คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : - Intro -
- Intro -
ทำไม... ผมถึงต้องมาที่แห่งนี้ทุกวัน
สถานที่ที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด ผู้คนต่างนั่งรอขอความช่วยเหลือจากคุณหมอ ผู้เปรียบเสมือนเทวดาของ
ทุกคนในตอนนี้ บ้างก็นั่งรอฟังข่าวดีจากเทวดาเสื้อกราวน์สีขาว แต่บางคนกลับได้ข่าวร้าย.. แต่ที่แห่งนี้ไม่ได้มีแต่
ความสิ้นหวัง ยังคงมีความหวังอยู่เสมอ.. ถึงจะริบหรี่แค่ไหนก็ตาม
ที่ผมมาที่แห่งนี้ก็เพราะ...
ปั้ง!! ปั้ง ปัง ปัง ปั้งง!!!!
.
.
.
เขากับคนรัก กำลังนั่งรถเล่นไปตามเมืองท้องถิ่น เขาก็มักคอยเทคแคร์ดูแลคนรักเสมอระหว่างที่ขับรถ
ทั้งสองคนต่างคุยเล่นกันไปเรื่อย บ้างก็หยอกล้อกัน แกล้งกันตามประสาคนรัก ทำให้มีรอยยิ้มตลอดการเดินทาง
รถแล่นมาเรื่อยๆจนถึงสถานที่แห่งหนึ่ง ที่ที่เงียบสงบอยู่ในชานเมืองมีคนอาศัยอยู่ไม่มาก ภายในเต็มไปด้วย
เฟอร์นิเจอร์เรียบง่ายที่ไม่ได้มีเยอะมากมาย แต่สามารถอยู่ได้อย่างสะดวกสบาย ที่แห่งนั้นคือ บ้านที่ร่วมกันซื้อไว้
ของพวกเขาทั้งสอง
ทั้งคู่อยู่กันอย่างมีความสุขตลอดมา แต่แล้ววันหนึ่ง... ความสุขก็ไม่อาจยั่งยืนไปได้มากกว่านั้น
ปั้งง!!! “ คิม ฮิมชาน!! อยู่ที่ไหน??!!! “ เสียงเหนี่ยวไกดังขึ้นพร้อมกับเสียงของชายแปลกหน้า ก่อนจะบุกรุกเข้ามา
ในบ้านพร้อมกันอีกสามคน
ผู้ที่ถูกขานชื่อนั้น รีบวิ่งออกมาจากห้องครัวขณะทำอาหาร ก่อนจะโอบคนรักของเขาไว้
“ พวกนายเป็นใคร?? มีธุระอะไรกับชั้น!! “ ร่างสูงตะโกนออกมา
“ ยังจะทำเป็นไม่รู้เรื่อง จ่ายหนี้ที่บ้านพวกแกค้างหัวหน้าชั้นมาเดี๋ยวนี้!! “
" หนี้อะไร ชะ.. ชั้น ไม่รู้เรื่อง!! "
“ นี่แกอยากตายใช่มั้ย?!!! “
“ หนะ.. นี่ฮิมชานฮยอง นี่มันเรื่องอะไรกันหนะ? “ ร่างเล็กที่เงียบมาซักพักก็ถามขึ้น พลางเขย่าแขนร่างสูง
“ โฮ่! นี่พาหนีกันมาตั้งไกล แต่กลับไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรเล้ยย “ ชายแปลกหน้าพูดพลางแสยะยิ้ม
“ หนี?? ฮิมชานฮยอง มันยังไงกันแน่.. บอกผมมาสิ!! “ ร่างเล็กเริ่มกังวล เพราะร่างสูงเอาแต่เงียบบวกกับที่ตอนนี้
เจ้าตัวไม่รู้เรื่องอะไรเลย พลางเขย่าแขนหนักกว่าเดิม
“ คะ... คืออ... “
“ ก็ก่อนที่บริษัทพ่อมันจะล้มละลาย พ่อมันมากู้เงินหัวหน้าชั้นเพื่อที่จะนำไปค้ำให้บริษัทอยู่ต่อไปได้ แต่พ่อมันดัน
ป่วยจนตายซะก่อนแถมลูกชายก็ไม่ยอมสานต่อบริษัท สุดท้ายบริษัทมันก็ล้มละลายอยู่ดี เหอะ “ ชายแปลกหน้าพูด
แทรกขึ้นด้วยท่าทางที่ไม่แยแส
“ ละ ล้มละลาย??!!! ทำไมเรื่องใหญ่ขนาดนี้ถึงไม่บอกผมซักคำละฮยอง!! “ ร่างเล็กเริ่มน้ำตาคลอ
“ คือ... ฮยองง “
“ ไม่ต้องมาดราม่าแถวนี้ แกจะไม่จ่ายชั้นใช่มั้ย!!! “ ชายแปลกหน้ายกกระบอกปืนขึ้นมาพร้อมเหนี่ยวไก
“ อย่า!!!! “
ปั้งง!!!!!!
“ ฮยองง!!! “ ร่างเล็กรีบถลาเข้าไปพยุงร่างสูงที่โดนยิงเข้าที่หน้าท้อง
ชายแปลกหน้าเตรียมยิงซ้ำแต่ร่างสูงพลิกตัวกลับมาบังร่างเล็กไว้ จึงโดนยิงเข้าที่หลังอีกหนึ่งนัด
“ หัวหน้า โดนยิงขนาดนี้คงตายแล้วล่ะ รีบไปกันเถอะ “ คนของชายแปลกหน้าคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
“ ยัง.. ต้องเก็บให้หมด “ ว่าแล้วลั่นไกอีกสองนัดหวังจะเก็บร่างเล็กไปด้วย แต่ร่างสูงก็ยังคงกันไว้จนล้มไป
กองกับพื้น
“ ฮืออ.. ฮือ ฮยอง ฮยองง!! “ ร่างเล็กร้องออกมาพร้อมเขย่าร่างสูงอย่างแรง
ปั้งง!!!!!!
“ อั้กก.. อึกก “ ร่างเล็กกุมเข้าที่ไหล่ หลังโดนลั่นไกเข้าไปอีกนัด
“ หัวหน้า ไปเร็ว!! “
“ เออๆ ไปก็ได้ว้ะ!! “ ว่าแล้วกลุ่มชายแปลกหน้าก็พากันออกไปจากสถานที่แห่งนั้น เหลือเพียงสองร่างที่หายใจ
รวยริน
“ ฮืออ ฮือ.. ฮะ ฮิม ฮิมชาน ฮะ.. ฮยองง “ ร่างเล็กที่ตอนนี้เลือดไหลท่วมบ่ายังคงเขย่าร่างสูงไม่หยุด ก่อนจะตั้ง
สติประคองตัวเองไปกดเลขหมายที่ช่วยเขาได้ ไม่นานปลายสายก็ขานรับ
“ ชะ.. ช่วย ช่วยด้วยย.. “
นั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่ร่างเล็กเปล่งออกมา . . .
ความคิดเห็น