Aftermath: The Happy Hetalia

ลำดับตอนที่ #1 : Aegaratt's Side: Confession

วันนี้เป็นวันที่พวกผม ชาวนักเรียนสถาบัน World Academy จบการศึกษา มันเป็นวันที่ให้ความรู้สึกเศร้าแบบแปลกๆ ทั้งที่พวกเราทุกคนก็ไม่ได้จะแยกจากกันไปไหนไกลซักหน่อย พิธีจัดขึ้นตอนสายไปจนถึงบ่ายอ่อนๆ หลังพิธีจบการศึกษาพวกเราก็พากันไปกินเลี้ยงบอกลาที่ร้านอาหารกึ่งบาร์กลางเมืองใหญ่ 

เริ่มกินไปไม่ถึงไหนก็เริ่มมีเรื่องแล้ว -_-

"เอ่อนี่อดัม นายระวังอาเธอร์ให้ดีนะไม่งั้นหมอเดี๋ยวหมอนั้นมีกิ๊ก" ไอ้ลาร์สุ คู่กัดผมส้มของผมเริ่มพูด 
"อย่ามัวแต่ห่วงเรื่องคนอื่นน่าลาร์สุ ห่วงเรื่องที่นายเป็นกิ๊กกะอันโตนิโอขณะที่นายคบกับคิราน่าไปพร้อมกันจะดีกว่า" โซเรน หนุ่มเดนมาร์กล้อลาร์สุ
"หมอนั่นไม่ใช่กิ๊ก! คู่ขาชั่วคราวต่างหาก!!"

เอ่อไอ้ลาร์สุ สิ่งนายพูดน่ะไม่แย่ไปกว่าเดิมเหรอ? จับปลาสองมือน่ะมันเสี่ยงโคตรเลยนา -_-  อ้อใช่ ผมลืมบอกท่านผู้อ่านไปว่าผมเป็นคนเดียวในแก็งค์ที่ยังไม่แฟน ไม่ใช่ว่าไม่ได้มีคนที่แอบชอบหรอกน่ะ แต่ว่ามันมีปัจจัยอื่นอีกเยอะแยะ หนึ่งคือผมคิดว่าตัวผมเองยัง "ไม่พร้อม" สองคือผมอยากเรียนจบก่อนจะมีความสัมพันธ์กับ "หมอนั่น" ไอ้ลาร์สุกับโซเรนรู้สึกว่าจะได้กับอันโตนิโอกับเบอร์วาตเรียบร้อยไปแล้วตอนที่ผมไปงานแต่งงานของอาเหยากับคุณคาทูช่าเพื่อเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวคู่กับ "หมอนั่น" (เหมยเหมยกับนาตาชาเป็นเพื่อนเจ้าสาว) มันรู้สึก..เขินๆยังไงก็ไม่รู้ (แฮะแฮะ) ส่วนอดัมน่ะ ถ้าอาเธอร์ไม่ขอว่ารอให้ไปยกเลิกทะเบียนลูกบุญธรรมก่อนก็คงจะท่าเดียวกัน(ชัวร์!)

ผมกับอดัมทำเป็นไม่ใส่ใจลาร์สุกับโซเรนที่กำลังทะเลาะกันพลางตักอาหารมากินกันต่อ 
หลังจากผมกินซุปเสร็จอดัมเริ่มเปิดปากถามผมทันที 

"ว่าแต่ฟรี(ชื่อเล่นที่ไอ้ลาร์สุมันตั้งให้ เอกราช="Free"dom) ตกลงว่าเมื่อไหร่นายจะไปขออีวานเป็นแฟนซะที"
"ทำไมเหรอ" ผมตอบกลับแบบไม่คิดอะไรเลยซักนิดเดียว(มั้ง?)
"ก็เห็นว่าพวกนายสนิทกันดี ผมเลยคิดว่า.."
"บางทีการเป็นแค่เพื่อนมันดีกว่าแฟนน่ะอดัม อีกอย่างผมก็ไม่ได้คิดอะไรกับเขาไปมากกว่านั้นด้วย"

"แน่ใจเหรอ?"
ลาร์สุซึ่งไม่รู้เลิกทะเลาะกับโซเรนเมื่อไหร่หันมาถามผม
"แน่ใจเหรอว่านายไม่ได้คิดอะไรเลย ฟรี?"
ลาร์สุถามผมอีกรอบ หรือว่าหมอนี้จะเมา? -_-
"โทษทีที่ถาม...นี้ค่าอาหารส่วนของตรู" หมอนั้นพูดพลางหยิบเงินออกมา "แล้วก็...เดี๋ยวตรูจะไปหาคิราน่าแล้วบอกเลิกกับเธอ ท่าทางคืนนี้ตรูจะต้องโดนตบจนอ่วมแน่ๆ..."
ลาร์สุพูดจบก็ออกจากร้านไป
"งั้นไปบ้างดีกว่า คืนนี้นัดเบอร์วาตไว้ที่โรงแรม XOXO ถ้าไปช้าเดีี๋ยวจะหมดสนุก!" ^_^
ผมกับอดัมหันมามองตารู้ใจกันทันที "เตียงโรงแรม XOXO หักชัวร์!!" ('-_-)(-_-') 


หลังจ่ายค่าอาหารแล้วผมกับอดัมก็พากันออกจากร้านอาหาร พวกเราเดินมาที่สถานีรถไฟแล้วพลัดกันซื้อตั๋วก่อนที่จะ
แยกกันขึ้นรถไฟคนละสายโดยผมขึ้นรถไฟสายเหนือไป

"จะบอกว่าไม่ได้ มันก็เหมือนโกหกละมั้ง" (^//^)

คิดๆดูแล้วผมกับอีวานเราก็พบกันวันแรกที่รถไฟสายนี้นี่นา วันนั้นรู้สึกว่าผมจะทำแว่นตาตกแล้วหมอนั่นก็ช่วยเก็บให้(ปัจจุบันผมไปผ่าตัดสายตามาครับ) หลังจากนั้นพวกเราก็เริ่มเป็นเพื่อนกันแต่ก็ไม่เคยเป็นมากกว่านั้นเลยเพราะหมอนั่นนะจีบชาวบ้านไปทั่ว(และแห้วทุกราย =_=) ผมไม่มีหวังอะไรหรอกเพราะสเป็กของเขาไม่ใช่หนุ่มนักกีฬามวยหน้าเข้มอย่างผมแต่แต่เป็นพวกหนุ่มหน้าหวานมากกว่า อย่างเช่นอาเหยากะโทริสไง -_- 

"บางที..ถ้าผมกับหมอนั่นจะใจตรงกันบ้างก็คงจะดี"
"ใช่...ถ้าผมกับหมอนั่นจะใจตรงกับผมบ้างก็ดี"

หือ -_-? ใครน่ะมาเที่ยวพึมพำแถวนี้? ขอดูหน้าหน่อยสิครับ

"ว้ากกกก!!"  (O_o) <-ผม
"แว้กกกก!!" (ToT) <-คู่สนทนา
"อ-เอกราช ภพอัคคี!!!" (แล้วจะเรียกชื่อเต็มหาพระแสงทำมาย!! -_-+)
"อ-อีวาน บรากินสกี้!!!!"(เออ!! ตรูก็พอกัน -_-++)