คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นำบท เอ้ย บทนำ
“เงินนี่ฉันหวังว่ามันคงพอสำหรับค่าตัวของหล่อนนะย่ะ รับไปเเล้วก็รีบไสหัวออกไปจากชีวิตคุณใหญ่เสียที! คุณหญิงค๊า...มีอะไรอีกไหมค่ะ หรือว่าจะให้รัตน์ตบสั่งสอนนังนี้สักทีสองที”
“ไม่ต้อง อ้อ อย่าลืมบอกเเม่คางคกนี้ด้วยว่าอย่าลองดี เพราะไม่งั้นอะไรๆมันจะเลวร้ายไปเสียหมด โดยเฉพาะคนรอบตัว”คำขู่? เชื่อเถอะว่าคนพวกนี้พุูดจริงปาหวาน ห้ามเเสดงอารมณ์ให้คนพวกนี้สมเพชเด็ดขาด อดทนไว้ยัยปาหวาน
“ค่า คุณผู้หญิง ได้ยินเเล้วใช่มั๊ยนังคางคก จำใส่กระลาที่เวนหนาเเละหัวเน่าๆของเเกเอาไว้ว่า เเกมันก็ได้เป็นเเค่ของเล่น ถึงเวลาเเล้วที่ของเล่นอย่างเเกจะถูกเขี่ยทิ้ง”เสียงสอดเสียดดังก้องไปทั้งหัวใจ ตัวเธอไม่รู้สึกเจ็บสักนิดกับการปลายนิ้วที่จิ้มย้ำไปมาพร้อมกับคำพูดเย้ยของหญิงสาวรับใช้ที่ชื่อรัตน์ เเต่ที่เจ็บมันที่ใจ ใช่เธอเหรอที่เต็มใจจะเป็นอย่างน้ี? ใช่เธอเหรอที่สมยอมรับตำเเหน่งของเล่นยามว่าง? ใช่เหรอที่พูดพร่ำคำว่าอย่าไป
“คุณควรไปบอกหลานชายสุดที่รักของคุณดีกว่าว่าให้เลิกตามฉัน เเละขังฉันเอาไว้อย่างนี้ ส่วนเงินนี้นะถ้าให้ฉันก็เอา อ้อ บอกไว้อย่างนะค่ะคุณป้าฉันนะไม่ใช่นางเอกในนิยายที่จะยอมให้ญาติฝ่ายผัว เอ้ย ฝ่ายชายมาโครกสับด่าเปล่าๆๆ เเละก็หอบน้ำตาวิ่งหนีไป แต่เเค่ห้าหมื่นไม่ลงทุนเลย เเต่ก็ดีกว่าไม่ได้อะไร หึหึ”
“กรี๊ด นังคางคก แก๊ คุณหญิงข๊า ดูมัน”โอ๊ยใครก็ได้ช่วยลากแม่เเปดหลอดนี้ไปทีเถอะ
“เงียบ!”เสียงที่ดังเเปดหลอดเงียบกริบ เเต่ก็ไม่วายส่งค้อนวงใหญ่มาให้เธอ
“เเล้วเธอจะเอาเท่าไหร่หึ เเต่อย่างเธอเเค่ห้าหมื่นนี้ก็ถือว่าสูงเเล้วนะ สำหรับ...”สายตามองมองละเลี่ยดตั้งเเต่หัวจรดเท้าทำเอาคนถูกมองหน้าร้อนวูบ
“คุณ!”
“เอาเธอถือว่าฉันสงเคราะห์ให้เเล้วกัน กล้าเรียกฉันก็กล้าให้ เอาเป็นว่าฉันเพิ่ให้อีกหมื่นเเล้วกัน เเต่ต้องหลังจากเธอไปจากตาใหญ่นะ ถือว่าเป็นโบนัสจากฉัน”รอยยิ้มหวาน มาดผู้ดีที่ข่มคนมานักต่อนักของคุณหญิงสารวัณถูกเเสดงแผลงฤทธิ์ใส่เธอเต็มๆ ปาหวานโว้ย ทนไว้ลูก เค้าเเกกว่าหลายปี อย่างเพิ่งขึ้นลูก เย็นไว๊!
