คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : intro
เฟสชะบุ๊ค
ลู่หาน : แกๆ แบคฮยอน กางเกงในลายใหม่ออกแล้วแล้วแก กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!
แบคฮยอน : จริงดิแก คราวนี้ลายอะไรอ่ะ !
ลู่หาน : ลาย เทือกเขาเอลฟ์อ่ะ แก ฉันอยากได้มากเลยยยยยย
แบคฮยอน : กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อยากได้ เมื่อวานนี้ฉันไปซื้อลายหอเอนปิซามาอ่ะแก ไม่กล้าใส่ ฉันจะสะสมให้ครบทั้ง 7 สิ่งมหัศจรรย์ของโลกเลย กรี๊ดดดดดดดดด
ลู่หาน : มันหมดยัง !!! ตอนนี้ของฉันมีแค่ลายเอมไพร์เสตรท อร๊ายยยยยยยยยยยย
แบคฮยอน :เสียใจ ของฉันตัวสุดท้ายยืมฉันใส่ก้ได้ ^^
ลู่หาน : เออ ลายเทือกเขาเอลฟ์นั่นน่ะรีบๆไปล่ะ ใกล้จะหมดแล้ว
แบคฮยอน : ได้ๆ แกเดี๋ยวจะไปซื้อเดี๋ยวนี้แหละ ร้านเดิมใช่ไหม
หลังจากที่ผมคุยแชทเฟสชะบุ๊คกับ ลู่หาน เพื่อนสนิทของผมให้ข้อมูลว่าสิ่งของสะสมสุดโปรดของผมปล่อยลายใหม่ออกมาแล้ว ตอนนี้ดวงตาส่องประกายสว่างเสียยิ่งกว่าเนบิวล่าซะอีกครับ *_* !! ผมรีบปิดคอมพิวเตอร์ทันที ก่อนที่จะวิ่งไปแคะกระปุกออมสินเอาเงินที่เก็บสะสมไว้นานนับแรมปีก่อนจะวิ่งลงไปข้างล่าง ไม่ต้องแต่งมันแล้ว ใส่แค่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นนี่แหละ ถ้าของชิ้นนี้หลุดมือไปผมคงเสียใจไปตลอดชีวิตแน่ T_T
" แบคฮยอนนนนนนนนนนนน !! ^^ จะไปไหนลูก " กำลังจะออกจากบ้านแต่ผมต้องหยุดชะงักเมื่อคุณแม่บังเกิดเกล้าของผมทักไว้ก่อน
" ผมรีบครับแม่ !! "
" เดี๋ยวยังไปไหนไม่ได้จ่ะ ! " คุณแม่พูดยิ้มๆก่อนจะเดินไปหยิบกล่อง เค้กที่วางอยู่บนตะก่อนที่จะยัดมันใส่มือผม
" อะไรครับ !! "
" เค้กทีรามิสุ จ้า ! เนี่ยแม่เพิ่งได้สูตรมาจาก แพริส เลยนะจะ เพื่อนของแม่เขาเนี่ยได้ร่ำเรียนจากราชวงค์ตระกูล…. "
" จะให้ผมทำอะไรครับ " ผมรีบพูดตัดบทก่อนที่มันจะยาวไปกว่านี้ ไอ้แค่เค้กก้อนเดียวถ้าแม่พูดคงไม่จบหรอกวันนี้ คุณแม่ส่งยิ้มหวานมาให้ผมก่อนที่จะเดินเข้ามาใกล้
" แม่วานแบคฮยอนเอาไปให้ ป้าจองอา บ้านข้างๆนี่หน่อยนะจ๊ะ เขาเพิ่งย้ายมาใหม่ เราควรจะมีมิตรไมตรีกับทุกคน "
" แล้วทำไมแม่ไม่เอาไปให้เองล่ะครับ "
" แหมๆ ก็คุณแม่อยากให้ลูกฝากเนื้อฝากตัวกับบ้านนั้น เห็นว่าลูกชายเขาหล่อมว๊ากกกกกกกกกกกกกกก เลยนะลูก ฮิฮิ ^^ "
" แม่แต่ผมรีบนะแล้วอีกอย่างผมมีแฟนแล้วผมด้วย ผมไม่ชอบลูกชายป้าจงอางอะไรนั่นหรอก : (( "
ผมพูดอย่างงอนๆ
" แหมๆ มีแฟนอยู่แล้ว มีหลายๆคนไม่เห็นเป็นอะไรเลยยยยย !^^ "
" คร๊าบบบบบบบบบบบบบบบ "
" ดีมากจ๊า "
ผมรีบพูดตกลงก่อนที่ผมจะรีบวิ่งออกจากบ้านไปยังบ้านป้าจงอางที่อยู่ข้างๆบ้านของผมนี่เอง ถ้ากางเกงในมันหมดล่ะ อ๊ากกกกกกกกกกก !! ลายเทือกเขาเอลฟ์อิลิมิเต็ดอีดีชั่น
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ตอนนี้ผมได้มายืนอยู่หน้าบ้านป้าจงอางแล้ว
ติ้งน่องงงงงงงงงงงง !!
