คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : intro
“อ๊ายยยยยย!!!!!!!”
“ยัยบ้า โดนน้ำร้อนลวกรึไง ร้องอยู่ได้” นุกนิก เพื่อนร่างสูงเบื่อกับคนตรงหน้าเอามากๆ จะไม่ให้เบื่อได้ยังไงล่ะ ในเมื่อเพื่อนร่างเล็กจู่ๆก็ร้องออกมา ตอนที่เขากำลังใช้สมาธิในการอ่านหนังสือเตรียมสอบมิดเทอมอยู่
“พี่แบคของชั้นนน ฮือๆๆๆ” ร่างบางร้องอย่างโหยหวน
“อะไรของมึง เอาอีกแล้วหรอ-_-‘ ” นุกนิกทำหน้าเอือมๆกับเพื่อนคนนี้ ท่าจะอาการหนัก
“กูรับไม่ได้ พี่แบคไปกอดกับโบมิอ่ะ T^T”
“กูว่ามึงเลิกโอดครวญแล้วมาอ่านหนังสือเหอะ ไอ้นินิว อยากติดกินไข่ต้มรึไง” นุกนิกยื่นมือไปตบไหลนินิวเพื่อปลอบ ประมาณว่า เค้าอยู่สูงเกินไป เลิกฝัน แล้วอยู่กับปัจจุบันเถอะ
ปั้ง!!!!!!
“ไม่ได้!! กูต้องไปทวงของกูคืน” นินิวตบโต๊ะเสียงดังและพูดออกมาอย่างมั่นใจ
“มึงจะทำอะไรของมึงวะ”
“คอยดูแล้วกัน” ร่างบางกอดอกอย่างภาคภูมิใจ ส่วนเพื่อนร่างสูงก็ทำได้แค่ถอนหายใจแล้วหันกลับไปสนใจหนังสือเรียนต่อ ปล่อยให้นินิวเพ้อฝันอยู่แบบนั้นแหละ
.
หลังสอบมิดเทอม
.
.
.
“มึง...วันนี้ไปฉลองกันหน่อยมั้ย สอบเสร็จโครตโล่งเลยว่ะ” นุกนิกเอ่ยเพื่อนของตนหลังจากออกมาจากห้องสอบ
“โทดทีว่ะ กูไม่ว่าง กูมีภารกิจ” ร่างบางตอบปฏิเสธออกไป
“ภารกิจอะไรของมึง เดี๋ยวนี้มึงไม่ค่อยว่างเลยนะ”
“กูต้องอ่านหนังสือ เพื่อไปตามฝันของกู จบปะ” ร่างบางพูดจบก็เดินออกไปจากตรงนั้นทันที
“ชักจะเป็นเอามากเลยว่ะ เพื่อนกู...เฮ้ออออ” ร่างสูงได้แต่บ่นกับตัวเองหลังจากนินิวเดินออกไปแล้ว เหมือนไม่เชื่อว่าร่างบางจะทำได้
.
.
.
.
เวลาผ่านไป ไวเหมือนโกหก
.
.
.
หลังสอบปลายภาค
ร่างบางใจจดใจจ่ออยู่หน้าคอมเพื่อเช็คอะไรบางอย่าง หลังจากสอบเสร็จก็รีบมาที่ห้องคอมของโรงเรียนทันที มือบางที่จับเมาท์อยูก็เริ่มสั่นๆ ใจเต้นตุบตับๆอยู่ข้างในหน้าอกด้านซ้าย เหงื่อเริ่มไหลออกมา เพราะลุ้นนานเกินไป(เน็ตโรงเรียนช้าเว่อร์) หลังจากนั้นร่างบางต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นชื่อตัวเองปรากฏอยู่บนหน้าจอ
“กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” นินิวกระโดดโลดเต้นแบบดีใจสุดๆ
“มึงเป็นอะไรวะ ใครเหยียบหางมึง” เพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆตกใจเสียงกรี๊ดจึงถบสขึ้นมา
“ไอ้นุก กูจะได้ไปเจอพี่แบคแล้วนะเว้ย!!! ” นินิวเขย่าแขนเพื่อนจนจะหลุด
“มึงฝันกลางวันอยู่รึเปล่าเนี่ย”
“กูเปล่าฝันนะเว้ย มึงดูดิ นั่นชื่อกู เห็นไหม” ร่างบางชี้ไปที่หน้าจอคอมให้นุกนิกดู
“............” นุกนิกพูดไม่ออก ได้แต่อ้าปากค้าง ประมาณว่า มันทำได้ไงวะ
“ฮ่าฮ่าฮ่า กูสอบได้เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่เกาหลี แถมได้โรงเรียนเดียวกับพี่แบคเรียนอยู่ด้วย แบคฮยอนโอปารอหน่อยนะคะ นินิวคนนี้กำลังจะไปหา” ร่างบางเพ้อจนจะออกนอกโลกไปแล้ว
TBC.
TALK
มาแล้วจ้า เอาintroไปก่อนนะ
ถ้าใครอยากจะอ่านต่อโปรดจงเม้น
อย่าเป็นนักอ่านไร้เงา
มิฉะนั้นจะไม่ได้อ่านต่อนะคะ....
เพราะไรท์เตอร์ก็อยากได้กำลังใจเหมือนกันนะ......จุ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
ความคิดเห็น