คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : สวัสดีความรัก : ก็พี่น่ารัก .
เพราะเสียงหัวเราะของคุณทำให้ผมเป็นบ้า . . .
เพราะรอยยิ้มของคุณมันสดใสเหมือนรอยยิ้ม . . .
ผมคิดว่าผมคงจะได้พูดคำๆนี้แล้วละ ‘สวัสดีนะ . . . ความรัก ’
- ♥
“โอ้ยยยย ! มันเจ็บนะป้าซึนาเดะ ! ” เสียงหล่อ (?) ของผมดังไปทั่วห้องพยาบาลสีขาว
“ก็ใครใช้ให้แกไปต่อยตีกับเขาแบบนั้นละ หา !? ” เสียงแปดหลอดของป้าซึนาเดะแวดข้างหูข้างผม
“ก็มันมาลวนลามซากุระจังก่อนอะ ! ” ผมพูดพร้อมชี้ไปทางเด็กสาว ม.ปลาย หน้าตาหน้ารักหน้าชัง ผมสีชมพู ปากนิดจมูกหน่อยที่มีชื่อว่า ‘ ซากุระ ’
อ๊ะ อ๊ะ ! อย่างเข้าใจผิดนะฮะ สาวน้อยคนนี้ไม่ใช่แฟนผมแต่อย่างใด แต่เธอคือน้องสาวของญาติห่างๆของผมที่พ่อแม่ของเธอเสียไปแล้วเท่านั้น ด้วยความที่น่ารักน่าหยิกแบบนี้ทำให้มีผู้ชายมากมายมาขายขนมจีบกับไม่ขาดสาย ซึ่งทำให้ผู้เป็นพี่ชายแบบผมทนไม่ได้เด็ดขาด ! (แม้จะเป็นญาติห่างๆก็เถอะ)
“ซากุระขอโทษนะคะพี่นารูโตะ” นารูโตะ ... มันคือชื่อของคนหล่ออย่างผมเองแหละฮะ #เหรอ ?
“ทำไมซากุระต้องขอโทษละ ซากุระไม่ผิดสักหน่อยนะ” ผมพูดพร้อมลูบหัวเจ้าหล่อนเบาๆ
“ก็...”
“ไม่มีก็ กลับบ้านได้แล้ว ถ้าคุณพ่อกับคุณแม่บนสวรรค์มาเห็นเธอตาเป็นหมีแพนด้ามีหวังฆ่าพี่ตายแน่ๆ”
“ไม่เอา ! ซากุระจะรอกลับพร้อมพี่นารูโตะ”
“เธอนี้มันดื้อจริงๆ ได้นิสัยแบบนี้มาจากใครกันนะ !?”
“แกนั้นแหละ ไม่ต้องเถียงกันฉันรำคาญ เอาเป็นว่ากลับบ้านไปได้แล้ว แล้วอย่าไปมีเรื่องกลับใครอีกละนารูโตะ ถ้าเกิดมีอีกฉันนี้แหละจะโทรไปบอกมินาโตะกับคุชินะเอง !” ทันทีที่บุคคลที่สามอย่างป้าซึนาเดะพูดชื่อพ่อและแม่ของผม ภาพที่ผมแดงเพลิงของแม่ตั้งบนหัวพร้อมถือตะหลิวพร้อมที่จะขว้างผมได้ทุกนาทีก็ผุดขึ้นมาบ่นหัวของผมทันที … แค่นึกผมก็กลัวไปถึงเล็บขบแล้วครับ . . .
“ครับผม . . .” ผมได้แต่ทำหน้าเป็นหมาหงอยและลากซากุระจังออกมาจากโรงพยาบาล . . .
ผมเลือกที่จะขึ้นรถประจำทางกลับบ้านแทนที่จะนั่งแท็กซี่เพราะว่าประหยัดค่าเดินทางน่ะครับ บ้านของผมกลับโรงพยาบาลอยู่ค่อนข้างใกล้ เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องขึ้นรถที่มีค่าโดยสารแพงๆแบบนั้น
ผมอยู่บ้านชั้นเดียวในซอยเล็กๆ ทั้งบ้านมีผม ซากุระจัง และพี่ชายของผม พี่เพน พ่อแม่ของผมเป็นพวกที่ร้อยปีกลับบ้านที #เวอร์ เพราะฉะนั้นผมจึงอยู่กันแบบรักใคร่กลมดิก (?) กับพี่ชายและน้องสาวของผม ตอนนี้ผมอยู่ปี 2 มหาลัย c ส่วนซากุระอยู่มัธยมปลาย ม.6 อีกปีเดียวก็จะจบมัธยม เพราะฉะนั้นช่วงนี้ผมถึงห่วงน้องสาวมาก ไม่ให้มีแผลแม้แต่ยุงกัด (?)
