คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บันทึกรักแห่งสายลม : ตอนที่ 1 บทนำ (1)
สายลมเอ๋ยสายลมรัก
โปรดช่วยพาฉันไปหารัก
ที่บริสุทธิ์และงดงาม
ลอยละล่องไปไกล
ดั่งดอกแดนดิไลออน
ณ ดวงดาวอันไกลโพ้นจากโลกมนุษย์ ยังมีอาณาจักรหนึ่งถูกขนานนามว่า อาณาจักรแห่งสายลมหรือวินด์ คิงดอม (Wind Kingdom) อาณาจักรแห่งนี้ทุกสรรพสิ่งล้วนเกิดจากสายลม ผู้คนส่วนใหญ่ดำรงชีวิตโดยมีสายลมเป็นปัจจัยสำคัญในการดำรงชีวิต ทุกสิ่งล้วนเกิดจากมวลของสายลมหล่อหลอมรวมเป็นสรรพสิ่ง ทั้งสิ่งมีชีวิตและไม่มีชีวิต ประชากรบนดาวดวงนี้ ใช้พลังงานสายลมในการเหาะเหิน เพื่อเดินทางไปยังที่ต่างๆ และมีระบอบกษัตริย์ในการปกครองอาณาจักร
พระราชาเอธนิค ราชาผู้ปกครองอาณาจักรแห่งสายลมปกครองดินแดนแห่งนี้โดยใช้ความเมตตาและความยุติธรรม ทำให้ดาวดวงนี้ดำรงอยู่ด้วยความสงบสุขเสมอมา อีกทั้งราชาเอธนิคยังมีบุตรีผู้สง่างามนามว่า เจ้าหญิงวินเดอเรีย ซึ่งพระราชามักจะเรียกลูกสาวของพระองค์ว่า วินดี้ มีความหมายว่าเจ้าหญิงแห่งสายลม เจ้าหญิงวินเดอเรียก่อกำเนิดจากสายลมแห่งรักระหว่างพระราชาเอธนิคและพระราชินีอลิซาเบซ ทั้งคู่ครองรักกันมายาวนานจนกระทั่ง เจ้าหญิงวินเดอเรียมีพระชนมายุได้เพียง 3 ชันษา พระราชินีอลิซาเบซทรงประชวรและสิ้นพระชนม์ในเวลาต่อมา ดังนี้แล้วทำให้พระราชาต้องครองบัลลังก์อย่างโดดเดี่ยวมาจนถึงกระทั่งเจ้าหญิงวินเดอเรียมีพระชนมายุได้ 18 ชันษา พระราชาต้องการสละราชบังลังก์จังมีพระประสงค์ให้เจ้าหญิงวินเดอเรีย อภิเษกสมรสกับเจ้าชายแห่งอาณาจักรท้องทะเล เพื่อสร้างปึกแผ่นความมั่นคงให้แก่อาณาจักรของตน และมีพระประสงค์ให้เจ้าหญิงและเจ้าชายขึ้นครองราชย์แทนพระองค์ พระราชาทรงครุ่นคิดเรื่องนี้อยู่นาน จนกระทั่งวันหนึ่ง พระราชาได้ทรงรับสั่งให้มหาดเล็กไปตามเจ้าหญิงที่กำลังเริงร่าอยู่ในสวนดอกไม้ให้เข้ามาพบ
“ท่านพ่อทรงรับสั่งให้มหาดเล็กไปตามลูก มีอะไรหรอเพคะ”
“วินดี้ลูกรัก ตอนนี้ลูกก็มีอายุได้ 18 ปีแล้ว ถึงเวลาที่เจ้าต้องมีคู่ครองที่ดีและเหมาะสม เพื่อสืบบังลังก์ต่อไป”
เจ้าหญิงมีสีหน้าตกใจระคนสงสัย ว่าเหตุใดจู่ๆ พระราชาจึงทรงรับสั่งเรื่องนี้โดยที่ก่อนหน้านี้ พระราชาไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย
“เหตุใดท่านพ่อถึงรับสั่งเรื่องนี้เพคะ ลูกยังเด็กเกินไปที่จะใช้ชีวิตคู่กับใครนะเพคะ อีกอย่างยังคงมีสิ่งต่างๆมากมายที่ลูกยังไม่ได้พบเจอ ยังไม่ได้ทำ ลูกขอมีชีวิตที่อิสระ และทำในสิ่งที่ลูกต้องการก่อนไม่ได้หรือเพคะ” เจ้าหญิงรับสั่งด้วยน้ำเสียงออดอ้อนและฉายแววตาประกายแสดงถึงความต้องการของตนอย่างมุ่งมั่น
