คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ใครวะ รุ่นพี่ยุนโฮ?!
Chapter 1 ใครกันนะ รุ่นพี่ยุนโฮ?!
เช้าวันแรกของการเปิดภาคเรียนใหม่ของมหาวิทยาลัยชายล้วนแห่งหนึ่ง เหล่านักศึกษาต่างยิ้มแย้มเบิกบานรับเทอมใหม่ที่ในอนาคตอันใกล้อาจจะยิ้มต่อไม่ออกเพราะงานที่เข้ามาอย่างมหาศาลเช่นทุกเทอม - -
“หวัดดีจ้าฮยอกแจ ไอพี่ซีวอน ไปฮันนีมูนที่เมืองจีนสนุกป่ะ” เสียงใสเจื้อยแจ้วทักคนที่เดินผ่านอย่างเป็นกันเองไปซะหมดแบบนี้ ไม่ใช่ใครที่ไหน คิม แจจุง นักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์ชชั้นปี3 ผู้โด่งดังและรู้จักคนนู้นคนนี้ไปทั่วในฐานะประธานชมรมหนังสือพิมพ์มหาวิทยาลัยที่สอดรู้สอดเห็นที่สุดในโลกนี่เองงงงงง
“แจจุงเว่อไปแล้ว แค่ไปเที่ยวเฉยๆ ฮันนีมูนไรเล่า >///////<” ฮยอกแจรีบปฏิเสธแต่แก้มก็กลับมีสีเลือดฝาดขึ้นมาทันที
“อ้าว ไมฮยอกจ๋าพูดงี้อ้ะ ไหนตอนก่อนไปยังบอกเลย ดีใจที่จะได้ไปฮันนีมูนกับพี่ซักที แล้วอีกอย่างนี่มันก็ฮันนีมูนทริปจริงๆนี่นา” ซีวอนแกล้งทำหน้าน้อยใจอย่างที่แจจุงเห็นว่าไม่เนียนที่สุดในโลก แต่ฮยอกกลับเชื่อสนิท
“งื้อ ฮันนีมูนก็ฮันนีมูน พี่ซีวอนอย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ ก็เค้าเขินนี่นาไปบอกใครต่อใครเค้าอย่างงี้” ฮยอกเริ่มบิดตัวอีกครั้งเมื่อนึกถึงกิจกรรมตอนที่ไปเที่ยวเมืองจีนด้วยกัน ><
“สตอเบอร์รี่โคตรๆ”แจจุงแซะซีวอนอย่างหมั่นไส้ อิจฉาคนมีคู่เฟ้ยยย!
“อะไรๆ อิจฉาก็บอก แบร่ๆ”ซีวอนล้อเลียนแจจุงในขณะที่ในอ้อมแขนก็กอดฮยอกอยู่ด้วย
“เชอะๆ ฮยอก ไปหาจุนซูกันเหอะ ทิ้งตาแป๊ะแก่ปีสี่ไว้ที่ตึกอินเตอร์เนี่ยแหล่ะ” เมื่อต่อล้อต่อเถียงไปก็ไม่มีทีท่าว่าจะชนะ แจจุงก็เลือกที่จะเบี่ยงประเด็นไป
“อ๊ะ” ฮยอกแจที่จู่ๆก็ถูกคนขี้แถดึงแขนลากตัวไปก็ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
“เฮ้ย! ตั้งใจเรียนนะฮยอกจ๋า เดี๋ยวเย็นนี้พี่ไปรับ” ซีวอนได้แต่ตะโกนบอกสุดที่รักที่โดนลากตัวออกจากคณะนิเทศน์อินเตอร์ของตนไป
“ค๊าบบบ พี่ซีวอนด้วยนะ” ฮยอกตะโกนกลับมาก่อนจะหายลับไปจากตึกด้วยแรงลากของคิมแจจุงล้วนๆ
“สวัสดีฮยอกจ๋า อ้าว แจจ๋าด้วย มาด้วยกันได้ไงเนี่ย?” จุนซูที่นั่งอ่านหนังสือเตรียมพร้อมสำหรับเปิดเทอมทักเพื่อนสนิททั้งสองคนของตน ก่อนจะถอดแว่นและคั่นหนังสือปิดไว้ เพราะรู้ว่าเมื่ออยู่กับคิมแจจุง เขาจะต้องไม่ได้อ่านหนังสือแน่นอน
