(Yaoi) ตราบตะวันไร้แสง

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

ผมอยากจะเก็บรักษารอยยิ้มอันแสนหวานนั้นเอาไว้

มันไม่จำเป็นต้องเป็นของผม ... เพราะผมไม่หวังได้ครอบครอง

ผมเพียงอยากให้รอยยิ้มนั้นยังคงอยู่ทุกทุกวันเช่นนี้เรื่อยไป

ชีวิตผมเกิดมาเพียงเพื่อเก็บรักษารอยยิ้มนั้นไว้ให้นานที่สุด

เท่านี้ ... ผมก็ไม่ต้องการอะไรอีกต่อไปแล้ว

            ผมจะคิดถึงมัน

            ตราบจนดวงตะวัน ... ไร้แสง

            ทุก ๆ คนล้วนเคยมีรักแรก

            รักแรกที่อาจจะขื่นขม เต็มไปด้วยหยาดน้ำตา หรือเต็มไปด้วยความอบอุ่นที่เมื่อนึกย้อนกลับทีไรก็ต้องอดอมยิ้มไม่ได้เสียทุกครั้ง

            หลายคนอาจจะโชคดีเมื่อตอนโตเป็นผู้ใหญ่แล้วได้เจอกับคนที่เป็นรักแรกอีกครั้ง

            แต่ผมเชื่อว่าถึงแม้จะได้กลับมาเจอกันอีกครั้งอย่างไร ความสัมพันธ์ก็ไม่น่าจะกลับมารักกันอีกรอบได้ ... เพราะส่วนใหญ่ร้อยทั้งร้อยพอโตเป็นผู้ใหญ่แล้วกลับมาพบกันอีกครั้ง ต่างฝ่ายก็ต่างแยกย้ายกันมีครอบครัวของตัวเองแล้วล่ะมั้ง ?

            เหลือเอาไว้เพียงแค่ความทรงจำที่เคยมีร่วมกันเอาไว้

            ความทรงจำที่คงไม่อาจจะเลือนหายไป

            ไม่ว่าจะพยายามสักเท่าไหร่ก็ตาม

เกริ่นนำ
เรื่องนี้ไม่ใช่นิยายวายหวือหวา
เป็นนิยายวายที่เกิดขึ้นในสถานศึกษา หวาน ๆ เนิบ ๆ อิงความจริง
เป็นชีวิตของผู้ชายสองคน โดยที่มีคนหนึ่งในสองคนนั้นเป็นคนนำเรื่อง
ผู้เขียนอยากให้ทุกคนรับรู้ความอบอุ่นของความรักอันบริสุทธิ์ของเด็กชายสองคนนี้
ความรักครั้งแรกของพวกเขา
ความพยายามที่จะทำให้อีกฝ่ายมีความสุข
ผู้เขียนอยากให้ทุกคนที่อ่านเรื่องนี้ได้รับรู้ความรู้สึกว่า
...เมื่อก่อน เราก็เคยมีความรักที่คล้ายแบบนี้เหมือนกันนะ
ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ


จันทร์คราม
ณ เชียงใหม่ และลำปาง (?)