ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : HOMEMATES1
HOMEMATE S1 .
" เฮ้ ! ซีวอนอา นายเบา ๆ หน่อยไม่ได้รึไง "
" นายก็เลิกอ่านหนังสือสิ อ่านอยู่ได้ทั้งวัน "
เราไม่ใช่นายนี่ ! เอาแต่ทำอะไรเสียงดัง
คงจะดูเหมือนภาพชินสายตาหรือเสียงที่คุ้นเคยในบ้านหลังเล็กไปแล้วระหว่างโฮมเมทสองคนที่ชอบเปิดศึกถกเถียงหาเรื่องจิกกัดกันได้ตลอดเวลา อืม .. คุณเข้าใจคำว่าโฮมเมทมั้ยนะ ? โฮมเมทคือคนที่เช่าบ้านอยู่ในหลังเดียวกัน แต่จะแบ่งกันยังไงมันคงไม่ได้เหมือนกันไปซะหมด ส่วนผมสองคนน่ะหรอ ? ผมเช่าอยู่ที่ด้านบน ส่วนซีวอนน่ะเช่าอยู่ที่ด้านล่าง เราสองคนไม่มีอะไรที่เหมือนกันเลยอยู่ร่วมชายคากันมาเป็นปีเถียงกันยังไงก็เถียงกันอยู่แบบนั้น
เฮ้อ ..................
ก๊อก ก๊อก ~
คยูฮยอนพรูลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะวางปากกาที่กำลังตั้งใจทำการบ้านอย่างขะมักขเม้นลงลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูอย่างจำใจ พอเจอไอคนตัวสูงที่เดินขึ้นมาก่อกวนถึงห้องทำหน้านิ่งแถมยังแบกกีตาร์ขึ้นมาอีก
จะมาทำเสียงดังก่อกวนอีกแล้วสิท่า !
" เรากำลังทำการบ้าน "
" เราถามหรอ "
เออ !!!!!!!!!! กูเสือกบอกเองก็ด้ายยยยยยยยยยยย !
" เอาแต่อ่านหนังสือทำการบ้าน ไม่เบื่อบ้างรึไง " ร่างสูงพูดพร้อมกับเท้าคางมองคนตัวเล็กที่นั่งจดเขียนอะไรยุกยิกลงในสมุดอย่างตั้งใจ คำตอบที่ได้รับกลับมาก็มีแค่อาการส่ายหน้าไปมาโดยที่ไม่เงยหน้าขึ้นมามองคนตัวโตเลยด้วยซ้ำ
มันน่าหมันใส้ .. ไอสมุดการบ้านนั่นมันจะมีอะไรดีไปกว่าซีวอนซักเท่าไหร่เชียว !
" ไปโรงเรียนก็ไม่ไป ไปทีไรก็ไปสายยยยยยยยยยย ~ " เสียงทุ้มแกล้งแหกปากร้องเพลงเสียงดังพร้อมกับยกกีตาร์ขึ้นมาดีดเสียงดังจนคีย์เพี้ยนไปหมด คยูฮยอนเงยหน้าขึ้นมองซีวอนเพียงเล็กน้อยก็ทำเป็นไม่สนใจก้มหน้าลงทำการบ้านต่อ แต่ไอคนตัวโตนี่สิดันเล่นไม่เลิกถึงได้ขยับมาร้องเพลงอยู่ใกล้ ๆ หูคยูฮยอนจนลากปากกาเขียนอะไรไม่ออก
