คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : PART : 1
กริ๊งงงงงง กริ๊งงงงง
เสียงออดดัง สื่อสัญญาณบอกว่า ณ ตอนนี้เวลาหมดแล้ววว!! พักได้! ขณะที่คุณครูกำลังขยับแว่นชี้ไปที่กระดาน หันมาอีก
ที นักเรียนดันหายไปทั้งห้อง!! ใครจะอยู่ต่ออ่ะคะ! ก็มันหมดเวลาแล้ว!! อยู่ต่อเสี่ยงต่อการโดนสั่งการบ้านมากกกกก แต่
ยังคงมีนักเรียนอยู่กลุ่มนึงที่กำลังนั่งคุยกันอยู่
“เฮ้ยยย ไอ้แท!!! กินไรดีวะวันนี้! ><” ร่างสูงหันไปหาคนเตี้ยกว่า พลางเอามือโอบไหล่ด้วยความสนิท
“ไม่รู้ดิยูล ไม่หิวเลยอ่ะ” คนตัวเล็กทำหน้าหงอยๆ เหมือนจะถูกเชือดตายก็ไม่ปาน
“เอาน่า ไอ้แท แกได้ตั้ง 3.98 เลยนะเว้ยยย ชั้นนี่! ที่ควรเครียด! แกอย่าไปคิดมาก อะไรมากเว้ย ^^” ร่างที่สูงกว่าหันมายิ้ม
ให้ แต่ไอ้คนตัวเล็กนาม คิม แทยอน ก็ไม่ได้หายเครียดไปสักเท่าไหร่
“นี่ๆๆ แกดูนี่ ผลสอบไอ้ยุน เป็นไงล้า เห็นของมันแล้ว แกจะเครียดไปอีกทำไม! ^.^” ร่างสูงนาม ควอน ยูริ หยิบกระดาษ
ยับยู่ยี่ออกจากกระเป๋าเสื้อของอีกคนนาม อิม ยุนอา แล้วชูให้แทยอนดู
“แม่มันกับแม่ชั้นไม่เหมือนกันนี่หว่า แกก็เหมือนกัน ไอ้ทิฟ!” คนตัวเล็กชี้ไปอีกทางนึง ซึ่งมีคนนั่งเก้าอี้ก้มหน้าอ่านหนังสือ
อยู่ก็เพราะงี้แหละ คนนี้เลยได้เกรดเฉลี่ย 4.00 ไง -.^
“แกมีปัญหาอะไรกับชั้นหรอ ไอ้หมาเตี้ย??” คนที่ถูกกล่าวถึงอย่าง ทิฟฟานี ฮวัง ก็ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เย็นๆ
ตามสไตล์
“เออ ไม่มีไรหรอก แค่กลัวลืมชื่ออ่ะ! ไอ้หมีอ้วน!!! 55555555” คนตัวเล็กหัวเราะร่วนอย่างสะใจ ในขณะที่อีกคนกำ
ปากกาแน่น กระโดดพุ่งเข้าใส่คนตัวเตี้ยทันที
“แกว่าใครอ้วน! ห้ะ!! แก!! ไอ้เตี้ย! อย่าอยู่เลยยยย!!” ว่าเรื่องอื่นทิฟฟานีพอยอมได้ แต่เรื่องนี้เว้นไว้เรื่องนึง!! มันยอม
ไม่ได้จริงๆ!! ในขณะที่ทิฟฟานีกำลังวิ่งไล่ฆ่าแทยอนอยู่นั้น พรหมลิขิตก็บันดาลให้เดินชนกับสาวสวยที่สุดในโรงเรียน
อย่าง…
“โอ้ย!” เสียงที่เปล่งออกมาเพราะความเจ็บที่ตนหกล้มคว่ำ แทยอนมองขึ้นไปหาคนที่ตัวเองวิ่งชน นั่นก็คือ..
