FranKenStein

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 พบเจอ

เวลาหกโมงเย็น ณ เมืองXXX ค.ศ.2130

เส้นทางเปลี่ยวที่มีไฟเปิดสว่างโล่ ข้างทางเต็มไปด้วยสิ่งก่อสร้างที่ทันสมัย ทุกที่ล้วนแต่มีสีสัน แม้เป็นกลางคืนก็สวยงามไม่แพ้กลางวัน เด็กสาวผมยาวสีชมพูหัวยุ่งจากการไม่หวีผมอย่างที่เด็กสาวทั่วไปชอบทำกันเพื่อให้ตัวเองดูสวย แต่ใช่ว่าหน้าตาเธอจะขี้เหร่ ออกจะดีด้วยซ้ำ ถ้าเธอไม่มีนิสัยประหลาดๆที่ติดตัวมา เลยมีแต่คนเกลียด และเห็นเธอเป็นคนที่โหดร้ายที่สุดที่เคยมีมา ทั้งเมืองXXXคงเกลียดเธอไปด้วยแล้วละนะ แต่เธอนั้นกลับไม่โดนหาเรื่องจากฝ่ายคณะอาจารย์ ผู้บิรหารระดับสูงๆ เพราะเธอฉลาดยิ่งกว่าอัจฉริยะ เลยมีคนต้องการมาก ยิ่งทำให้นักเรียนในทุกโรงเรียนอิจฉาเข้าไปอีัก

"เฮ้ น้องสาว มาสนุกกับพี่ไหมจ๊ะ"

กลุ่มชายหนุ่มอายุซัก20กว่าๆโผล่มาจากข้างทาง ดูจากสภาพที่อยู่แล้ว ไม่ต่างจากที่มั่วสุ่มของพวกซิ่วอย่างสามคนนี้เลย แต่พวกเขากำลังเล่นผิดคนแล้ว.. เด็กสาวไม่ได้กลัวแม้แต่น้อย หันหน้าไปมอง ยิ้มสวยใสซื่อให้อย่างเป็นมิตร แต่แววตากลับเปลี่ยนไป

"เห นี่นะหรอ? พวกมีปัญหาที่ล่ำลือกันนะ~"

ชายหนุ่มทั้งสามผงะเล็กน้อย อารมณ์เดือดดาลแล่นสู่สมองโดยไว

"นี่จะมากไปแล้วนะ! คิดว่าแกเป็นใคร! หาา!?"
"ชิส์! ยัยเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม.."
"แกลืมแล้วหรอไง ชายสาม เด็กหนึ่ง!"

"นี่ฉันอุตส่าชมเชียวนะ"

เอียงคอพูด รอยยิ้มสายตาและท่าทางกวนโอ้ยนั้นทำให้พวกเขาเดือดจนสุดจะทนแล้ว

"น้อยๆหน่อยเหอะ!!"

ชายสวมฮู้ดเงื้อหมัดหมายจะชกหน้าเด็กสาวให้เละไปข้าง ไม่สนแล้วว่าจะหน้าตาสวยยังไง

ฝุ่บ! ฝุ่บ! โครมมม

เด็กสาวขยับเท้าหลบได้อย่างสบายๆ หนุ่มฮู้ดชกแรงไปมาก เลยถลาลื่น หน้าคว่ำลงกัพื้นถนน

"ไม่มีใครสอนรึไงกัน ให้ คิด ก่อน ทำ"

ไม่แม้แต่จะมองคนที่หน้าคว่ำด้านหลัง เดินผ่านชายทั้งสองที่หน้าถอดสี ยืนอึ้งกับการหลบหลีกเมื่อกี้ที่มองไม่ทัน

แวบบบ โครมมมมม

เสียงระเบิดดังขึ้นตรงพื้นถนนข้างหลังหญิงสาว เธอหันไปมองกลุ่มควันที่หนาเตอะ

'ระเบิด? พวกไร้ค่านั้นคงตายแล้วมั้ง ไปดีกว่า'

ไม่คิดอะไร หันหลังกลับเพื่อจะเดินกลับบ้านต่อ แต่ไม่ทันที่จะหันก็สังเกตุเห็นเงาบางอย่างภายในควันนั้น

"...."

ยืนนิ่ง ลุ้นระทึกว่าไอ้เงาดำสูงราวสองร้อยกว่าเซนนั้นมันคือะไร

"ฮา..."

บุคคลปริศนาพ่นไอควันออกมา ก่อนจะมองมายังสาวผมชมพูที่ยืนนิ่งอยู่ โปรแกรมและความรู้สึกได้โชว์ข้อมูลต่างๆผ่านดวงตาเพื่อประมวลผล

'[FIND YOUR BOSS]'

"..You're my boss.."

เดินมาคุกเข่าตรงหน้าเด็กสาว หล่อนแทบจะสติแตกกับบุคคลปริศนาร่างยักษ์ตรงหน้า ทำอะไรไม่ถูกกับสถานการณ์กระทันหันแบบนี้

'บอส? ฉันเนี่ยนะ!? ใช่ว่าฉันจะกลัวความสูง แต่ฉันกำลังช็อคกับรอยเย็บยุบยับบนตัวนายต่างหาก!'

คิดในใจ มองร่างยักษ์อย่างสงสัย

"นี่นาย.. เป็นตัวอะไร?"

"แดรนส์กินโมเนีย เกนราการัสต้า"

'ศัพท์เคมีอะไรเนี่ย!? ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย!'

"มันคือ?"

"แฟรงเกนส์สไตล์แบบผสม ชนิดสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมสี่เท้า เผ่าพันธ์หมี ชนิดหมีแพนด้า"

"...."

เด็กสาวไม่พูดอะไร มองไอ้แพนด้าสูงสองร้อยเซนมีรอยเย็บเต็มตัว หรือจะเรียกให้ถูกก็คือ 'แฟรงเกนส์สไตล์'

----------------------------------------------------------------------

edit : ชื่อเคมีคิดเอง