" ซีวอนอา เราจะทำการบ้าน "
" โอเค ไม่แกล้งแล้วทำไป " ซีวอนพูดพร้อมกับพยักหน้าก่อนจะลุกขึ้นเดินอ้อมมาเอนหลังพิงกับหลังของคยูฮยอนพลางดีดกีตาร์ร้องเพลงคลอไปเบา ๆ
- HOME MATE BOY -
" ฮัลโหล ว่ายังไง ~ "
" เลิกเรียนยัง "
" ยังหรอก เราต้องอยู่ช่วยงานชมรม "
" เออหรอ "
" อื้ม ซีวอนมีอะไรหรอ "
" ไม่มี ถามไปงั้นแหละ "
" คยูฮยอนมานี่เร็ว "
" พี่ฮันเรียกเราแล้ว เราไปก่อนนะซีวอนอา บ๊ายบาย ~ "
คยูฮยอนกดตัดสายพลางสอดโทรศัพท์เก็บในกระเป๋าเสื้อตามเดิมก่อนจะเดินกลับเข้าไปช่วยรุ่นพี่ในชมรมทำงานเหมือนเดิม ซีวอนก้มหน้าลงมองนาฬิกาข้อมือแล้วก็ต้องขมวดคิ้วใช้ความคิดกับตัวเอง
หกโมงแล้ว ฟ้าจะมืดแล้วอยู่แล้ว จะอยู่ทำเหี้ยอะไรที่ชมรมหนักหนา
มือหนาหยิบกระเป๋าเป้ใบใหญ่ขึ้นมาจากโต๊ะสะพายเข้าที่ไหล่ออกเดินไปทางหน้าโรงเรียน คยูฮยอนกับซีวอนเรียนอยู่คนละโรงเรียนถึงจะไม่ได้อยู่ห่างไกลกันมาก แค่เดินไปนิดหน่อยก็ถึง ซีวอนไม่ชอบไปที่โรงเรียนของคยูฮยอนเพราะเด็กผู้หญิงที่ชอบมองมาที่ตัวเองจนเกิดความรู้สึกรำคาญ พอ ๆ กับที่ไม่ชอบให้คยูฮยอนมาที่โรงเรียนตัวเองนั่นแหละ พอเห็นเพื่อนร่วมบ้านโดนผู้ชายด้วยกันมองแล้วมันอดรู้สึกหงุดหงิดแปลก ๆ ไม่ได้
" คยูฮยอน เย็นมากแล้วนายจะกลับบ้านก่อนก็ได้นะ "
" ไม่เป็นไรครับ ผมอยากช่วยให้เสร็จก่อน "
" นายนี่น่ารักจัง " ฮันกยองพูดพร้อมกับเอื้อมมือมาขยี้ผมรุ่นน้องตัวเล็กด้วยความเอ็นดู ซีวอนที่เดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ที่หน้าชมรมมองภาพตรงหน้าแล้วหยุดชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวเข้ามาในทันที ขายาวก้าวพาตัวเองเดินหันหลังกลับออกมาจากที่ที่ยืนอยู่
อยากจะหนีกลับบ้านเหมือนกัน แต่เดี๋ยวลูกแมวมันจะไม่มีเพื่อนเดินกลับเอา
สงสารหรอกน่า ..
