คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ Who am I ?
บทนำ
Who am I ?
...ฉันชื่อ ดีฟาร์โซ่ เอทเทอร์นัล...
‘อะ...อะไรกัน ตาสีแดง!! ไม่จริง!! ยัยเด็กนี่ไม่ใช่ลูกฉัน!!’ หลังจากที่ฉันถูกคลอดออกมาได้สามปี ประโยคนี้คือประโยคเดียวที่แม่พูดกับฉัน...
‘เธอเป็นตัวอะไร มาทำให้ภรรยาฉันเหนื่อย ยัยเด็กสกปรก!!’ และนี่ก็คือประโยคที่พ่อพูดกับฉัน
ฉันเกิดมาในตระกูลเอทเทอร์นัล แต่ฉันกลับเหมือนไม่ใช่เอทเทอร์นัล ฉันเป็นแค่สิ่งสกปรกสำหรับพวกเขา เพราะอะไรล่ะ ก็เพราะว่า ‘ฉันมีตาสีแดง’ ไง
‘ไม่เป็นไรนะฟาร์ซี่ พี่จะปกป้องเธอเอง!!’ เสียงของ ’อาเดลล่า’ พี่สาวผู้แสนใจดีสำหรับฉันดังขึ้นพร้อมกับอ้อมกอดอันอบอุ่น มีแค่พี่สาวเพียงคนเดียวที่ดีกับฉัน เพราะคนอื่นไม่คิดจะมองว่าฉันเป็น เอทเทอร์นัลเลย
เวลาล่วงเลยผ่านไป ฉันอยู่ภายใต้ความดูแลของพี่สาวจนตอนนี้ฉันอายุ 50 กว่าปีแล้ว แต่ฉัน...ไม่ใช่มนุษย์...สำหรับอายุแค่นี้เมื่อเทียบกับพี่สาวที่อายุกว่าสองพันปี ฉันก็แค่เด็กทารกคนหนึ่งเท่านั้นเอง...
ฉันเหม่อมองท้องฟ้าที่เริ่มมีสีส้มจางๆตรงปลายขอบฟ้า พระอาทิตย์กำลังจะขึ้น นี่น่ะหรือแสงตะวันที่ทำให้เราพินาศได้ นี่น่ะหรือ...
ฉันลุกขึ้นยืนก่อนจะปัดเศษฝุ่นที่ติดตามกระโปรงยาวออก ฉันไม่ได้อยู่ในปราสาทเอทเทอร์นัลเพราะฉันไม่ถูกยอมรับฉันจึงมาอยู่บนเนินเขาที่ไม่สูงมากหลังปราสาท ฉันหันหลังหมายจะกลับเข้าไปในบ้านก่อนจะมีเสียงระเบิดตูมขึ้นที่ปราสาท!! ฉันหันไปตามเสียงระเบิดราวกับถูกเรียกก่อนจะพบว่ามีควันลอยออกมาและไฟก็เผาปราสาทอย่างรวดเร็ว ฉันได้แต่ยืนตะลึงด้วยความตกใจก่อนที่เส้นประสาทฉันจะกระตุกวูบ สมองฉันเริ่มปวดร้าวอย่างแสนสาหัส ร่างกายเร่าร้อนเหมือนโดนไฟเผาก็ไม่ปาน ตาเริ่มพร่าเลือนก่อนฉันเหมือนจะเห็นทุกอย่างภายในปราสาท ภาพที่อยู่ตรงหน้าคือ ‘สัญลักษณ์ไม้กางเขนของศาสนจักร!!’
‘หนีไป!! อาเดลล่า’ นั่นเสียงของใครกันทำไมเรียกฉันว่าอาเดลล่า ฉันชื่อดีฟาร์โซ่ต่างหาก!!
‘ข้าจะช่วยท่านแม่และท่านพ่อของข้า!!’ พี่สาว! ท่านพี่อาเดลล่ากำลังอยู่ในอันตราย ร่างกายฉันเหมือนขยับตรงไปข้างหน้า
‘หนีไปเถอะท่านอาเดลล่า ท่านลอร์ดเสียแล้ว!!’ อะไรกัน!! ท่านพ่อกับท่านแม่เสียแล้ว!!
‘ไม่จริงน่ะ!! ข้าไม่เชื่อ!!!!!!!!’ เสียงของอาเดลล่าห่างไกลออกไป ทุกก้าวย่างต่างมุ่งตรงไปในกองไฟที่กำลังโหมรุนแรง
‘ท่านพี่!!!!!!!!!!!!!’
โอ๊ย!!
ฉันปวดหัวอย่างรุนแรงก่อนภาพในหัวจะมืดมิดไป...
“ท่านพี่!!!”
แฮก แฮก แฮก
ฝันร้าย?
“เด็กน้อย!!!” ท่านพี่? ฉันใช้แขนข้างหนึ่งยันตัวลุกขึ้นก่อนจะมองไปทางแสงที่เล็ดลอดเข้ามา “เป็นอะไรไป! พี่อยู่นี่” เสียงของท่านพี่ดูเป็นห่วงฉันมาก
“ข้า...ฝันร้ายน่ะ ไม่มีอะไรหรอก ท่านพี่ไม่ต้องห่วง” ฉันตอบปฏิเสธ
“แน่ใจนะ?” ท่านพี่ยังถามย้ำ
“แน่ใจค่ะ!!” ฉันตอบอย่างมั่นใจ “นี่ก็ค่ำแล้ว ข้าไปทำอาหารรอ ‘เลย์’ ดีกว่านะ”
“อื้ม!” ท่านพี่ตอบ ก่อนที่ฉันจะลุกจากเตียงนอนและไปทำอาหารเย็น
===========================================================================
บทนำจ้า...อาจจะงงๆมึนๆ ^^ เม้น+โวต ให้กำลังใจด้วยนร้า ขอบคุณคร้าบบบบ (รอเม้นท์ท่านพี่+ไอ่แมว)
ความคิดเห็น