คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : BE STRONG no.1
“ ผมอยากจะเข้มแข็งกว่านี้
อยากจะปกป้อง สิ่งสำคัญเอาไว้
ผมไม่อยากเสียเขาไปอีก “
“ เฮ้ย เป็นอะไรไปดงจุน “
“เปล่า ฉันไม่ได้เป็นอะไร “
“ จริงเหรอ ฉันเห็นนายยืนมองรุ่นพี่คนนั้นนานแล้วนะ เว้ย ดงจุน ”
“ มองอะไร กูไม่ได้มองสักหน่อย ไอ้มินโฮ “
“ เหรอวะ เออๆ “ มินโฮพูดพลางตบบ่าอีกคน
“ วันนี้กูกลับบ้านก่อนนะมึง ลาก่อนเว้ย มินโฮ “
“ เออ จะแอบไปหารุ่นพี่ฮยองซิกอีกเหรอไง “
“ เงียบเลยนะมึง “
ทั้งสองคนวิ่งไล่เตะกันตามภาษาเพื่อนสนิท วิ่งไล่กันจนสุดท้าย ทั้งสองคนก็แยกทางกันกลับไปบ้านของตัวเอง
“ ถนนเปลี้ยวๆ เส้นนี้ที่ฉันเดินผ่านทุกวัน ทำไมวันนี้มันกลับไม่เหมือนเดิมกันนะ “
มองดูแสงอาทิตย์ที่กำลังสะท้อนกับพื้นถนน ตั้งแต่วันนั้น ฉันก็เป็นแบบนี้ไม่เข้าใจตัวเองจริง เดินไปพรากเกาหัวไป
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อ 2 วันก่อน
ถนนทางเดินกลับบ้านของดงจุน เป็นถนนที่ทอดผ่านที่ย่านการค้าในตัวเมืองโซล ทุกวันก่อนกลับบ้านเขาจะไปทำงานพิเศษหลังเลิกเรียน ถึงเขาจะยังเรียนมหาลัยแล้วก็เถอะ
ตอนนี้ก็มืดแล้ว เป็นเวลาหลังเลิกงานแล้วๆๆ
“ โอ้ย เสร็จงานสักที “ ยืนบิดขี้เกียจ พรางเก็บกระเป๋าเตรียมตัวกลับบ้าน
“ทำงานดีมากเลย ดงจุน “
“ ขอบคุณครับ พี่มินอู งั้นวันนี้ผมไปก่อนนะ “
ไม่ทันสิ้นเสียงบอกลาของอีกฝ่าย ดงจุนก็วิ่งออกไปจากร้านไปแล้ว
“ วันนี้ ก็เป็นอีกวันที่วุ่นวาย โคตรๆเลย ลูกค้าเยอะไปไหนกัน “
“ เฮ้ย ปล่อยฉันนะๆ “ เสียงคนตะโกนดังมาจากมุมมืดของตึกๆนึง
“ เกิดอะไรขึ้น ตอนนี้คงต้องรีบวิ่งไปดูซะแล้ว “ ดงจุนคิดเสร็จแล้วก็รีบวิ่งไปที่ต้นเสียง
เมื่อวิ่งเข้าไปหาในมุมมืด ก็พบเด็กมหาลัยคนหนึ่ง ใส่ชุดมหาลัยเหมือนกับผมเลย แต่ดูเหมือนเขาจะแก่กว่าผมนะ ตัวเขาสูงมากๆเลยประมาณ 180 ได้ละ กำลังถูกกลุ่มคนประมาณ 2-3 คน มุงอยู่
“ เฮ้ย พวกตรงนั้น จะทำอะไร “ เขาตะโกนออกไป
“โฮ้ มึงมีเพื่อนด้วยเหรอว่ะ “ หนึ่งในสามคนนั้นพูดขึ้น
“ อย่าเข้ามานะ !!!!! “
“พ่อลูกคุณหนู จะถูกปล้นหมดตัวอยู่แล้วยังจะหยิ่งอีกนะ “
“อย่าเข้ามานะ จะเอาอะไรก็เอาไปสิเว้ย “
“ หยุดเลยนะพวกแก !!! “
ดงจุนวิ่งเข้าไปหวังจะช่วยคนที่ถูกพวกโจรรุมอยู่ เนื่องจากตัวเขาเก่งในด้านกีฬาอยู่แล้ว แค่นี้สบายมาก ดงจุนต่อสู้กับโจร แต่เขาก็พลาดถูกโดนคนหนึ่ง ชกเข้าจนคิ้วแตก แต่สุดท้ายพวกนั้นก็หนีไปเหลือไว้เพียงดงจุน และ เด็กมหาลัยอีกคนหนึ่ง ที่ยืนมองดูอย่าง งุนงง
“ นี้ฮยองเป็นอะไรไหม “
“ไม่ ฉันไม่เป็นอะไรหรอกแต่นายสิ เลือดออกเลยนะ “
“ เรื่องแค่นี้ เล็กน้อย ว่าแต่ฮยองทำไมถึงถูกคนพวกนั้นพยายามจะปล้นละ”
“ เพราะพวกมันรู้ว่าฮยองคือใครละสิ “
“แล้วฮยองเป็นใคร ลูกนายกเหรอไง “
“ ใช่แล้ว “
ความเงียบเข้ามาปกคลุมบริเวณนั้น
“ สมองฮยองโดนกระแทกมาหรือเปล่า “