" มีใครอยู่ไหมคร๊าบบบบบบบบ "
ติ้งน่องงงงงงงงงงงง !! รอบสี่ยี่สิบ
ติ้งน่องงงงงงงงงงงง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อะไรฟะ ไม่มีคนอยู่เลยหรือไง เวลาของผมมันมีค่านะ ผมทำท่าทางกระฟัดกระเฟียด ตอนนี้ลมหายใจผมมีแต่กางเกงในแล้ววววววววววววว >O< พลางทุบกริ่งหน้าบ้านป้างูจงอางอย่างโมโห ก่อนที่จะก้มลงไปมองที่กลอนประตู มันไม่ได้ล็อก -_- ผมกลอกตาอย่างเซ็งๆพลางเปิดประตูเดินในตัวบ้าน
ตอนนี้ผมเข้ามาอยู่ในบ้านของป้าจงอางแล้วล่ะ ตอนแรกกะว่าจะวางไว้โต๊ะหน้าบ้านแต่กลัวหมามาคาบไปกิน เอาไปส่งให้ถึงมือเลยดีกว่า ผมกวาดสายตาสำรวจภายในบ้าน แต่ก็ไม่พบกับสิ่งมีชีวิตเลย ผมเดินไปเรื่อยๆ จนถึงห้องครัว ผมได้ยินเสียงกุกๆ กัก ดังมาจากในนี้ด้วยสงสัยป้าแกคงจะทำอาหารอยู่ล่ะมั้ง เลยไม่ได้ยิน ผมเดินเข้าไปข้างในห้องครัว
" ป้า จองอะ………. O_O ! อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก "
" เฮ๊ยยยยยยยยย .. "
ร่างสูงของใครบางคนในชุดผ้าเช็ดตัวผืนน้อยนิดพันรอบเอวที่กำลังหั่นผักอยู่หันมาตามเสียงเรียกของผม ทำให้ผ้าผืนน้อยนั่นไปเกี่ยวกับตะขออะไรสักอย่าง ตะ….ตอนนี้มัน..มันได้หลุด หลุดไปจากเอว เผยให้เห็นถึง….. อึก (กลืนน้ำลาย)
" แก! ไอ้โรคจิตตตตตตต "
" เฮ๊ย นะ…นายเป็นใคร O_O " นายนั่นรีบเอามือกุมของตัวเองก่อนจะถามด้วยท่าทีตกใจ
" ไอ้ทุเรศ ลามก !@#$%^&*()_)(*&^%$#%^&*()(*&^%$ "
เป๊ะ !
ผมชี้หน้าด่า คนตรงหน้าแทบไม่เป็นภาษา พร้อมกับขว้างเค้กทีรามิสุซึ่งตอนนี้มันไปแปะอยู่บนหน้าไอ้โรคจิตนั่นแล้ว
อ๊ากกกกกกกกกก ตายแล้ว ! ดวงตาอันบริสุทธิ์ ของผมตอนนี้…อ๊ากกกกกกกก เพราะไอ้บ้านั่นคนเดียวอย่างนี้ต้อง ล้างด้วยน้ำมนต์เก้าวัด T_T
ความคิดเห็น