[Fic Naruto] เมื่อจอมโจร VS เจ้าชาย (Yaoi)

ลำดับตอนที่ #1 : VS ครั้งที่1 การพบเจอ

วันหนึ่งตอนเย็น ขณะเด็กสาวผมทองตาสีฟ้ากำลังนั่งพักอยู่ที่ห้องครัวที่ไม่มีใครอยู่ในช่วงนี้ สัก
พักก็มีสาวทรงโตเปิดประตูเข้ามา
'ปัง'
"มีไรหรอป้าซึนาเดะ"เด็กสาวผมทองเอ่ยขึ้น
"มีงานมาให้นารุโตะนะ นานะจัง"ซึนาเดะกล่าว พร้อมปิดประตู
"งานนี้ต้องเอาไรอีก"นานะจังถาม
"รูป'เจ้าชายแห่งดวงดาว'"
"งานของใคร? ที่ไหน?"
"งานของเจ้าแก่ยาคุซึ เจ้านั้นบอกว่ารูปยังไม่สมบูรณ์แต่เจ้าชายซาซึเกะไม่ยอมให้เอามาแก้เลยอยากจะให้ไปเอามาให้หน่อย"
"อืม ก็ได้ ยังไงช่วงนี้ก็ไม่มีแขกคนสำคัญมา"
"ตามใจแต่ถ้ามีแขกคนสำคัญคงรู้นะต้องทำไง"
"คะๆๆ"จากนั้น นานะจังก็เดินออกจากห้องครัวไปยังห้องของตน พอถึงก็จัดการถอดชุดและวิกออกแล้วแต่งตัวใหม่ในชุดปกติสีดำ ซึ่งใครๆเห็นก็ต้องตกใจในการเปลี่ยนแปลงจากสาวสวยผมทองน่ารักเปลี่ยนเป็นเด็กหนุ่มหน้าหวาน จากนั้นก็หยิบหน้ากากประจำตัวเก็บไว้ในเสื้อแล้วเดินออกจากห้องเพื่อไปกินข้าวเย็นที่ร้านประจำอิคิราคุ 
"อิคิราคุราเมง ยินดีต้อนรับครับ"
"ลุงครับ ขอชาชูราเมง4ครับ"
"ได้เลย นารุโตะคุง"สักพัก"อ่ะนี้ แล้วจะเอามาให้ที่นี้ถ้วยแล้วกัน"
"ครับ" 'ซูดดดดด' "อ่าา  อร่อยย ยังอร่อยเหมือนเดิมเลยนะครับ"
"ฮ่าๆๆๆ ปากหวานจังนะ เดียวถ้วยต่อไปลุงแถมให้แล้วกันนะ"
"ขอบคุณครับ"

พอกินเสร็จนารุโตะคุงก็เดินไปทางคฤหาสน์ของเจ้าชายซาซึเกะ พอถึงก็เดินหลบไปข้างคฤหาสน์แล้วหยิบหน้ากากประจำตัวมาใส่จากนั้นก็กระโดดเข้าไปในอาณาเขตคฤหาสน์เพื่อสำรวจเส้นทางจนไปเจอเจ้าชายซาซึเกะกำลังนอนเหม่อดูดาวอยู่ ในขณะที่นารุโตะกำลังนั่งมองอยู่บนหลังคา จากนั้นเจ้าชายซาซึเกะก็พูดขึ้นว่า
"นายที่อยู่บนหลังคาจะมองอีกนานไหม"แล้วนารุโตะก็โดดลงมาข้างๆซาซึเกะที่กำลังนอนอยู่
"รู้ว่ามองอยู่แล้วทำไมไม่เรียกคนอื่นมาละ"
"หึ คิดว่าอย่างนายจะทำไรฉันได้"
"ก็ไม่ได้จะมาทำไรสักหน่อย"
"แล้วนายไม่ได้จะมาฆ่าฉันหรือไง"
"ใครจะมาฆ่านายกันเหล่า ท่าจะฆ่าจริงคงไม่มองนายอยู่หรอก"
"หึ ก็ไม่รู้หรอกนะว่าจะมาทำไร ยังไงก็ไม่ได้มาฆ่ากันสินะ งั้นคืนนี้ช่วยนอนเป็นเพื่อนหน่อยสิ"ซาซึเกะพูดพร้อมกับจับเอวร่างบางผมทองเอาไว้แล้วลากเข้าห้อง
"เฮ้อ จะทำไรก็ทำยังไงก็ถูกจับได้แล้วนิ แต่อย่าถอดหน้ากากของผมออกก็แล้วกัน"
"ตกลงแต่นายต้องมานอนเป็นกันทุกคืนแล้วกัน"
"ตามใจแค่นอน'เฉยๆ'สินะ"
"ถ้าไม่นอน 'เฉยๆ' แล้วจะให้ทำไรละ"ซาซึเกะพูด ในขณะที่นารุโตะก็หน้าขึ้นสีนิดๆ ซาซึเกะจึงพูดต่อว่า"อนาคตก็ไม่แน่ถ้านายต้องการ"
"คงจะยาก"นารุโตะพูด
จากวันนั้นนารุโตะก็จะแอบมาหาซาซึเกะทุกคืนเพื่อนอนเป็นเพื่อน

