ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความเปลี่ยนแปลง
ณ คฤหาสน์ร้อยล้านของคุณนายสายสมร ><
เวลา 8 . 00 น.
ฉันนอนหลับอยู่บนเตียงในห้องสุดหรูของฉันอย่างไม่มีทางตื่น !! [ไรท์ : อย่าบอกนะนางเอกเป็นผี] [คิม:ก็เธอเป็นคนเขียนนะยะ >0<]
แต่ก็ต้องเริ่มรู้สึกตัวเมื่อมีมืออุ่นๆ มาดึงผ้าห่มของฉันออก ฉันรู้ว่าต้องเป็นพี่น้อยหน่า สาวประเภทสองที่เป็นคนรับใช้ส่วนตั๊วส่วนตัวของฉัน
"คิมอยากนอนต่อค่ะ คิมง่วงมากๆเลย "
พี่น้อยหน่าไม่ตอบอะไร และเริ่มดึงผ้าห่มออกเรื่อยๆ ปกติพี่น้อยหน่าจะพูดเก่งไม่ใช่หรอ สงสัยวันนี้กินยาไม่เขย่าขวดแหงๆ
"พี่น้อยหน่าค่ะ คิมบอกว่าหยากนอนต่อ งะ.."
ฉันลุกจากเตียงมา แต่ภาพที่ฉันเห็นอยู่ไม่ใช่พี่น้อยหน่า กลับเป็นผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ [ซึ่งฉันไม่รู้จัก] ใบหน้าของเขาดูดีมากแม้อยู๋ในชุดสบายๆ
"นะนะนาย เป็นใคร เข้ามาทำอะไรในห้องฉัน "
ฉันถามนายคนที่ฉันไม่รู็จักด้วยเสียงสั่นกลัว
"อ่อ ฉันแค่มาปลุกแต่ถ้าอยากรู้อะไรเพิ่มเติมถามแม่เธอจะดีกว่านะ "
นายคนที่ฉันไม่รู้จักตอบแล้วเดินจากไปด้วยรอยยิ้มแบบกวนสุดๆ
ฉันว่าแม่ฉันต้องมีแผนการอะไรแน่ๆ เลย ฉันรีบลุกจากที่นอนแล้วอาบน้ำแต่งตัว
ก๊อกๆ
"พี่น้อยหน่าเองคร้าาคุณหนู"พี่น้อยหน่าเอาเสื้อผ้าที่รีดแล้วมาให้พอดี ฉันจึงไม่รอช้าที่จะยิงคำถามใส่พี่น้อยหน่า
"พี่น้อยหน่าค่ะนายคนนั้นเป็นใคร เค้ามาถึงอะไรที่นี่ แล้วรปภ.ให้เค้ามาได้ยังไงค่ะ แล้วคุณแม่ของคิมไปไหนละแล้ว..."
พี่น้อยหน่ารีบยกมือขึ้นห้ามก่อนที่ฉันจะยิงคำถามใส่ต่อไป ก็ฉันต้องการรู้นี่หน่า เหมือนตอนนี้ในบ้านฉันรู้กันหมดแล้ว ยกเว้น "ฉัน"
"อ่อ นั่นคุณ ปริญ ลูกชายเพื่อนของคุณแม่ของคุณหนูไงค่ะส่วนคำถามที่สอง พี่น้อยหน่าว่าถามคุณแม่ของคุณหนูดีกว่าค่ะ พี่ไปละนะค่ะ"
ฉันยิ่งงงหนักกว่าเดิมทำไมทั้งนายนั่นแล้วพี่น้อยหน่าถึงพูดเหมือนกันว่า ให้ฉันถามคุณแม่ ฉันไม่รอช้าที่จะโทรศัพท์ไปหาแม่
"ฮัลโหล แม่หรอค่ะ คือว่าหนูมีเรื่องจะถามนะค่ะ "
[เอ่อลูกจ๋าคือตอนนี้แม่ไม่ว่างนะ ติดงานมากเลย ไว้กลับไปค่อยคุยกันนะ]
"แม่จะกลับมากี่โมงค่ะ"
[คงจะอีกหลายเดือนอ่ะจ้ะ ]
"ตอนนี้แม่อยู่ไหนค่ะเนี่ย ? "
[ต่างประเทศอ่ะลูก แม่บินมาชอปปิ้งกับเพื่อน บ้ายบายลูกรักเดี๋ยวแม่จะซื้อกระเป๋าไปฝาก]
"ดะดะเดี๋ยววก่อนค่ะแม่"
ตู้ด~~~~~ตู้ด
ให้ตายสิแม่กดตัดสายไปละ เห้อฉันจะต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับนายนั่นนะหรอ TOT OMG ถ้านายนั่นปล้ำฉันจะทำไง ? [ไรท์:ไม่มีทางเพราะพระเอกเป็นสามีฉัน] [คิม : อย่ามโนค่ะะ]
เวลา 8 . 00 น.
