ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    BoyFriend Experience - WonKyu

    ลำดับตอนที่ #1 : HOMEMATES1

    • อัปเดตล่าสุด 1 ก.ค. 55


     
     
     
     
     
     
     
     
     
    HOMEMATE S1 .
     
     
     
     
     
     
    " เฮ้ ! ซีวอนอา นายเบา ๆ หน่อยไม่ได้รึไง "
     
     
     
     
    " นายก็เลิกอ่านหนังสือสิ อ่านอยู่ได้ทั้งวัน "
     
     
     
     
    เราไม่ใช่นายนี่ ! เอาแต่ทำอะไรเสียงดัง
     
     
     
    คงจะดูเหมือนภาพชินสายตาหรือเสียงที่คุ้นเคยในบ้านหลังเล็กไปแล้วระหว่างโฮมเมทสองคนที่ชอบเปิดศึกถกเถียงหาเรื่องจิกกัดกันได้ตลอดเวลา อืม .. คุณเข้าใจคำว่าโฮมเมทมั้ยนะ ? โฮมเมทคือคนที่เช่าบ้านอยู่ในหลังเดียวกัน แต่จะแบ่งกันยังไงมันคงไม่ได้เหมือนกันไปซะหมด ส่วนผมสองคนน่ะหรอ ? ผมเช่าอยู่ที่ด้านบน ส่วนซีวอนน่ะเช่าอยู่ที่ด้านล่าง เราสองคนไม่มีอะไรที่เหมือนกันเลยอยู่ร่วมชายคากันมาเป็นปีเถียงกันยังไงก็เถียงกันอยู่แบบนั้น
     
     
     
     
    เฮ้อ ..................
     
     
     
     
    ก๊อก ก๊อก ~
     
     
     
     
    คยูฮยอนพรูลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะวางปากกาที่กำลังตั้งใจทำการบ้านอย่างขะมักขเม้นลงลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูอย่างจำใจ พอเจอไอคนตัวสูงที่เดินขึ้นมาก่อกวนถึงห้องทำหน้านิ่งแถมยังแบกกีตาร์ขึ้นมาอีก
     
     
     
     
    จะมาทำเสียงดังก่อกวนอีกแล้วสิท่า !
     
     
     
     
    " เรากำลังทำการบ้าน "
     
     
     
     
    " เราถามหรอ "
     
     
     
     
    เออ !!!!!!!!!! กูเสือกบอกเองก็ด้ายยยยยยยยยยยย !
     
     
     
     
    " เอาแต่อ่านหนังสือทำการบ้าน ไม่เบื่อบ้างรึไง " ร่างสูงพูดพร้อมกับเท้าคางมองคนตัวเล็กที่นั่งจดเขียนอะไรยุกยิกลงในสมุดอย่างตั้งใจ คำตอบที่ได้รับกลับมาก็มีแค่อาการส่ายหน้าไปมาโดยที่ไม่เงยหน้าขึ้นมามองคนตัวโตเลยด้วยซ้ำ
     
     
     
     
    มันน่าหมันใส้ ..  ไอสมุดการบ้านนั่นมันจะมีอะไรดีไปกว่าซีวอนซักเท่าไหร่เชียว !
     
     
     
     
    " ไปโรงเรียนก็ไม่ไป ไปทีไรก็ไปสายยยยยยยยยยย ~ " เสียงทุ้มแกล้งแหกปากร้องเพลงเสียงดังพร้อมกับยกกีตาร์ขึ้นมาดีดเสียงดังจนคีย์เพี้ยนไปหมด คยูฮยอนเงยหน้าขึ้นมองซีวอนเพียงเล็กน้อยก็ทำเป็นไม่สนใจก้มหน้าลงทำการบ้านต่อ แต่ไอคนตัวโตนี่สิดันเล่นไม่เลิกถึงได้ขยับมาร้องเพลงอยู่ใกล้ ๆ หูคยูฮยอนจนลากปากกาเขียนอะไรไม่ออก
     
     
     
     
    " ซีวอนอา เราจะทำการบ้าน "
     
     
     
     
    " โอเค ไม่แกล้งแล้วทำไป " ซีวอนพูดพร้อมกับพยักหน้าก่อนจะลุกขึ้นเดินอ้อมมาเอนหลังพิงกับหลังของคยูฮยอนพลางดีดกีตาร์ร้องเพลงคลอไปเบา ๆ
     
