รสรักเทพบุตรซาตาน

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ...ว่าที่เจ้าสาว

ตอนนี้จะขออัพแค่บทนำก่อนนะค่ะ ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเลย
แต่อย่างไงก็จะขออัพสองเรื่องไปพร้อมๆกันก็แล้วกันนะค่ะ
ส่วนเรื่องเล่ห์รักดวงใจเสน่หาเหลืออีกไม่กี่ตอนก็จบแล้วละค่ะ
อดใจรออีกหน่อยนะค่ะ ^^

ต้องขอโทษด้วยนะค่ะที่อัพล่าช้าแบบนี้ ต้องขอโทษจริงๆค่ะ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

บทนำ

 

                        “แม่ค่ะ!”

                        เสียงใสกังวานดังขึ้นพร้อมกับบานประตูที่ถูกผลักเข้ามาตามด้วยร่างบอบบางในชุดทะมัดทะแมงที่ก้าวเข้ามายืนอยู่ใจกลางของห้องนั่งเล่นด้วยท่าทางเหนื่อยหอบราวกับวิ่งมาราธอนมาแบบไม่ได้หยุดพัก นัยน์ตาสีนิลคู่หวานมองร่างอรชรของหญิงวัยกลางคนหนึ่งที่ตอนนี้กำลังนอนหลับอยู่บนโซฟา ร่างบอบบางเดินตรงไปหาร่างอรชรร่างนั้นพร้อมกับเขย่าเรียกคนเป็นมารดาให้ตื่นขึ้นมา แต่อีกฝ่ายที่กำลังนอนหลับสบายกลับส่งเสียงงัวเงียออกมาพร้อมกับปัดมือของบุตรสาวออกไป

                        “แกอย่ามายุ่งกับฉันนะ ยัยรส คนจะหลับจะนอน”

                        คนเป็นมารดารู้สึกรำคาญไม่น้อยกับการถูกบุตรสาวมาปลุก รสรินยังคงทำการปลุกมารดาให้ตื่นขึ้นมารับรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนี้ มันเป็นเรื่องใหญ่โตมากสำหรับเธอ และถ้าหากคนเป็นมารดารู้เข้าก็คงจะต้องร้อนใจเป็นอย่างแน่นอนเหมือนกับเธอในตอนนี้

                        “แม่ค่ะ ตื่นขึ้นมาก่อนค่ะ เกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะ”

                        เสียงใสของบุตรสาวยังคงดังอยู่เรื่อยๆซ้ำไปซ้ำมา ทำให้คนที่กำลังหลับรู้สึกรำคาญอยู่ไม่น้อย จำใจต้องลืมตาตื่นขึ้นมามองบุตรสาวด้วยสายตาหงุดหงิดระคนโมโหที่ถูกรบกวนเวลานอน ร่างอรชรของคนเป็นมารดาลุกขึ้นนั่งอย่างเตรียมฟังเรื่องใหญ่ของบุตรสาวถึงขนาดต้องปลุกให้เธอต้องตื่นขึ้นมา

                        “ฉันบอกแกไว้ก่อนนะ ถ้าไม่ใช่เรื่องใหญ่ ฉันจะเล่นงานแกแน่ โทษฐานที่มาปลุกฉัน คนกำลังจะหลับจะนอน”

                        ประโยคท้ายบ่นงึมงำออกมาพลางขยี้หัวจนผมฟูด้วยความหงุดหงิดแกมโมโห ก่อนจะฟังสิ่งที่บุตรสาวโพล่งขึ้น

                        “พี่รินหนีไปแล้วค่ะ! นี้ค่ะจดหมายของพี่ริน”

                        “ว่าไงนะ!?”

                        บานเย็นโพล่งออกมาด้วยความตกใจก่อนจะคว้ากระดาษแผ่นหนึ่งจากมือบุตรสาวที่ยื่นมาให้ เธออ่านข้อความในนั้นอย่างรวดเร็วก่อนจะขยำกระดาษแผ่นนั้นแล้วโยนลงพื้นด้วยความโกรธระคนโมโห รสรินสะดุ้งไปนิดหนึ่งที่เห็นใบหน้าบึ้งตึงของมารดา เธอไม่รู้หรอกว่า กระดาษแผ่นนั้นพี่สาวของเธอเขียนเอาไว้ว่าอย่างไร เพราะเธอยังไม่ได้เปิดอ่าน

                        “นังลูกไม่รักดี!”

                        คนเป็นมารดาต่อว่าบุตรสาวคนโตที่ตอนนี้ได้หนีหายไปแล้วเหลือทิ้งไว้แต่จดหมายที่เธอได้ขยำทิ้งไปแล้ว ก่อนจะหันขวับไปทางบุตรสาวคนเล็กแทนพร้อมกับเอ่ยขึ้น ชนิดที่ทำให้รสรินถึงกับช็อก

                        “แกจะต้องแต่งงานแทนพี่สาวของแก นังรสริน!”

