คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Coffe' Prince :: Intro
'โอเซฮุน'...เด็กผู้ชายที่เป็นคนเกาหลีแท้ๆโดยกำเนิด แต่เนื่องด้วยครอบครัวต้องไปทำธุรกิจจีน เขาจึงต้องเติบโตที่นั่น แต่นี่เป็นช่วงซัมเมอร์ที่เซฮุนจะกลับมาแลกเปลี่ยนที่เกาหลี แต่โชคชะตาต่างนำพาให้เขาต้องพบเจอคนสำคัญของหัวใจ
'คิมจงอิน'...พนักงานพาร์ทไทม์ที่หารายได้ไว้เป็นค่าใช้จ่ายในการเรียนมหาวิทยาลัย เขาเป็นคนที่อยู่อย่างเรียบสงบใช้ชีวิตอย่างสงบมานาน ก่อนที่จะพบว่าหลังๆมานี้ ชีวิตเขาดูจะวุ่นวายเพราะคนบางคนที่เริ่มเข้ามาวนเวียนอยู่ใกล้ๆตัว
★ Coffe' Prince ★
บทนำ
บนถนนย่านหนึ่งในกรุงโซล ผู้คนต่างทะลักมาจากสถานีรถไฟใต้ดินในขณะที่สัญญาณไฟกำลังเปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีเขียวเป็นผลให้ผู้คนต่างเร่งรีบทั้งเดินทั้งวิ่งชนกัน ท่ามกลางความวุ่นวายของคนที่พึ่งจะเลิกงานในช่วงเวลาเย็น เด็กหนุ่มสองคนที่ยืนอยู่ริมอีกฝากถนนกำลังตกลงกันว่าจะเข้าหรือไม่เข้า 'ร้านกาแฟ' ที่มีผู้คนต่างเดินเข้าไปอย่างไม่ขาดสาย ก่อนที่สัญญาณไฟจะเปลี่ยนเป็นสีแดง...
"น่ากินออก ไปเหอะน่า" เด็กหนุ่มใบหน้าคม ที่ทีผิวสีเข้มกว่าเอ่ยขึ้น พลางจับแขนอีกคนที่มีสีผิวขาวกว่าให้รีบข้ามถนนก่อนที่จะต้องติดข้างอยู่อีก
เมื่อเข้ามาภายในร้านที่ถูกตกแต่งในสไตล์วินเทจ ชายหนุ่มที่สูงและมีสีผิวที่เข้มกว่า เดินไปหยุดที่หน้าเคาเตอร์ก่อนจะมองไปที่เมนูเพื่อตัดสินใจ โดยที่ผู้มาถึงอีกคนพึ่งจะเดินตามมาอน่างเนือยๆ
"ช็อคโก มอคคาครับ...เออ นายเอามั้ย" เอ่ยสั่งก่อนหันไปถามอีกคน
"ไม่อ่ะ" คนที่ตัวขาวกว่าตอบก่อนจะเบนสายตาไปจากจุดที่สั่งออร์เดอร์ พลันสายตาคู่สวยก็ไปหยุดอยู่ที่มุมๆหนึ่ง ชายหนุ่มผมสีดำถูกตกแต่งให้เป็นทรง ใบหน้าคมที่ดูหน้าหลงใหล สายตาที่จับจ้องกับการบรรจงทำงานตรงหน้าให้ออกมาดูดี เมื่อรู้สึกตัวว่าเหมือนถูกมองก็เสตามองมาปะทะกับคนที่มองอยู่พอดี
1...2...3 แค่เพียง 3 วินาที
// ตึกตัก...ตึกตัก...ตึกตัก //
"เซฮุน...เซฮุน เป็นอะไร" ผู้เป็นเพื่อนพูดพลางวาดมือตรงหน้าเมื่อเห็นเพื่อนเอาแต่เหม่อ...................มองอะไร?
"จือเทา คนนั้น คะ...ค"
"หืม คนนั้นทำไม คนนั้นนี่ใคร"
"ก็ นะ...นั่....."
"ช็อคโคมอคคา ได้แล้วครับ ดื่มให้อร่อยนะครับ เชิญหยิบหลอดได้ที่เคาท์เตอร์ฝั่งทางซ้ายมือได้เลยครับ" คนผิวเข้มที่ร่างบางสบตาด้วยเมื่อกี้เอ่ยขึ้นก่อนที่เจ้าตัวจะพูดกับเพื่อนจบ
"ขอบคุณครับ..... อะไรเซฮุน ดึงเสื้อฉันทำไม" แพนด้าหันไปมองเพื่อนอย่างสงสัย
"เขาเหมือน KAI เลย นายดูดิจือเทาอา~" ร่างบางพูดด้วยความตื่นเต้นแล้วดึงเสื้อเพื่อนอย่างลุกลี้ลุกลน ดวงตาแววด้วยความรู้สึกบางอย่างที่มีเพียงแต่เขาที่อธิบายมันได้
/ ก่อนที่จะหันหลังกลับไปนั่ง ถ้าเขาไม่ได้ตาฝาด ผู้ชายคนนั้นก็ยิ้มให้เขาเหมือนกัน แต่การที่ยิ้มแบบมุมปาก พร้อมการทำตัวแอคทีฟในการทำงานตลอดเวลาแบบนี้ ทำให้เขาเขินคนเดียวได้ไม่น้อยเหมือนกัน ก็ KAIนะ นักร้องคนโปรดเลยนะ... /
'นายกำลังทำอะไรกับฉันนะ'
.........
