นายจะฮอตไปมั้ย?

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

เช้าที่แสนหน้าเบื่อ กับการพบเจอ
"เดี๋ยวเอามาให้ฉันดูก่อน" 
  "ไม่มีทาง ฉันจะดูก่อน"  
เช้าสดใสของฉัน ต้องมาฟังเพื่อนเลิฟทั้ง2แย่งประวัติของผู้ชาย - -' 
ไม่มีอะไรทำบ้างรึไง ฉันอยากอ่านหนังสือในอากาศสบายๆ แบบนี้ 
  "นี่พวกเธอ ไม่มีอะไรทำบ้างรึไง" 
  "นี้เธอเอาของฉันมาเดี๋ยวนี้" 
  "ของเธอที่ไหน มันเป็นของฉัน" 
  = =* 
เปล่าประโยชน์ ยัย2คนนั้นไม่ยอมฟัง เชิญย่ะเชิญบ้าผู้ชายมันเลย 
เห็นทีต้อง.. 
  "ยัยมิสเคว/ยัยมืดมิด"ทั้ง2พูดพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย 
  "เบสิก.."ฉันอ่านชื่อของเจ้าของประวัติ 
เบสิก 
วันเกิด:21 สิงหาคม 25XX  
อายุ:18 
นิสัย: (ไม่ทราบ) 
สเป๊ค:น่ารัก ฉลาด(นอกนั้นไม่ทราบ) 
สิ่งที่เกลียด:หมู หรืออะไรที่เกี่ยวกับหมู 
สิ่งที่ชอบ:ที่ๆสงบ 
งานอดิเรก:เล่นดนตรี อ่านหนังสือ 
เพื่อนที่สนิท:เลโอ เจมมี่  ออสติน เตรซ 

