คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO (หน้าที่ของยมทูต)
INTRO
(หน้าที่ของยมทูต)
ภายในบรรยากาศอันหนาวเหน็บของเวลาเที่ยงคืนในค่ำคืนอันเงียบเหงา
ดวงดาวและพระจันทร์ต่างแข่งกันส่องแสงในความมืดทั้งที่สิ่งมีชีวิตบนโลกนี้ได้หลับใหลกันไปหมดแล้ว
แต่ก็ยังมีสิ่งมีชีวิตบางจำพวกที่ยังไม่ยอมหลับกัน
“เฮ้! เอามาแบ่งกันบ้างสิ!”
เสียงอันดังของนักเรียนที่ทำผมทรงแยงกี้ดังขึ้นก่อนจะคว้าอะไรบางอย่างจากเพื่อนๆที่ทำทรงผมทรงเดียวกันมาแล้วยกขึ้นสูดควันพิษเข้าไปข้างในร่างกาย
ใช่! นี่คือนักเรียนจำพวกที่ติดสารเสพติดนั้นเอง และสิ่งที่พวกนั้นแย่งกันคือ
บุหรี่!
ในขณะที่ตรงพื้นก็มีขวดเหล้าหลายขวดตั้งอยู่ในลักษณะกระจัดกระจาย
นักเรียนกลุ่มนั้นดูดไปหัวเราะไปด้วยความคึกคะนอง โดยไม่ได้รู้ตัวเลยว่ากำลังมีอะไรก้าวเข้ามา…!
“เฮ้ย! แกสะกิดทำไมฟะ!”
นักเรียนคนหนึ่งโวยวายใส่เพื่อนข้างๆเมื่อรู้สึกว่ามีมือของใครบางคนมาสะกิดหลัง
เพื่อนคนนั้นหันมามองก่อนจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจเช่นเดียวกับเพื่อนคนอื่นที่มีปฏิกิริยาเหมือนกันหมด
ทุกคนค่อยๆถอยหลังไปกันหมดด้วยแววตาที่หวาดหวั่น
นักเรียนแยงกี้คนนั้นขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ ก่อนจะหันหลังกลับไปดูบ้าง
OoO!!!
พระเจ้า! งานเข้าจิ๊กโก๋!
ทันทีที่เขาได้เห็นสิ่งชีวิต(หรือเปล่า?)ที่ยืนอยู่ข้างหลัง
ทำให้เขาอยากกลายร่างเป็นปลวกแล้วเจาะพื้นไม้ทะลุหายไปจริงๆ สิ่งมีชีวิตนั่นเป็นนักเรียนหญิงที่มีใบหน้าน่ารักแต่มีแววตาที่ดุดันน่ากลัว
ทั้งตัวซีดขาวจนเกือบเขียว ดวงตาแข็งกร้าวสีแดง
จมูกโด่งนั้นมีเลือดไหลอยู่ตลอดเวลา
ริมฝีปากบางนั้นแสยะยิ้มจนดูน่ากลัวและน่าหวาดหวั่น
เลือดที่ไหลทะลักจากร่างกายดูท่าจะไม่ยอมหยุดง่ายๆ และที่สำคัญ…!
เธอคนนี้ไม่มีขา!?!
เธอกำลังลอยอยู่
เธอค่อยยื่นมือที่ขาวซีดจนเกือบเขียวมาที่นักเรียนแยงกี้ผู้โชคร้ายคนนั้น
ก่อนจะบีบคอนักเรียนคนนั้นไว้แน่น นักเรียนแยงกี้พยายามดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด
แต่ดูเหมือนจะไม่เกิดผลอะไรเลย...
นักเรียนแยงกี้คนอื่นต่างมีสภาพที่น่ากลัวทุกคน
ทั้งหมดต่างพากันบีบคอคนข้างๆภายใต้การบังคับควบคุมของหญิงสาว
ขณะที่ลมหายใจของพวกเขากำลังจะสิ้นสุดลง หญิงสาวก็โดนโจมตีจากข้างหลัง
ทำให้ต้องปล่อยมือออกจากคอนักเรียนแยงกี้คนนั้น และเสียการควบคุมนักเรียนแยงกี้คนอื่นๆ
แต่พวกเขาไม่มีทางที่จะหนีไปได้
เพราะพวกเขาได้หมดสติกันไปหมดแล้ว หญิงสาวมองหาคนที่โจมตีเธอด้วยความโกรธเคือง
ก่อนจะพบชายหนุ่มที่มีใบหน้าน่ารักและหล่อเหลาในเวลาเดียวกันคนหนึ่งที่อยู่ในชุดคลุมสีดำ
ถือเคียวที่ยาวและใหญ่สีดำยืนอยู่ข้างแมวเหมียวตัวสีดำและขาวที่กำลังจ้องมองนักเรียนหญิงเหมือนกับตำหนิ
นักเรียนหญิงสะดุ้งเฮือกก่อนคิดที่จะหายตัวหนี แต่เคียวที่ชายหนุ่มถือกลับมาคล้องร่างเธอไว้
ชายหนุ่มมองนักเรียนหญิงด้วยใบหน้าเรียบนิ่งก่อนจะเปล่งเสียงอันนุ่มทุ้มที่ดูหนักแน่นออกมา
“ทำไมเจ้าถึงทำแบบนี้”
“ก็เพราะคนพวกนี้เป็นปัญหาสังคม
อยู่ไปก็รกโลกเปล่าๆ ฉันก็แค่กำจัดคนพวกนี้เพื่อให้แผ่นดินสูงขึ้นมาบ้าง!”
