คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : SF ∆ all shipper - exo' : The Way . .
หาเส้นทาอผมโนัทอนลไป..
..โยที่้าวเท้าไ้เพียหนึ่้าว..
..ถึอนนั้นผม..
“..อินอา”
.
.
.
.
.
“เฮ้ย..”
“เฮ้ย..”
เสียอุทานัึ้นเบาๆ ท่ามลาวามเียบสัโยไม่ไ้นัหมายอเหล่าแฟนลับผู้มาส่ศิลปินที่นรั..แ่ทว่า
“...”
“ไ !!”
เสียเล็ๆ ะโนพร้อมับวิ่มายัร่าอนผิวเ้มว่า้วยวามร้อนรน วาเรียวเล็้อมอภาพรหน้า้วยวามัวล
ร่าสูที่เยยืนเ่นเป็นส่า บันี้ลับอท้อนูเร็ไปหม มือหนาุมสี้าพลานิ่วหน้า้วยวามเ็บปว วามุเสียแล่นเ้ามาับพลันพร้อมับอาารเ็บบริเวหัวเ่า ริมฝีปาหนาเม้มเ้าหาันแน่นนลายเป็นเส้นรเพื่อ่มวามเ็บปวนั้นเอาไว้
“เป็นอะไรหรือเปล่า?” ปาว่า มือยับ.. มือาวบาเอื้อมไปว้าแนออีนพาเ้าที่อัวเอ พลาเลื่อนมือไปโอบแผ่นหลัหนาไว้อย่าแผ่วเบา ่อนะไ้น้อายผมทอนสนิทเ้ามา่วยพยุอีแร
“ัน..เินไม่ไหว..”
เสียทุ้มสั่นเรือ นร่าบาสัมผัสไ้ถึวามเ็บปวในน้ำเสียนั่น นอไม่ไ้ที่ันหลัไปัสีหน้าไม่พอใใส่บรราแฟนลับที่มายืนส่ โนน้นเหุำลัถูเมเนเอร์อเาัารอยู่..
“..ไม่เป็นไรหรอน่า”
ริมฝีปาหนาเียยิ้มเล็น้อย เมื่อสัมผัสไ้ถึรัสีทะมึนอน้าๆ แบฮยอนเม้มปาเล็น้อย่อนะีหน้านิ่พยุอีน่อไปเรื่อยๆ
“เป็นยัไบ้า?”
พี่ให่อลุ่มเอ่ยถาม้วยวามัวลเมื่อเห็นสภาพอร่าสู เหื่อเม็เล็เริ่มผุพรายึ้นเ็มใบหน้าหล่อเหลานั่น ิ้วหนามวเป็นปมแน่นนนมออะสสารไม่ไ้
“ผมไม่อบเลย..”
นาโนิ่วหน้าเล็น้อยพลาพึมพำออมา้วยวามไม่พอในิๆ ่าานัร้อนำวที่อนนี้หน้าเหวี่ยเรียมะระเบิลในเร็วๆ นี้
“..ผมอลอเินู..”
“เฮ้ย พี่ว่าอย่าเพิ่เลยีว่า..ูาสภาพนายแล้ว” านยอลัพลาี้นิ้วเ้าหาอีน
“..ไม่เป็นไรรับ”
ไยิ้มบาๆ ่อนะผละออาเฮุน และแบฮยอน พลา่อยๆ ยืัวึ้น้าวเท้าเินไป้าหน้า.. แ่ถึแม้เาะพยายามมาแ่ไหน..
“เฮ้ย ! อิน !!”
านยอลร้อลั่น พร้อมๆ ับร่าอไที่ล้มล แ่โยัีที่เฮุนถลาเ้าไปประอไว้ไ้ทันท่วที ทุนในที่นีู้ใ และหวาลัวไปพร้อมๆ ัน..
สีหน้าเ็บปวที่ถูแสออมาให้เห็นอย่าัเน มือหนาทีุ่มสี้าัวเอแน่นราวลับมันใล้ะีา ริมฝีปาหนาที่ถูบ้วยฟันอย่าแรนห้อเลือ..แบฮยอนยืนมอภาพนั้น้วยวามหน่วในิใ..
..นี่ือสิ่อบแทนที่ ิม อิน วรไ้รับาวามพยายามทั้หมอเาน่ะเหรอ..
“..ไม่..ไม่ใ่..”
นัวเล็เินรเ้าไปประอร่าสูเอาไว้้วยสีหน้ามุ่มั่น นอีนอที่ะสสัยไม่ไ้.. ไม่สิ..ทุนในวเลย่าหา
“..ฮยอ”
“ถ้านายเิน้วยัวนเียวไม่ไ้..ให้พวันไ้่วยนายอีแรเถอะ”
“...”
ไเียบไป วามปวหนึบแล่นเ้ามาที่บริเวหน้าอ้าน้าย อวัยวะสำัอเาำลัเ้นแร..แรนแทบะหยุเ้น วาที่อยหาโอาสหลับอยู่ลอเวลาร้อนพล่าวึ้นมาอย่าห้ามไม่ไ้
ไหันไปมอสีหน้าอเพื่อนร่วมว้วยวามื้นัน.. รอยยิ้มอูโฮฮยอมัอบอุ่นเสมอสำหรับเา.. วาลมโอีโอฮยอมัแฝไป้วยวามัวลเมื่อมอมาที่เาเมื่อเาลำบา.. วามเป็นผู้ให่อานยอลฮยอทำให้เารู้สึว่าัวเอยัไม่สามารถูแลัวเอไ้.. อาารปาไม่รับใ และารระทำอโอ เฮุน มัเน่อมร้ายาอวทำให้เายิ้มไ้ลอเวลา.. และสุท้าย..
..วามรู้สึที่เหมือนาหายไปอเา.. ถูเิมเ็มโยผู้ายที่ื่อว่า..
..บยอน แบฮยอน..
..ผมไม่สนว่าเส้นทาที่ผม้อาระ้าวผ่านมันไปให้พบเอับุหมายปลายทานั้น..
..ะถูบั่นทอน หรือหายไปไหน็าม..
..เพราะอนนี้..เส้นทานั้นไม่ไ้มีเพียผมนเียวที่้อาระผ่านไป..
..แ่เพราะมีพวเา..มีพวเราทั้สิบสอน..
..ผมึไม่ลัวที่ะเผิหน้าับอุปสรรเหล่านั้น..
..เหุผลมีเพียหนึ่เียว..
..นั่นเพราะ..
..เพราะพวเราเป็นหนึ่เียวัน..
ความคิดเห็น