ลุ้นหัวใจให้ลงล็อค

ลำดับตอนที่ #1 : Part l : พริบพรี

Ting Ga Ring Ga Ring Ga Ting Ga Ring Ga Ring Ga Ting Ga Ring Ga Ring Ga Ting Ting Ting Ting~~~

บ่ายแก่ๆ วันศุกร์ เสียงโทรศัพท์ของสาวใส ไลฟ์ไสตล์แปลกประหลาด ได้แผดเสียงขึ้น สร้างความหงุดหงิดให้แก่ ผู้ที่ถูกขัดจากการเล่นอย่างเมามันของเธอ

“ใครวะ มันช่างโทรตอนลงดันเนี่ย” พริบพรีสบถออกมา พร้อมหยิบมือถือ ขึ้นมาดู เธอมองมองดู ชื่อคนที่โทรเข้ามา แล้วจึงหันไป mute ไมค์ใน ts จากนั้นเธอจึงกดรับสาย ยัยนับดาวเพื่อนสนิทของเธอ

(กว่าจะรับได้นะนาง ทำอะไรอยู่ยะ) (^๐^)]

“ทำเหมือนทุกวัน ไง ถามได้” หญิงสาว ตอบเพื่อนสาวในโทรศัพท์ ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

(หง่ะเล่นแต่เกมส์ ลืมฉันเลยนะ รู้มั้ย ช้านเหงาจนอยากตื้ดๆ ฝุดๆเบย) (^๐^)]

“ขี้เกียจออกอะ” (= =)] พริบพรีรู้ทันนับดาว เพื่อนสาวที่ชอบไปแดนซ์คลายเครียด จึงตอบไปอย่างเฉยเมย

(แกวันนี้มัน วันศุกร์แห่งนะชาตินะ ไปเหอะ นานๆสามีฉันจะไม่อยู่ทั้งที นะๆ พริบนะ)(-o-)]

“no money  ว่ะ”  (= =)]

(เอาแค่ร่างกายแกไปที่ร้านพอ เด่วช้านเลี้ยงเอง เคนะ) (^_^)]

“....ไว้ก่อน เด่วให้คำตอบตอนเย็น เคมะ” (= =)]

(อะไรว้า ไปเหอะ นะๆ พริบพรี คนดี้คนดีของนับ)

“เออ เด่วตอนเย็น โทรไปบอกอีกทีนะ ขอเวลา make money ก่อน” พูดจบก็กดสายทิ้ง หันมาเล่นเกมส์หาตังค์ส่งลูกค้าของเธออย่างรวดเร็ว แล้วก็กลับเข้าสู่โลกออนไลน์ของเธออีกครั้ง

     Ting Ga Ring Ga Ring Ga Ting Ga Ring Ga Ring Ga Ting Ga Ring Ga Ring Ga Ting Ting Ting Ting~~~

เมื่อเข็มสั้นชี้ที่เลข 5 ปละเข็มยาวชี้ที่เลข 12 เสียงโทรศัพท์ ของนับดาวที่มาทวงคำตอบ จากพริบพรี ก็ดังขึ้น หญิงสาวปรือตาขึ้นมา รับสาย

(เจอกันที่ร้าน สามทุ่ม นะแก)

“ไปไหนนิ่”

(ตื้ดๆ ที่เดิม สองทุ่ม ละเจอกัน ฉันจัดการลูกก่อน)