     
     
     
     
    - HOME MATE BOY -
     
     
     
     
    " ฮัลโหล ว่ายังไง ~ "
     
     
     
    " เลิกเรียนยัง "
     
     
     
    " ยังหรอก เราต้องอยู่ช่วยงานชมรม "
     
     
     
    " เออหรอ "
     
     
     
    " อื้ม ซีวอนมีอะไรหรอ "
     
     
     
    " ไม่มี ถามไปงั้นแหละ "
     
     
     
    " คยูฮยอนมานี่เร็ว " 
     
     
     
    " พี่ฮันเรียกเราแล้ว เราไปก่อนนะซีวอนอา บ๊ายบาย ~ "
     
     
     
     
    คยูฮยอนกดตัดสายพลางสอดโทรศัพท์เก็บในกระเป๋าเสื้อตามเดิมก่อนจะเดินกลับเข้าไปช่วยรุ่นพี่ในชมรมทำงานเหมือนเดิม ซีวอนก้มหน้าลงมองนาฬิกาข้อมือแล้วก็ต้องขมวดคิ้วใช้ความคิดกับตัวเอง 
     
     
     
     
     
    หกโมงแล้ว ฟ้าจะมืดแล้วอยู่แล้ว จะอยู่ทำเหี้ยอะไรที่ชมรมหนักหนา
     
     
     
     
    มือหนาหยิบกระเป๋าเป้ใบใหญ่ขึ้นมาจากโต๊ะสะพายเข้าที่ไหล่ออกเดินไปทางหน้าโรงเรียน คยูฮยอนกับซีวอนเรียนอยู่คนละโรงเรียนถึงจะไม่ได้อยู่ห่างไกลกันมาก แค่เดินไปนิดหน่อยก็ถึง ซีวอนไม่ชอบไปที่โรงเรียนของคยูฮยอนเพราะเด็กผู้หญิงที่ชอบมองมาที่ตัวเองจนเกิดความรู้สึกรำคาญ พอ ๆ กับที่ไม่ชอบให้คยูฮยอนมาที่โรงเรียนตัวเองนั่นแหละ พอเห็นเพื่อนร่วมบ้านโดนผู้ชายด้วยกันมองแล้วมันอดรู้สึกหงุดหงิดแปลก ๆ ไม่ได้
     
     
     
     
    " คยูฮยอน เย็นมากแล้วนายจะกลับบ้านก่อนก็ได้นะ "
     
     
     
    " ไม่เป็นไรครับ ผมอยากช่วยให้เสร็จก่อน "
     
     
     
    " นายนี่น่ารักจัง " ฮันกยองพูดพร้อมกับเอื้อมมือมาขยี้ผมรุ่นน้องตัวเล็กด้วยความเอ็นดู ซีวอนที่เดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ที่หน้าชมรมมองภาพตรงหน้าแล้วหยุดชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวเข้ามาในทันที ขายาวก้าวพาตัวเองเดินหันหลังกลับออกมาจากที่ที่ยืนอยู่
     
     
     
     
    อยากจะหนีกลับบ้านเหมือนกัน แต่เดี๋ยวลูกแมวมันจะไม่มีเพื่อนเดินกลับเอา
    สงสารหรอกน่า ..
     
     
     
     
    ซีวอนนั่งหลบมุมรออยู่ที่ม้านั่งห่างออกมาจากชมรมนิดหน่อยคอยจนคยูฮยอนกับรุ่นพี่ร่วมชมรมคนอื่นเดินตามกันออกมา สายตาไม่ได้โฟกัสไปที่ใบหน้าของคยูฮยอนแต่กลับจ้องไปที่แขนของใครบางคนที่กำลังโอบกอดคอคนตัวเล็กที่ทำให้เขาต้องมานั่งตากยุงรออยู่ตั้งนานสองนานตังหาก
     
     
     
     
    " กลับบ้าน "
     
     
     
    " อ้าว ! ซีวอนนี่ "
     
     
     
    " อืม "
     
     
     
    " ฮ่า ๆ แฟนนายหรอคยูฮยอนนาา ~ " เสียงแซวของฮยอกแจทำให้คยูฮยอนทำตัวไม่ถูกถึงทำได้แค่ยืนก้มหน้าก้มตายกมือขึ้นเกาท้ายทอยแก้เขินกลบเกลื่อนไปเท่านั้นเอง
     
     
     