“แจจุงไปกวนประสาทพี่ซีวอนแล้วก็ลากเราออกมาน่ะจุนซู” ฮยอกแจแซวแจจุงก่อนที่เพื่อนซี้ทั้งสองคนจะทะเลาะกันปล่อยให้แจจุงทำแก้มบวมตุ่ยด้วยความขัดใจ
“โหยอะไรอ้ะ กูอุตส่าห์ไปช่วยหมอนะ อย่ามาทำเป็นหัวเราะนะ ทั้งคู่เลย” แจจุงทำเสียงงอนเขามักจะเรียนจุนซูและฮยอกแจเพื่อนสุดที่รักของเขาว่าหมอ เพราะทั้งคู่กำลังเป็นนักศึกษาแพทย์อยู่นั่นเอง จุนซูกับฮยอกแจตอนแรกก็คัดค้านไม่ให้เรียกเพราะยังเป็นแค่นักศึกษาอยู่ แต่แจจุงก็รั้นแถมยังอ้างว่าเรียกงี้แหล่ะ ต่อไปจะได้ชิน
“สวัสดีจุนซูแจจุงฮยอกแจ” เสียงทุ้มนุ่มลึกที่ไม่ต้องเดาเลยว่าเป็นใคร คุณชายอินดี้คีบแตะสุดหล่อแห่งคณะวิศวกรรม ปาร์คยูชอนคนนี้นี่เอง
“แล้วริคกี้ล่ะ?” ไม่ใช่เสียงจุนซู แจจุง หรือฮยอกแจ แต่เป็นเสียงของว่าที่สถาปนิกชั้นปี3 ชิมชางมิน ผู้ที่แอบเต๊าะปาร์คยูฮวาน น้องชายของยูชอนเพื่อนรักมาตั้งแต่ไหนแต่ไร แถมยังประกาศออกนอกหน้าว่าภายในปีสี่นี้จะต้องจีบน้องปาร์คริคกี้ให้สำเร็จจงได้!
“เรื่องของน้องกู ไม่เกี่ยวกับมึง” ปาร์คยูชอนพูดเสียงแข็ง หุบยิ้มลงทันที เพื่อนก็เพื่อนเหอะ แต่เขาก็ขอทำตัวเป็นพี่ชายที่ดีหน่อยแล้วกัน เรื่องอะไรจะยอมให้ใครมาจีบน้องเค้าง่ายๆอย่างงี้ล่ะ ถึงแม้จะเป็นถึงท่านลอร์ดแห่งมหาวิทยาลัยนี้ก็เหอะ
“พี่แจจุงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง” เสียงของฮงกิ น้องรหัสผู้น่ารักของแจจุงทำให้ทุกคนเลิกที่จะสนใจการทะเลาะฟาดงวงฟาดงาของสองหล่อจากสองคณะ ให้มาสนใจเด็กน้อยซุ่มซ่ามคนนี้แทน
“ว่าไงฮงกิ รีบร้อนวิ่งเดี๋ยวก็ล้มหรอก” แจจุงทักน้องรหัสสุดที่รักที่กำลังวิ่งมาหาด้วยหน้าตาตื่นเต้น
โครม!
ไม่ทันขาดคำ ฮงกิก็ลงไปกองกับพื้นเป็นเพื่อนเก้าอี้ที่เพิ่งสะดุดล้มเมื่อกี้
“โอ๊ยย” ฮงกิเป่าฝุ่นจากข้อศอกที่มีสีแดงจางๆจากรอยถลอกที่มีเลือดหยดเล็กๆแทรกซึมอยู่
“เจ็บมั้ยเนี่ย อ่ะลุกเร็ว” ในฐานะพี่รหัสดีเด่นคนเดียวของฮงกิ แจจุงก็ไปช่วยดึงตัวเจ้าน้องรหัสตัวแสบ ลุกพร้อมปัดฝุ่นออกจากตัวเด็กน้อย
“เจ็บนี้อ้ะเรื่องเล็ก แต่มีเรื่องใหญ่กว่านั้นนะพี่แจจุง” ฮงกิลืมความเจ็บปวดทั้งหมดของตัวเองเมื่อนึกขึ้นได้ว่าที่วิ่งมาหาพี่รหัสของตนด้วยเรื่องอะไร