“เฮ้ยๆ เด่วๆ ไอนับฉันไม่..” พูดไม่ทันจบ เพื่อนสาวตัวดีก็กดสาย โทรกลับไปก็ไม่รับซะดื้อๆ พริบพรีจึง ต้องไปเที่ยวอย่างไม่มีข้อแม้ เพราะในใจก็รุ้ดีว่าเพื่อนของตัวเอง ตั้งแต่แต่งงานมีลูก ต้องเจอสาระพัดปัญหาที่รุมเร้า ความแหงาที่ไม่ได้ออกไปไหนมาไหนห เธอจึงเต็มใจกับนับดาวเป็นบาวครั้ง คิดได้ หญิงสาวธุระในบ้านที่เธอต้องจัดการคือล้างจานและให้อาหารสุนัข  อาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย แล้วกินข้าวกับอาม่าและพับแพรน้องสาวของเธอ และขออนุญาตคุณย่าเพื่อค้างบ้านนับดาว เพื่อนสาวของเธอ โดยอ้างว่าไป ช่วยเลี้ยงลมหนาวลูกชายจอมป่วนของนับดาว ซึ่งคุณย่าเองอก็ไม่ได้ขัดอะไรเพราะเห็นสองสาวสนิทกันมานานความสัมพันธ์ราวกับเป็นพี่เป็นน้องคลานตามกันมา ทั้งที่จริงๆแล้ว เธอโกหกไปเพื่อให้ท่านสบายใจ และไม่อยากให้อาม่ารู้ว่าเธอไปเที่ยวกลางคืน เพราะที่บ้านของเธอมีทัศนคติที่ไม่ดีกับผู้หญิงที่เที่ยวกลางคืน

เวลาสองทุ่ม เศษ

พริบพรี มาถึงร้านสายเล็กน้อยเธอใส่ กางเกงยีนขาสั้น เสื้อกล้ามสีเทา คลุมทับด้วยเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่สียีนซีดๆ กับรองเท้าผ้าใบ ที่ดูทะมัดแมงรับกับรูปร่างสูงยาวของเธออย่างดี เธอแต่งหน้าอ่อนๆด้วยกันกรีดอายไลน์เนอร์เบาๆ  ทาลิปกลอสทับติ้นท์สีชมพูบางๆ ปัดแก้มสีชมพูระเรื่อ รวบผมทำเป็นโดนัทหลวม ดูสบายๆ เธอมองหามุม เล็กๆเพื่อที่จะยืนฟังเพลงแล้วยืนแดนซ์ เธอจิบเบียร์ในมือ เป็นระยะ พร้อมมองคนรอบตัว บางคนก็เต้นรั่ว เต้นยั่ว เต้นแปลก เธอมองคนไปเรื่อย จนสะดุดสาวๆกลุ่มหนึ่งเข้า สาวๆกลุ่มนั้นคือเพื่อนเก่ามัยเรียนมหาลัย มีเพื่อนคนนึงในกลุ่มนั้นเห็นเธอ แล้วไปบอกเพื่อนเพื่อนที่เหลือว่า เธออยู่ตรงนั้น เพื่อนทั้งกลุ่มก็กวักมือเรียกเธอไปหาเป็นพัลวัล เธอยกขวดเบียร์เป็นเชิงตอบรับ แล้วเดินเข้าไปทักทาย กลุ่มเพื่อนสาวของเธอ

“หายเงียบเลยนะแก ไม่ส่งข่าวคราวหากันบ้าง ทักไลน์ไปกว่าจะตอบ ฉันก็ลืมไปละว่าไลน์ไปหาแก” แมท เพื่อนสาวในกลุ่มทักทาย

“เออ พอดีโทรศัพท์มันพังอะ โทษทีว่ะ”

“แล้วเมื่อไหร่จบเนี่ย” เพื่อนสาวอีกคนถามขึ้น

“โหย คำถามนี้ เจอจนเบื่อขี้เกียจจะตอบว่ะ พาสๆ ไม่ตอบเว้ย อิอิ” พริบพรีตอบเพื่อนอย่างขำๆ เรียกเสียงหัวเราะให้เพื่อนว่าเธอนั้นไม่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย

“แล้วอะไร มันดลใจมา เที่ยวได้เนี่ย"
"ลมที่ชื่อ นับดาว ไง นัดกันมาเจอที่นี่ตอนสองทุ่ม นี่ปาไปสามทุ่มแล้ว นางยังไม่มาเลย"