ซีวอนนั่งหลบมุมรออยู่ที่ม้านั่งห่างออกมาจากชมรมนิดหน่อยคอยจนคยูฮยอนกับรุ่นพี่ร่วมชมรมคนอื่นเดินตามกันออกมา สายตาไม่ได้โฟกัสไปที่ใบหน้าของคยูฮยอนแต่กลับจ้องไปที่แขนของใครบางคนที่กำลังโอบกอดคอคนตัวเล็กที่ทำให้เขาต้องมานั่งตากยุงรออยู่ตั้งนานสองนานตังหาก
" กลับบ้าน "
" อ้าว ! ซีวอนนี่ "
" อืม "
" ฮ่า ๆ แฟนนายหรอคยูฮยอนนาา ~ " เสียงแซวของฮยอกแจทำให้คยูฮยอนทำตัวไม่ถูกถึงทำได้แค่ยืนก้มหน้าก้มตายกมือขึ้นเกาท้ายทอยแก้เขินกลบเกลื่อนไปเท่านั้นเอง
แฟนหรอ ? ไม่ใช่หรอก .. แค่เพื่อนร่วมบ้านเอง
" ไม่ใช่หรอกครับ นี่ซีวอนเป็นโฮมเมทของผมเอง "
" กลับบ้าน " ซีวอนพูดย้ำอีกครั้งพร้อมกับดึงมือของฮันกยองที่กอดคอคยูฮยอนออกแทนที่ด้วยแขนของตัวเองที่ยกขึ้นกอดคอของคยูฮยอนแทน คยูฮยอนพยักหน้ารับอย่างจำใจก่อนจะโค้งทำความเคารพรุ่นพี่ในชมรมเพื่อขอตัวกลับบ้านตามที่ซีวอนว่า
" เรานึกว่าซีวอนกลับบ้านไปแล้ว "
" คนนั้นอะ ใคร "
" พี่ฮันไง หล่อเนอะ ~ "
" ชอบเค้าล่ะสิท่า "
" ก็ .. แค่ปลื้ม "
" ซีวอนอามารอเราหรอ "
" เปล่า ผ่านมาพอดี "
คยูฮยอนพยักหน้ารับอย่างว่าง่ายพอเดินมาถึงสถานีรถไฟก็ปล่อยให้ซีวอนไปเข้าแถวซื้อตั๋วส่วนตัวเองก็เดินแยกไปซื้อขนมในร้านค้าที่ตั้งอยู่ไม่ห่างออกมาเท่าไหร่ มือเล็กหยิบขนมชิ้นนั้นชิ้นนี้ใส่ตระกร้าอย่างอารมณ์ดีจนไม่ทันได้สังเกตุว่าซีวอนซื้อตั๋วเสร็จจนเดินกลับมาเดินตามตัวเองตั้งนานแล้ว พอคยูฮยอนทำท่าจะหันกลับมามองซีวอนก็แกล้งทำท่าเป็นยืนอ่านหนังสือ พอคนตัวเล็กออกเดินอีกตัวเองก็เดินตาม
มีอย่างที่ไหน กล้ามาพูดว่าปลื้มผู้ชายคนอื่นต่อหน้าต่อหน้า กล้านักนะคยูฮยอน ต้องแกล้งซะให้เข็ด !
" ซีวอนอา ทำไมรถไฟไม่มีสักทีล่ะ "
" จะไปรู้หรอ "
" ก็ซีวอนไปซื้อตั๋วรถไฟนี่ "
เพราะตัวเองนั่นแหละ มัวแต่เดินดูอะไรไม่ดูเวลาจนรถไฟมันออกไปแล้ว โธ่ !
" ทำไมต้องทำหน้าบึ้งใส่เราด้วย "
" ซีวอนอา "
" ซีวอน "
" ไม่อยากพูดกับเราหรอ "
" อืม "
คยูฮยอนนั่งเงียบยกถุงขนมที่ซื้อมาขึ้นมากอดไว้แน่นพลางทอดสายตามองไปที่รางรถไฟข้างหน้าอย่างเหม่อลอย ซีวอนไม่อยากคุยด้วยงั้นหรอ ? ทำไมกันล่ะ ใจร้ายชะมัดเลย !
" ซีวอนจะไปไหน " เสียงใสร้องเรียกคนตัวโตอย่างตกใจเมื่อจู่ ๆ อีกคนก็ลุกขึ้นเดินไปยังรางรถไฟโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ เมื่อเห็นว่าซีวอนไม่ยอมตอบอะไรกลับมาถึงได้รีบลุกขึ้นวิ่งตามออกมาจนอยู่ในระดับที่เท่ากัน
" ซีวอนรำคาญเราหรอ "
" เราไม่กวนแล้วก็ได้นะ "
เปล่า ..