     
    แฟนหรอ ? ไม่ใช่หรอก .. แค่เพื่อนร่วมบ้านเอง
     
     
     
     
    " ไม่ใช่หรอกครับ นี่ซีวอนเป็นโฮมเมทของผมเอง "
     
     
     
     
    " กลับบ้าน " ซีวอนพูดย้ำอีกครั้งพร้อมกับดึงมือของฮันกยองที่กอดคอคยูฮยอนออกแทนที่ด้วยแขนของตัวเองที่ยกขึ้นกอดคอของคยูฮยอนแทน คยูฮยอนพยักหน้ารับอย่างจำใจก่อนจะโค้งทำความเคารพรุ่นพี่ในชมรมเพื่อขอตัวกลับบ้านตามที่ซีวอนว่า
     
     
     
     
    " เรานึกว่าซีวอนกลับบ้านไปแล้ว "
     
     
     
     
    " คนนั้นอะ ใคร "
     
     
     
     
    " พี่ฮันไง หล่อเนอะ ~ "
     
     
     
     
    " ชอบเค้าล่ะสิท่า "
     
     
     
     
    " ก็ .. แค่ปลื้ม "
     
     
     
     
    " ซีวอนอามารอเราหรอ "
     
     
     
     
    " เปล่า ผ่านมาพอดี "
     
     
     
     
    คยูฮยอนพยักหน้ารับอย่างว่าง่ายพอเดินมาถึงสถานีรถไฟก็ปล่อยให้ซีวอนไปเข้าแถวซื้อตั๋วส่วนตัวเองก็เดินแยกไปซื้อขนมในร้านค้าที่ตั้งอยู่ไม่ห่างออกมาเท่าไหร่ มือเล็กหยิบขนมชิ้นนั้นชิ้นนี้ใส่ตระกร้าอย่างอารมณ์ดีจนไม่ทันได้สังเกตุว่าซีวอนซื้อตั๋วเสร็จจนเดินกลับมาเดินตามตัวเองตั้งนานแล้ว พอคยูฮยอนทำท่าจะหันกลับมามองซีวอนก็แกล้งทำท่าเป็นยืนอ่านหนังสือ พอคนตัวเล็กออกเดินอีกตัวเองก็เดินตาม 
     
     
     
     
    มีอย่างที่ไหน กล้ามาพูดว่าปลื้มผู้ชายคนอื่นต่อหน้าต่อหน้า กล้านักนะคยูฮยอน ต้องแกล้งซะให้เข็ด !
     
     
     
     
    " ซีวอนอา ทำไมรถไฟไม่มีสักทีล่ะ "
     
     
     
     
    " จะไปรู้หรอ "
     
     
     
     
    " ก็ซีวอนไปซื้อตั๋วรถไฟนี่ "
     
     
     
     
    เพราะตัวเองนั่นแหละ มัวแต่เดินดูอะไรไม่ดูเวลาจนรถไฟมันออกไปแล้ว โธ่ !
     
     
     
     
    " ทำไมต้องทำหน้าบึ้งใส่เราด้วย "
     
     
     
     
    " ซีวอนอา "
     
     
     
     
    " ซีวอน "
     
     
     
     
    " ไม่อยากพูดกับเราหรอ "
     
     
     
     
    " อืม "
     
     
     
     
    คยูฮยอนนั่งเงียบยกถุงขนมที่ซื้อมาขึ้นมากอดไว้แน่นพลางทอดสายตามองไปที่รางรถไฟข้างหน้าอย่างเหม่อลอย ซีวอนไม่อยากคุยด้วยงั้นหรอ ? ทำไมกันล่ะ ใจร้ายชะมัดเลย !
     
     
     
     
    " ซีวอนจะไปไหน " เสียงใสร้องเรียกคนตัวโตอย่างตกใจเมื่อจู่ ๆ อีกคนก็ลุกขึ้นเดินไปยังรางรถไฟโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ เมื่อเห็นว่าซีวอนไม่ยอมตอบอะไรกลับมาถึงได้รีบลุกขึ้นวิ่งตามออกมาจนอยู่ในระดับที่เท่ากัน 
     
     
     
     
    " ซีวอนรำคาญเราหรอ "
     
     
     
     
    " เราไม่กวนแล้วก็ได้นะ "
     
     
     
     
    เปล่า ..
     