“อ่ะ ไหนมีไรว่ามา” แจจุงพาน้องรหัสมานั่งรวมกลุ่มโต๊ะเดียวกับจุนซู ฮยอกแจ ชางมิน ยูชอนเพื่อนสนิทของตนที่ตอนนี้มีน้องยูฮวานริคกี้ของชางมิน เอ๊ย! ของยูชอนมานั่งด้วย
“เมื่อกี้เจอคนนึง หล่อมาก” ฮงกิพูดเปรย
“กูว่าแล้ว...”เสียงรุ่นพี่ทั้งโต๊ะไม่เว้นแม้แต่ยูฮวานผู้เป็นเพื่อนสนิทของฮงกิก็ยังพูดขึ้น
“เฮ้ย อันนั้นไม่ใช่ประเด็นพี่” ฮงกิพยายามเล่าต่อ ก็แต่ละครั้งที่ฮงกิจะมาตามหาพี่รหัส ก็มักจะมีลักษณะของคนหน้าตาดีๆในโรงเรียนที่เขาเพิ่งเคยเห็นมาให้แจจุงตามหาว่าคนนั้นคือใคร ซึ่งแจจุงก็มักจะให้คำตอบที่ถูกต้องแก่น้องรหัสของตนได้เสมอ
“อ้ะ เล่ามา” แจจุงเท้าคางตั้งใจฟัง เปิดเทอมมาน้องรหัสก็มีกิจกรรมแฟนพันธุ์แท้คนในมหาวิทยาลัยมาให้เขาเล่นซะแล้ว แต่ก็สนุกดี เพราะเขาก็ตอบได้นี่นา
“ก็เป็นผู้ชายใส่เนคไทด์ของปีสามด้วยล่ะ หน้าเรียวๆ ตารีๆ จมูกโด่งๆ สูงๆ หุ่นล่ำๆเฟิร์มๆ ดูเป็นคนอบอุ่นมากๆ ยิ้มที่โลกแทบระเบิดเกือบลืมหายใจเลยล่ะ” ฮงกิหลับตาพริ้มแล้วค่อยๆอมยิ้มน้อยๆเมื่อนึกถึงคนที่เพิ่งเจอเมื่อกี้
แล้วทั้งโต๊ะก็เงียบงันไปทันที รอคำตอบออกจากปากคิมแจจุงผู้รอบรู้(เรื่องชาวบ้าน)
“อืม....” แจจุงที่กำลังหลับตาทำสมาธิหาคำตอบอยู่ฮัมเสียงในลำคอ ปล่อยให้เพื่อนๆน้องๆทั้งโต๊ะลุ้นกับคำตอบ
“เห้อ ไม่รู้เหมือนกันว่ะคนนี้ นึกไม่ออกเลย” ฮงกิรวมทั้งคนอื่นๆไม่เว้นแม้แต่แจจุงเองทำหน้าผิดหวัง
“เค้าอาจจะเป็นแรร์หรือเป็นอันโนนหรืออะไรทำนองนี้ในมหาวิทยาลัยเราก็ได้นะ” ฮยอกแจเสนอความเห็น
“แต่ถ้าดูดีขนาดนั้นมันก็ต้องมีคนรู้จักบ้างแหล่ะฮยอกแจ แล้วถ้าคนอื่นรู้จักแล้วทำไมไอ่แจจุงจะไม่รู้จักล่ะ” จุนซูพูดทำท่าใช้ความคิด
“ใครวะ ไม่เห็นคุ้นเลย น้องยูฮวานมีความเห็นว่าไงบ้างครับ?” ชางมินวกไปหายูฮวานที่นั่งถัดจากพี่ชายหวงก้าง(ชื่อนี้ชางมินตั้งให้) ยูฮวานยิ้มแหยๆส่ายหน้าเบาๆเพราะตนก็ไม่รู้เหมือนกัน
“หรือว่าจะเป็น...” ปาร์คยูชอนพูดขึ้นมา ทุกคนหันไปมองชายผู้เหมือนจะมีไอเดียดีๆขึ้นมาอย่างตื่นเต้น หรือว่าคิมแจจุงเจ้าแห่งคนในมหาวิทยาลัยจะถึงเวลายกตำแหน่งให้ชายคนนี้กันนะ
“ชั้นเอง/โว๊ย/ให้ตายเหอะ/บ้าชิบเป๋ง/ไปเกิดใหม่เหอะค่อยพูด/เสียหูหมดกู” เสียงของยูชอนตามด้วยกระแสตอบรับจากเพื่อนๆน้องๆรอบโต๊ะที่หมดอารมณ์ตื่นเต้นกับคำตอบ
“โหย ก็ไม่อยากให้เครียดกัน อะไรวะแม่ง” ยูชอนเกาหัวเซ็งๆกับฟี้ดแบคของเพื่อนๆ
