คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ณ บ้านอันแสนอบอุ่น ยามเย็น
ฉันมองแผ่นกระดาษเขียนข้อความสั้นๆที่อ่านกี่ครั้งก็ไม่เข้าใจ เนื้อความว่า..
‘ไพอา นี้แม่กับพ่อเอง ตอนลูกมาเจอข้อความนี้
พ่อแม่ก็คงอยู่บนเครื่องบินสายการบินว้ายวาย
ที่บินจากไทยตรงไปฮาวายอย่างรวดเร็วภายใน 2 คืน^o^
แม่กลัวลูกเหงาเลยไปขอร้องให้เพื่อนลูกมาอยู่เป็นเพื่อน
เขาชื่อ โฟกัส ตอนนี้เขาคงจะใกล้ไปถึงแล้ว
รักษาสุขภาพด้วยนะ
ด้วยรัก จาก แม่+พ่อ
ปล. พ่อกับแม่ไปฮาวายกัน 1 เดือน
ปลล. อย่าหวังของฝากใดๆทั้งสิ้น(มันแพง)’
ไม่อยากบอกเลยว่าสภาพหน้าของฉันตอนนี้เป็นยังไงL ไอ้เรื่องทิ้งกันน่ะไม่โกรธหรอกโดนบ่อยจนชินแล้ว
แต่..ไอ้การให้ผู้ชายเข้าบ้านน่ะ!! มันสมควรมั้ย(วะ)ค่ะ!!! >[]<**
ว้ากก แถมโฟกัสนี้มันชื่อใครไพอายังไม่รู้เลยนะ!!กร๊าซซซ แถมของฝากก็ไม่มี!!
“ค่าเครื่องบินไม่แพงกว่าของฝากอีกเหรอค่ะเนี่ย ฮึ่ยๆหงุดหงิด! =*= “
“แล้วเมื่อไร(ไอ้)คุณโฟกัสจะมาเนี่ยนี้มันสี่โมงจะห้าโมงแล้วนะไม่รู้แล้ว! ฉันจะไปนอนแล้ว!!
บ๊ายบาย นายโฟกัสชาตินี้ขออย่าให้เจอกัน!!”
พูดจบไพอาก็เดินปึงปังเข้าไปในห้องตัวเองทันทีและยังมิวายล็อคห้องแน่นหนา
เดินไปที่เตียง ทิ้งตัวลง ห่มผ้าห่ม..เอ๊ะ?เดี๋ยวดิ?เมื่อกี้เตียงขยับ?รึว่า..
เลิกผ้าห่ม มองดู ชัดเลย!! ใบหน้าหล่อน่ารักหลับตาพริ้มของเจ้าของผมสีเทานัยตาสีดำ
“กะกะกรี๊ดดด!!”
“ไอ้โรคจิต!! หื่นกาม!! ลามก!! วิตถาร!! อนาจาร!! @#*#+%!!”
*คำด่าเป็นคำไม่สุภาพไม่ผ่านกองบอกอจึงได้ทำการเซ็นเซอร์*
“ฮาวว เธอ..ใครอ่ะ”
เขาพูดพลางสวมแว่นสีดำกรอบหนา
“ฉันสิต้องถามนายนายคือ..โฟ..กัส?”
ไพอานึกถึงข้อความในจดหมายขึ้นมาทันทีชื่อของผู้ชายอายุราวๆเธอ
“อ้อ เธอคือไพอาสินะ ฉันโฟกัสยินดีที่ได้รู้จัก แต่ตอนนี้ฉันขอหลับก่อน ราตรีสวัสดิ์”
ว่าจบก็ห่มผ้าห่มคลุมโปงกันเลยทีเดียว
“...นายคงไม่ใจร้ายถึงขนาดให้ฉันนอนพื้นชิมิ?”
เงียบ..
“ลงไปจากเตียงฉันเดียวเน้!!!”
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แบบว่างานชิ้นที่สอง(ฮา)อยากจะกรี้ดเขียนฉากหวานเลี่ยนไม่เป็นแล้วยังรึอาจมาจับต้องงาน
รักหวานแหวว เฮ้อ..ก็เนอะ มันอยากลอง:3 ฝากติดตามด้วยเน้
ความคิดเห็น