“โถ วินดี้ลูกรัก ตัวพ่อเองก็แก่มากแล้ว อีกอย่างลูกเองก็โตเพียงพอที่จะอภิเษกสมรสและดูแลอาณาจักรของเรา อย่าลืมสิลูก ว่าลูกเป็นบุตรีของพระราชา ลูกมีหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่เกินกว่าจะทำอะไรตามใจตน”
“แต่ท่านพ่อเพคะ ถึงอย่างไรลูกก็ยังคงคิดว่าลูกยังเด็กเกินไปนะเพคะ และที่สำคัญลูกยังไม่มีคนรักเลยนะเพคะ”
“สำหรับเรื่องที่ลูกคิดว่าลูกเด็กเกินไปนั้น ลูกเป็นถึงเจ้าหญิงแห่งอาณาจักรสายลมที่ยิ่งใหญ่และเข้มแข็ง ไม่ว่าลูกจะอายุน้อยหรือมากเพียงใด ถึงอย่างไรลูกต้องมีความเข้มแข็งและมีหน้าที่สืบทอดบังลังก์ต่อจากพ่อ หน้าที่ย่อมเหนือสิ่งอื่นใดทั้งปวง ส่วนเรื่องคู่ครองนั้น พ่อได้หาคนที่เหมาะสมทั้งฐานะและเกียรติยศไว้ให้ลูกแล้ว นั่นคือเจ้าชายเอดินเบิร์กแห่งอาณาจักรแห่งท้องทะเล ทางทิศใต้ของอาณาจักรเรา หากลูกได้อภิเษกสมรสแล้วนอกจากอาณาจักรของเราจะยิ่งใหญ่และมั่นคงแล้ว อาณาจักรแห่งท้องทะเล ยังมีพื้นที่ส่วนใหญ่ติดทะเล ทำให้เราสามารถติดต่อค้าขายกับอาณาจักรอื่นๆได้อย่างง่ายดาย ซึ่งจะนำความมั่งคั่งมาแก่อาณาจักรเราด้วยนะลูก”
“ท่านพ่อเพคะ ลูกทราบว่าหน้าที่ย่อมเหนือสิ่งอื่นใด และลูกก็ไม่มีเหตุผลอันใดที่จะละทิ้งหน้าที่ที่สำคัญของตน แต่ลูกไม่สามารถแต่งงานกับคนที่ลูกไม่ได้รักได้ ลูกต้องการแต่งงานกับคนที่ลูกรัก และเค้าก็ต้องรักลูกเช่นกัน ไม่ว่าเค้าจะเป็นใคร มาจากไหน มียศถาบรรดาศักดิ์ยิ่งใหญ่เพียงใด หรืออาจเป็นเพียงสามัญชนไร้ศักดินา ลูกไม่สนใจขอเพียงให้ความรักของเค้าและลูกเกิดขึ้นด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์ของทั้งสองฝ่าย ขอแค่นี้ลูกก็พร้อมที่จะใช้ชีวิตคู่ไปตลอดชีวิตเพคะ”
“ความรักที่บริสุทธิ์ไม่สามารถทำให้อาณาจักรดำรงอยู่ต่อไปได้ เจ้ามีหน้าที่ที่จะสืบทอดบังลังก์ต่อไป เจ้าก็จงเชื่อฟังข้า ซึ่งเป็นพ่อของเจ้า ! “ น้ำเสียงที่แข็งก้าวและดุของพระราชา ทำให้เจ้าหญิงทรงตกใจ เนื่องจากพระราชาไม่เคยรับสั่งด้วยความโมโหเช่นนี้มาก่อน อยู่ๆ น้ำตาก็เอ่อไหล่ เจ้าหญิงรู้สึกเสียใจอย่างมาก จึงทรงรับสั่งด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
“ท่านพ่อและท่านแม่ ก็ทรงอภิเษกสมรสกันด้วยความรัก อีกอย่างท่านแม่ก็เป็นเพียงหญิงสาวชาวไร่ ที่เข้ามารับใช้ในวังและท่านพ่อก็ทรงตกหลุมรัก ในเมื่อท่านพ่ออภิเษกสมรสกับท่านแม่ได้ แล้วเหตุใดเล่าเพคะ ลูกถึงไม่สามารถอภิเษกกับชายที่ลูกรักได้”
“เพลี้ยะ!” ฝ่ามือขนาดใหญ่ของผู้เป็นพ่อ เข้าสัมผัสอย่างแรงที่แก้มด้านขวาของลูกสาว เจ้าหญิงหันมามองหน้าผู้เป็นพ่อ พร้อมกับน้ำตาที่เอ่อล้น อาบพวงแก้มสีชมพูทั้งสองข้าง ซึ่งข้างหนึ่งนั้นมีสีเข้มกว่า
“ต่อให้ลูกต้องตาย ลูกก็จะไม่ยอมอภิเษกกับคนที่ลูกไม่ได้รักเด็ดขาด !” เมื่อเจ้าหญิงรับสั่งเสร็จ จึงวิ่งออกจากห้องพระราชาพร้อมทั้งน้ำตา
ความคิดเห็น