ฉันรู้แค่รักเธอหมดใจ (นทแอป)

ลำดับตอนที่ #1 : Part 1 -- หัวหน้าองครักษ์

“ต่อไปนี้คือรายชื่อผู้ที่จะได้เป็นหัวหน้าหน่วยองครักษ์ในรุ่นที่ 66 ถ้าฉันเรียกชื่อใครก็ให้ก้าวออกมา...

ภาคิน

อิสริยะ

สิงหรัตน์

กรวิชญ์

นภัทร

และ . . .

นท     ”

  เมื่อกล่าวจบเสียงถอนหายใจของเหล่าผู้ไม่สมหวังก็ดังระงมก่อนที่ชายวัยกลางคนก็เดินหายเข้าไปในตัวตึกปล่อยกลุ่มองครักษ์รุ่นล่าสุดที่ปนเปไปทั้งผู้ที่สมหวังและผิดหวังในการคัดเลือกหัวหน้ารุ่นไว้ข้างนอกก่อนจะให้นายทหารฝึกหัดออกมาแจกใบกำหนดการรายงานตัวต่อไป

“โอ้วเย้!!!  พระเจ้าช่วยยยยย!!~  ไอ้เนียร์ได้เป็นหัวหน้ารุ่นเว้ยยยย!~ 555555”  กรวิชญ์โวยวายออกมาอย่างไม่เก็บอาการจนพี่ๆน้องๆหัวหน้าองครักษ์ลากเข้ามาเก็บแทบไม่ทัน  ถึงแม้พวกที่เหลือจะเป็นเพื่อนร่วมเป็นร่วมตายขณะที่ฝึกมาเป็นแรมเดือนก็เถอะนะ  มันก็เสี่ยงที่จะโดนสหบาทาไม่ใช่หรือยังไง!!?!

“หาเรื่องรึยังไงวะฮะไอ้เตี้ย!!?  ถ้าแกโดนรุมล่ะก็พวกฉันไม่ช่วยนะเว้ย!!!” อิสริยะทั้งล็อคคอและปิดปากน้องชายคนสุดท้องของบ้านแน่นจนไอ้คนในอ้อมแขนอันอบอุ่นของพี่ชายต้องยกมือยอมแพ้เพราะใกล้จะขาดอากาศหายใจเต็มที

“ไอ้เนียร์เอ๊ยย!!! ตายๆๆๆ! นั่นน่ะว่าที่ผู้ใต้บังคับบัญชานะเว้ย!! ทำอะไรไม่คิด!” สาวน้อยหนึ่งเดียวเดินมาทำความสนิทสนมกับหัวของผู้ชายตัวเล็กเบาๆ

“เจ็บนะไอ้นท!!! นี่ฉันเป็นพี่แกนะเว้ยยยยย!” จูเนียร์โวยวายขึ้นมาเบาๆ

“แค่สามเดือน คิดว่าฉันสนป๊ะล่ะ!!?”  นทยักไหล่เบาๆก่อนจะเดินเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของพี่ชายสุดที่รักทั้งสองคน

“ไอ้น้องพี่!! แค่แกติดเข้ามาในหน่วยองครักษ์พี่ก็ภูมิใจจะตายอยู่แล้วนะ 555” ภาคิน พี่ชายคนโตพูดขึ้นมาคนแรก

“แล้วนี่แกได้มาเป็นหัวหน้ารุ่นอีก!! โคตรภูมิใจเลยพี่พูดตรงๆ เก่งมากนท เก่งมากก!!!” นภัทร พี่ชายคนรองก็เอ่ยตามขึ้นมาอย่างภูมิใจแบบไม่มีปิดบัง

“555555+ ที่เข้ามาได้นี่ก็เก่งทุกคนนั่นแหละ! ไปๆๆๆ กลับบ้านไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว  คืนนี้เราก็ต้องเข้าวังก่อนแล้วนะ อย่าลืมดิ!!”  สิงหรัตน์พูดเบาๆเมื่อเห็นไอ้น้องชายตัวดีทำท่างอนๆเข้าให้....

“ฉันไปก่อนนะไอ้ฮั่น เดี๋ยวคืนนี้ฉันไปรับที่บ้านนะเว้ย!!” ภาคินล็อคคอ1น้องสาวกับอีก1น้องชายกลับบ้านไปก่อน ปล่อยให้อีกสามพี่น้องทะเลาะกันไปพลางๆ

“ไปๆๆๆ ไอ้สองลิง!” ฮั่นดันตัวไอ้น้องชายคนเล็กก่อนเขาจะกอดคอไอ้น้องชายคนกลางตามไปอีกคน

ณ  บ้านพนายางกูร

“ไอ้นทเสร็จยังงงง!!!??”  ภาคินตะโกนเรียกน้องสาวคนเล็กที่แต่งตัวเสร็จแล้วกำลังเดินลงมาจากชั้นสองของบ้านพอดี..