"วันนี้ เหนื่อยหน่อยนะจงอิน" นูนาพี่สาวในร้านบอกก่อนค่อยๆเอื้อมมาแตะไหล่ร่างสูง ชายหนุ่มหันไปยิ้มมุมปากให้เล็กน้อย มันเป็นสิ่งที่เขาชอบทำมากทีเดียว โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องมาบริเวณที่เขายืนอยู่ด้วยความอิจฉา
/ ก็แค่ อยากได้บ้าง สายตาแบบนั้น รอยยิ้มแบบนั้น /
ชั่วพริบตาไม่ทันไร สายฝนก็เทกระหน่ำลงมาอย่างบ้าคลั่ง ทำให้ผู้คนต่างวิ่งเข้ามาหลบฝนในร้านแห่งนี้ และเมื่อเข้ามาหลบฝนแล้วก็เลือกที่จะสั่งบริการของร้านเป็นธรรมดา ทำให้พนักงานต่างมือไม้เป็นพัลวันกันไปหมด จนแทบไม่มีใครมีเวลา ตาหน้านิ่วคิ้วขมวดกับออเดอร์ที่เพิ่มมากขึ้นตามจำนวนลูกค้าที่เข้ามาในร้าน แม้แต่นูนาที่ทำท่าเหมือนกับกำลังจะกลับไปพักเมื่อหมดเวลาพาร์ทไทม์ของเธอ ก็ต้องมาช่วยกันในร้าน
สายตาคู่สวยของเซฮุนนั่งมองสายน้ำที่เกาะขอบริมหน้าต่าง เซฮุนกับจือเทาเลือกที่จะนั่งบริเวณบาร์ริมกระจกมากกว่าเป็นโต๊ะที่ถูกจัดเอาไว้ เซฮุนชอบนั่งมองสายฝน เขาไม่ได้ชอบการที่ฝนตกหรอก เพราะมันทำให้เฉอะแฉะ แต่เขาชอบนั่งมองหยดน้ำมากกว่า เวลาแบบนี้เซฮุนอยากจะแต่งเพลงจัง แต่แล้วร่างบางที่กำลังจมกับห้วงแห้งความคิดของตัวเองต้องสะดุ้งขึ้นมาเพราะเสียงของเพื่อนที่ดูตกออกตกใจ อะไรของแกนักหนาไอ้แพนด้า...
"เออ เซฮุน รุ่นพี่ทักคาทอล์คมาอ่ะ ฉันต้องรีบออกไปหาเขาด่วนเลย นายจะไปด้วยกันมั้ย?" เพื่อนที่ได้สมญานามแพนด้ารีบเร่งพูดก่อนจะลุกขึ้นพรวดพราดเหมือนถูกคนปลายทางบังคับให้รีบไป
"ฝนตกแบบนี้เนี่ยนะ" เซฮุนเงยหน้ามองเพื่อนอย่างไม่เข้าใจ ใครนะทำให้จือเทารีบร้อนขนาดนี้ คนนั้นต้องเป็นคนที่เพื่อนเขาขัดไม่ได้แน่ๆ
"ใช่ คือ ฉันต้องไปอ่ะ ไม่งั้นโดนฆ่าแน่ แล้วนายจะกลับห้องก่อนมั้ย ออกไปพร้อมกันรึเปล่า"
"ไม่อ่ะ ฉันว่าจะนั่งอยู่นี่สักพัก รอให้ฝนซาลงก่อน" เซฮุนตอบเพื่อนแต่เคลื่อนสายตาไปมองยังอีกที่นึง ที่...ที่คนคนนั้นยืนอยู่
"นึกว่าไม่รู้ทันหรอ แต่เอาเหอะ กลับดีๆแล้วกัน มีร่มใช่มั้ย" จือเทาถามด้วยความห่วงเพื่อน ก็เซฮุนนะ ดูแลตัวเองเป็นบ้างที่ไหนล่ะ
"อืม...มี นายรีบไปเหอะ เดี๋ยวพี่'ลู่หาน'จะฆ่านายซะก่อน" เซฮุนจงใจเน้นชื่ออีกคน นี่ไงรุ่นพี่สุดโหด ที่มาแลกเปลี่ยนก่อนหน้าจนติดใจ ไม่รู้ติดใจอะไรนักหนาเลยกลับมาอีกรอบ และด้วยความที่เป็นคนจีนเหมือนเพื่อนเขา เลยชอบนัดไปเลี้ยงข้าวบ่อยๆสงสัยจะมีคนอยากแนะนำให้รู้จักอีกล่ะสิ จือเทานี่ก็ดีเนาะ มีพี่ลู่หาน มีกลุ่มเพื่อนคนจีนที่มาอยู่ที่นี่นัดเลี้ยงบ่อยๆ ไม่ใช่ว่าเซฮุนไม่ได้ถูกชวน เขาถูกชวนตลอดถึงแม้จะเป็นคนเกาหลี และทุกคนก็ดูชอบเซฮุนมาก หลายครั้งที่เซฮุนไม่อยากไปเพราะทุกคนล้วนเป็นคนจีน ถึงจะพูดเกาหลีได้แต่ก็มักจะไม่พูดกันหรอก ถึงเซฮุนจะเรียนที่จีนแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะใช้ภาษาจีนตลอด เวลาอยู่กับครอบครัวเขาก็พูดภาษาเกาหลี การได้กลับมาประเทศบ้านเกิดถือว่าควรใช้ภาษาให้คุ้มค่าสิ