จนกระทั้งวันหนึ่ง ซึนาเดะมาหา
"นารุโตะ"
"คร๊าฟฟฟฟฟฟฟ"
"รูปนะได้มายังงงงงงงงงงงง"
"ยังอ่ะ รีบหรอครับ"
"ไม่รีบหรอ แค่สงสัยว่าทำไมงานนี้มาช้าผิดปกติ"
"เหะๆ คืออ มีเรื่องนิดหน่อยนะ"
"เรื่องไร ช่างเหอะ แล้วทำไมช่วงนี้ดึกๆหายไปไหนทุกวันหะ รู้ไหมป้าคนนี้เป็นห่วง"
"ก็มีปัญหานิดหน่อย ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ยังไงงก็ไม่มีใครมาทำไรกับผมได้หรอก"
"เออ ตามใจแล้วกัน  แล้วก็อาทิตย์หน้าจะมีแขกคนสำคัญมา คงรู้น่าว่าจะต้องทำไง"
"ครับๆๆๆ รู้แล้วน่า"แล้วซึนาเดะก็เดินออกไป
"เฮ้ออย่างนี้ต้องบอกซาซึเกะด้วยสิ"

แล้วนารุโตะก็ไปหาซึซาเกะอีกในคืนนี้เพื่อบอกว่าอาทิตย์หน้าอาจจะมาหาไม่ได้ 'แล้วจะบอกยังไงดีละเนี่ย'
"ซาซึเกะ มาหาแล้วนะ"
"หึ วันนี้มาเร็วจริง"แล้วซาซึเกะก็คว้าเอวบางมากอดไว้ "กินไรมายัง หิวไหม นี้ยังเย็นอยู่เลย"
"ก็หิวนิดหน่อย"นารุโตะ
"กินข้าวไหมละ เดียวให้คนเอามาให้"ซาซึเกะ
"ไม่อ่ะ เดียวคนอื่นก็รู้หรอกว่ามีคนมาหานาย"นารุโตะ
"หึ ไม่เป็นไรหรอก ไม่มีใครรู้หรอกถ้านายไม่ไปให้ใครในนี้เห็นตัว"ซาซึเกะ
"ตามใจ"นารุโตะ
"งั้นรอแปปหนึ่ง"แล้วซาซึเกะก็เดินออกไป แล้วกลับมาเพื่อเรียกไปหา
"ตามมาไปกินในห้อง"ซาซึเกะ
"อืมๆ"จากนั้นก็นั่งกินข้าวด้วยกันสองต่อสอง พอทานเสร็จนารุโตะก็พูดขึ้นว่า
"ซาซึเกะ อาทิตย์หน้าอาจจะมาหาไม่ได้หลายวัน"
"ทำไม!"ซาซึเกะกล่าว
"ต้องทำงาน ไม่ได้ว่างเหมือนนายนิ"นารุโตะกล่าว
"แล้วต้องทำงานตอนดึกด้วยหรอไง"ซาซึเกะพูดอย่างโกรธๆ
"ก็เพื่อมีเรื่องด่วนจะได้แก้ทัน เลยไม่สามารถมาอยู่เป็นเพื่อนด้วยได้"นารุโตะพูดพร้อมยิ้มอย่างอ่อนใจ
"ตามใจ แต่อย่าลืมกลับมาแล้วกัน"ซาซึเกะพูดอย่างน้อยใจ
"แล้วก็มีของที่อยากจะได้ จะให้ได้ไหม"นารุโตะกล่าวเสียงอ่อน
"อะไรละ นึกว่าจะไม่ขอสักอีก"ซาซึเกะพูด
"รู้แล้วหรอว่าฉันจะมาขโมยของ"นารุโตะพูด
"ก็นายบอกไม่ได้มาฆ่าฉัน นอกจากฆ่าก็ต้องขโมย"ซาซึเกะตอบ
"ก็อาจโกหกก็ได้"นารุโตะว่า
"อย่างนายคงไม่โกหกใครหรอก"ซาซึเกะพูด
"ทำเป็นรู้ดี"นารุโตะพูด
"รู้ดีแต่ไม่ได้รู้ทั้งหมด"ซาซึเกะพูดเสียงอ่อน
"ก็มันช่วยไม่ได้นิ"นารุโตะว่า
"แล้วตกลงจะเอาอะไร"ซาซึเกะถามต่อ
"ก็จะเอารูปภาพที่ชื่อว่า 'เจ้าชายแห่งดวงดาว'ได้ไหม"นารุโตะตอบ
"ได้ แต่จะให้ในวันที่นายกลับมาหลังจากที่ต้องหายตัวไปในอาทิตย์หน้า พร้อมต้องทำตามคำขอ1ข้อ ตกลงไหม"ซาซึเกะพูด
"ตามใจ ยังไงก็ได้ ขอแค่ไม่ต้องถอดหน้ากากก็พอ"นารุโตะว่า
แล้วทั้งสองหลับกันไปอีกวัน