“ข…ขอโทษค่ะ เป็นอะไรรึเปล่าคะ?” ร่างบางยื่นมือไปให้แทยอน แต่แทยอนก็ไม่จับมือแล้วฉุดตัวเองขึ้นไปซะที เพราะ
อย่างทิฟฟานีต้องเตะเรียกสติไป 1 ที
“ห…ห้ะ อ่อ…ขอบคุณค่ะ” แทยอนยืนยิ้มอยู่อย่างนั้น และสาวสวยคนนั้นนาม เจสสิก้า จอง ก็ยิ้มกลับมาให้ตามมารยาท
แต่ขนาดเดินไปข้างหลังเจสสิก้าก็ยังยิ้มอยู่ คนตัวเตี้ยชักสงสัยเลยหันไปบ้าง…
นั่นไงชัดเลย ไอ้หมียืนยิ้มตาเยิ้มให้คุณหนูจอง แถมคุณหนูเค้าก็เล่นกับมันซะด้วยสิ! ไอ้ทิฟฟฟ คนนี้ขอสักคนเหอะว่ะ
หน้าตาอย่างแกหาใหม่ได้สบายอยู่ละ คนนี้แทขอจริงๆน้า T^T
“เห้ย! ทิฟ!” แทยอนที่ทนมองอย่างเดียวไม่ไหวจึงสะกิดทิฟฟานีแรงๆจนเซไปข้างนึง
“อะไรของแกวะไอ้แท!! ทำเสียสมาธิหมด!” ทิฟฟานีที่กำลังใช้วิชามาร ตายิ้มขวักหัวใจเจสสิก้าอยู่นั้น โดนแทขัดจังหวะจึง
อารมณ์เสีย
“คนนี้ชั้นขอเหอะว่ะ” แทยอนพูดเสียงดัง หน้ามุ่งมั่น จ้องตาไปที่ทิฟฟานี ในขณะที่อีกคนฮาสะบัด!!
“อะไรของแก ของอย่างงี้ขอกันได้หรอวะ 5555 คือจริงๆแล้วมันไม่เกี่ยวที่ชั้นว่ะ เกี่ยวกะคุณเจสสิก้ามากกว่า -.^ ว่าเค้าจะ
ชอบใคร” ฟานีพูดเสร็จก็ยักคิ้วข้างนึง แล้วเดินหันไปหัวเราะกลับไป แต่ก็ต้องอึ้งและช็อค แทยอนที่เห็นทิฟฟานีเงียบไป จึง
หันไปดูบ้างก็ดับเบิ้ลช็อค!!
“ชอบคุณ เอ้ย ขอบคุณมากๆเลยนะคะ เจสสิก้า ^_^” เพื่อนคนนึงที่กำลังคุยกับเจสสิก้าอย่างสนิทสนมกำลังถือโทรศัพท์
อยู่ และยิ้มกว้างไปให้เจสสิก้า
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณยูริ ^^” ซึ่งเจสสิก้าก็ยิ้มกลับไปด้วยเช่นกัน
“เรียกยูลดีกว่าค่ะ” ยูริที่พยายามสนิทสนมกับเจสสิก้า จึงให้เรียกชื่อที่คนสนิทเรียกกัน
“งั้นเรียกเจสดีกว่าด้วยค่ะ ^^” เจสสิก้าที่เป็นมิตรกับทุกคน จึงให้ยูริเรียกชื่อเล่นด้วยเช่นกัน
“งั้นก็…ไว้เจอกันนะคะ” ยูริพูดพร้อมส่งยิ้มขยิบตาไปให้ทีนึง ;) ทำเอาเจสสิก้าเดินอายม้วนกลับไป แต่พอยูริหันหลังกลับมา
ที่ห้อง ก็ได้เจอสายตาอำมหิตจากเพื่อนสนิทของตน
“ไอ้ยูลลลลลลล!!!!” ทั้งแทยอนและทิฟฟานีเรียกชื่อเพื่อนเสียงดัง จนคนทั้งอาคารได้ยิน - -“
“อ…อะไรหรอ??” ยูริที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว เพราะตนแค่เดินไปขอเบอร์เจสสิก้าก็เท่านั้นเอง ก็คนมันชอบอ่ะ! ><
“คุณ-หนู-จอง!!//เจส-สิ-ก้า!!” ทั้งแทยอนและทิฟฟานีพูดพร้อมกัน และคาดคั้นไปที่ยูริ ทำขนาดนี้น่าจะรู้ได้แล้วนะ - -“
“อ๋อ เจส หรอ น่ารักใช่มั้ยล่ะ ^^” ยูริก็ยังคงไม่รู้เรื่องอยู่ดี -.-
“แก…คนนี้ชั้นขอเหอะน้า” แทยอนทำตาแป๋ว อ้อนวอนยูริ ตอนนี้นั่งถลาไปกับพื้นซะแล้วว
“ห…เห้ย ไอ้แทใจเย็นดิ ดูดิไอ้ยูล แททำขนาดนี้เลยนะเว้ย!!” ทิฟฟานีที่พยายามเกลี้ยกล่อมยูริอีกคน เพราะถ้ากำจัดยูริไป
ได้ ก็เป็นผลดีต่อตัวเองได้ คู่แข่งน้อยลงเห็นๆ
“เรื่องของไอ้แทมันดิ แกก็ไม่เกี่ยวไอ้ทิฟ ของอย่างงี้ใครดีใครได้เว้ยยยยย” ยูริเดินออกมาจากตรงนั้น ในขณะทั้งสองก็กำลัง
โกรธแค้นกัดฟันทุบพื้น ยูริก็นึกถึงบางอย่างขึ้นมาได้
“แล้วไอ้ยุนอ่ะ!!”