                        บอกจบคนบานเย็นก็ลุกเดินออกไปจากห้องด้วยความหงุดหงิดยิ่งนัก รสรินยืนเบิกตากว้างอย่างตกใจระคนช็อกที่จู่ๆก็มารดาก็มาบอกให้เธอแต่งงาน!...แต่งงานกับใครกันละ ด้วยความสงสัยบางอย่างทำให้หญิงสาวเดินไปหยิบกระดาษแผ่นนั้นที่มารดาขยำแล้วปาลงพื้นไปขึ้นมาเปิดดู ก่อนจะคลี่กระดาษอ่านข้อความในนั้น

                        ‘ถึงแม่

รินไม่สามารถจะแต่งงานกับคนที่รินรักได้ค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะค่ะที่รินจะต้องทำแบบนี้ แต่ตาจะไม่ยอมแต่งงานกับคนที่รินไม่ได้รัก รินจะไม่ยอมให้แม่มาบังคับตาหรอกค่ะ ถ้าแม่ยังไม่ล้มเลิกงานแต่งงาน รินก็จะไม่กลับบ้านค่ะ ขอโทษนะค่ะ

รินรดา’

                        พี่รินหนีการแต่งงานอย่างงั้นเหรอ!?... หญิงสาวนึกในใจอย่างตกใจเป็นอย่างมากที่มารดาของเธอกำลังบังคับพี่สาวคนโตให้แต่งงานกับผู้ชายที่ไม่เคยเห็นหน้าและไม่ได้รัก มือเรียวกำกระดาษแผ่นนั้นเอาไว้แน่น เมื่อนึกถึงคำที่มารดาประกาศออกมาราวกับออกคำสั่งว่า จะให้เธอแต่งงานแทนรินรดา พี่สาวคนโตของเธอ ทำไมแม่จะต้องให้แต่งงานด้วย? มันมีอะไรอย่างงั้นเหรอ ร่างบอบบางทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างเหนื่อยใจและเหนื่อยกาย เมื่อต้องมาเจอปัญหาแบบนี้อย่างไม่ทันได้ตั้งตัว แต่ตอนนี้สิ่งที่เธอมั่นใจก็คือ เธอจะไม่ยอมแต่งงานกับคนที่เธอไม่ได้รัก!

                        “เกิดเรื่องอะไรงั้นเหรอ พี่รส”

                        เสียงใสกังวานคุ้นหูดังขึ้น ทำให้เธอต้องหันไปมองก่อนจะขมวดคิ้วเรียวเข้าหากัน เมื่อเห็นร่างเพรียวในชุดเปรี้ยวแสนเซ็กซี่ที่เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น นัยน์ตาสีนิลสำรวจสาวสวยในชุดนั้นตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะลุกขึ้นยืน

                        “รัน! เมื่อคืนไปค้างที่ไหนมา ถึงได้กลับมาเอาสายป่านนี้ แล้วทำไมถึงไม่กลับมาบ้าน”

                        รสรินไม่ตอบคำถามแต่กลับตั้งคำถามแทน ทำให้คนเป็นน้องสาวหน้าบึ้งตึงไปทันทีที่เจอคำถามแบบซักถาม รัญชิดาทำปากเบะอย่างไม่สนใจที่จะตอบคำถามนั้น แต่แล้วสายตาก็สะดุดเข้ากับแผ่นกระดาษที่อยู่ในมือของพี่สาวคนรอง ร่างเพรียวจึงก้าวตรงเข้าไปหาพร้อมกับดึงกระดาษแผ่นนั้นออกมาจากมือโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันได้ตั้งตัว หญิงสาวขยับจะเข้าไปแย่งกระดาษจดหมายของพี่สาวมาจากน้องสาวคนเล็ก แต่ทว่าอีกฝ่ายกลับหลบหนีไปยืนให้ห่างจากพี่สาว ก่อนจะเปิดกระดาษแผ่นนั้นอ่านข้อความ

                        “พี่รินหนีการแต่งงานอย่างงั้นเหรอเนี่ย!?”

                        รัญชิดาโพล่งออกมาอย่างตกใจไปนิดหนึ่ง แต่แล้วก็กลับยิ้มเยาะออกมาก่อนจะโยนกระดาษแผ่นนั้นลงบนอย่างไม่สนใจใยดีเลยสักนิด ก่อนจะหันไปมองหน้าพี่สาวคนรองด้วยสายตาเย้ยหยันเล็กน้อย

                        “พี่รินหนีไปแบบนี้ สงสัยว่าคนที่จะต้องแต่งงานแทนพี่รินคงจะเป็นพี่ละนะ พี่รส...ขอให้โชคดีมีความสุขกับตำแหน่งเจ้าสาวนะค่ะ”

                        รัญชิดาบอกออกมาก่อนจะหันหลังเดินออกไปจากห้อง ทิ้งให้พี่สาวคนรองยืนนิ่งด้วยความกังวลวิตกเป็นอย่างมากกับปัญหาที่เกิดขึ้นมาแบบนี้ ซึ่งเธอจะต้องคัดค้านการแต่งงานแบบคลุมถุงชนแบบนี้แน่นอน!









+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
 

เป็นการเรียกน้ำย่อยไปก่อนนะค่ะ
อย่างก็ขอติชมกันเข้ามาเยอะๆนะค่ะ
ขอบคุณรีดเดอร์ทุกๆคนนะค่ะที่ยังติดตามนิยายของไรเตอร์ที่แสนจะเชื่องช้าคนนี้