วันรุ่งขึ้น
"ซาซึเกะ ปล่อยสิ จะกลับแล้ว"นารุโตะตื่นขึ้นในอ้อมกอดของซาซึเกะ ซึ่งปกติซาซึเกะจะตื่นก่อนที่นารุโตะจะตื่นแล้วออกไปข้างนอกโดยทิ้งให้นารุโตะนอนอยู่คนเดียวสักพักซาซึเกะก็ค่อยๆตื่นขึ้น
"อือออ มีไร"ซาซึเกะถามนารุโตะ
"เช้าแล้ว นายไม่ไปไหนหรอไง"นารุโตะทักซาซึเกะด้วยความสงสัยที่เช้านี้แปลกกว่าปกติ
"แล้วทำไม?"ซาซึเกะตอบอย่าง งงๆ
"ก็ปกติตอนเช้านายก็ไม่อยู่นิ"นารุโตะพูด
"นั้นสินะ ก็แค่อยากกอดชดเชยที่นายจะหายไปในอาทิตย์หน้า"ซาซึเกะตอบอย่างแสยะยิ้มนิดๆพร้อมกอดแน่นขึ้นเรื่อยๆ
"อ่ะ ปล่อยนะอึกอัด"นารุโตะเอ่ยประท้วงพร้อมดิ้นแรงๆ
"หึหึ อาหารเช้าจะกินไหม"พอซาซึเกะกอดจนพอใจก็ปล่อยนารุโตะออกจากอ้อมกอด
"กิน ขอเป็นราเมงได้ไหม"นารุโตะพูดเสียงอ่อนๆเพราะเริ่มรู้สึกง่วงขึ้น
"ตามใจ จะนอนต่อก็ได้ อาหารคงจะมาอีกครึ่งชั่วโมง"ซาซึเกะพูดพร้อมกับออกจากห้องเพื่อไปสั่งลูกน้องให้เอาราเมงมาให้  
ส่วนนารุโตะก็นอนหลับต่อ จนกระทั้งผ่านไปครึ่งชั่วโมง ซาซึเกะก็เข้าห้องมาเพื่อปลุกร่างบางขี้เซาภายใต้หน้ากาก
"หึหึ ตื่นได้แล้วไอ้ขี้เซา"ซาซึเกะเรียกนารุโตะ
"อือออ ราเมงมาแล้วหรอ"ร่างบางกล่าวเสียงงัวๆ
"ลุกได้แล้ว ราเมงงจะอึดแล้วมั้ง"ซาซึเกะพูด จากนั้นนารุโตะกับซาซึเกะก็ออกจากห้องนอนไปยังห้องกินข้าวแล้วนารุโตะก็นั่งกินราเมงโดยไม่สนใจใคร 'ซูดดดดดดดดดดดด ซูดๆๆๆๆ' ขณะนั้นซาซึเกะก็แอบอมยิ้มนิดไม่ให้เจ้าตัวเห็น
พอกินเสร็จนารุโตะก็กลับบ้านแล้วไปเปลี่ยนชุดใส่วิกเป็นนานะจากนั้นก็เข้าไปห้องครัวเพื่อไปช่วยคนงานในนั้นทำอาหารเพราะตอนนี้ก็เป็นเวลากลางวันแล้ว คนที่มากินข้าวเทียงที่โรงเตี๊ยมนี้ตอนกลางวันก็เยอะมากด้วย แน่นอนเจ้าตัวก็ทำไปชิมไปจนไม่ต้องกินข้าวเที่ยงอีกพอลูกค้าซาลงเจ้าตัวก็ไปนอนพักที่ห้อง พอตกเย็นเจ้าตัวก็เปลี่ยนชุดเป็นชุดประจำพร้อมเก็บหน้ากากไว้ที่เสื้อแล้วเดินออกไปร้านอิคิราคุราเมง
"อิคิราคุ ราเมงยินดีต้อนรับ"
"ลุงครับ ขอมิโซะราเมง 5 ชามครับเหมือนเดดิมนะครับ"นารุโตะสั่งราเมงพร้อมกลับเตรียมตัวเตรียมใจรอกินราเมง พอนารุโตะกินราเมงเสร็จก็เดินไปหาซาซึเกะ  