" อืม "
คยูฮยอนหยุดเดินตามซีวอนในทันทีมือที่กอดแขนคนตัวสูงก็ปล่อยออกยกมือขึ้นป้ายน้ำตาที่เอ่อขึ้นมาให้หมดไปก่อนจะก้าวขาออกเดินนำห่างออกไป ซีวอนมองตามแผ่นหลังบางที่เดินนำหน้าตัวเองไปพลางยักไหล่อย่างไม่สนใจ แต่กลับก้าวขาออกเดินให้เร็วขึ้น ถึงจะไม่ได้ประชิดตัวของคยูฮยอน แต่ก็ใกล้จนแค่เอื้อมมือออกไปนิดเดียวมือของทั้งสองคนก็คงสัมผัสกันได้อย่างง่ายดาย
ชอบเวลาแบบนี้ .. ชอบเวลาที่เดิมตามคยูฮยอนแบบนี้
เพราะอะไรน่ะหรอ ? จะได้แอบมองได้อย่างสบายใจ โดยที่เจ้าตัวเค้าจับไม่ได้ยังไงล่ะ
" ไหนบอกว่ารำคาญเราไง "
" ใครบอก "
" ซีวอนบอก "
" มั่วแล้ว "
" ไม่ต้องจับมือเราก็ได้นี่ "
" ไม่ได้หรอก "
" ทำไมล่ะ "
" กลัวหมาคาบไปกิน "
" แถวนี้ไม่มีหมาหรอก "
อยากจะหัวเราะออกมาดัง ๆ ซะจริงติดแต่ว่ากลัวไอลูกแมวนี่มันจะงอนวิ่งหนีกลับบ้านไปอีกรอบน่ะสิ พูดชัดเจนขนาดนี้แล้วก็ยังไม่เข้าใจอีก คยูฮยอนเงยหน้าขึ้นมองซีวอนที่ยืนทำหน้ากลั้นยิ้มอยู่ข้างตัวเองก่อนจะอมลมไว้จนแก้มป่องยกมือขึ้นผลักไหล่คนตัวโตจนเซไปเล็กน้อยอย่างหมันใส้
" ขำอะไรเรา นิสัยไม่ดี ! "
เดินคู่กันมาตามรางรถไฟในยามค่ำคืนจนมาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านซีวอนหันไปมองใบหน้าหวานของคยูฮยอนที่หลับสนิทพิงอยู่กับไหล่ตัวเองพร้อมกับแขนเรียวเล็กที่ยกขึ้นมาโอบรอบคอของซีวอนเอาไว้หลวม ๆ ก่อนจะอมยิ้มกับตัวเอง พยายามไขกุญแจบ้านให้เบาที่สุดไม่อยากให้เกิดเสียงดังจนคนขี้งอแงตื่นขึ้นมาง๊องแง๊งใส่ตัวเองในตอนนี้
" ขี้เซาจริงนะ "
ซีวอนเดินขึ้นมาจนถึงชั้นบนที่เป็นห้องนอนของคยูฮยอนก่อนจะผลักประตูเดินเข้ามาในห้องวางตัวร่างบางลงบนเตียงอย่างเบามือ ผ้านวมผืนหนาที่วางกองอยู่ที่ปลายเตียงถูกหยิบเลื่อนขึ้นมาห่มร่างบางที่ซุกตัวเข้าหาผ้าห่มในทันที แขนแกร่งวางท้าวลงกับพื้นที่นอนพลางก้มหน้าลงใกล้จนปลายจมูกชนเข้ากับปลายจมูกเล็กกดริมฝีปากแนบริมฝีปากอิ่มอย่างแผ่วเบา
" ฝันดีนะงอแง "
____________________
แบ่งออกเป็นสองเซคนะคะ คือมีสองเรื่องในนี้
เซคแรกชื่อ HOMEMATE BOY - ROMANCETIC
เซคสองชื่อ FRIEND AUTHOR - ROMANCETIC DRAMA
แต่งยังไม่เก่ง ฝากตัวด้วยนะค่ะ (:
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น