"เออ จริงด้วย ไปนะฮุน เดี๋ยวจะกลับแล้วคาทอล์คไป" จือเทาที่รีบไป แต่ก็ยังคงความเป็นห่วงเพื่อนไปหาย แล้วก็รีบออกจากร้านไปตามนัดหมายทันที
...เมื่อจือเทาออกจากร้านไปได้สักพักใหญ่ๆ สายฝนก็หยุดหารกระหน่ำลงมา เหลือเพียงปรอยฝนที่สามารถเดินกางร่มกลับไปได้ โดยที่ไม่เปียกมากนัก ร่างบางคิดว่าได้เวลาที่เขาจะกลับได้แล้ว นี่ก็เป็นระยะเวลาที่นานมากแล้วที่เขานั่งรออยู่ที่ร้านนี้ พลางแสงสว่างของหน้าจอโทรศัพท์มือถือก็เด้งขึ้นพร้อมกับการแจ้งเตือนของแอพลิเคชั่นที่เพื่อนส่งมา พร้อมกับลอบยิ้มอยู่คนเดียว
/ ฉันกลับหอแล้วนะ นายกลับมาได้แล้ว ฝนจะหยุดตกแล้วนะ มัวแต่นั่งส่องชายในฝันอยู่นั่นแหล่ะ เจ้าบ้า /
...แต่รอยยิ้มของเซฮุน ได้สะกดใครบางคนให้หยุดนิ่ง...
"จงอิน จงอิน จงอิน นูนากลับแล้วนะ" นูนาที่ช่วยงานเตรียมตัวจะออกจากร้านเรียกอยู่นานสองนาน ไม่รู้น้องชายคนขยันเหม่ออะไรนักหนา ว่าจะฝากงานสักหน่อย เพราะพรุ่งนี้เธอต้องมาช้าอีกเพราะเป็นวันสำคัญของเธอและแฟน
"คะ...ครับ ผมรู้แล้วครับ กลับบ้านดีๆนะครับนูนา"
เซฮุนเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มบอกลานูนา ที่หลังจากไม่รู้ว่าคุยอะไรกันแล้วนูนาคนนั้นก็เดินออกประตูไป แต่สายตาของคนที่วัยไล่เลี่ยกับเขายังไม่ละออกจากประตู ได้เวลาเซฮุนขโมยซีน ร่างบางก็รีบก้าวขาไปยังหน้าประตู แต่ก่อนที่มือจะผลักออก เรียวขายาวกลับก้าวไม่ออก เพราะประโยคธรรมดาที่คนคนนึงพูดกลังจากส่งลูกค้าออกจากร้านด้วยความมารยาทดี แต่เสียงทุ้มนั้นมันก้องกังวานไปทั้งหัวใจของโอเซฮุนคนนี้เลย
"ขอบคุณที่แวะเข้ามาในร้านของเรานะครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ"
.
/ เซฮุนนายเป็นบ้าอะไรของนายเนี่ย /
เซฮุนหันไปมองที่หน้าเคาท์เตอร์แล้วก่อนจะรีบวิ่งออกไปโดย...ลืมกางร่ม(?)
/ ทำบ้าอะไรของนายอีกเซฮุน /
...แล้วเจอกันนะ นายดำขี้เก๊ก...
------------------------------------------------------------
TALK: สวัสดีค่ะ นี่อาจจะเป็นฟิคเรื่องแรกของคู้นี้ที่แต่งลงที่นี่นะคะ เราชอบไคฮุนอยู่แล้ว เลยอยากจะลองแต่งของคู่น้องสองคนนี้ดูบ้าง ส่วนเรื่องคู่อื่นขอให้รอลุ้นแล้วกันนะคะ รีเควสกันมาได้เลยอยกาให้เป็นคู่ไหนที่เป็นคู่รอง แล้วคอยมาลุ้นกัน ถ้าคำบางคำที่มีข้อผิดพลาดหรือบกพร่องในการตรวจสอบไปก็ขออภัยด้วยนะคะ ส่วนรูปโปรโมตของฟิคเรื่องนี้ อยู่ในขั้นดำเนินการอยู่ค่ะ เลยมาลงอินโทรให้ก่อน จะคอยปรับเปลี่ยนส่วนของเนื้อหาและข้อมูลให้สวยงามตามลำดับค่ะ สุดท้าย enjoy reading นะคะ
ความคิดเห็น