- - ฉันขี้เกียจอ่าน ฉังพลิกไปหน้าสุดท้ายก็มี...อะไรน่ะ อ๋อ บาสิก 
มีแต่ภาพของบาสิก และก็เพื่อนของเขา ทุกคนก็หน้าตาให้ได้เลยนี่(หล่อมาก><) 
  "พวกเธอแย่งกันก่ะอีแค่ ประวัติของคนที่ชื่อบาสิกนี่หรอ" 
  "เฮือกก!!~ ฉันจะเป็นลม เธอเรียกพี่เบสิกว่าบาสิกได้ไง" ยัยฟานี่ลุกขึ้นมาว่าให้ฉัน 
ฉันเบ้ปากนิดก่อนยัยเมลานี่จะย้ำชื่อบาสิก เบสิกอะไรนั่น 
  "เบสิกๆๆ ย่ะ ชื่อบาสิกอะไรกันไร้รสนิยม"รสนิยมเธอเป็นแบบไหน- - 
  "โอเค อ๊ะ! เอาไป ฉันไม่สนใจแล้ว"ฉันสะบัดผมสีดำที่เป็นลอนนิดๆของฉัน 
เบสิก งั้นหรอ? ก็ไม่ได้หน้าตาดีอะไรหนิ 
  "ฉันว่าความจริงพี่เบสิกก็ไม่ได้มีดีอะไรเลยแหล่ะ"เมลานี่พูด ก่อนจะพูดต่อว่า.."สู้พี่ออสตินก็ไม่ได้>///<" 
ออสติน ชื่อคุ้นๆแฮะ 
  "อ๋อ คนที่เธอไปสารภาพรักแล้วโดนปฎิเสธหรอ"ฉันพูดด้วยหน้าตาย 
  "-[]-.... มันคืออดีตที่ฉ้านนนอยากลืม แกจะพูดมาทำม๊ายย"เมลานี่พูดพลางกระโจนมาบีบคอฉัน 
  "แค่กๆๆ...ยะ..ยัยบ้า ฟานี่ช่วยฉันด้วย แค่กๆ"ฉันหันไปขอความช่วยเหลือจากฟานี่ ซึ่ง 
ยัยนั้นเหลือตามามองฉันก่อนจะยิ้มหวานไปดูประวัติของบาสิกต่อ(เบสิกเฟ้ย!)แต่ไม่ลืมพูดประโยชน์ที่จะไม่ช่วยฉันแน่นอน 
  "no!!! ถือว่าเป็นโทษที่เธอว่าพี่เบสิกของแํนว่าบาสิกล่ะกัน^^" 
เพื่อนตรู แต่ละคนบ้าผู้ชายไปหม๊ด 
  ฉันพลักเมลานี่ออกไปก่อนจะวิ่งหนีออกจากห้องเรียนไป 
  "ให้มันได้อย่างนั้น บ้าผู้ชายไปซะหมด แค่กๆๆ"โอ๊ย!! ยังเจ็บคอไม่หาย ยัยเมลานี่ ยัยฟานี่ ฉันจะเอาคืนให้ได้ 
ฉันเดินมาที่สวนหย่อมขนาดเล็กภายในโรงเรียน ที่นี่ไม่ค่อยมีคนฉันมักจะมาอ่านหนังสืออยู่ตรงนี้เสมอ 
แต่วันนี้ฉันไม่ได้เอาหนังสือมาหน่ะสิ  
  "สบายจัง >o<"ฉันสูดอากาศเข้าไปเต็มปอด ที่นี่ทำให้ฉันผ่อนคลายจริงๆ 
  "เธอ.."เสียงเย็นชาของใครบางคนดังขึ้น ฉันจึงหันไปมอง 
เอ๊ะ! หน้าคุ้นๆ อ๋อ บาสิกนั่นเอง 
  "พูดกับฉันหรอ"ฉันทำหน้าตาหลอหรา 
  "ที่นี้มีใครบ้าง.."ฉันเหลี้ยวซ้าย แลขวาก็พบแค่ฉันกับหมอนี่ 
  "งั้นตกลงนายเรียกฉันตะกี้ใช่มั้ย" 
  "- -+ เธอคิดว่ายังไงหล่ะ" 
  "ว่าแต่..มีอะไรหรอ" 
  "ช่วยเงียบได้มั้ยฉันจะอ่านหนังสือ - -" 
  "..." 
  "..." 
ทุกสิ่งที่ฉันยอมไม่ว่าจะอยู่แสนไกล ทุกสิ่งที่ฉัน...(โปรดเข้าใจว่าเสียงโทรศัพท์) 
 "..." 
[...] 
  "..."  
[นี่เธอจะเงียบอีกนานมั้ย] 
  "เธอโทรมาทำไม ตะกี้ยังจะฆ่าฉะันอยู่เลย" 
[ฉันขอโทษ มืดมิด กลับมาห้องเถอะ] 
ฉันเหลือบไปมองนาฬิกาข้อมือ ซึ่งรู้ว่าอีก1ชั่วโมงจะเริ่มเรียน 
  "ฉันชื่อมิสเคว" 
[มืดมิดแหล่ะดีแล้ว แก-กลับ-มา-ที่-ห้อง-เดี๋ยว-นี้] 
  "ทำไมฉันต้องกลับด้วย" 
[นี่ๆ ฟานี่ให้ฉันพูดว่ายังไงอ่ะ]เมลานี่คงจะไปพูดกับฟานี่ 
[พูดตามความจริง จบ] 
[นี่มืดมิด คือ2อาทิตย์มีงานโรงเรียน เราจึงไม่ได้เรียนจนกว่าจะจบงานโรงเรียน] 
  "แล้วไงต่อ" 
[ฉันขี้เกียจพูดยาวในโทรศัพท์เอาเป็นว่าเธอกลับ-มา-ตอน-นี้] 
  "นี่เธอ..ช่วยไปคุยโทรศัพท์ที่อื่นได้มั้ย ฉัน-อ่าน-หนัง-สือ"นี่ไม่ใช่เสียงฉัน 
แต่เป็นเสียงของเบสิก 
  "ขอโทษที แต่สักแปบนะ" 
  "ฉันจะอ่านหนังสือ" 
หมอนี่เป็นเด็กอนุบาลรึไง พูดไม่รู้เรื่อง 
  "เอาแต่ใจ"  
  "เธอ..!!!" 
  "ฉันชื่อมิสเควไม่ใช่เธอ" 
  "ช่างเถอะ แต่ฉันจะอ่านหนังสือ" 
  "เด็กอนุบาล" 
  "นี่.." 
[ยัยมืด แกคุยกับใคร เสียงคล้ายเบสิกเลยอ่ะ] 
[อะไรน่ะ เธอพูดว่าเบสิกใช่มั้ยเมลานี่]เสียงของฟานี่ดังขึ้น สงสัยsheคง 
เดินมาใกล้เมลานี่หล่ะมั้ง 
  "ฉันจะกลับไปล่ะกัน" 
[เดี๋ยวๆๆ] 
 ตู๊ด 
ฉันกดวางสาย 
 " นายชื่อเบสิกใช่ป่ะ"  
  "- -"  
  "ฉันไปดีกว่า เด็กอนุบาล" 
  "นี่เธอ.." 
  "ฉันชื่อมิสเคว หรือเรียกสั้นๆว่ามิสล่ะกัน ส่วนมากสำหรับคนพิเศษเท่านั้น" 
  "..." 
  "นายเรียกฉันว่ามิสเควน่ะ^_^"ฉันยิ้มหวานซึ่งใครเห็นต้องละลายแต่หมอนี่ 
ทำหน้าตาย 
  "- - ไปได้แล้ว"หมอนั่นรทำมือไล่ฉัน 
  "ย่ะ"ฉันพูดก่อนจะแลบลิ้น 
.......