[ Fic snsd ] Mystery Club ชมรมรักคลับไม่ธรรมาดา [ Yuri ]

ลำดับตอนที่ #1 : 1st Suspense: MysteryClub ก็คือชมรมวิจัยเรื่องลึกลับไงล่ะ

1st Suspense: MysteryClub ก็คือชมรมวิจัยเรื่องลึกลับไงล่ะ



บรรยากาศวันเปิดเทอมของโรงเรียนเอกชนหญิงล้วนโซนยอนชิแด เต็มไปด้วยความวุ่นวายอย่างที่เคยเป็นมาทุกปี
ผู้ปกครองหลายคนต่างพากันขับรถมาส่งบุตรสาวของตนในวันแรกของปีการศึกษาใหม่
ทำเอาถนนด้านหน้าของโรงเรียนมีรถติดยาวเป็นกิโล

ภายในโรงเรียนเองวุ่นวายไม่แพ้กัน เมื่อนักเรียนทั้งแผนกประถมและมัธยม
ต่างเดินหาห้องโฮมรูมของตนตามประกาศที่ปิดไว้หน้าโรงเรียน พร้อมกับพูดคุยกันเอะอะเสียงดัง
หลังจากไม่ได้เจอกันในช่วงปิดเทอม

“นี่เธอ เมื่อไหร่จะเลิกตามฉันมาสักทีหะ!”
แทยอนกัดฟันพูดขณะก้มหน้าก้มตาเดินฝ่าฝูงชนที่โรงอาหาร

“อุตสาห์ย้ายมาเรียนที่ใหม่แล้วแท้ๆ ยังจะต้องมาเจอกับเรื่องพวกนี้ตั้งแต่วันแรกที่เปิดเรียนอีก ซวยจริงๆเลยฉัน”

‘ใช่จริงๆด้วย เธอเห็นฉันสินะ ได้ยินฉันด้วยใช่มั้ย ดีใจจัง’
หญิงสาวหน้าตาสวยคนหนึ่ง ที่ดูเหมือนจะลอยตามคนตัวเล็กเมื่อครู่ไปเรื่อยๆ พูดออกมา
และแน่นอนว่าคนอื่นคงไม่ได้เห็นหรือได้ยิน เพราะว่าเธอเป็นวิญญาณ

‘นี่ๆ ฉันชื่อฮโยยอนนะ เธอชื่อแทยอนใช่มั้ย ยินดีที่ได้รู้จักนะ’

“แต่ฉันไม่เห็นจะยินดีด้วยสักนิด บอกว่าให้เลิกตามฉันสักทีไงเล่า
แล้วไอ้ห้อง sc 333 นี่มันอยู่ที่ไหนกันเนี่ย เดินมาตั้งนานแล้วไม่เห็นเจอเลย”
เธอรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นเพราะหาห้องโฮมรูมไม่เจอสักที

‘ห้องนั้นฉันรู้จักนะ ไปสุดทางเดินนี่แล้วเลี้ยวซ้าย ตามฉันมาสิ’ ฮโยยอนบอกแล้วลอยนำหน้าไป

ไม่มีทางเลือกอื่น แทยอนทำได้แค่ตามวิญญาณดวงนั้นไปอย่างเลี่ยงไม่ได้เนื่องจากชั่วโมงแรกกำลังจะเริ่ม

‘ถึงแล้ว ฉันไม่กวนเธอละนะ เอาไว้จะแวะมาคุยด้วยใหม่ ตั้งใจเรียนนะแทยอน’ พูดจบเธอก็หายแวบไปในอากาศ

“อ้าว มาพอดีเลย ทุกคนนี่คือเพื่อนใหม่ที่ย้ายมาอยู่กับพวกเราตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป”
เสียงของอาจารย์เอ่ยออกมาทันทีที่เธอเปิดประตูเข้าไป

“แนะนำตัวกับเพื่อนได้เลยจ๊ะ” อาจารย์สาวพูดพร้อมส่งยิ้มกลับมาให้
แทยอนจึงก้าวออกไปที่หน้าชั้นเรียนแล้วเริ่มแนะนำตัวเอง

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ คิม แทยอน เพิ่งย้ายมาจากทางเหนือ ยินดีทีได้รู้กับทุกคนค่ะ”
สายตาของทุกคนในห้องต่างจับจ้องมาที่เธอ

แต่มีเพียงดวงตาคู่หนึ่งที่ดึงดูดความสนใจของเธอเอาไว้ได้ ตายิ้มคู่นั้น ช่างเป็นดวงตาที่มีเสน่ห์เหลือเกิน

“สวัสดีจ๊ะ แทยอน ครูชื่อนาร์ชานะ เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของเธอแล้วก็เด็กทุกคนในห้องนี้
อืม...เธอไปนั่งโต๊ะว่างข้างๆทิฟฟานี่แล้วกันนะ”
ทิฟฟานี่คือชื่อของเด็กสาวผู้มีตายิ้มคนนั้น เธอส่งยิ้มให้แทยอนอีกครั้ง

