[Fic Uta no] My little cat - Tokiya x Otoya

ลำดับตอนที่ #1 : คำนำ

ซ่า....ซ่า....ซ่า....

“อ่า....ฝนตกอีกแล้วสิ...โทคิยะจะเป็นอะไรมั้ยน้า....”ร่างบางเจ้าของผมสีแดงเปรยกับตัวเองอย่างแผ่วเบา ก่อนจะนั่งใกล้ๆหน้าต่างเพื่อมองออกไปดูสภาพแวดล้อมภายนอก แต่ก็ต้องสะดุดตากับคนร่างสูงเจ้าของเรือนผมสีน้ำเงินอมม่วงที่ตอนนี้ยืนคุยกับหญิงสาวคนหนึ่งที่เค้ารู้จักดี อยู่ตรงศาลา

“...นานามิ...โทคิยะ...คุยอะไรกันอยู่น้า...”ร่างบางพูดกับตัวเองเบาๆ สายตาก็ยังคงจับจ้อง2คนนั้นอย่างไม่วางตา

“อึก!...มะ...ไม่น่าเชื่อ...ทะ...โทคิยะหัวเราะงั้นหรอ...”ร่างบางอึ้งนิดๆที่เห็นร่างสูงหัวเราะ ทั้งๆที่โทคิยะเป็นคนหัวเราะยากแท้ๆ

แปล๊บ...

...เอ๊ะ!...นี้เรา..เป็นอะไรไป...อยู่ๆก็รู้สึกเจ็บจี้ดๆที่ใจ...

ร่างบางคิดอย่างไม่เข้าใจตัวเองที่จู่ๆก็เจ็บแปล๊บขึ้นมาที่ใจ ร่างบางส่ายหัวไปมาเพื่อสะบัดความคิดเหล่านั้นออกไปแล้วก็เดินไปนอนที่เตียงพยายามจะข่มตาหลับแต่ก็ทำไม่ได้

พรึบ!

อยู่ๆร่างบางก็เหมือนจะนึกอะไรบางอย่างออก จึงรีบวิ่งออกจากห้องไป

แอ๊ด...

ร่างสูงที่เดินเข้าห้องมาและสังเกตไปทั่วห้องก็รู้ถึงสิ่งที่ผิดปกติไปกว่าทุกครั้งเพราะในห้องมืดสนิท ทั้งๆที่ปกติจะสว่างและมีตัวกวนประสาทมายืนถามโน้นถามนี้ แต่นี้กลับไม่มี มีแต่ความมืด

“เฮ้ โอโตยะนายนอนแล้วหรอ”ร่างสูงตัดสินใจถามออกไป พร้อมเปิดไฟห้อง แต่ในห้องกลับว่างป่าวไร้ซี่งสิ่งมีชีวิต

.....อ่า.....หมอนั้นไปไหนของเค้ากันนะ.....สงสัยหมอนั้นคงไปหาไรทานละมั่ง ยิ่งตระกะอยู่ด้วยสิ.....

     ร่างสูงคิดได้ดังนั้น ก็หยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป

ผ่านไปไม่นาน โทคิยะก็ออกมาจากห้องน้ำและมานั่งที่โต๊ะ แต่ร่างสูงก็ยังสงสัยไม่หายว่าร่างบางนั้นไปไหนตั้งนานสองนาน

...หนอนั้นไปไหนของเค้ากัน ไปนานแล้วนะเฮ้ยหรือว่าหมอนั้นจะเป็นอะไรขึ้นมา..แต่คงไม่เป็นไรหรอกมั่ง...โอ๊ย! ช่างเถอะ เรื่องของหมอนั้นไม่เกี่ยวกับเราซักหน่อย จะห่วงมันไปทำไม...เอ๊ะ! เมื่อกี้เราว่าไรนะ...ห่วงงั้นหรอ...เราเป็นห่วงหมอนั้นงั้นหรอ...โอ๊ย! ฉันเป็นไรไปเนี้ย....

ร่างสูงครุ่นคิดกับตัวเองอย่างบ้าคลั่ง หัวใจของร่างสูงตอนนี้เต้นจนแทบไม่เป็นจังหวะเมื่อคิดเรื่องของร่างบาง เพื่อให้ความรู้สึกกระสับกระส่ายของตนหยุดลงร่างสูงก็เดินไปนั่งใกล้หน้าต่างที่เดิมที่ร่างบางนั่งและมองออกไปภายนอก

แอ๊ด...ตึง!!!!!