“โหย นางก็ไม่ยอมแพ้เลยนะ ลุกหนึ่งยังเปรี้ยว ฉันเห็นรูปลูกนางนะ โอ้ยน่ารักน่าหยิก”

“กำลังซนเลยล่ะ ว่าละฉันขอตัวไปโทรหามันก่อนนะ”

“อือ มาก็มารวมกันที่โต๊ะนี่แหล่ะ คนเยอะสนุกดี”

“แหม่ คนเยอะตัวหารเยอะขึ้นรึป่าว ไอแมท”

“ไม่ต้องพูดมากเลย ไอพริบ หมดแก้วนี่แล้วก็ไปโทรตามไอนับมา ไม่ได้เจอนานละ”

“ต้องหมดแก้วด้วยหรอ” (= =)a

“ใช่ หมดแก้วๆ” กลุ่มสาวๆ เชียร์อัพ กันสนุกสนานแข่งกับเสียงในร้าน

หญิงสาวแยกตัวออกจากกลุ่มเพื่อออกมาโทรศัพท์ เพื่อนสาวตัวดีก็ยังไม่รับสาย จนกระทั่ง

(ฮัลโหล)

“ไอนับ แกอยู่ไหน นัดฉันมาละสายเป็นชั่วโมง คราวหน้าไม่มาละนะ @#$#%”  (=*=)]

(พริบหรอ)

“เอ่อ...ค่ะ นั่นใครคะ” ("OoO)]

(นี่อี๊เอง ไอนับคงไปไม่ได้ มันเป็นแม่ คนเป็นแม่ที่ไหนยังจะห่วงไปเที่ยว นับมันควรอยู่บ้านเลี้ยงลูก พริบเองก็กลับบ้านซะอย่าไปตามใจไอนับให้มากนัก เด่วได้พากันเสียทั้งคู่พอดี)

“แล้วนับ มันทำอะไรอยู่หรอคะอี๊”  

(เลี้ยงลูกอยู่ในห้องน่ะ)

“ขอพริบคุยกับนับสักหน่อยได้มั้ยคะ”

(อ่อได้ๆ รอแปป นะ)

(อาย พริบบบ....) [(ToT)

“เสียงหงอย เชียวนะแก”

(ฉันขอโทษทีนะ ไม่รู้ว่าอี๊ จะมาว่ะ ไปไม่ได้แล้วอ่า) [(ToT)

“อืม ไม่เป็นไร พอจะรู้สถานการณ์อยู่ แกก็อยู่บ้านเลี้ยงลูกดีละ”

(แล้วแก อะ)

“ก็อยู่คุยกะพวกไอแมท สักพักก็คงกลับอะ”

(เจอพวกไอแมทหรอ อุ้ย อยากไปอ่า) [(T^T)

“ครบแกงค์ เลยจ้า คิคิ” (=w=)]

(เออ ดีละแกจะได้ไม่เหงา โอ๊ยอยากไปเจอพวกไอแมทอะ ทั้งที่ม๊า เค้าบอกจะดูเจ้าหนาวให้ อี๊ดันมา เซ็งเบยวุ้ย)

“เอาหน่ะ ที่อี๊แกพูดก็จริงของเขานะ เอาไว้โอกาสหน้าละกันสัญญาจะมาเป็นเพื่อน”

(แล้วแกจะไปนอนไหนอะ)

“ก็ไปคงนอนร้านเจ้ป้อนอะ”

(เออ ดีละ แกกลับเข้าไปหาพวกไอแมท เถอะ ฝากบอกด้วย ฉันติดคุกอยู่ออกไม่ได้ คิดถึงพวกมันมากๆ อยากเจอ โอเค๊)

“อืม เด่วฉันบอกให้”

(แล้วเด่วพรุ่งนี้ฉันโทรหาอีกที เที่ยวให้สนุกนะ)

หญิงสาวเดินกลับเข้าร้านอย่าง หน่ายๆ ....