“จะบ้าตาย แย่งกันจีบคุณเจสสิก้าเนี่ยนะ” ยุนอาที่โผล่ออกมาจากอีกทางอาคารนึงเพราะรำคาญพวกเพื่อนๆแย่งกันจีบ
สาว ซึ่งเรื่องนี้ก็กลายเป็นเรื่องปกติไปซะแล้ว ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ได้สนอะไรพวกนี้มากมายนัก เพราะปกติชอบคนไหน แค่กระดิก
นิ้วก็วิ่งจ่ำอ้าวมารายงานตัวกันแทบไม่ทัน ยุนอาคนนี้กับเพื่อนพวกนั้นอ่านะ…คนละชั้น กันเฟร้ยยยย! ในขณะที่บ่นกับ
ตัวเองอยู่ สายตาก็เหลือบไปเห็นผู้คนกลุ่มนึง กำลังมุงดูอะไรสักอย่าง
“อะไรล่ะนั่น??” ด้วยสัญชาติญาณความอยากรู้อยากเห็นของมนุษย์ ยุนอาจึงไม่รีรอและรีบเดินไปที่ฝูงชนทันที
“น้องๆ มีไรหรอ” เมื่อยุนอาเดินมาจนถึงกลุ่มฝูงชนก็สะกิดถามคนข้างๆ
“ก็เนี่ยอ่ะพี่! นักเรียนใหม่!! เค้าแห่มาดูกัน เพราะได้ข่าวว่าเป็นคุณหนูแห่งตระกูลซอ คนที่ก่อตั้งโรงเรียนเราเนี่ยพี่! คุณหนู
เค้าเพิ่งกลับมาจากเกาหลีเลยนะพี่!! เค้าว่ากันว่าสวยมากกกก” คนข้างๆจึงเพ้อให้ฟัง แต่ยุนอาก็สะดุดนิดหน่อยตรงที่ “มา
จากเกาหลี”
“คนเกาหลีหรอ?” ยุนอาพึมพำกับตัวเองเบาๆ เพราะที่เรียนๆกันอยู่เนี่ยก็เป็นโรงเรียนไฮโซที่ไทย ส่วนคนที่เป็นเกาหลีที่มา
เรียนนี่ก็รู้จักกันหมด ที่สนิทๆก็คือไอ้ยูล ไอ้แท และไอ้ทิฟนี่แหละ ไอ้ทิฟนี่เห็นชื่ออย่างงี้ แต่หน้าหมวยๆแบบมันชื่อเกาหลี
มันชื่อ “มิยอง” นะ 555555 ส่วนอีกคนที่น่าจะเป็นคนเกาหลีก็ เจสสิก้า นี่แหละ แต่เจสสิก้ามีเพื่อนหลายเชื้อชาติมากๆ
แถมยังอยู่คนละห้อง พวกเราเลยไม่ค่อยสนิทกันเท่าที่ควรน่ะ - -“
หลังจากพึมพำกับตัวเองเสร็จ จากที่คนข้างๆมันเพ้อให้ฟัง ชักอยากเห็นหน้าแฮะ ว่าแล้วยุนอาก็เดินดุ่มๆฝ่าวงล้อมไปจนถึง
แถวหน้าสุด มองไปเห็นพรมแดงปูไว้ โห อะไรจะขนาดนั้น - - เจ้าของโรงเรียนหรืออะไรวะนั่น
“กรี้ดดดดดด มาแล้ววววววววๆๆๆๆ ><” เด็กผู้หญิงที่อยู่แถวหน้าสุด ปลายแถว เมื่อเห็นรถลีมูซีนสีดำขับมาจอดตรงปลาย
พรมแดงนั้น ก็มีผู้หญิงสาวสวยเดินลงมาจากรถ และเธอก็พูดว่า…
“ไม่ใช่นะคะๆ ดิฉันเป็นตัวแทนคุณหนูค่ะ” สาวน้อยคนนั้นพูดจาอย่างคล่องแคล่ว
“หือ?” ฝูงชนเริ่มส่งเสียงด้วยความสงสัย อะไรกันน่ะ?? ส่งตัวแทนมาทำไม
“พรุ่งนี้มีงานใหญ่ค่ะ เรามาเพื่อหาคนออกงานคู่กับคุณหนูเท่านั้น คุณหนูจะยังไม่มาเรียนวันนี้ค่ะ” ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่าง
สุภาพ
“…” ทุกคนเงียบหมด ไม่มีใครพูดอะไรต่อทั้งนั้น อึ้ง…มาหาในโรงเรียนเนี่ยนะ?
