ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบท>ความตาย ก้าวมาเยือน
"ฮ้าว...เอ๊ย ตายแล้วนี่มันกี่โมงแล้วเนี่ยสายแน่ๆเลย"สาวน้อยที่เพื่อตื่นจากการหลับไหล โวยวายทั้งที่เมื่อมองไปยังนาฬิกาปลุกของตนซึ่งตอนนี้เป็นเวลา7.15น.แล้ว สาวน้อยรีบลุกไปอาบและน้ำและแต่งตัว แต่ด้วยความรีบร้อนนั้น ทำให้ข้าวของต่างๆนาๆของเธอกระจัดกระจายกันไปคนละทาง
"นี่หนูรินเบาๆหน่อยสิลูก"ชายหนุ่มพูดขึ้นหลังจากที่ได้เสียงเอะอะมาจากห้องนอนของลูกสาวของตน
"จะรีบไปไหนนะ ไอลูกคนนี้"ชายหนุ่มบ่นก่อนจะหยิบกาแฟขึ้นมาจิบพร้อมกับอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ
"ไม่ได้หรอกค่ะพ่อ วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกสะด้วย ขื่นไปสายอายคนอื่นตายเลย"รินพูดกับผู้เป็นพ่อขณะที่เธอเดินมาหยิบขนมปัง1แผ่นซึ่งเป็นอาหารเช้าที่ไม่ค่อยน่ากินสักเท่าไร แต่ทำไงได้ละในเมื่อเธอตื่นสายขนาดนั้นแล้ว
"หนูไปก่อนนะค่ะพ่อ หนูรักพ่อนะ"รินพูดกับพ่อก่อนจะรีบลุกไปหยิบกระเป๋าแล้วออกจากบ้านไป
"จร้า ไปดีมาดีนะลูก"ผู้เป็นพ่อตะโกนไล่หลังรินไปด้วยความเป็นห่วง
"จะรีบไปไหนนะ ไอลูกคนนี้"ชายหนุ่มบ่นก่อนจะหยิบกาแฟขึ้นมาจิบพร้อมกับอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ
"ไม่ได้หรอกค่ะพ่อ วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกสะด้วย ขื่นไปสายอายคนอื่นตายเลย"รินพูดกับผู้เป็นพ่อขณะที่เธอเดินมาหยิบขนมปัง1แผ่นซึ่งเป็นอาหารเช้าที่ไม่ค่อยน่ากินสักเท่าไร แต่ทำไงได้ละในเมื่อเธอตื่นสายขนาดนั้นแล้ว
"หนูไปก่อนนะค่ะพ่อ หนูรักพ่อนะ"รินพูดกับพ่อก่อนจะรีบลุกไปหยิบกระเป๋าแล้วออกจากบ้านไป
"จร้า ไปดีมาดีนะลูก"ผู้เป็นพ่อตะโกนไล่หลังรินไปด้วยความเป็นห่วง
..................................................................................................................................................
"เฮ้อ...วันนี้แล้วสินะ ทำไมฉันต้องไปโรงเรียนบ้าๆอะไรแบบนี้ด้วยนะ"ชายหนุ่มพูดขึ้นหลังจากที่นั่งคิดอยู่พักใหญ่ในห้องแคบๆของเค้าที่ไม่มีแสงสว่างๆใดๆเลยนอกจากโคมไฟบนหัวเตียงของเขา
"ฉันอยากรู้จริงๆว่าเธอจะคิดยังกับเกมที่ฉันกำลังจะสร้างมันขึ้นมา"ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับหยิบรูปใบหนึ่งขึ้นมาดู"ฉันรู้ว่าเธอคงไม่ชอบมันเท่าไรแต่ไม่ต้องห่วงไปเธอจะไม่เหงาอีกแล้ว...เพราะฉันจะส่งพวกที่เลวทรามต่ำช้า ไปเล่นเป็นเพื่อนเธอเอง ฮึฮึฮึ..."ชายหนุ่มพูดพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆ มันเป็นเสียงหัวเราะที่น่าสยดสยองที่สุดและมันก็แสนจะเศร้ายิ่งนัก เด็กหนุ่มลุกขึ้นไปอาบน้ำและแต่งตัวก่อนจะเดินออกจากห้องนั้นไป....
"ฉันอยากรู้จริงๆว่าเธอจะคิดยังกับเกมที่ฉันกำลังจะสร้างมันขึ้นมา"ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับหยิบรูปใบหนึ่งขึ้นมาดู"ฉันรู้ว่าเธอคงไม่ชอบมันเท่าไรแต่ไม่ต้องห่วงไปเธอจะไม่เหงาอีกแล้ว...เพราะฉันจะส่งพวกที่เลวทรามต่ำช้า ไปเล่นเป็นเพื่อนเธอเอง ฮึฮึฮึ..."ชายหนุ่มพูดพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆ มันเป็นเสียงหัวเราะที่น่าสยดสยองที่สุดและมันก็แสนจะเศร้ายิ่งนัก เด็กหนุ่มลุกขึ้นไปอาบน้ำและแต่งตัวก่อนจะเดินออกจากห้องนั้นไป....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น