“พี่นารูโตะคะ คือว่าพรุ่งนี้ซากุระขอพาเพื่อนมาทำงานที่บ้านได้ไหมคะ ? ” ซากุระเอ่ยถามผมเบาๆ
“อ่อ ได้ซิ พวกอิโนะกับฮินาตะเหรอ ?”
“ค่ะ แต่ว่าในกลุ่มมีผู้ชายมาอีกสองคนนะคะ แต่ไม่ต้องห่วง ว่างใจได้ ซากุระรับรอง” ซากุระทำท่าทุบหน้าอกข้างขวาของเธอ
“อื้อ ถ้าซากุระบอกว่าไว้ใจได้ก็โอเค” ไม่ใช่ว่าผมไว้ใจน้องง่ายหรอกนะครับ แต่ว่ายัยนี้เทควันโดนสายดำครับ ทะเลาะกับผมทีผมแทบกระดูกหัก . . .
เสียงนกน้อยร้องในยามเช้า อากาศหนาวทำให้ผมที่นอนม้วนผ้าห่มต้องลุกขึ้นก่อนที่ตัวเองจะขี้เกียจจนไม่ยอมทำอะไร
กลิ่นขนมปังหอมๆของพี่เพนลอยขึ้นมาแตะจมูกน้อยของผม ผมจึงรีบแต่งตัวเพื่อที่จะไปกินอาหารเช้า . . . ผมไม่ได้เห็นแก่กินนะครับ J
มื้อเช้าผ่านไปไวเหมือนโกหก ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายแก่ๆ แสงตะวันส่องเข้ามาในห้องสีขาวสะอาด อากาศอุ่นๆกำลังทำให้ผมจะหลับ . . .
กริ๊ง กริ๊ง
เสียงอ็อดหน้าบ้านดังขึ้น ใครมากดนะ อย่าให้รู้ พ่อจะจับเชือดซะเดียวนี้ !
“พี่นารูโตะคะ ลงมาข้างล่างหน่อย ซากุระมีคนจะแนะนำให้รู้จัก” เสียงใสของน้องผมดังเรียกผม
“เข้าใจแล้ว เดียวพี่ลงไป” ผมตอบกลับไปสั้นๆ
ผมบิดขี้เกียจสองสามที หลังจากบิดขี้เกียจเสร็จผมก็เดินลงไปข้างล่างพร้อมเซ็ทผมไปพล่าง . . .
“สองคนนี้พี่คงรู้จักอยู่แล้ว” ซากุระพูดพร้อผ่ายมีไปทางอิโนะและฮินาตะ
“อื้อ อิโนะกับฮินาตะใช่ไหมละ”
“ว้ายยย ! พี่นารูโตะยังน่ารักไม่เปลี่ยนเลยนะคะเนี้ย” น่ารัก ? เส้นเลือดตรงขมับเล็กๆของผมโผล่ขึ้นมา ผม น่า รัก ตรง ไหน !!!!!!!!!!!!!?
“คิกคิก ส่วนนี้ซากุระขอน้ำเสนอ ซาอิคุงกับซาสึเกะคุง” ซากุระพูดพร้อมชี้นิ้วไปทางผู้ชายสองคนนั้น ผู้ชายที่ชื่อซาอินี้หน้าตาโรคจิตแฮะ (?) ส่วนคนที่ชื่อซาสึเกะนี้หน้าตาขี้เก๊กชะมัด แต่สายตาที่มองผมนี้ดูอย่างไงก็ไม่หน้าไว้ใจอย่างแรง !
“เอ่อ . . . ยินดีที่ได้รู้จักนะ”ผมพูดพร้อมเกาหัวแกรกๆ
“เช่นกันครับพี่นารูโตะ”เด็กที่ชื่อซาอิพูดพร้อมยิ้ม . . . มองไงก็โรคจิตชัดๆ อิโตะฟันธง !
