว่ารุ่นพี่วอนมินถึงจะถูก และเค้าก็ออกจะหล่อราวกับเทพบุตรขนาดนั้น" โอ้ เริ่มอยากจะอวกขึ้นมาเลย ดูมันพูดดิ ตานี่เป็นประกายแวววับเลย แถมยังทำมือทำไม้อีก โอ้เพื่อนกุ

**************************************

เฮ้อแผนการจับ เฮ้ยจีบชินวูยังไม่รุล่วง ฉันยังต้องมาวางแผนแก้แค้นนายวอนมินอีก เอาไงดีน้าจะแก้แค้นนายนั้นได้สาสม คอยดูเถอะ

**************************************

ฝากด้วยนะค่ะ

อ่านแล้วก้อขอคอมเม้นท์หน่อย จาได้มีกำลังใจในการเขียนต่อ

ขอบคุณค่ะ