“นทเสร็จแล้วพี่โน่...”

“ว้าวๆๆๆๆ!!! น้องไอ้กันนี่มันหล่อจริงเว้ยเฮ้ยย!! สงสัยจะหล่อเหมือนพี่มันนะเนี่ยย!!! 55555” นภัทรพูดขึ้นมาอย่างอารมณ์ดีก่อนจะวางหนังสือพมพ์ที่กางอยู่ตรงหน้าลง

“เออเฮ้ยย!  มันหล่อจริงๆด้วยว่ะนทน้อยน้องพี่!!! นี่ถ้าสาวๆแฟนคลับแกที่โรงเรียนเก่าเห็นคงหลงกันทั้งบางเลยล่ะมั้งเนี่ยไอ้ตัวแสบ!!! 5555”  ภาคินเดินมาจับตัวน้องสาวหมุนเพื่อตรวจดูความเรียบร้อยของชุด มันเท่บาดใจจริงๆแฮะ !!

“ถ้าอย่างนั้นของพี่โน่กับพี่กันคงหลงกันไปทั้งประเทศแล้วล่ะ!! แหมๆ ทำมาเป็นชมน้อง ตัวเองไม่ต้องแต่งอะไรมาก เสื้อตราห่านกางเกงเลย์คีบดาวเทียมสาวๆก็กรี๊ดกระจายแล้ว... 555555” น้องเล็กแซวขึ้นมาบ้าง

“นท.. แกก็รู้ว่าพวกพี่ไม่เคยคิดจะแต่งตัวอย่างนั้น  โอ๊ยยย! แต่งอย่างนั้นหมดหล่อกันพอดี ”  นภัทรบ่นเซ็งๆ บ้าไปแล้ววว!~ ให้เขาแต่งอย่างนั้น หมด !! หมดแน่ๆ !!!!

“กันลูก.. ไปตามคุณพ่อลงมาทานข้าวหน่อยสิ” เสียงจากมารดาบังเกิดเกล้าที่กำลังยุ่งอยู่ในครัวเอ่ยขัดวงสนทนาขึ้นมาวานให้ลูกชายคนกลางไปตามบิดาลงมาทานข้าวเย็น

“ครับคุณแม่... คุณพ่อคร้าบบบบบบ!!!!!! คุณแม่ให้ตามลงมาทานข้าวคร้าบบบบบบ!!!!~”  นภัทรรับคำก่อนตะโกนสุดเสียงเพื่อตามคุณพ่ออย่างไม่กลัวเส้นเสียงอักเสบเลยสักนิด

“ขอให้มันร้องเพลงจีบสาวไม่ได้ตลอดชีวิต.. ส๊าธุ !!!” ภาคินเอ่ยขึ้นมาเบาๆก่อนที่น้องสาวตัวแสบจะยกมือขึ้นมาไหว้ปะหลกๆด้วยอีกคนอย่างขำๆ

“พุทโธ่!! ผมใช้เสียงออกจากช่องท้องหรอกน่า ไม่ต้องกลัวเสียงหายหรอก สบายมากก!! 5555”  คนที่โดนขอพร(?)ให้สดๆยกสองนิ้วขึ้นมาเป็นเชิงบอกว่าสบายมาก

“ตะโกนตายเลยนะชนินทร์...”  คุณพ่อเดินลงมาจากชั้นสองของบ้านด้วยความเอือมระอาปนเอ็นดูพวกลูกๆตัวแสบของเขา แต่ทันทีทันใดภาคินก็วิ่งไปประคองตัวบิดาไว้ทันทีพลางทำท่าประจบประแจงจนน่าหมันไส้เสียเต็มประดา

“คุณพ่อคร้าบบบ!~ ผมเปลี่ยนชื่อมาสองปีกว่าแล้วนะ!!” นภัทรเอ่ยอย่างขัดเคืองบิดาตนเองเล็กๆ

“ส่วนไอ้พี่โตโน่ครับ...  อย่าเยอะๆ เดี๋ยวนี้หัดมีประจบประแจงนายหรอวะ!?”  ต่อด้วยแอบแซะพี่ชายเบาๆพลางหยิบที่ตราหัวหน้าองครักษ์มาประทับบ่าแล้วก็ส่งอีกคู่ไปให้น้องสาวคนเล็กอย่างเนียนๆ   เหอะๆ คราวนี้ . . . . . . โตโน่โดนแน่ๆ !!!! 555555

