คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : มันคือ...จุดเริ่มต้น
วันนั้น...
วันที่ผม...'อยาก delete' ออกจากสมองให้มากที่สุด
"ตายจริง ชินทาโร่คุงได้เต็มอีกแล้ว อิจฉาจังเลย"
เธอหัวเราะด้วยรอยยิ้ม ในมือมีกระดาษคำตอบซึ่งมีคะแนนรวมวงด้วยปากกาแดง...
มันเป็นคะแนนที่ต่ำจนน่าใจหาย...
"เธอนั่นแหละที่หัวทึบเอง ที่ฉันติวให้มันเข้าไปอยู่ในสมองบ้างรึเปล่าเนี่ย"
"แหม ขอโทษนะ ลำบากนายอีกแล้ว"
"แบบนี้คงโดนคุณพ่อดุอีกแน่ๆเลย..."
ถ้าวันนั้น ผมสังเกตสีหน้ากับน้ำเสียงของเธอสักหน่อย...
ถ้าผมไม่พูดทำร้ายจิตใจเธอล่ะก็...
เธอก็คง...
เธอก็คงไม่ต้อง...
"อายาโนะ!!"
.........................
...........
...
"ตื่นแล้วล่ะ..."
"ห-หา..."
ทำไมทุกคน...ถึงจ้องมาที่เราคนเดียวล่ะ...
"เอ่อ..." ซวยแล้วไงไอชินทาโร่เอ๊ย! ทำพลาดอีกแล้ว โดนเฉ่งแน่ๆ...TT
"เสียงดังแต่เช้าเลยนะ 'คิซารากิ ชินทาโร่' " ผู้หญิงผมสีเขียวยาวเอ่ยกับผมด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เหมือนเมื่อกี้เห็นแว้บๆว่าตาเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยล่ะ ตาฝาดแหงๆ
เธอคนนี้ชื่อว่า 'คิโดะ สึโบมิ' หรือว่า 'คิโดะ' นั่นแหละ เธอเป็นเหมือนหัวหน้าใหญ่ของที่นี่ ใครทำงานนอกเหนือคำสั่งล้วนแต่โดนเธอลงโทษอย่างทารุณ(?)กันทั้งนั้น (//ไม่น่ากลัวหรอกน่า อย่างมากแค่โคม่าไปสามวันแหละ)
"อรุณสวัสดิ์ค่ะนายท่านชินทาโร่"
ส่วนยัยนี่คือ 'เอเนะ' ไวรัสหัวฟ้า(?)ที่ไม่รู้หลุดมาจากไหน จู่ๆก็เข้ามาอยู่ในคอมพ์ของผมเฉยเลย แถมยังชอบลบข้อมูลสำคัญของผมเล่นอีกต่างหาก ไล่ยังไงก็ไม่ยอมกลับ ตอนนี้เลยต้องอาศัยอยู่ในมือถือผมไปก่อน
ที่สำคัญ...แม่นี่แหละ ที่เป็นตัวปัญหาทำให้ผมตกอยู่ในสภาพน่าอายนี่...!
"ท่าทางจะยังไม่ชินจริงๆด้วย ทำไมชาวกรุงยุคนี้มันปรับตัวยากกันจังวะเนี่ย เฮ้อ!"
"ช่วยไม่ได้นี่ คงเพราะเค้าเป็นพวกติดบ้านนี่"
สองคนนี้คือ 'คาโนะ ชูยะ' กับ 'เซโตะ โคสุเกะ' ทำหน้าที่เหมือนมือขวาและมือซ้ายของคิโดะ เจ้าคาโนะนั่นน่ากลัวโคตรๆ อยู่ใกล้แล้วเหมือนจะซวยได้ทุกเวลา ส่วนเซโตะนี่ก็เหมือนจะเฟรนด์ลี่เกินไปด้วย แต่คบแล้วคงซวยน้อยกว่าไอคนข้างต้นล่ะนะ...
และสุดท้าย...
"เดี๋ยวเถอะ! อยู่มาตั้งอาทิตย์แล้วยังปรับตัวไม่ได้อีก ทำไมถึงมีปัญหาเยอะแยะขนาดนี้ฮะ!"
แม่ไอดอลปากมาก 'คิซารากิ โมโมะ' ไม่ต้องอธิบายกันมากแล้ว เออ! น้องตรูเอง-*-!
ยัยโมโมะเป็นไอดอลชื่อดัง ดังมากกกก ดังไปจนถึงโลกอินเทอร์เน็ตเลยล่ะ วันๆไม่ค่อยอยู่บ้านหรอก
ยอมรับก็ได้ว่าเมื่อก่อนผมเคยบ่นว่าคิดถึงเหมือนกัน...
แต่...พอมาเจอแล้วโดนแบบนี้ชักไม่อยากเจอแล้วโว้ยยยยย!!!
"ก็ใครมันจะเหมือนเธอเล่า! เจออะไรก็กระโจนเข้าหา ไม่คิดหน้าคิดหลังซักนิด! นี่ถ้าพวกนี้เป็นพวกแก๊งค์เรียกค่าไถ่เธอจะทำยังไง!"
//คนข้างหลังเริ่มคิ้วกระตุก
"พี่นี่ก็คิดมากไม่เคยเปลี่ยนเลย! คิโดะซังอาจหน้าดูเหมือนโจร(?) คาโนะคุงอาจหน้าดูจิต(?) หรือเซโตะคุงอาจดูเฟรนด์ลี่เกิน(?//ทำไมมันพูดเหมือนพี่มันเลยวะ- -) แต่พวกเค้าก็ไม่ใช่คนไม่ดีอย่างที่พี่คิดซักหน่อย!"
เรามาดูสภาพคนด้านหลังกันเหอะ...
คาโนะ : เฮ้ย ทำไมเหมือนเราโดนสองคนนั้นหลอกด่าเลยฟะ- -++
เซโตะ : แต่ผมรู้สึกกึ่งโดนชมนะ^^"" //เอ็งมันมองโลกในแง่ดีเกินต่างหาก!
คิโดะ : ............ (พยายามห้ามไม่ให้ตัวเองโกรธ)
พอละ กลับมาหาคิซารากิทั้งสอง...
"เธอมันใจง่ายเกินไป!!"
"พี่นั่นแหละคิดมากเกินไป!!"
"นี่เธอว่าพี่ชายตัวเองเหรอ!!"
"ทั้งคิดมาก ทั้งปากเสียแบบนี้ยังไงล่ะ! พี่อายาโนะเค้าถึงเสียใจจนไปฆ่าตัวตายไงล่ะ!!"
ความคิดเห็น