“งั้นเดียวพี่ไปเอาน้ำให้นะ”ผมยิ้มบอกซากุระ เธอพยักหน้าประมาณว่าเข้าใจแล้ว ผมจึงเดินไปหยิบน้ำในครัวให้
เสียงฝีเท้าสองข้างเดินเข้ามาใกล้ ผมรีบหันไปตามความรู้สึก ไม่ใช่ผี. . .ไม่ใช่เจ้าคิวบิแมวที่เลี้ยงไว้. . .แต่เป็นเจ้าเด็กขี้เก๊ก. . .ซาสึเกะ
“ม. . .มีอะไร ” ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงต้องประหม่าขนาดนี้ แต่ตาสีดำนี้มันดึงดูดใจชะมัด
“ก็เปล่านี้ฮะ...” ปากว่าเปล่า แต่เท้ามันนี้เดินเข้ามาใกล้ผมทุกที จนผมติดเคาท์เตอร์
ไอ้เด็กปากกับการกระทำไม่ตรงกัน ! #คำด่าเหรอ ?
ตอนนี้สภาพของผมกับมันอยู่ในขั้นล่อแหล่มสุดขีด ดีนะที่พี่เพนไปข้างนอก . .. ไม่งั้นเจอฉากนี้เข้าไปผมตายแหงมๆ
เจ้าเด็กหัวเป็ดมันเลื้อนหน้าเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ จนปากของมันอยู่ข้างหูของผม
“มีใครเคยบอกพี่รึเปล่า . . . ว่าพี่น่ะนะทั้งน่ารักและสวยชะมัด” หลังจากพูดจบมันก็เอาหน้าออกไป ส่วนผมเหรอ ? ใบ้แดกครับ . . .
“ต่อจากนี้. . .ผมจะจีบพี่ จำไว้นะครับ ‘คุณพี่ชาย’. . . ”
------------------------- : )
Hello , Love .
ดูว่างดีเน๊อะ -[++]- เป็นไงบ้างคะ ? สนุกไหมคะ ? ;-;
พยายามเต็มทีนะ แต่ไม่รับประกันวันอัพนะคะ มีอะไรถามได้ ไร้สารมีสารพยายามตอบหมดนะคะ .
เกะรุกโว้ยยยยยยยยยยยย -.- อันที่จริงว่าจะเขียนนารุซาสึ แต่ทำใจไม่ลง โป๊ะฉึง = =
ตั้งใจเรียนกันด้วยนะเออ ตอนนี้ไรก็มอสองละ =3= เห็นแบบนี้มอสองนะคะ แค่มอสองงานเพียบ แล้วพวกรุ่นพี่จะขนาดไหน TT สู้ๆนะเออ น้องที่เข้ามอหนึ่งก็สู้ๆนะคะ ช่วงมอหนึ่งนี้สำคัญมากนะคะ เกรดไม่ดีจบมอสามหาที่ต่อไม่ได้นะะ ;-; ใครเครียดก็มาอ่านนิยายไรก็ได้ -[++]- หรือดูการ์ตูนก็ได้ -.,- ลัคกี้สตาร์เอย นารูโตะเอย สนุกมากมาย มีพลังจิ้นและเรียนมากมาย ฮี่ๆ -.,-
ไม่เม้นท์ไม่ว่า เพราะแสดงว่าเรายังเขียนไม่ดีพอ เห็นแบบนี้เรารักนักอ่านเงามากนะเออ -.- เพราะแสดงว่าเรายังแต่งไม่ดีพอ เราต้องพัฒนาฝีที่มือ (?) มากกว่านี้ -3- ขอบคุณคนที่เม้นท์ด้วยนะคะ อิฉันปลื้มใจน้ำตาใจไหลพราก โฮกกกกกก ;-;
คุยได้ทีไอดี โป๊ะฉึงฉึง ;P
หมายหด : พยายามไม่ดอง แต่นานๆอัพนะคะ ส่วนเรื่องไอเลิฟยู้ อันนี้ไม่แน่ใจ ตามตรงนะคะ ลืมพล็อตเรื่องค่ะ ._. .หลบหม้อไห้กระทะ -(A)-
ความคิดเห็น