     
     
     
    " อืม "
     
     
     
     
    คยูฮยอนหยุดเดินตามซีวอนในทันทีมือที่กอดแขนคนตัวสูงก็ปล่อยออกยกมือขึ้นป้ายน้ำตาที่เอ่อขึ้นมาให้หมดไปก่อนจะก้าวขาออกเดินนำห่างออกไป ซีวอนมองตามแผ่นหลังบางที่เดินนำหน้าตัวเองไปพลางยักไหล่อย่างไม่สนใจ แต่กลับก้าวขาออกเดินให้เร็วขึ้น ถึงจะไม่ได้ประชิดตัวของคยูฮยอน แต่ก็ใกล้จนแค่เอื้อมมือออกไปนิดเดียวมือของทั้งสองคนก็คงสัมผัสกันได้อย่างง่ายดาย
     
     
     
     
    ชอบเวลาแบบนี้ .. ชอบเวลาที่เดิมตามคยูฮยอนแบบนี้
    เพราะอะไรน่ะหรอ ? จะได้แอบมองได้อย่างสบายใจ โดยที่เจ้าตัวเค้าจับไม่ได้ยังไงล่ะ
     
     
     
     
    " ไหนบอกว่ารำคาญเราไง "
     
     
     
     
    " ใครบอก "
     
     
     
     
    " ซีวอนบอก "
     
     
     
     
    " มั่วแล้ว "
     
     
     
     
    " ไม่ต้องจับมือเราก็ได้นี่ "
     
     
     
     
    " ไม่ได้หรอก "
     
     
     
     
    " ทำไมล่ะ "
     
     
     
     
    " กลัวหมาคาบไปกิน "
     
     
     
     
    " แถวนี้ไม่มีหมาหรอก "
     
     
     
     
    อยากจะหัวเราะออกมาดัง ๆ ซะจริงติดแต่ว่ากลัวไอลูกแมวนี่มันจะงอนวิ่งหนีกลับบ้านไปอีกรอบน่ะสิ พูดชัดเจนขนาดนี้แล้วก็ยังไม่เข้าใจอีก คยูฮยอนเงยหน้าขึ้นมองซีวอนที่ยืนทำหน้ากลั้นยิ้มอยู่ข้างตัวเองก่อนจะอมลมไว้จนแก้มป่องยกมือขึ้นผลักไหล่คนตัวโตจนเซไปเล็กน้อยอย่างหมันใส้
     
     
     
     
    " ขำอะไรเรา นิสัยไม่ดี ! "
     
     
     
     
    เดินคู่กันมาตามรางรถไฟในยามค่ำคืนจนมาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านซีวอนหันไปมองใบหน้าหวานของคยูฮยอนที่หลับสนิทพิงอยู่กับไหล่ตัวเองพร้อมกับแขนเรียวเล็กที่ยกขึ้นมาโอบรอบคอของซีวอนเอาไว้หลวม ๆ ก่อนจะอมยิ้มกับตัวเอง พยายามไขกุญแจบ้านให้เบาที่สุดไม่อยากให้เกิดเสียงดังจนคนขี้งอแงตื่นขึ้นมาง๊องแง๊งใส่ตัวเองในตอนนี้ 
     
     
     
     
    " ขี้เซาจริงนะ "
     
     
     
     
    ซีวอนเดินขึ้นมาจนถึงชั้นบนที่เป็นห้องนอนของคยูฮยอนก่อนจะผลักประตูเดินเข้ามาในห้องวางตัวร่างบางลงบนเตียงอย่างเบามือ ผ้านวมผืนหนาที่วางกองอยู่ที่ปลายเตียงถูกหยิบเลื่อนขึ้นมาห่มร่างบางที่ซุกตัวเข้าหาผ้าห่มในทันที แขนแกร่งวางท้าวลงกับพื้นที่นอนพลางก้มหน้าลงใกล้จนปลายจมูกชนเข้ากับปลายจมูกเล็กกดริมฝีปากแนบริมฝีปากอิ่มอย่างแผ่วเบา 
     
     
     
     
    " ฝันดีนะงอแง "
     
     
     
     
     
    ____________________
    แบ่งออกเป็นสองเซคนะคะ คือมีสองเรื่องในนี้
    เซคแรกชื่อ HOMEMATE BOY - ROMANCETIC
    เซคสองชื่อ FRIEND AUTHOR - ROMANCETIC DRAMA
    แต่งยังไม่เก่ง ฝากตัวด้วยนะค่ะ (:
     
     
      
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×