ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    romantic bakery

    ลำดับตอนที่ #1 : Intro

    • อัปเดตล่าสุด 19 มี.ค. 56


    กิ๊งก่อง~
     
     
    เสียงกระดิ่งที่แขวนอยู่หน้าร้านเบเกอร์รี่เป็นสัญญาณบอกว่าลูกค้าคนแรกของเช้านี้ได้เข้ามาแล้ว 
    ร้านเบกอร์รี่ที่กำลังพูดถึงอยู่นั้นเป็นร้านเบเกอร์รี่เล็กๆเปิดมาได้2เดือนแล้ว ด้วยบรรยากาศภายในร้านที่แต่งด้วยสีสดใสน่ารัก 
    และภายนอกร้านยังมีที่นั่งในสวน จากที่พูดมาร้านมันก็ไม่แปลกที่ลูกค้าจะเยอะ 
    เพราะนอกจากนั้นขนมในร้านยังอร่อยชวนให้กินจนพุงกางแล้วยังมีเจ้าของร้านและพนักงานเสริฟ์ที่
    น่ารักคอยบริการอย่างเอาใจใส่อย่างนี้ไม่ให้ลูกค้ามันเยอะได้อย่างไงล่ะ
     
    "สวัสดีครับ รับอะไรดีครับ?" สวัสดีครับผมจาง อี้ชิงหรือเรียกผมสั้นๆว่าเลย์ก็ได้ เป็นพนักงานที่ร้านนี้มาตั้งแต่ร้านนี้เปิดแล้วครับ
    
    
     
    "เอาคาปูชิโน่แก้วนึงแล้วก็เค้กอัลมอนด์กาแฟครับ" ปกติเวลานี้ก็จะมีแต่ลูกค้าที่ทำงานบริษัทและ
    ก็นักศึกษาที่มากินก่อนไปเรียนหรือทำงานแหละครับ
    
    
     
    "ลู่ห่านเอาคาปูชิโน่แก้วนึงงงงงงง" ลู่ห่านพนักงานอีกคนที่เรียกลูกค้าได้เป็นอย่างดีเค้าเป็นบาริสต้าประจำร้านเราครับ 
    บางครั้งก็มาทำงานสายแต่จากหน้าตาที่น่ารักก็คงปฎิเสธไม่ได้ว่าตอนเค้าแอ๊บใส่นี่ด่าว่าเค้าไม่ลงหรอกครับ
     
    
    
    "ได้ค้าบบบ เอออี้ชิ้งเย็นนี้ไปเดินห้างกันไหม?" นั่นไงเงินเดือนออกยังไม่ทันได้ใช่คงได้ใช้หมดเพราะไปเดินห้างนี่แหละครับ 
    ปกติผมก็ชอบเดินห้างอยู่หรอกครับแต่ก็เดินเฉยๆไม่ได้ซื้ออะไรแต่ถ้าเดินกับลู่หรอครับ?
    กระเป๋าตังค์พออกจากห้างนี่แทบจะเหลือแต่บัตรประชาชน
     
    
    
    "เดินแล้วไม่ซื้ออะได้ จะซื้ออะไรอีกคราวที่แล้วซื้อจนตังค์หมดก็ยังไม่ได้ใช้คราวนี้จะซื้อไปไว้บนหิ้งหรือไง?" 
    คราวที่แล้วซื้อตั้งแต่ถุงเท้าจนถึงช้อนส้อม จนทุกวันนี้ของมันก็ยังไม่ออกมาจากถุง อ้อที่ผมรู้เพราะผมกับลู่อยู่คอนโดเดียวกันครับ 
    แลดูไฮโซใช่ไหมล่ะครับมีคอนโดแต่อันที่จริงมันแค่เป็นคอนโดที่แม่ของลู่ซื้อให้ตั้งแต่ที่พวกเรามาทำงานร้านนี้น่ะครับ
     
    
    
