คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ◆ Just A Beat - Intro
Just A Beat
.. Intro..
เฮ !!
ในพีธีจบการศึกษาระดับมัธยมปลายของโรงเรียนแห่งหนึ่ง อากาศสดใสช่างเป็นใจกับวันอันมีความหมายนี้เหลือเกิน บรรยากาศภายในรั้วโรงเรียนอันกว้างขวางนั้นอบอวลไปด้วยรอยยิ้มและความสุข
ภายนอกหอประชุมขนาดใหญ่ของโรงเรียนมีชื่อ ใต้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่ถัดจากสนามฟุตบอล ลมเย็นๆพัดผ่านคลอเคล้ากับเกลียวใบไม้ที่ร่วงหล่นมาตามลม
“ฮ่าๆๆๆ .. อย่านะเว้ย อย่าโดนเอวกูนะ” เสียงหัวเราะของเด็กผู้ชายกลุ่มหนึ่งที่เพิ่งเดินออกมาจากพิธีจบนั้นดังขึ้น ก่อนที่ทั้งกลุ่มจะวิ่งตามกันออกมายังลานกว้างข้างสนามฟุตบอลของโรงเรียน ที่ถัดไปอีกคือตัวอาคารอันโออ่า
“อย่าหนีสิวะแพคฮยอน มึงเอาใบประกาศกูไปซ่อนให้ตกใจ กว่าจะเจอนะมึง”
“ฮ่าๆๆ ก็แค่แกล้งให้ตกใจเล่น มึงนี่นะ ..เฮ้ยๆๆ โอ๊ย”
เด็กหนุ่มผิวขาวรูปร่างไม่สูงมากนัก หน้าตาในแบบฉบับเด็กหนุ่มเกาหลีกำลังวิ่งหนีเพื่อนอีกสองสามคนที่ตามเขามาติดๆ ในมือข้างหนึ่งกำใบประกาศที่รับมาก่อนหน้าเอาไว้จนเป็นรอย ชุดเครื่องแบบยูนิฟอร์มที่สวมใส่หลุดลุ่ยไม่เป็นระเบียบ
หลายสายตามองมายังเด็กกลุ่มนี้ที่ช่างไม่รู้กาละเอาเสียเลย
“โอ๊ย !!.. อะไรวะ หยุดวิ่งก็บอกพวกกูก่อนสิ” เพื่อนที่วิ่งตามมาเอาคืนได้หยุดร้องด่าคนหน้าสุดที่จู่ๆก็หยุดเล่นเอาพวกเขาเจ็บตัวไปตามๆกัน
“แพคฮยอน แพคฮยอน เฮ้ย ...” หนึ่งในนั้นร้องเรียก ขณะที่อีกคนจะบ่นก่นด่าเพื่อนไปตามเรื่อง
พยอนแพคฮยอนที่เอาแต่เสียงดังไม่เกรงใจใครนั้นตอนนี้หยุดวิ่งและได้แต่ยืนนิ่งมองไปยังภาพข้างหน้าซึ่งห่างออกไปไม่ไกลนัก ดวงตาคู่เรียวจดจ้องคนกลุ่มหนึ่งที่เดินช้าๆเพื่อจะสวนไปอีกทาง ใครหลายคนกำลังรุมล้อมคนๆหนึ่งเอาไว้
คนที่แพคฮยอนรู้ดีว่าใคร
ร่างสูงเจ้าของใบหน้าคมคายกำลังก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่รีบร้อน ผิวค่อนไปทางสีแทนขับให้เขาดูมีเสน่ห์ขึ้นในยามที่ยิ้มนิดๆมาให้ทุกคน ผมสีน้ำตาลเข้มถูกปัดเสยไม่เป็นทรงหากแต่กลับดูดีอย่างยิ่ง ใครๆก็รู้จักเขาคนนี้ที่ผลการเรียนอยู่ในระดับแนวหน้าของนักเรียนปีสุดท้าย ไหนจะเป็นที่นิยมชมชอบของเหล่าครูบาอาจารย์และเพื่อนร่วมห้องเพราะเป็นคนมีน้ำใจ
และแน่นอนที่แพคฮยอนก็รู้จักในแบบที่ใครๆก็รู้กัน
คิมจงอิน
เด็กห้องเอ เรียนดี
ลูกเศรษฐี มีเงิน
หน้าตาดี .. สมบูรณ์แบบ
บรรยากาศรอบกายของผู้ชายคนนั้นราวกับมีประกายเปล่งออกมา แต่โลกของแพคฮยอนกำลังว่างเปล่าและเหมือนจะหยุดหมุน
