My diaries * รักงงๆ ของคนธรรมดา XD

ลำดับตอนที่ #1 : ชีวิตม.ต้นของฉัน

 

เ

สวัสดีสมุดโน้ต :)
    
    ยินดีที่ได้รู้จักนะ เราชื่อเครป เราเป็นเพื่อนใหม่ของเธอแหละ คือแม่เราเพิ่งให้เธอเป็นของรางวัลที่เราสามารถสอบเข้าไปเรียนชั้นม.4ที่โรงเรียนลาซานญ่าได้ พอเราแกะห่อของขวัญออกมาแล้วเจอเธอ เราก็รู้สึกชอบเธอมากๆเลยล่ะ เธอมีหน้าปกรูปเค้กสีสวยน่ากิน อย่างงั้นเราเรียกเธอว่า เค้กก็แล้วกันนะ เรียกว่าสมุดโน้ตแล้วมันรู้สึกแปลกๆน่ะ สวัสดีอีกรอบแล้วกันนะ เค้ก ^___^ เราจะพยายามมาเล่าเรื่องราวชีวิตของเราให้เธอฟังให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้นะ ถึงเธอจะเล่าเรื่องของเธอกลับให้เราฟังไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ขอให้เธอคอยรับฟังเรื่องของเราก็พอ 

    ขอแนะนำตัวให้เธอรู้จักเราแบบคร่าวๆนะ เราชื่อ เครป (อย่างที่บอกไปแล้ว) เรียนอยู่ที่โรงเรียนสาธิตแห่งหนึ่งกลางกรุงเทพฯ (ที่ไหนก็ไปเดาเอาเองแล้วกันนะ ฮ่าๆๆ) ตอนนี้ก็กำลังจะจบชั้นม.3แล้วแหละ เรามีน้องชายคนหนึ่งชื่อพิซซ่า อยู่ชั้นม.1 เรากับน้องไม่ค่อยจะลงรอยกันเท่าไร แบบว่าคุยกันกี่ครั้งก็ต้องจบด้วยการทะเลาะกันทุกทีจนคุณแม่ต้องมาคอยว่าอยู่บ่อยๆ คุณแม่ไม่ได้ทำงานอะไร(ฉันเดาว่าแค่เลี้ยงพวกฉันก็คงเหนื่อยมากพอแล้ว) ส่วนคุณพ่อมีอู่ซ่อมรถเล็กๆเป็นของตัวเอง แล้วก็ทำงานหนักเพื่อให้พวกเราทั้งครอบครัวมีชีวิตอย่างสุขสบายมาตลอด
บ้านของฉันไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่พวกเราก็มักจะได้ในสิ่งที่พวกเราต้องการเสมอ(ถึงแม้ฉันจะไม่ค่อยได้บอกแม่เท่าไรก็เถอะ เวลาฉันอยากได้อะไร ก็ฉันเกรงใจนี่นา..)

    ฉันมักจะไปโรงเรียนแต่เช้าเพื่อยืมนิยายรักจากห้องสมุดของโรงเรียนมาอ่าน(อยู่ที่บ้านแม่ให้ฉันอ่านแต่นิยายแฟนตาซี สงสัยแม่กลัวฉันจะมีความรักละมั้ง ฮ่าๆ) แล้วก็นั่งอ่านอยู่อย่างนั้นในเกือบทุกคาบเรียนตั้งแต่เช้ายันเย็น ฉันเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยสุงสิงกับใครเพราะว่าอยากอ่านนิยายมากกว่า กลุ่มเพื่อนของฉันก็เป็นคนที่ชอบอ่านนิยายและการ์ตูนเหมือนกัน เพราะฉะนั้นวันๆหนึ่งของพวกเราหมดไปกับการนั่งอ่าน นั่งวิจารณ์และวาดรูปการ์ตูนเล่นกัน แต่ถึงฉันจะไม่เคยตั้งใจเรียนเลยสักคาบ และอ่านหนังสือสอบแค่สัปดาห์สอบเท่านั้น แต่ฉันก็สามารถได้เกรด4.00มาได้ท่ามกลางความงุนงงของเพื่อนๆเกือบทุกคน เพราะคนที่ได้เกรด4.00มีแค่ไม่กี่สิบคนเท่านั้นจากทั้งระดับชั้น และก็เช่นเดียวกัน ฉันผู้ซึ่งไม่เคยอ่านหนังสือ ก็สามารถสอบเข้าโรงเรียนลาซานญ่าท่ามกลางความแปลกใจของเพื่อนทุกคน เพราะโรงเรียนลาซานญ่าถือเป็นโรงเรียนที่ดีที่สุดในประเทศ และทุกๆคนต่างก็อยากเข้าโรงเรียนนี้กันทั้งนั้น