“ ก็ฉัน คือ ลูกท่านอดีตนายกไงละ ฉันชื่อ ปาร์ค ฮยองซิก “
“บ้าเถอะ ลูกนายกจะมาเดินอะไรตามถนนแบบนี้ ตอนดึกๆแบบนี้ด้วย “
“ก็เพราะฉันไม่มีเพื่อนยังไงละ “
“งั้นผมเป็นเป็นเพื่อนกับฮยองให้ไหมละ “
“ ฉันไม่รู้ว่า การจะมีเพื่อนมันเป็นยังไงหรอก ฉันไม่รู้เลย และนาย ก็เด็กกว่าฉันด้วย “
“ อย่าพูดว่า ผมเด็กครับ ผมก็เรียนมหาลัยเหมือนฮยองนั้นละ “
“ฉันนะทำอะไรเองไม่เป็นสักอย่างเลยนะ อย่ามาเป็นเพื่อนกับฉันเลย “
พอ ฮยองซิก พูดเสร็จ เขาก็รีบเก็บกระเป่าสะพายที่ตกอยู่ที่พื้น สะพายหลังทันที และหันมาก้มโค้งให้กับดงจุนพร้อมกับพูดว่า “ ขอบคุณนะ “ แล้วฮยองซิก ก็รีบหมุนตัวเดินออกไปทันที
“ !!!!! “
“ นายมาจับมือฉันทำไม”
มือของฮยองซิก ถูกมือของดงจุนจับเอาไว้เพื่อไม่ให้ เขาเดินจากไป
“ ผมรู้ว่าฮยองคงจะเหงา ถึงจะเป็นเพื่อนกันไม่ได้ ผมก็ขอเป็นน้องชายของฮยองได้ไหมละ “
“นี้ นาย …….. “
“เงียบ แปลว่าตกลงนะ “
“ เอ้ย ฉันยังไม่รู้ชื่อนายเลยเถอะนะ จะเพื่อนกันหรือพี่น้องเราก็ควรรู้ชื่อกันนะ “
“ ผม ดงจุนฮะ พี่ฮยองซิก “
“ อย่าเรียกชื่อพี่แบบนั้น เรียกว่า ซิก ก็ได้ “
“ก็ได้ครับ พี่ซิก “
“นายบอกว่าอยากเป็นน้องชายของผมเหรอ “
“ใช่แล้วครับ ผมคนนี้ จะอาสาเป็นน้องชายที่คอยปกป้องพี่ชายเอง “ พูดพร้อมเอามือทุบอก
“แต่เป็นน้องชายของผมแล้ว ลำบากน่าดูเลยนะ ขอเตือน”
“ก็พี่ไม่มีเพื่อนไม่ใช่เหรอครับ ผมก็อาสามาเป็นน้องชายให้ไง “
“ สัญญานะ “
“สัญญาสิครับ ถ้ามีอะไรผมจะเป็นคนปกป้อง ฮยองเอง ”
ถึงจะพึ่งเจอกันครั้งแรก แต่ดงจุนกับรู้สึกถูกใจกับพี่ชายคนนี้มากๆ ทั้งสองชูนิ้วก้อยขึ้นมาเกี่ยวก้อยกัน แสดงถึงสัญญาที่เขาได้ทำกันไว้
ฮยองซิกดูเหมือนจะยังไม่ค่อยกล้าพูดอะไรมากนัก ทั้งสองคนก็แลกเบอร์โทรศัพท์กัน เพื่อไว้ในยามฉุกเฉินแล้ว ก็มีลำแสงสาดมาจากถนนส่องมาที่พวกเขา ดูเหมือนจะเป็นรถที่มารับพี่ฮยองซิก ฮยองซิกไม่อาจจะกล่าวคำลำลากับน้องชายหรือเพื่อนอย่างดงจุนได้ เขาถูกนำตัวขึ้นรถไปอย่างรวดเร็ว เหลือไว้เพียงดงจุนที่ยื่นมองดูแสงไฟท้ายรถจากไป
กลับมาที่ ณ ปัจจุบัน
ความจริงวันนี้ พี่ฮยองซิกส่งข้อความมาหาผม ว่า นัดเจอกันที่ร้านกาแฟ ใกล้ๆกับมหาลัย แต่นี้ก็เลยเวลานัดมา จะ 1 ชมแล้ว ทำไมพี่เขายังไม่มาอีกนะ ดงจุนได้แต่นั่งมองดูนาฬิกาจนในที่สุดเวลาผ่านไป 2 ชมแล้ว พี่ฮยองซิกก็ยังไม่มา เขาตัดสินใจหยิบมือถือขึ้นเพื่อจะโทรหา
“ กริ๊งๆ กริ๊งๆ “ เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น หน้าจอขึ้นชื่อของรุ่นพี่ฮยองซิก
“ ทำไมพี่ถึงทึ้งผมไว้แบบนี้ละ ”
“นายคือเพื่อน ของเด็กคนนี้สินะ ถ้าอยากได้ตัวเขาคืนละก็ ให้มาหาพวกฉันที่ เดิมเมื่อ 2 วันก่อน…….”
สายโทรศัพท์ ถูกตัดทึ้งปล่อยให้ดงจุนตกอยู่ในช่วงของความสับสน พี่ฮยองซิกถูกจับตัว มีแต่ฉันเท่านั้นที่ช่วยพี่เขาได้ ฉันสัญญาไว้แล้ว บ้าจริงเว้ย ดงจุนรีบวิ่งออกจากร้านกาแฟไป
ความคิดเห็น