“ค่า! ถ้าอย่างงั้นคุณก็เตรียมเงินไว้ก็เเล้วกัน อ้อเเต่ตอนนี้เชิญพวกคุณออกไปก่อนนะค่ะ เดีวสามี เอ้ยคุณใหญ่จะกลับมาเเล้ว”
“เเล้วอย่าลืมคำหล่อนล่ะ กลับรัตนา”
“ค่าคุณผู้หญิง รีบไสหัวออกจากชีวิตคุณชาติเร็วนะย่ะเเม่คางคก ไม่งั้นเธอเเละครอบครัวเดือดร้อนเเน่”
“ค่า ปาหวานจะจำคำพี่รัตไว้อย่างดีเลย ไม่ส่งนะพี่ เดี่ยวสามีจะกลับมาเเหละ เดียวตัวไม่หอม บะบ๊าย”คนถูกลาถึงกับตัวสั้นเป็นเจ้าเข้า
“ดูเเม่นั้นมันพูดสิค่ะคุณหญิง กรี๊ด คนอะไรไร้ยางอายเป็นที่สุด”
“เเล้วเราจะได้เห็นดีกันปาหวาน”
“เงินนี่ฉันหวังว่ามันคงพอสำหรับค่าตัวของหล่อนนะย่ะ รับไปเเล้วก็รีบไสหัวออกไปจากชีวิตคุณใหญ่เสียที! คุณหญิงค๊า...มีอะไรอีกไหมค่ะ หรือว่าจะให้รัตน์ตบสั่งสอนนังนี้สักทีสองที”
“ไม่ต้อง อ้อ อย่าลืมบอกเเม่คางคกนี้ด้วยว่าอย่าลองดี เพราะไม่งั้นอะไรๆมันจะเลวร้ายไปเสียหมด โดยเฉพาะคนรอบตัว”คำขู่? เชื่อเถอะว่าคนพวกนี้พุูดจริงปาหวาน ห้ามเเสดงอารมณ์ให้คนพวกนี้สมเพชเด็ดขาด อดทนไว้ยัยปาหวาน
“ค่า คุณผู้หญิง ได้ยินเเล้วใช่มั๊ยนังคางคก จำใส่กระลาที่เวนหนาเเละหัวเน่าๆของเเกเอาไว้ว่า เเกมันก็ได้เป็นเเค่ของเล่น ถึงเวลาเเล้วที่ของเล่นอย่างเเกจะถูกเขี่ยทิ้ง”เสียงสอดเสียดดังก้องไปทั้งหัวใจ ตัวเธอไม่รู้สึกเจ็บสักนิดกับการปลายนิ้วที่จิ้มย้ำไปมาพร้อมกับคำพูดเย้ยของหญิงสาวรับใช้ที่ชื่อรัตน์ เเต่ที่เจ็บมันที่ใจ ใช่เธอเหรอที่เต็มใจจะเป็นอย่างน้ี? ใช่เธอเหรอที่สมยอมรับตำเเหน่งของเล่นยามว่าง? ใช่เหรอที่พูดพร่ำคำว่าอย่าไป
“คุณควรไปบอกหลานชายสุดที่รักของคุณดีกว่าว่าให้เลิกตามฉัน เเละขังฉันเอาไว้อย่างนี้ ส่วนเงินนี้นะถ้าให้ฉันก็เอา อ้อ บอกไว้อย่างนะค่ะคุณป้าฉันนะไม่ใช่นางเอกในนิยายที่จะยอมให้ญาติฝ่ายผัว เอ้ย ฝ่ายชายมาโครกสับด่าเปล่าๆๆ เเละก็หอบน้ำตาวิ่งหนีไป แต่เเค่ห้าหมื่นไม่ลงทุนเลย เเต่ก็ดีกว่าไม่ได้อะไร หึหึ”
“กรี๊ด นังคางคก แก๊ คุณหญิงข๊า ดูมัน”โอ๊ยใครก็ได้ช่วยลากแม่เเปดหลอดนี้ไปทีเถอะ
“เงียบ!”เสียงที่ดังเเปดหลอดเงียบกริบ เเต่ก็ไม่วายส่งค้อนวงใหญ่มาให้เธอ
“เเล้วเธอจะเอาเท่าไหร่หึ เเต่อย่างเธอเเค่ห้าหมื่นนี้ก็ถือว่าสูงเเล้วนะ สำหรับ...”สายตามองมองละเลี่ยดตั้งเเต่หัวจรดเท้าทำเอาคนถูกมองหน้าร้อนวูบ
“คุณ!”
“เอาเธอถือว่าฉันสงเคราะห์ให้เเล้วกัน กล้าเรียกฉันก็กล้าให้ เอาเป็นว่าฉันเพิ่ให้อีกหมื่นเเล้วกัน เเต่ต้องหลังจากเธอไปจากตาใหญ่นะ ถือว่าเป็นโบนัสจากฉัน”รอยยิ้มหวาน มาดผู้ดีที่ข่มคนมานักต่อนักของคุณหญิงสารวัณถูกเเสดงแผลงฤทธิ์ใส่เธอเต็มๆ ปาหวานโว้ย ทนไว้ลูก เค้าเเกกว่าหลายปี อย่างเพิ่งขึ้นลูก เย็นไว๊!
“ค่า! ถ้าอย่างงั้นคุณก็เตรียมเงินไว้ก็เเล้วกัน อ้อเเต่ตอนนี้เชิญพวกคุณออกไปก่อนนะค่ะ เดีวสามี เอ้ยคุณใหญ่จะกลับมาเเล้ว”
“เเล้วอย่าลืมคำหล่อนล่ะ กลับรัตนา”
“ค่าคุณผู้หญิง รีบไสหัวออกจากชีวิตคุณชาติเร็วนะย่ะเเม่คางคก ไม่งั้นเธอเเละครอบครัวเดือดร้อนเเน่”
“ค่า ปาหวานจะจำคำพี่รัตไว้อย่างดีเลย ไม่ส่งนะพี่ เดี่ยวสามีจะกลับมาเเหละ เดียวตัวไม่หอม บะบ๊าย”คนถูกลาถึงกับตัวสั้นเป็นเจ้าเข้า
“ดูเเม่นั้นมันพูดสิค่ะคุณหญิง กรี๊ด คนอะไรไร้ยางอายเป็นที่สุด”
“ถ้าเธอไม่ทำตามที่พูด เเล้วเราจะได้เห็นดีกันปาหวาน”
ความคิดเห็น