    ชีวิตม.ต้นของฉันจืดชืดอย่างสุดๆ เพราะฉันไม่ได้เล่นกีฬาอะไร แม้จะเคยเล่นไวโอลินอยู่ในชมรมออเคสตร้าของโรงเรียน แต่ฉันก็ไม่ได้ชอบมันสักเท่าไร เล่นๆเลิกๆมาตลอด ทำให้มีคนรู้จักกับฉันไม่เยอะมากนัก และในชั้นม.3นี้เอง ฉันก็ได้แอบชอบรุ่นพี่ม.6คนหนึ่ง พี่เขาชื่อ เบคอน เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่เพิ่งกลับจากสหรัฐอเมริกา พี่เขาเป็นคนที่ไม่หล่อมากนัก แต่เป็นคนที่เก่ง รวย ดูดี นิสัยดี แล้วก็มีความเป็นผู้นำสุดๆ(เขาเป็นประธานเชียร์สีของฉัน2ปีซ้อน!)  ฉันได้คุยกับรุ่นพี่เขาไม่บ่อยนัก แต่ก็พยายามที่จะจำตารางสอนของเขาว่าคาบเรียนไหนเขาเรียนที่ไหนแล้วพยายามจะเดินเปลี่ยนห้องเรียนให้เจอกับเขาบ่อยๆ ซึ่งพี่เขาก็น่าจะพอเดาๆได้ว่าฉันชอบพี่เขา แต่พี่เขาก็ยังคุยกับฉันเหมือนปกติทำให้ฉันรู้สึกดีอยู่ตลอด น่ารักที่สุดเลยย ><" แต่ตอนนี้ฉันก็ต้องแยกกับพี่เขาแล้ว ฉันต้องย้ายโรงเรียนไปอยู่ที่โรงเรียนลาซานญ่า ส่วนพี่เขาก็ไปเรียนต่อคณะบริหารธุรกิจภาคอินเตอร์ที่มหาวิทยาลัยที่เก่าแก่ที่สุดในประเทศไทย แล้วเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย T^T 

    แต่ตอนนี้ ฉันกำลังจะย้ายไปยังโรงเรียนใหม่ ฉันจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ แล้วฉันจะเป็นคนใหม่ ฉันจะไม่ทำให้ชีวิตม.ปลายน่าเบื่อเหมือนชีวิตม.ต้นแน่ๆ คอยดูเถอะ :)

จาก เครปผู้มีความหวัง















สวัสดีอีกครั้งค่ะเพื่อนๆ คือเราก็ไม่รู้ว่าเรากำลังทำสิ่งที่ถูกอยู่หรือเปล่า กับการเอาชีวิตของตัวเองมาเขียนเป็นนิยายอย่างนี้ แต่ถ้าเพื่อนๆชอบก็อยากจะให้ช่วยคอมเมนท์ให้กำลังใจเราด้วยนะคะ ^^ เราจะพยายามเขียนให้ดีที่สุดค่ะ :))




ขอบคุณธีมสวยๆจาก B B