“เครียดกว่าเดิมเพราะมึงนี่แหล่ะ”ชางมินเขกหัวเพื่อนรักว่าที่พี่ชายภรรยาไปหนึ่งที
“ใครวะ?”แจจุงยังคงมุ่งมั่นตามหาไอ้คนที่น้องรหัสบอก อยู่ปี3เหมือนกันด้วย ทำไมถึงนึกไม่ออกนะ
“นี่ๆ บาโร นายเห็นยุนโฮรึยัง หล่อชะมัดเลย” เด็กปีหนึ่งสองคนที่เพิ่งทานอาหารเที่ยยงมื้อแรกของชีวิตในมหาวิทยาลัยเดินคุยกันผ่านโต๊ะของแจจุงและผองเพื่อนชาวคณะวิทยาศาสตร์ไปโดยที่ไม่ได้สนใจคนที่อยู่ในโต๊ะที่กำลังนั่งหน้ากลุ้มใจใช้ความคิดอย่างหนักกับคำถามของน้องรหัสเมื่อเช้านี้อยู่เลย
“คนที่เป็นเน็ตไอดอลอ่ะนะ เค้าอายุมากกว่าเราไม่ใช่หรอซานดึล แล้วก็ไม่ได้เรียนที่นี่ด้วยนะถ้าจำไม่ผิด แล้วจะเห็นได้ไงล่ะ?” คนที่ชื่อบาโรถามกลับคนที่ชื่อซานดึลก่อนที่ทั้งคู่จะหยุดยืนที่ร้านขายอาหารว่างห่างออกไปไม่ไกลจากโต๊ะของแจจุงเพื่อซื้อขนมเตรียมขึ้นไปเรียน
“อื้ม นั่นแหล่ะ เราก็งง จากที่เราตามยุนโฮในเน็ต ก็ไม่มีเว็บไหนพูดถึงว่าพี่เค้าเรียนที่นี่เลยนะ หรือว่าจะย้ายมาใหม่ เพราะเราเห็นเค้าใส่ชุดนักศึกษานะ เนคไทด์ปีสามด้วยแหล่ะ” ซานดึลพูดต่อ
“อ๋า อย่างงี้เราก็ต้องเรียกเค้าว่ารุ่นพี่ยุนโฮน่ะสิ น่ารักจังเลย ><” บาโรยกหนังสือที่กอดอยู่ขึ้นมาปิดหน้าไว้ครึ่งนึงด้วยความเขิน
“จริงด้วยๆ ไม่น่าเชื่อเลยเนอะจะได้อยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับรุ่นพี่ยุนโฮ มันต้องเป็นอะไรที่ดีมากๆแน่ๆเลย” ซานดึลยิ้มอย่างดีใจ
“ว่างๆเราทำคุ้กกี้ไปให้รุ่นพี่ยุนโฮกันเนอะซานดึลเนอะ” บาโรชวน ซานดึลก็พยักหน้าอย่างกระตือรือร้นแล้วทั้งสองคนก็เดินออกจากร้านไป
“หรือว่าจะเป็นไอรุ่นพี่ยุนโฮบ้าไรนี่วะ?” แจจุงผู้มีสายตาและหูกว้างไกลได้ยินบทสนทนาของบาโรและซานดึลที่เพิ่งจบไป ก็นึกถึงนายปีสามปริศนาที่โยซอบมาถามเขาเมื่อตอนเช้า ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ก็คงไม่แปลกที่แจจุงจะยังไม่รู้จัก แต่ฟังจากคำล่ำลือของเจ้าเด็กที่ชื่อซานดึลอะไรนี่ ไอยุนโฮนี่น่าจะป๊อปปูล่ามากเลยสินะ ชักอยากเห็นซะแล้วล่ะสิ
...ใครกันนะ รุ่นพี่ยุนโฮ...
---------------------TBC-------------------
F2rn talk!
สวัสดีค่าาาาาา
ยินดีต้อนรับเข้าสู่ตอนแรกของเรื่องนี้นะค๊าาา
ตัวเด่นรุ่นพี่ยุนโฮยังไม่ออกมาเลย อดใจรอกันอีกนิดละกันเนอะ ><
รบกวน!สละเวลาซักนิดแสดงความเห็นเป็นกำลังใจให้คนเขียนกันด้วยนะคะ
ความคิดเห็น