“ใครสนใจจะเสนอตัวมั้ยคะ” เพื่อทำลายความเงียบและเพื่อไม่ให้เสียเวลาสาวตัวเล็กก็ถามขึ้นทันที…
แน่นอนว่าไม่มีใครคิดจะไป งานท่าทางจะใหญ่น่าดู ขืนทำอะไรผิดๆไป…ไม่อยากจะนึกถึง… แต่แล้ว…
“ไอ้ยุน!! อยู่นั่น!!” ยูริและเพื่อนอีกสองคนอย่างแทยอนและทิฟฟานีที่วิ่งห้อยตามมากันติดๆ แต่ไอ้คนนำขบวน… ยูริมันวิ่ง
ชนคนข้างหลังยุนเข้าให้ ส่งผลให้ ยุนอา ของเรากระเด็นมาอยู่เป็นผู้หนึ่งเดียวบนพรมแดงนั้น!!
“อ๋า! คุณหรอคะ ดีมากค่ะ ^__^ เดินตามชั้นเข้ามาในรถเลยนะคะ!” สาวผมสั้นตัวเล็กไม่พูดอะไรมาก เดินก้าวเท้าไวฉับๆ
ทำเอายุนอาได้แต่เดินตามต้อยๆ ขยิบตาให้ยูริเป็นพักๆเพื่อบอกว่า ไม่เป็นไรเว้ยยย ไอ้เพื่อนตัวแสบ เดี๋ยวเล่าให้ฟัง TT
ปึ้ก เสียงเปิดประตูรถดังขึ้น ทำให้ยุนอาที่กำลังสื่อสารทางจิตกับยูริอยู่นั้น สะดุ้งตกใจหันกลับมาที่รถ ก็เห็นสาวผมสั้นคน
นั้นผายมือ เชิญขึ้นรถ
“เชิญค่ะ ^___^” พูดด้วยความเป็นมิตร แต่ส่งสายตาเย็นยะเยือกไปให้
“ค..ค่ะ” ยุนอาที่เห็นสายตาแปลกๆนั่นก็เกิดกลัวขึ้นมา นี่จะพากรุไปเชือดป่าววะ T.T
ปึ้ก เสียงปิดประตูรถดังขึ้น และตอนนี้ก็เป็นเวลาอันสมควรแล้ว ที่ยุนอาจะเปิดหูเปิดตา มองไปรอบๆ ก็ไปเจอกับ…
“Hi ^^” สาวน้อยผมยาวสีดำขลับกับผิวขามอมชมพูดูขุ่มช่ำ กล่าวทักทายยุนอาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส
“อ…เอ่อ” ยุนอาที่เพิ่งเข้ามาในรถ มาเจอแบบนี้สมองก็สั่งการประมวลผลว่าไอ้คนที่อยู่ข้างหน้านี่..คุณหนูคนนั้นแน่ๆเลย!
“??” และคุณหนูคนนั้นก็ทำตาแป๋วใส่ความสงสัยไปให้ยุนอา แน่นอนว่ามีผลต่ออัตราการเต้นของหัวใจยุนอาแน่ๆ
“คุณเป็นคนเกาหลีใช่มั้ย” ยุนอาที่พอตั้งสติได้บ้าง แต่ข้างในใจเหมือนมีมือกลองชั้นตี ตีกลองแบบกระหน่ำ!!
“อ้าว คุณก็คนเกาหลีหรอ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ^^” คุณหนูผู้ไม่ถือตัววววว ทำเอายุนอาแทบสลบไปอีกรอบ
“เราอิมยุนอาน่ะ” ยุนอาพูดแล้วยิ้มแบบเกร็งๆไปให้คุณหนูคนนั้น
“ส่วนเรา ซอ จูฮยอน เรียกว่า ซอฮยอนดีกว่าค่ะ ^^”
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[[T]] ::: ดีค่ะ ตอนแรกๆ ก็งี้แหละเนอะแต่ตรงอินโทรที่ลงไว้หน้าแรก
ถ้าอ่านแล้วจินตนาการต่อสักนิดนี่อาจจะเดาเรื่องทั้งหมดได้เลยนะคะนั่น//สปอยล์เรื่องตัวเองทำไม TT
แน่นอนว่าต้องมีดราม่า จริงๆแลวอยากให้แบบ ปวดตับดราม่าจับจิต แต่ไม่รู้ตัวเองจะทำได้ป่าว 5555
ยังไงก็ฝากคอมเม้นต์กันบ้างนะค้าาาา ><
ความคิดเห็น