“55555  มาๆๆ ทานข้าวกัน!! ...  อ้าว..   ภาคิน! ไปเลย!! แทงปลาไหล 20 ครั้ง !!”  คุณพ่อลงมานั่งที่หัวโต๊ะก่อนจะสังเกตถึงความผิดปกติบางอย่างแล้วก็สั่งทำโทษทันทีตามนิสัยของบังคับบัญชาระดับสูงอย่างที่เคยเป็นอยู่ประจำ

“หืมม!!? ทำไมล่ะครับคุณพ่อ!?”  โตโน่ถามงงๆ

“20 ครั้ง !!!” ประธานคณะหัวหน้าองครักษ์ขึ้นเสียงอีกหน่อยให้ลูกชายได้ยอมทำตามแต่โดยดี

“ครับๆๆๆ”  ลูกชายคนโตของบ้านลงไปแทงปลาไหลฉับๆอย่างแข็งขันปนจำใจ ท่ามกลางเสียงหัวเราะคิกคักของน้องๆอีกสองคน  อะไรของพวกมันน!!!?!

“ขอเหตุผลด้วยได้มั้ยครับท่าน!?”  ภาคินถามอย่างหัวเสียเล็กๆ  หัวหน้าองครักษ์โดนสั่งแทงปลาไหล รู้ถึงไหน อายถึงนั่น !!!!!

“แกยังไม่ได้ติดตราหัวหน้าองครักษ์ที่บ่า.. จบนะ!? มาๆๆๆ ทานข้าวได้แล้ว พวกแกจะได้รีบเข้าวังกันสักที”  ผู้เป็นพ่อเริ่มตักอาหารมาใส่จานและเริ่มลงมือทานอย่างขะมักเขม้นและรวดเร็วเช่นเดียวกับลูกๆทั้งสาม ตามแบบของทหารที่ถูกฝึกมาอย่างหนัก เวลากินมีไม่มากนักหรอก ที่เหลือก็ฝึกๆๆๆๆๆ แล้วก็ ฝึก !!!!!!! 

10 นาทีผ่านไป...

“กัน ทานเสร็จสุดท้ายเอาจานไปเก็บด้วยนะ..” คุณแม่เอ่ยอย่างอารมณ์ดีขณะที่กำลังดูความเรียบร้อยให้ลูกสาวคนเล็กกับชุดองครักษ์ที่เป็นแบบฟอร์มเดียวกับผู้ชายเป๊ะๆ! มันจะหล่อไปแล้วลูกฉัน...

“คุณแม่คะ  นี่คุณแม่หมุนรอบตัวนทจวนจะสิบรอบแล้วน้า ชุดนทเรียบร้อยแล้วค่ะ คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก...”  ลูกสาวคนเล็กของบ้านยิ้มหวานให้มารดาอย่างเต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก  ความรักที่เธอก็แทบไม่เคยเอ่ยออกมาอย่างพี่ชายอีกสองคน เธอจะพูดไปทำไมในเมื่อพี่โตโน่กับพี่กันแย่งเธอพูดเสียหมดเกลี้ยงแล้ว... แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเธอไม่รักบุพการีของเธอหรอกนะ

“คุณแม่คร้าบบบบ!!~ ผมเก็บจานให้เสร็จแล้วนะครับ..”  นภัทรเด็กน้อยในมาดหนุ่มหล่อผิวเข้มวิ่งเข้ามากอดมารดาไว้อย่างรวดเร็ว

“โอ๊ยยๆๆๆ  อ้อนแม่เกินไปรึเปล่าเจ้ากัน กอดแม่ซะแรงขนาดนี้กระดูกกระเดี้ยวแม่ก็ไม่ค่อยจะดีอยู่ด้วย ถ้าหักขึ้นมาจะว่าไง... หืมม??”

“คุณแม่ยังสาว ยังแข็งแรงอยู่เลยครับ!!    ใครว่าคุณแม่แก่ผมจะไปอัดมันให้ยับเลยคอยดูสิ!!”

“ปากหวานตายเลยไอ้ดำ!! คุณแม่ครับ.. ถ้ามีอะไรก็โทรหาผมได้ตลอดเลยนะครับ” พี่ชายคนโตของบ้านเอ่ยขึ้นพร้อมส่งสายตาจริงใจไปหามารดาก่อนจะเดินเข้าไปกอดด้วยอีกคน

“คุณพ่อคะ แล้วคุณพ่อจะเข้าไปในวังตอนไหนหรอ?” นทหันไปหาบิดาที่กำลังโอบเธออยู่หลวมๆ

“น่าจะอีกสองสามวันน่ะนท... เข้าไปแล้วก็ทำงานให้ดีนะ เข้าใจมั้ย!?” คนเป็นพ่อยีหัวลูกสาวเบาๆพร้อมรอยยิ้มเอ็นดู

“ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆน้า.. ตอนนั้นก็นึกว่าจะพูดเล่นๆเรื่องที่จะเป็นองครักษ์ ที่ไหนได้ ตอนนี้ได้เป็นถึงหัวหน้ารุ่นแน่ะ 55555”      ภาคินพูดยิ้มๆ เขายังจำได้อยู่เลยวันที่น้องสาวตัวน้อยของบ้านวิ่งเข้ามาบอกกับคุณพ่อ เขา และน้องชายว่าอยากจะเป็นองครักษ์ด้วยคน ด้วยเหตุผลน่าขำของเด็กวัย9ขวบที่ว่า..

