คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
29/01/2556 : เริ่มเรื่องจริงๆและอัพเรื่อยๆแล้ว
Intro
[P’pung]
“เชี่ยมิน แม่.งลากกูออกมากินไอติม แท่งละ9บาท แท่งเดียวเนี่ยน่ะ สัส เอ้ย!!” ผมปอปังครับ รูปหล่อ พ่อรวย แม่สวย เพอร์เฟ็กต์ทุกอยากครับ แต่เสียอย่างเดียวมีเพื่อนปัญญาอ่อน ผมอยู่ปี1คณะวิศวกรรมศาสตร์ คณะเดียวกับได้เพื่อนปัญญาอ่อนนี่ล่ะครับ
“มึงจะบ่นทำไมว่ะปัง ถึงจะ9บาทแต่กูก็เลี้ยงมึงน่ะ” ครับ ผมเพื่อนไอ้ปังครับ ชื่อมินครับ เป็นเพื่อนมันมาตั้งแต่เด็ก มันชอบหาว่าผมปัญญาอ่อน แต่ก็ชั่งเถอะ มันปัญญาอ่อนกว่าผมเยอะ
ผมที่กำลังกินไอติมเดินด่ามันไปไหมหยุดทั่วห้าง ถึงคนจะมองผมก็ไม่แคร์ ผมรู้ว่าเขามองเพราะผม “หล่อ” ผมเดินไปด่าไปผมก็ชนกับผู้ชายคนนึงถือว่าหน้าตาดีแต่น้อยกว่าผม ถึงผมจะเป็นแบบนี้แต่ผมก็มีมารยาทน่ะครับ
“ขอโทษครับ” ผมหันไปบอกกับคนที่ผมชน แต่ไอติมผมมันเปื้อนเสื้อเขาด้วย หวังว่าเขาคงไม่เอาเรื่องน่ะ
“คำขอโทษของมึง มันทำให้เสื้อกูหายเปื้อนได้ไหม!!”
“เหอะๆ ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง อยากได้ค่าเสียหายว่างั้น” ผมพูดพร้อมกับหยิบกระเป๋าตังในกางเกงแล้วหยิบเงินออกมาซักประมาน5-6พัน แล้วยัดใส่มือไอ้ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าผม พร้อมกับเดินออกไป ผมเจอพวกแบบนี้บ่อย ทำทีว่าหาเรื่องแต่อยากได้เงิน ใครมันก็อยากได้เงินกันทั้งนั้นล่ะครับ
[Pop]
“หึ..แล้วเราจะได้เห็นดีกัน ไอ้ตัวแสบ” ผมชื่อป็อปครับ เป็นลูกประธานบริษัทที่โด่งดังทั่วทุกประเทศ เอาง่ายๆคือรวย แต่ไม่มีใครกล้าทำกับผมแบบไอ้ตัวแสบเมื่อกี้เลยครับ(พอดีไม่รู้จักชื่อมัน) ไว้เจอกันคราวหน้าเมื่อไร มึงได้เห็นดีกับกูแน่!!
“พูดอะไรพึมพำคนเดียวว่ะมึง ไม่คิดจะเอาเรื่องมันหน่อยหรือว่ะ ปล่อยไปง่ายๆแบบนี้ไม่ใช่นิสัยมึงเลยว่ะ” ผมชื่อมิกครับ เพื่อนไอ้เชี่ยป็อป ที่ผมถามไปแบบนั้นเพราะมันไม่เคยปล่อยใครไปง่ายๆ ถ้าไม่โดนมันกระทืบหรือกราบแทบเท้ามันก่อน มันไม่มีทางปล่อยไปหรอกครับ
“ใครว่ากูปล่อยมันไป กูถ่ายรูปมันไว้แล้ว” หึ...คนอย่างผมแค้นนี่ต้องชำระ
“แม่.งเจ๋งว่ะ”
ความคิดเห็น