ยอดเยี่ยม เพื่อนฉัน My good friend

ลำดับตอนที่ #1 : My good friend บทที่ 1เปิดเทอม(รีไรท์ 100%)

เรื่อง  ยอดเยี่ยม เพื่อนฉัน  My  good friend

แนว  รักหวานแหวว  

ทำไมผมถึงอยากแต่งเรื่องนี้  เพราะอยากเขียนเรื่องมาก  และอยากให้ของขวัญแก่คนที่ผมนับถือเป็นทั้งเพื่อนและพี่สาว  อืมมชักเน่า  เหอะๆ อะไรก็ตาม  แต่หัวคิดเรื่องนี้มาจากความเหงาในใจของผมเองคนเดียวโดดๆ แต่ผมไม่ได้แต่งเรื่องให้เศร้านะ  แต่ให้ร่าเริงขึ้น



เรื่องนี้นางเอกน่ารัก  อ่ะต๊ะติ๊งโหน่งมากๆ ครับ อ่านแล้วเม้นต์ด้วยนะครับ  เรื่องนี้จะขนันอัพครับ



............................................................................................



บทที่ 1 เปิดเทอม



"ไอน์  ตื่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆหน่อยซิจ๊ะ" เสียงของพี่ชายที่ปลุกฉันออกจากที่นอนอย่างยากลำบาก



"ทำไมอ่ะ เพิ่งตี 5 เองนะพี่" ฉันหันไปมองนาฬิกาปลุก พร้อมถามเสร็จสรรพ (ฉันตื่นง่าย และก็หลับง่าย เช่นกันค่ะ ^o^)



"ก็ปีนี้แกอยู่  ม.4 แล้วนี่  สมควรไปโรงเรียนพร้อมพี่  อ่ะ  ให้เวลาถึง 6 โมง  ไปเร็วๆ" พูดเสร็จไอ้พี่สุดหล่อก็จากไป  อ๋อ  ที่แท้ก็เปิดเทอมวันแรกนี่เอง  ห๊า!  เปิดเทอมวันแรก  O_o ซวยแล่ว  ตายๆฉันลืมได้งายเนี่ย แล้วฉันก็รีบวิ่งไปอาบน้ำทันที (เหอะ  เวรกรรม ลืมว่าวันนี้วันเปิด เทอม-_-' >> เมมซิส)



เมื่ออาบน้ำเสร็จ  ฉันก็รีบแต่งตัวแล้วก็รีบลงมาทานอาหาร ที่พี่ฉันทำเองกับมือ( พ่อแม่ไม่มีแล้วค่ะ  ฉันอยู่กับพี่ 2 คน  นับๆดู พี่ก็ดูแลฉันมา 2 ปีแล้วตั้งแต่ พ่อกับแม่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต)  พี่ฉันหันมายิ้มให้  ฉันก็ยิ้มตอบ เป็นการทักทายยามเช้า แล้วก็นั่งรับประทานอาหาร หลังจากนั้นก็ไปโรงเรียน



ฉันเดินมาหน้าบ้านรอให้พี่ปิดบ้านให้เรียบร้อย แล้วก็นั่งมอเตอร์ไซค์ไปโรงเรียน (แจ๋วจริงพี่  ถ้าเป็นบ้านอื่นก็คงพี่ขับรถเร็วจนหน้ากลัว เพราะว่า กลัวไปสาย >> เมมซิส)  



มาถึงรงเรียนแล้วจ้าๆๆๆ

"ไอน์ไปดูบอร์ดป่ะว่าอยู่ห้องไหน  เดี๋ยวพี่รอ"

พี่เอบอกกับฉัน  และฉันก็รับคำแต่โดยดี ฉันพนักหน้าหงึกๆ แล้วก็ไปเดินดูบอร์ด  ฉันกวาดสายตาดูไปเรื่อย จากห้องท้าย ที่น่าจะมีชื่อฉันมากกว่าห้องด้านหน้า เพราะอะไรน่ะหรือ  ก็ ฉันอยู่มาไม่รู้กี่ปี่แล้ว... เอ  แต่กวาดสายตายังไงก็ไม่เห็นว่าจะมีชื่อฉันอยู่เลยซักนิด โธ่...อย่าเอาหนูออกจากโรงเรียนเลยนะเจ้าคะ  ฉันเลยตัดสินใจไล่สายตาใหม่จากห้อง 1  ไล่สายตาไปเรื่อย  ไม่มี .... แง้จะมีมั้ยเนี่ย ห้อง 2 ...เอื๊อก...ฉันกลืนน้ำลายลงไปอึกใหญ่  ไล่สายตาไปเรื่อย ตั้งแต่เลขที่ 1  จนถึงเลขทที่ 42 และฉันก็พบว่า ชื่อฉันอยู่ที่เลขที่ 42  ไชโย ......โรงเรียนยังไม่ลืมฉัน 

แต่ที่ฉันแปลกใจคือฉันได้อยู่ห้อง 2 ล่ะ  นางสาว สาวิตรี  ชำนาญชัย  ได้อยู่ห้อง 2 ของ โรงเรียนดำรงนานาวิทย์ ค่า!!!! ฉันต้องประกาศให้เพื่อนรู้ให้ทั่วจังหวัด



"พี่ๆๆๆๆ ไอน์อยู่ห้อง 2 ล่ะ"  พี่เอมองฉันอย่างตกใจ O_o!!! พี่ชายคงจะพูดยินดีด้วยกับฉันเป็นแน่
  
"ไอน์ย้ายโรงเรียนไหม  เดี๋ยวพี่ย้ายเป็นเพื่อน"  เพล้ง!!!..... อ้าว  ไหงงั้นล่ะพี่  เมื่อกี้ยังดีใจอยู่เลยที่ฉันสอบเข้าม.4 ได้  แต่พอฉันบอกว่าได้อยู่ห้อง 2 แค่นั้นแหละ ชวนย้ายโรงเรียน  ทำไม  น้องพี่คนนี้ไม่มีสิทธิ ที่จะอยู่ห้อง คิงกับเขา หรือไง .\/.

"ทำไมอ่ะ  เรียนนี่แหละ พี่จะบ้าเหรอ อุตสาห์ได้ห้องคิงทั้งที " ฉันถาม พี่ชายฉันส่ายหน้า ทำหน้าเหมือนกลั้นหัวเราะ  แล้วพูดกับฉันว่า



"แกสิบ้า  เรียนมากี่ปี แกก็อยู่ ห้อง บ๊วยๆ  แต่นี่แกอยู่ห้อง 2 ฉันไม่อยากเชื่อ" อ้าวไอ้พี่เวร มาพูดงี้เดี๋ยวเจอตบ  มาว่าน้องสุดที่รักอย่างฮันแบบนี้ได้ยังไง ไม่ยอม



"พี่อ่ะ " ฉันค้อน พี่ฉันยิ้ม แต่เจอสายตาอาคาตแค้นจากสาว ด.ร.น.ว (ดำรงนานาวิทย์) ทั้งหลาย ตั้งแต่หมวด ม.ต้น ม.ปลาย แต่ทีมองไปที่ไอ้พี่บังเกิดเกล้าเนี่ยยิ้มเชียว



...................................................................................

ผมตั้งใจให้แต่งนะเนี่ย  ชื่อโรงเรียนก็มั่วเอา  เม้นด้วยนะครับ   อ่ะ  วันนี้ผมรีไรท์แล้ว  หลังจากที่ประกาศรีไรท์ไว้นาน ^^



เมมซิส  เอรัญ(มัท)