นารุโตะก็ดำเนินกิจกรรมเดิมๆจนกระทั้งใกล้ถึงวันที่แขกคนสำคัญจะมา  ซึนาเดะก็มาหาในตอนบ่ายที่ห้องขณะที่เจ้าของห้องร่างบางกำลังหลับอยู่ก็ต้องลุกขึ้นตื่นเนื่องจากเสียงปิดประตูของซึนาเดะ 'ปัง'
"ยายป้าซึนาเดะ มีไรมาปลุกกันเนี่ยหะ"นารุโตะบ่นอยางโมโหที่ตนไม่ได้นอนเต็มอิ่ม
"หือ ใครแก่หะยัยเด็กแก่แดด แอบไปนอนข้างนอกไม่ยอมกลับบ้าน"ซึนาเดะด่ากลับอย่างโมโห
"ใครแก่แดดหะ คนจะหลับจะนอนมาปลุกไรเนี่ย ถ้าจะมาบ่นแค่นี้ก็ออกไปได้แล้วจะนอน"นารุโตะพูด
"จะมาบอกว่าพรุ่งนี้อย่าลืมว่าจะมีแขกคนสำคัญมา เตรียมตัวให้พร้อมตัวละในตอนเช้าพรุ่งนี้"ซึนาเดะบอกเสร็จก็เดินออกไป ส่วนนารุโตะก็ไม่มีอารมณ์ที่จะนอนต่อจึงออกไปเดินเล่นข้างนอกอย่างเซงๆจนเย็นแล้วเริ่มหิวขึ้นก็ไปร้านอิคิราคุราเมง พอกินเสร็จก็เดินไปหาซาซึเกะ
พอถึงนารุโตะก็เเดินเข้าไปกอดซาซึเกะที่กำลังนั่งรออยู่
"พรุ่งนี้แล้วสินะที่จะไม่มา"ซาซึเกะพูดอย่าเหงาๆ
"เหงาหรอไง แค่ไม่กี่วันเอง"นารุโตะพูดตอบ พอสิ้นเสียงนารุโตะ นารุโตะก็จับคอซาซึเกะพร้อมกับประกบปากเบาๆ ซาซึเกะตกใจนิดหน่อยพอตั้งสติได้ก็ค่อยบดปากของอีกอย่างเร้าร้อนจากนั้นก็ค่อยๆส่งลิ้นเข้าไปในปากของอีกฝ่าย นารุโตะมีท่าที่ตกใจกับการที่ซาซึเกะส่งลิ้นเข้าจึงพยายามใช้ลิ้นดันออกแต่เป็นการให้ลิ้นเข้าเกี่ยวพันกับลิ้นของตนได้ง่ายขึ้น จนกระทั้งนารุโตะเริ่มจะทนไม่ไหวจึงทุบอกของอีกฝ่ายแรง ฝ่ายซาซึเกะเมื่อเห็นอีกเริ่มที่จะขาดอาการก็ปล่อยออกอย่างเสียดายแบบสุดๆ นารุโตะเห็นดังนั้นก็หน้าขึ้นสี แปปเดียวแล้วก็ปรับอารมณ์กับมาเหมือนเดิม พอซาซึเกะเห็นว่าเริ่มดึกแล้วจึงชวนนารุโตะไปนอน
"ไปนอนได้แล้ว"ซาซึเกะพูด
"อืม"นารุโตะตอบพร้อมเดินเข้าห้องไปพร้อมกับซาซึเกะ แล้วทั้งสองก็หลับไป
นารุโตะได้ตื่นขึ้นซึ่งเป็นเวลาใกล้เช้าแล้วเจ้าตัวก็ลุกขึ้นออกไปจากโดยที่เจ้าห้องไม่รู้ตัว

____________________________________________________________________

ฮ้าวว  ง่วงจังคืนนี้ฝันดีน่าาา ทุกคนน  

ตอนนี้ ผู้แต่ง เป็นคนบรรยาย เลยออกมั่วๆนิดหนึ่ง เดียวตอนหน้าจะให้นัตจังบรรยายแล้วกันให้อู้กันมาตั้งนานแหละ