คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นบนจุดจบ
จุดเริ่มต้นบนจุดจบ
ซ่า.........ซ่า..........
สายฝนที่กำลงโปรยปลายลงมาจากฟากฟ้าอย่างไม่ขาดสาย พร้อมๆกับใจของใครหลายคนที่กำลังโศกเศร้า ทุกคนยืนก้มหน้านิ่ง ไม่หวั่นไหวกับสายฝนที่กำลังสาดซัดใส่ พร้อมใจกันสวมเสื้อผ้าสีดำเพื่อร่วมไว้อาลัยให้แก่
ร่างสองร่างที่ไร้วิญญาณ นอนอยู่แน่นิ่งในโลงศพแก้ว สามารถมองเห็นได้จากภายนอก ที่กำลังถูกดินดำของสุสานกลบทับไปทีละนิด....ที่ละนิดจนไม่สามารถมองเห็นมันได้อีก ไม่สามารถมองเห็นใบหน้างดงามราวกับนางฟ้าและเทพบุตรของคนทั้งสอง........ไม่มีวันได้เห็นอีกแล้ว
ทุกคนกำลังเสียใจและอาลัยกับการจากไปของคนทั้งสอง รวมถึงชายหนุ่มตัวเล็กๆผู้มีใบหน้างดงามราวกับเด็กผู้หญิง ดวงตากลมโต ริมฝีบางบางอวบอิ่ม ผิวกายที่ขาวเนียนสะอาด กำลังนั่งร้องไห้อยู่หน้าหลุมศพ ใบหน้าอาบไปด้วยคราบน้ำตาและสายฝนที่โปรยไหลลงมาปะทะกับผิวบาง ผสมกันไปหมดบนใบหน้าของเด็กน้อย
ช่างเป็นภาพที่สะเทือนใจของใครหลายคนในบริเวณนั้น จนหลายคนอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ตาม หรือไม่บางคนก็แอบเดินหนีไปร้องไห้คนเดียว...
สายฝนที่โปรยปลาย พร้อมๆกับน้ำตาที่ริมไหล ราวกับพระผู้เป็นเจ้ารับรู้ได้ถึงความทุกข์ใจครั้งนี้ ท้องฟ้ามืดมน มีแต่ก้อนเมฆดำครึ้มเต็มไปหมด ไร้แดดและเงา ราวกับดวงอาทิตย์ไม่อยากสู้หน้ากับสายฝน
สายฝนที่เย็นเฉียบ ลดพัดผ่าน จนอดไม่ได้ที่จะห่อตัวด้วยความหนาวเหน็ด ความหนาวเหน็ดที่กำลังกัดกินหัวใจของเด็กหนุ่มลงไป......ทุกที......ทุกที
......................ได้แต่ภาวนาให้แสงแดดยามใหม่ของวันพรุ่ง
ช่วยลดความหนาวเหน็ดนี้ลงได้บ้าง
“คยองซู......”
เสียงชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตร อายุน่าจะราวๆยี่สิบห้าได้ เอ่ยเรียกเด็กหนุ่มตัวเล็ก ที่ตอนนี้ร่างกายถูกจันโลงไปด้วยฝนจนเปียกชุ่ม ใบหน้าปกคลุมไปด้วยน้ำตาและสายฝน
“อืออออ........อือ”
ไร้การตอบรับ.....เด็กหนุ่มไม่แม้แต่เหลียวกลับไปมองคนพูดด้วยซ้ำ มีแต่เสียงร้องไห้อย่างหนักเท่านั้นที่ตอบกลับชายหนุ่ม
“เราควรกลับกันได้แล้วนะ.....ฝนตกหนักขนาดนี้ เดี๋ยวเธอจะไม่สบายเอาได้” เขายังคงพยายามเรียกร้องความสนใจของเด็กหนุ่มอีกครั้ง ด้วยถ้อยคำที่อบอุ่นและอ่อนโยนที่ชีวิตนี้ของเขาไม่เคยคิดว่าจะได้ใช้มันกับใคร
ถ้อยคำของผู้ที่ดำรงตำแหน่งประธานสูงสุดของบริษัทลงทุนรายใหญ่ของจีน อย่าง อู๋ อี่ฟาน
“เกลียด.......อึก....ผมเกลียด..”
เสียงเด็กหนุ่มเอ่ยออกมา พร้อมกับยืนขึ้นและเดินมาทางเขา เขาควรจะดีใจถ้าหากเด็กหนุ่มสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่ส่งผ่านถ้อยคำนั้นของเขา
ไม่ใช่การมองด้วยสายตาที่อาฆาตและจงเกลียดจงชังเขาขนาดนี้
ซ่า.........ซ่า..........
เด็กหนุ่มเดินมายืนอยู่หน้าเขา เอ่ยประโยคที่เขาเคยได้ยินมันมานักต่อนักแล้วจากผู้คนมากมายที่เขาไม่เคยสนใจที่จะรับฟัง ตั้งแต่ที่ได้ก้าวขึ้นมาดำรงตำแหน่งสูงสุดนี้
ไม่เคยมีเลยซักครั้งที่จะทำให้เขาเจ็บได้เท่ากับประโยคที่เด็กหนุ่มกำลังบอกเขา
.
.
.
“เกลียด!..........ผมเกลียดคุณ! ผมเกลียดคุณจนจะตายอยู่แล้วได้ยินไหม!!!”
หัวใจของ อู๋ อี่ฟานคนนี้เจ็บปวดไปหมดแล้ว
น้ำตา......คนอย่าเขายังมีมันด้วยเหรอ พึ่งรับรู้
แต่.......คยองซูคงไม่เห็นมันหรอก ก็ฝนมันตกหนักซะขนาดนี้...
“เกลียดเหรอ..หึหึ เกลียดยังไงก็ไม่ทำให้ หนี้ที่พ่อแม่นายสร้างไว้หมดไปได้หรอก” อู๋ฟานเอ่ยออกไป พลางเดินเขาไปใกล้เด็กหนุ่ม เรื่อยๆ.....เรื่อยๆ..
“ความเกลียดของนาย.....ไม่สามารถลบเรื่องที่นายกำลังจะมาเป็นเมียฉันไปได้หรอก!!” เขาเอ่ยอีกครั้งพร้อมกับกระชากแขนของร่างเด็กหนุ่มให้เดินตามเขาไป
โดยไม่สนใจแรงขัดขืน เสียงด่าทอต่างๆ สายตาเกลียดชักและหวาดกลัว หรือไม่แม้แต่จะสนใจว่าร่างบอบบางนี้จะเจ็บแค่ไหน
ตอนนี้เขารู้แต่ว่า เขาปล่อยเด็กหนุ่มไปไม่ได้และจะไม่มีวันปล่อยไป
.....เด็กหนุ่มจะต้องเป็นของเขา......
..............ของเขาคนเดียว
To be con.
ความคิดเห็น