    "โห่ ไม่ไปก็บอกดีๆก็ได้ไม่เห็นต้องย้อนกลับมาซะขนาดนี้เลย" ครับทำหน้าแบ๊วครับหน้าแบ๊วของลู่ใช้ได้กับทุกคนยกเว้นผมครับ 
    อยู่กับมันมานานพอรู้ไม้ตายมันหรอกครับแม่มันจะว่ามันทีไรยังว่าไม่ลง
     
    
    
    "อ่ะๆขอโทดค้าบบบบบ กาแฟเสร็จแล้วนายเอาไปเสริฟ์ไปชั้นจะไปเช็ดโต๊ะที่สวนหน่อย"
     
    
    
    "เซอร์ยัดส้วม!" ครับพร้อมกับคำติดปากเสี่ยวลู่ก็ออกไปเสริฟ์กาแฟ ปกติถ้าไม่ยุงจริงๆผมก็ให้ลู่มันไปเสริฟ์เพราะผมต้องเช็ดโต๊ะทุกเช้า 
    แต่ถ้าหน้าที่เก็บโต๊ะประจำก็เป็นของคยองซูแหละครับ แต่คนนี้เค้าจะมาพร้อมกับแบคฮยอนทุกวันเลยมาสายกันนิดหน่อย
    เพราะคุณแบคถ้าวันไหนเค้าไม่กรีดตาวันนั้นเค้าจะถือว่าทำให้ลูกค้าน้อย แล้วกว่านางจะกรีดเสร็จนั่นแหละครับ9โมง
     
     
    
    "เช็คบิลด้วยครับ"แหม่พ่อคุณถ้าผมไม่เข้ามาแคชเชียร์มันคงต้องเดินเค้าไปหาละมั้ง เสียงจะเบาไปไหน
     
    
    "รอสักครู่นะครับ" ว่าแต่ลู่หายไปไหนแทนที่จะรอเช็คบิลลูกค้า
     
     
    
    "พี่มินซอกเช็คบิลโหน่ววววว" พี่มินซอกเป็นเจ้าของร้านครับ หน้าตาพี่เค้าน่ะน่ารักมากทีเดียวแต่อ่านให้จบก่อนพี่เค้ามีแฟนแล้วครับ 
    ชื่อคิมดักแด้อะไรสักอย่างเนี่ยแหละผมไม่ค่อยเคยคุยกับเค้าสักเท่าไหร่
     
    
    
    "อ่ะ อ้อถ้าแบคฮยอนมาเมื่อไหร่บอกให้ขึ้นมาหาพี่ด้วยนะอายไลน์เนอร์ที่เค้าฝากจงแดซื้อเค้าซื้อมาให้แล้ว" เออใช่ครับแฟนพี่มินซอกเค้าชื่อจงแด 
    ส่วนเรื่องอายไลน์เนอร์แฟนพี่มินซอกเค้าออกนอกประเทศบ่อยครับถ้าซื้อที่สนามบินมันถูกแบคมันก็เลยชอบฝากซื้อบ่อยๆ
     
     
    
    "นี่ครับคุณลูกค้าทั้งหมด120บาทครับ" 
     
     
    
    "นี่ครับ คุณครับผมชื่อคริสนะ" แล้วบอกผมทำไม?ผมหน้าตาเหมือนญาติเค้าหรอ แล้วอาจจะเพราะผมแสดงอาการมากไปหน่อยเค้าก็เลยตอบกลับ
    มาว่า
     
    
    "ที่บอกนี่ไม่ใช่อะไรผมเห็นคุณน่ารักเลยอยากจีบ ผมเลยว่ารู้จักกันไว้ก่อนดีกว่า"
     
     
    
    ห้ะ?! ห้ะ?! ห้ะ?! ห้ะ?! ห้ะ?! ห้ะ?! ห้ะ?! ห้ะ?! ห้ะ?! ห้ะ?! ห้ะ?! ห้ะ?! ห้ะ?!
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×