‘องครักษ์ต้องปกป้องเจ้าหญิงใช่ป่ะพี่โตโน่ พี่กัน?? นทอยากเป็นองครักษ์ นทอยากปกป้องเจ้าหญิงบ้างอ่ะ !!!’

  แล้วก็มานั่งมานอนขอร้องคุณพ่อจนยอมใจอ่อนส่งไอ้เจ้าลูกสาวเข้าไปเรียนที่ โรงเรียนฝึกทหาร!!! บางคนก็ว่ามันคงจะไม่ไหว อาจจะท้อไปก่อน ไม่ได้เป็นองครักษ์หรอก! บลาๆๆๆๆ!!! บางทีที่เขามีเรื่องมีราวกับเพื่อนร่วมชั้นปีก็เพราะมันมาดูถูกน้องสาวเขานี่แหละ ใครมันจะไปทนไหววะ น้องใคร ใครก็รักนี่หว่า..

“55555 ทำไงได้ล่ะพี่โน่ บู๊มันก็เก่ง บุ๋นมันก็ฉลาดเป็นกรด.. ไม่แปลกที่บางวิชาคะแนนมันดีกว่าพวกเราซะอีกนะ!”  นภัทรเสริมขึ้นมาอีกคน  น้องสาวของเขาเก่งจริงๆ จบมาด้วยอันดับที่ 3 ของรุ่น รองมาจาก เขา และสิงโต ก็เท่านั้นเอง... เก่งเป็นบ้า!!!!

“ก็นทไม่เคยโดดออกไปเที่ยวตอนดึกๆให้โดนฑัณฑ์บน คะแนนดีก็ไม่เห็นจะแปลก!!” น้องสาวคนเล็กแฉพี่ชายเบาๆก่อนจะยักคิ้วกวนๆให้สองพี่ชายตัวดี พี่ชายสองคนเธอก็เก่งเสียเหลือเกิน ขนาดโดนฑัณฑ์บนที่ส่งผลไปให้คะแนนความประพฤติที่เป็นคะแนนสำคัญในโรงเรียนทหารตกฮวบจนเรี่ยพื้น แต่คะแนนวิชาอื่นๆที่ทำขึ้นมาดีสุดๆจนติดเป็น 1 ใน 6 อันดับจนได้ ไม่เรียกว่าโคตรเก่ง จะให้เรียกว่าอะไรกัน!?

“แหมๆๆๆ!! ใครจะไปเหมือนแกกะไอ้สิงไอ้เนียร์ล่ะ!? ไอ้เนียร์ก็เหล่แต่โรงเรียนมหาดเล็ก ส่วนแกกะไอ้สิงก็แอบมองแต่โรงเรียนหลวงข้างๆ...  พึ่งจะมารู้ตอนโตเนี่ยแหละว่าทำไมมันอยากจะปกป้องเจ้าหญิงนักหนา! 555555”  ภาคินแซวน้องสาวตัวดีอย่างสนุกปาก แสบจริงๆไอ้เจ้านี่ หัดเล่นของสูงแต่เล็กแต่น้อย! 555

“5555 ไปๆไอ้สามแสบ ไปได้แล้ว เดี๋ยวต้องไปรับพวกเจ้าฮั่นอีกไม่ใช่รึไง ?? ประตูวังปิดแกก็หาที่นอนกันเอาเองแล้วกันนะ!”

“คร้าบๆไปแล้วคร้าบบ!~ ….  ผมรักคุณแม่นะครับ!! แล้วเจอกันในวังนะครับท่าน! สวัสดีครับๆ” นภัทรรับคำบิดาก่อนจะหันไปกอดมารดาเสียเต็มรักแล้ววิ่งไปที่รถทันทีพร้อมกับภาคินและนท




++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
 

เรื่องอื่นยังไม่จบหาเรื่องใหม่มาอีกแล้ว 555555
เรื่องนี้แต่งไว้ใกล้จบแล้วแหละ จะลงรวดเดียวจบเลยถึงแม้จะไม่มีใครอ่านก็ตามม แหะๆ
ฝากด้วยนะคร้าบบบ!! ^^/