ฉันนอนหลับอยู่บนเตียงในห้องสุดหรูของฉันอย่างไม่มีทางตื่น !! [ไรท์ : อย่าบอกนะนางเอกเป็นผี] [คิม:ก็เธอเป็นคนเขียนนะยะ >0<]
แต่ก็ต้องเริ่มรู้สึกตัวเมื่อมีมืออุ่นๆ มาดึงผ้าห่มของฉันออก ฉันรู้ว่าต้องเป็นพี่น้อยหน่า สาวประเภทสองที่เป็นคนรับใช้ส่วนตั๊วส่วนตัวของฉัน
"คิมอยากนอนต่อค่ะ คิมง่วงมากๆเลย "
พี่น้อยหน่าไม่ตอบอะไร และเริ่มดึงผ้าห่มออกเรื่อยๆ ปกติพี่น้อยหน่าจะพูดเก่งไม่ใช่หรอ สงสัยวันนี้กินยาไม่เขย่าขวดแหงๆ
"พี่น้อยหน่าค่ะ คิมบอกว่าหยากนอนต่อ งะ.."
ฉันลุกจากเตียงมา แต่ภาพที่ฉันเห็นอยู่ไม่ใช่พี่น้อยหน่า กลับเป็นผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ [ซึ่งฉันไม่รู้จัก] ใบหน้าของเขาดูดีมากแม้อยู๋ในชุดสบายๆ
"นะนะนาย เป็นใคร เข้ามาทำอะไรในห้องฉัน "
ฉันถามนายคนที่ฉันไม่รู็จักด้วยเสียงสั่นกลัว
"อ่อ ฉันแค่มาปลุกแต่ถ้าอยากรู้อะไรเพิ่มเติมถามแม่เธอจะดีกว่านะ "
นายคนที่ฉันไม่รู้จักตอบแล้วเดินจากไปด้วยรอยยิ้มแบบกวนสุดๆ
ฉันว่าแม่ฉันต้องมีแผนการอะไรแน่ๆ เลย ฉันรีบลุกจากที่นอนแล้วอาบน้ำแต่งตัว
ก๊อกๆ
"พี่น้อยหน่าเองคร้าาคุณหนู"พี่น้อยหน่าเอาเสื้อผ้าที่รีดแล้วมาให้พอดี ฉันจึงไม่รอช้าที่จะยิงคำถามใส่พี่น้อยหน่า
"พี่น้อยหน่าค่ะนายคนนั้นเป็นใคร เค้ามาถึงอะไรที่นี่ แล้วรปภ.ให้เค้ามาได้ยังไงค่ะ แล้วคุณแม่ของคิมไปไหนละแล้ว..."
พี่น้อยหน่ารีบยกมือขึ้นห้ามก่อนที่ฉันจะยิงคำถามใส่ต่อไป ก็ฉันต้องการรู้นี่หน่า เหมือนตอนนี้ในบ้านฉันรู้กันหมดแล้ว ยกเว้น "ฉัน"
"อ่อ นั่นคุณ ปริญ ลูกชายเพื่อนของคุณแม่ของคุณหนูไงค่ะส่วนคำถามที่สอง พี่น้อยหน่าว่าถามคุณแม่ของคุณหนูดีกว่าค่ะ พี่ไปละนะค่ะ"
ฉันยิ่งงงหนักกว่าเดิมทำไมทั้งนายนั่นแล้วพี่น้อยหน่าถึงพูดเหมือนกันว่า ให้ฉันถามคุณแม่ ฉันไม่รอช้าที่จะโทรศัพท์ไปหาแม่
"ฮัลโหล แม่หรอค่ะ คือว่าหนูมีเรื่องจะถามนะค่ะ "
[เอ่อลูกจ๋าคือตอนนี้แม่ไม่ว่างนะ ติดงานมากเลย ไว้กลับไปค่อยคุยกันนะ]
"แม่จะกลับมากี่โมงค่ะ"
[คงจะอีกหลายเดือนอ่ะจ้ะ ]
"ตอนนี้แม่อยู่ไหนค่ะเนี่ย ? "
[ต่างประเทศอ่ะลูก แม่บินมาชอปปิ้งกับเพื่อน บ้ายบายลูกรักเดี๋ยวแม่จะซื้อกระเป๋าไปฝาก]
"ดะดะเดี๋ยววก่อนค่ะแม่"
ตู้ด~~~~~ตู้ด
ให้ตายสิแม่กดตัดสายไปละ เห้อฉันจะต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับนายนั่นนะหรอ TOT OMG ถ้านายนั่นปล้ำฉันจะทำไง ? [ไรท์:ไม่มีทางเพราะพระเอกเป็นสามีฉัน] [คิม : อย่ามโนค่ะะ]
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น