ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 รถชนฉันในวันนั้น + ฉันเจอกับเธอ
� ผมรีบวิ่งหนีออกมาจากบ้านเมื่อพ่อผมจะให้ผมไปเรียนต่างประเทศแต่ผมไม่ไปทำไมต้องบังคับกันด้วยเรื่องแบบนี้ผมไม่เข้าใจ พ่อให้ผมเลือกสองทางคือออกจากบ้านนี้ไปโดยที่ไม่ต้องกลับมาให้เห็นหน้ากันอีกเลย ผมวิ่งไปจนถึงปากซอยบ้านผม แต่ผมไม่ทันระวัง โดนรถเก๋งสีดำจะจนอยู่
������� แอ๊กกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!~
"� โอ๊ย !!! " ผมกระเด็นไปชนรู้สึกว่าเริ่มเจ็บตรงบริเวณแขนข้างขวา และรถเก๋งคันนั้นก็ขับหนีไปไม่ติดทะเบียบด้วย ตอนนี้ผมทรมานสุดๆ ทั้งเจ็บแขนผมสงสัยว่าจะหักด้วยอ่ะสิ หึหึ ไม่มีใครสงสารคนหล่อๆแบบผมมั้งเลยอ่ะ แต่มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งมาจากรถเก๋ง สีขาว มาช่วยผม พลเมืองดีเหลือเกิน
"เจ็บตรงไหนไหมครับ "
"ตรงแขนอ่ะฮ่ัะ ช่วยผมด้วย เจ็บมากเลย "
"งั้นไปเดี๋ยวผมพาไปโรงพยาบาล "ผู้ชายคนนั้นเริ่มมาประคองผมให้ลุกขึ้นแต่ผมรู้สึกว่า เจ็บตรงข้อเท้าด้วยอ่ะ ๆ
"โอ๊ยยย " ผมจะล้มลงแต่ผู้ชายที่ช่วยผมก็ประคองไว้ทัน เขาทั้งกอดเอวผม และมือผมก็ไปจับตรงไหล่ของเขา
" เดินไหวไหมครับ "
"นิดหน่อยฮ่ะ "
". . ." เค้ายิ้มก่อนที่จะ. . . .
" เห้ยย !! ฉันบอกว่าเดินไหวไงฮ่ะ จะอุ้มทำไมอ่า ฉันหนักจะตาย"
"เบาจะตาย เบากว่าผู้หญิงบางคนอีก "
"ปล่อยดิ ปล่อยดิ " ผมดิ้นๆ จะให้เขาปล่อย
"ถ้าปล่อยให้ตกลงไปเลยนะ " เขาทำท่าเหมือจะปล่อยผมลงไปจริงๆ แต่ผมรีบไปกอดคอเขาแล้ซุกหัวลงบนอกใหญ่เขาทันที
" ไอ้บ้า !! จะได้ไปไหมเนี้ยโรงพยาบาลอ่ะ "
" อ่ะๆ ไปๆ " เขา อุ้มผมไปแล้วเปิดประตู รถแล้ววางผมลงบนเบาะหนัง สีดำ
เลือดของผมไหลเยอะขึ้นเรื่อยๆจนเห็นแผลที่กำลังฉีกบนบริเวณข้อมือ�
"หือ หือ แผลฉีกอ่าาา "
"ใกล้ถึงแล้ว อย่าไปดูมันดิ "
"อื้อๆ " ผมหลับตาปี๋ไม่อยากเห็นขอมือตัวเองในสภาพนี้เลย
"ถึงแล้วๆ "� ตอนนี้ผมล้าไปทั้งตัวแล้วเหมือนเลือกกำลังจะหมดตัวอย่างนั้นอ่ะ
". . ."
"เธอๆ ทำใจดีๆนะอย่าพึ่งหลับ "
ผมไม่อยากจะหลับหรอกครับ แต่ภาพที่ผมเห็นเริ่มหายไปหายไปเรื่อยๆ
�
������� แอ๊กกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!~
"� โอ๊ย !!! " ผมกระเด็นไปชนรู้สึกว่าเริ่มเจ็บตรงบริเวณแขนข้างขวา และรถเก๋งคันนั้นก็ขับหนีไปไม่ติดทะเบียบด้วย ตอนนี้ผมทรมานสุดๆ ทั้งเจ็บแขนผมสงสัยว่าจะหักด้วยอ่ะสิ หึหึ ไม่มีใครสงสารคนหล่อๆแบบผมมั้งเลยอ่ะ แต่มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งมาจากรถเก๋ง สีขาว มาช่วยผม พลเมืองดีเหลือเกิน
"เจ็บตรงไหนไหมครับ "
"ตรงแขนอ่ะฮ่ัะ ช่วยผมด้วย เจ็บมากเลย "
"งั้นไปเดี๋ยวผมพาไปโรงพยาบาล "ผู้ชายคนนั้นเริ่มมาประคองผมให้ลุกขึ้นแต่ผมรู้สึกว่า เจ็บตรงข้อเท้าด้วยอ่ะ ๆ
"โอ๊ยยย " ผมจะล้มลงแต่ผู้ชายที่ช่วยผมก็ประคองไว้ทัน เขาทั้งกอดเอวผม และมือผมก็ไปจับตรงไหล่ของเขา
" เดินไหวไหมครับ "
"นิดหน่อยฮ่ะ "
". . ." เค้ายิ้มก่อนที่จะ. . . .
" เห้ยย !! ฉันบอกว่าเดินไหวไงฮ่ะ จะอุ้มทำไมอ่า ฉันหนักจะตาย"
"เบาจะตาย เบากว่าผู้หญิงบางคนอีก "
"ปล่อยดิ ปล่อยดิ " ผมดิ้นๆ จะให้เขาปล่อย
"ถ้าปล่อยให้ตกลงไปเลยนะ " เขาทำท่าเหมือจะปล่อยผมลงไปจริงๆ แต่ผมรีบไปกอดคอเขาแล้ซุกหัวลงบนอกใหญ่เขาทันที
" ไอ้บ้า !! จะได้ไปไหมเนี้ยโรงพยาบาลอ่ะ "
" อ่ะๆ ไปๆ " เขา อุ้มผมไปแล้วเปิดประตู รถแล้ววางผมลงบนเบาะหนัง สีดำ
เลือดของผมไหลเยอะขึ้นเรื่อยๆจนเห็นแผลที่กำลังฉีกบนบริเวณข้อมือ�
"หือ หือ แผลฉีกอ่าาา "
"ใกล้ถึงแล้ว อย่าไปดูมันดิ "
"อื้อๆ " ผมหลับตาปี๋ไม่อยากเห็นขอมือตัวเองในสภาพนี้เลย
"ถึงแล้วๆ "� ตอนนี้ผมล้าไปทั้งตัวแล้วเหมือนเลือกกำลังจะหมดตัวอย่างนั้นอ่ะ
". . ."
"เธอๆ ทำใจดีๆนะอย่าพึ่งหลับ "
ผมไม่อยากจะหลับหรอกครับ แต่ภาพที่ผมเห็นเริ่มหายไปหายไปเรื่อยๆ
�
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น