หญิงสาวพูดด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
เธอกลายร่างกลับมาเป็นปกติ ทำให้เห็นว่าเธอเป็นนักเรียนหญิงที่น่ารักมากๆคนหนึ่ง
เธอกอดอกและเม้มปากเพื่อแสดงอาการว่ากำลังไม่พอใจชายหนุ่มที่มาขัดขวางการกำจัดเศษขยะสังคมพวกนี้ของเธอทั้งที่ใบหน้าของเธอกำลังแดงระเรื่อเพราะความเขินกับใบหน้าอันน่ารักและหล่อเหลาของชายหนุ่ม
ชายหนุ่มถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้นราวกับท่องจำ
“อาคามิยะ มินามิ
อายุ 16 ปี เสียชีวิตตั้งแต่วันที่ 14 กุมภาพันธ์ เมื่อ3ปีที่แล้ว แต่ด้วยความที่ยังไม่หมดอายุขัย ก็เลยกลายเป็นวิญญาณเร่ร่อน
ก่อนจะตายเคยเป็นสารวัตรนักเรียน ชิงชังเป็นที่สุดคือ
นักเรียนชายที่เจ้าชู้และพวกนักเรียนที่ชอบมั่วสุมกันทำให้โรงเรียนเสียชื่อเสียง
สาเหตุที่ตายเพราะ โดนนักเรียนแยงกี้กลุ่มหนึ่งซึ่งเคยถูกเจ้าจับส่งอาจารย์ฝ่ายปกครองรุมทำร้ายขณะทำงานในห้องนี้
และสิ่งที่เจ้ากำลังทำในตอนนี้คือการล้างแค้นกลุ่มนักเรียนพวกนี้”
“ทำไม...ถึง...”
“สาเหตุที่ข้าจำได้
เพราะว่าข้ามีหน้าที่จะต้องจัดการกับเจ้าน่ะสิ”
ชายหนุ่มอธิบายออกมาก่อนที่นักเรียนหญิงคนนั้นจะพูดจบ
เมื่อเธอได้ฟังคำพูดของชายหนุ่ม เธอก็คลายจากอาการฉุนเฉียวแต่ทำหน้าเศร้าสร้อยแทน
ก่อนพูดออกมาเบาๆ
“เฮ้อ~ ถึงเวลาแล้วสินะ”
เมื่อชายหนุ่มพยักหน้า
แมวสีขาวก็เดินออกมาข้างหน้าแล้วหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาว
ทำให้เธอพบว่ามันกำลังบินอยู่ด้วยปีกเล็กๆที่กลืนกับสีขนของมันจนมองไม่เห็นถ้าไม่สังเกตดีๆ
เธอพยักหน้าก่อนจะยื่นมือไปที่แมวตัวสีขาวที่ยื่นอุ้งเท้ามันมาหาเธอ
ทันทีที่เธอแตะกับอุ้งเท้าของมัน
เธอก็รู้สึกถึงความเบาสบายก่อนจะรู้สึกว่าวิญญาณของเธอค่อยๆสลายไป
เธอหันมายิ้มให้ชายหนุ่มที่ยืนนิ่งอยู่ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานแต่เศร้าสร้อย
“ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง
แต่ฉันว่าฉันหลงรักนายล่ะ ^-^”
ก่อนที่วิญญาณของเธอจะหายไป
เหลือไว้เพียงลูกกลมๆเล็กๆที่เป็นสีชมพูหวาน
ชายหนุ่มก้มลงเก็บก่อนจะหันไปพูดกับแมวขาวดำทั้งสองตัว
“อีกแล้วสินะ”
สวัสดีค่ะ
แหะๆอย่าเพิ่งสงสัยว่าไรเตอร์มาทำอะไรที่บทนำอีก
คือไรเตอร์มาแก้คำผิดนิดหน่อยน่ะจ๊ะ
ถ้าใครที่เพิ่งมาอ่านก็เชิญอ่านตามสบายเลยจ๊ะ^^ อย่าได้สนใจไรเตอร์ติ๊งต๊องคนนี้ ก็ไม่มีอะไรมาก
แค่จะมาบอกว่ามาแก้ไขบทนำเท่านั้นเอง งั้นไปแล้วนะจ๊ะ^0^ บายยยย~
ฟิ้ววว~
because
, you are my power
เพราะคุณคือพลังของฉัน
BB(Blue blood)
ความคิดเห็น