~#EiDoLon#~

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter I : Intro(อารัมภบท)RW

                ท้องฟ้าที่เคยเงียบสงบกลับปั่นป่วน แดงฉานไปทั่วดั่งเลือดของอสูรกายหลั่งไหลอาบฟากฟ้า

คราคร่ำไปด้วยหมู่เมฆจับกลุ่มเป็นก้อนก่อตัวกันหนาทึบ สายฟ้าฟาดลงมาสู่พื้นธรณีทำให้เกิดแรงสั่นไหว



                แต่ภายในห้องทดลองที่ตั้งอยู่ ณ ตึกขนาดกลางทว่าความสูงกลับทำลายสถิติแม้ตึกที่ได้ชื่อว่าสูงที่สุดในประเทศนั้น

นักวิทยาศาสตร์จากหลายแขนงวิชากลับกำลังคร่ำเคร่งกับการทำงานโดยไม่สนใจปรากฎการณ์ธรรมชาติเบื้องนอก

อันความเป็นจริงว่าโปรเจคสำคัญกำลังสำเร็จลุล่วง



    ความเคร่งเครียดเริ่มคลายลงแทนที่ด้วยรอยยิ้มแห่งชัยชนะจากนักวิทยาศาสตร์ที่ร่วมกันทำโปรเจคสำคัญนี้

แต่ภายในอีกไม่กี่นาทีรอยยิ้มก็ถูกลบหายไปจากใบหน้า

โดยที่ความเคร่งเครียดกลับมาอีกครั้งพร้อมกับเสียงร้องของท้องฟ้าที่สนั่นหวั่นไหว



               ผลกระทบจากสายฟ้าคราวนี้ก่อให้เกิดประจุไฟฟ้าหลายหมื่นโวลท์ไหลทะลักลงสู่เครื่องมืออย่างไม่อาจต้านทาน

ทำให้ประสิทธิภาพของเครื่องมือรวนด้วยแรงจากแม่เหล็กไฟฟ้า กระแสไฟวิ่งแล่นไปตามตัวนำทองเหลือง

ที่ถูกห่อหุ้มไปด้วยพลาสติกมุ่งสู่ใจกลางของห้องทดลองที่ถูกเรียกว่า



                "ครรภ์เทียม"



                สิ่งที่ดูเหมือนหลอดทดลองขนาดใหญ่ยักษ์ ซึ่งบรรจุสิ่งที่มีค่าที่สุดแห่งวงการวิทยาศาสตร์ที่ยังไม่ได้ถูกเปิดเผย

สิ่งที่นำพาเอาความรุ่งเรืองและความหายนะมาสู่ผู้ที่เกี่ยวข้องพร้อมกัน!!!



    ดวงตาหลายสิบคู่จากนักวิทยาศาสตร์ผู้เก่งกาจทั้งหลาย

ต่างจดจ้องไปยังผลงานที่สมควรจะสำเร็จไปด้วยดีของพวกเขา

ด้วยมนต์สะกดบางอย่างทำให้ไม่มีใครขยับเขยื้อนกายของตนไปจากที่ประจำอยู่ได้

หรืออาจจะสะกดไปถึงลมหายใจเข้า-ออก



    ที่ใจกลางห้องทดลองนั่น ตู้กระจกที่บรรจุของเหลวสีขุ่นเอาไว้ภายใน

มีเด็กชายผู้หนึ่งนอนขดร่างอันเปลือยเปล่าที่ถูกเจาะพรุนไปด้วยสายท่อหลายสาย ดังกับว่าเขาไร้ซึ่งลมหายใจ

จะมีก็เพียงเครื่องวัดคลื่นสมองที่ใช้งานได้จากกระแสไฟฟ้าสำรองเท่านั้น

ที่แสดงให้เห็นว่าเขายังคงมีชีวิตอยู่ และบัดนี้ร่างของเด็กชายได้เริ่มขยับอย่างช้าๆ

เปลือกตาที่ปิดสนิทได้เริ่มปรือขึ้นเผยให้เห็นนัยน์ตาสีเทาที่ถูกปกปิดมาเป็นเวลานาน



    กระบวนการบริสุทธิเริ่มทำงานอัตโนมัติทันทีที่เด็กชายรู้สึกถึงการมีตัวตน

ของเหลวสีขุ่นถูกปล่อยออกจากตู้กระจกพร้อมกับที่สายท่อระโยงระยางถูกปลดออกจากร่างของเด็กชาย

แล้วร่างเล็กก็ทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นของตู้กระจกด้วยไร้ซึ่งพลังกาย



    นักวิทยาศาสตร์ผู้หนึ่งหยิบเอาเสื้อคลุมเดินไปสวมให้เด็กชายแล้วพยุงให้ลุกขึ้นนั่ง

สักพักก็มีนักวิทยาศาสตร์อีกหลายคนเดินถือเครื่องมือบางอย่างมาตรวจสอบไปทั่วร่างของเด็กชาย

ในขณะที่เขายังคงนั่งด้วยความเงียบสงบ



    ประตูที่ทำจากเหล็กกล้าเปิดออกอัตโนมัติให้ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งย่างก้าวเข้ามาในห้องทดลอง

เขาสวมชุดคลุมสีขาวแบบนักวิทยาศาสตร์คนอื่นๆแต่ลักษณะท่าทางที่น่ายำเกรงนั้นกลับดูเหนือกว่าผู้อื่นนัก



เขาหันใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยที่ผ่านกาลเวลาบนโลกมาหลายปี

ไปทางนักวิทยาศาสตร์ที่กำลังง่วนอยู่กับการตรวจร่างกายของเด็กชาย

แล้วพยักหน้าให้ก่อนจะไต่ถาม



                "เรียบร้อยดีรึเปล่า"



    นักวิทยาศาสตร์ผู้หนึ่งโค้งให้ก่อนจะตอบคำถาม

เขาหันไปส่งสัญญาณให้คนอื่นๆที่กำลังทำงานอยู่หยุดลง



                "ครับ BC01 (Branded Corpse ZeroOne)สภาพร่างกายพร้อม"



    ชายคนนั้นได้ฟังก็พยักหน้ารับด้วยความพึงพอใจ

แต่ทว่ากลับไม่ได้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา



                "งั้นก็ดี"



    เขาว่าแล้วเดินไปหาเด็กชายที่นั่งนิ่งตั้งแต่ได้ออกจากครรภ์เทียม



                "เจ้าหนู"



    เขาเอ่ยเรียกเด็กชายให้ดวงตาสีเทาช้อนหันมามองสบตา



                "ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอจะถูกเรียกว่า 'กาเบรีย' "



    เขาพูดเสร็จก็หันไปสั่งกับชายหนุ่มคนหนึ่ง



                "เมเดซ พาเขาไปพักผ่อน และเริ่มฝึกความสามารถพิเศษตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป!!"