ทุกทีเลยที่เจอคนๆนี้ เขามักจะได้แค่มองไกลๆและห่างๆด้วยความชื่นชมหรือจะเรียกว่าอิจฉาดีล่ะ ไม่หรอก ก็ทุกทีที่ได้เจอมันไม่ได้รู้สึกว่าอยากจะเป็นแบบนั้นเสียหน่อย ไม่ว่าใครหน้าไหนในโรงเรียนแพคฮยอนก็ไม่เคยใส่ใจ แต่คนๆนี้คนเดียวที่ไม่เคยคุยกันเลยด้วยซ้ำที่กลับทำให้รู้สึกปลื้มใจในทุกทีที่เจอ
แพคฮยอนก้มมองตัวเองอีกครั้ง ดูชายเสื้อเปื้อนๆที่หลุดลุ่ยออกมาจากขอบกางเกงสิ แล้วดูใบประกาศที่กำไว้ในมือสิ .. ไม่เข้าท่าเลยสักอย่าง ผลการเรียน นิสัย มารยาท เปรียบกันทางสังคมแล้ว เขามันก็พวกเด็กเกเรของโรงเรียนเท่านั้นเอง คิดแล้วก็น่าสมเพช ขนาดวันนี้ที่เขาเรียนจบ แต่แม่ที่กลับจากงานถึงบ้านในเช้าตรู่ก็ไม่ถามเรื่องนี้เลยสักคำ กลิ่นเหล้าเหม็นๆชวนให้นึกถึงงานกลางคืนที่แม่ต้องทำเพื่อส่งเขาเรียนเพียงคนเดียว
แพคฮยอนชอบแอบมองจงอินที่เป็นเหมือนดาวเด่น ขณะที่เขาเองนั้นเป็นแค่อะไรสักอย่างที่โลกนี้จะมีหรือไม่มีก็ได้
.. แย่จังแฮะ คิดอะไรเนี่ย
“เฮ้ย .. มึงยืนบื้ออะไรอยู่วะ” เสียงเพื่อนคนหนึ่งดึงให้แพคฮยอนหลุดออกจากภวังค์ ก่อนจะตบฝ่ามือหนักๆลงมาที่ไหล่ แพคฮยอนสะดุ้งเล็กน้อยพลางหันมายักคิ้วให้เพื่อน ก่อนจะออกแรงวิ่งออกไปข้างหน้า
“เฮ้ย อย่าหนีนะแพคฮยอน”
“ฮ่าๆๆ”
เด็กหนุ่มหัวเราะร่าวิ่งหนีเพื่อนอย่างเก่า ทุกย่างก้าวกับทางที่ตรงไปทำให้ต้องใกล้กันอย่างเลี่ยงไม่ได้ วินาทีเดียวล่ะมั้ง .. ที่สายตาของเขาจำต้องตวัดมองคนที่เดินสวนผ่านกันมา
แพคฮยอนหันมองอีกฝ่ายแค่เพียงแว้บเดียวเท่านั้น
ไม่เห็นหรอก .. คิมจงอินจะเห็นพยอนแพคฮยอนได้ยังไง
วันนี้ยังไม่แน่ไม่นอน
แล้วพรุ่งนี้จะรู้ได้อย่างไรว่าอะไรจะเปลี่ยน
จะขึ้น จะลง ตอนไหน
.. แม้แต่จังหวะของหัวใจ ยังไม่คงที่เลย
.
.
Tbc. Part 1
สวัสดีค่ะ
อินโทรสั้นมั่กมาก! ฟิคเรื่องนี้จากที่จะเขียนเป็นแค่SFแต่ดันเวิ่นเว้อ(?)จนไม่สามารถย่อให้สั้นได้
เพราะงั้นเรื่องนี้เลยเป็นฟิคยาวที่จะมีแค่ไม่กี่ตอนนะคะ คิดไว้ว่าน่าจะประมาณ7พาร์ทได้ ...
ใครที่ตามฟิคไคแบคกอนอยู่ อาจจำได้ว่ากอนเคยพูดว่าหายหน้าไปเขียนไคแบคเรื่องยาว เลยขอบอกตรงนี้ว่าไม่ใช่เรื่องนี้นะคะ อิอิ พอดีว่าอดจะเข็นออกมาคั่นเวลาก่อนไม่ได้น่ะนะ ไว้เรื่องหน้าที่ต้องซดมาม่ากันจนอิ่มจะตามมาทีหลัง กว่าจะเข็นมาลงเด็กๆคงโตขึ้นแล้วได้ฟีลเข้ากับฟิคพอดี ^^
เรื่องนี้ตัวละครไม่มาก ไม่ดราม่า ไม่หลุดแนว ไม่ "เยอะ" ... เรียบเรื่อยไปตามฟีลคนแต่งค่ะ (อ้างแบบนี้ทุกทีเลย ....ฮา)
ไงก็ฝากไว้ด้วยนะคะ ขอบคุณทุกคอมเมนท์ล่วงหน้าค่ะ ^^~
ความคิดเห็น