“เอาล่ะก่อนไปเรียนคาบต่อไปครูขอเช็คชื่อก่อนนะ” อาจารย์นาร์ชาเริ่มอ่านรายชื่อของนักเรียนในห้องทีละคน
ตามด้วยเสียงขานรับของนักเรียนคนนั้นไปเรื่อยๆ จนมาถึงนักเรียนคนเกือบสุดท้าย

“จอง เจสสิก้า!” ไม่มีเสียงตอบรับจากเจ้าของชื่อ

“จอง เจสสิก้า!” เรียกครั้งที่สอง นักเรียนในห้องเริ่มหันไปมองสาวผมทองที่ฟุบหลับอยู่กับโต๊ะหลังห้อง

อาจารย์นาร์ชาที่ดูจะเซ็งอยู่ไม่น้อยเดินเข้าไปใกล้ ก่อนจะตะโกนใส่หูของเธอคนนั้น

“จอง ซูยอน!” เธอสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเสียงตะโกนหรือเพราะถูกเรียกชื่อเกาหลีกันแน่

“นี่เธอมาเรียนหรือมาหลับกันแน่เนี่ยเจสสิก้า”

“ก็เวลาที่อเมริกากับที่เกาหลีมันต่างกันนี่คะ หนูก็เลยยังไม่ชิน” เธอพ่นคำแก้ตัวออกมาเป็นภาษาเกาหลีอย่างคล่องแคล่ว

“อยู่เกาหลีมาตั้งปีหนึ่งแล้ว ยังไม่ชินอีกเหรอจ๊ะแม่คุณ” คนถูกประชดได้แต่ส่งยิ้มหวานมาให้อาจารย์อย่างขอโทษ

“คนสุดท้าย คิม แทยอน มาอยู่แล้วล่ะนะ เอ้าทุกคนเตรียมตัวเรียนคาบต่อไปได้แล้วจ๊ะ”
ว่าแล้วอาจารย์ก็เดินออกจากห้องไป





ชั่วโมงเรียนในภาคเช้าผ่านพ้นไป เข้าสู่ช่วงพักกลางวันที่แสนวุ่นวายอีกครั้ง

‘ไม่มีเพื่อนกินข้าวเหรอจ๊ะน้องสาว เดี๋ยวพี่นั่งเป็นเพื่อนเอามั้ย?’
อยู่ๆฮโยยอนก็โผล่มาตรงหน้าแทยอนที่ยืนมองหาที่นั่งว่างๆ

“ไม่เป็นไรฉันกินคนเดียวได้” แทยอนพยายามพูดให้เบาที่สุดเพราะไม่อยากให้คนรอบข้างคิดว่าเธอบ้า ยืนพูดอยู่คนเดียว

‘อะไรกันฉันอุตสาห์หวังดี เห็นเธอยืนอยู่คนเดียวก็กลัวจะเหงา แต่นี่อะไร ไม่สนใจกันสักนิด’
ฮโยยอนทำท่าเป็นร้องไห้เพื่อเรียกร้องความสนใจ

“ร้องให้ตายอีกกี่รอบฉันก็ไม่สนใจเธอหรอกนะ” ช่างเป็นการตอบกลับที่แสนเย็นชาอะไรอย่างนี้
ก่อนจะหมุนตัวกลับเพื่อเดินหาโต๊ะว่างที่อีกฝั่งของโรงอาหาร

“ว้าย!?” แทยอนชนเข้าอย่างจังกับร่างบางของนักเรียนหญิงคนหนึ่ง ถาดอาหารที่อยู่ในมือหกรดเสื้อผ้าของอีกฝ่ายไปเต็มๆ

“อุ๊ย! ของโทษนะ ชุดเธอเปื้อนหมดเลย เดี๋ยวฉันเช็ดให้นะ” เธอกล่าวออกมาก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า
สาวตายิ้มที่นั่งข้างๆเธอคนนั้น ชื่อทิฟฟานี่สินะ ยิ่งได้มองใกล้ๆแบบนี้ ดวงตาคู่นั้นยิ่งดูมีสเน่ห์มากขึ้นไปอีก

“ตามมา” อยู่ๆคนตรงหน้าก็ลากแขนแทยอนเดินออกจากโรงอาหารไป

‘อ้าว จะไปไหนกันน่ะ ฉันไปด้วยสิ’




ที่มุมหนึ่งของโรงอาหาร มีหญิงสาวสองคนกำลังยืนดูทิฟฟานี่เดินมาหยุดอยู่ด้านหลังของนักเรียนหญิงคนหนึ่ง
แล้วรอให้นักเรียนหญิงคนนั้นหันมาชนเธอ ก่อนจะเดินลากมือกันออกไป

“ทิฟฟานี่มีวิธีหาสมาชิกชมรมได้แปลกจริงๆเลยเนอะ ว่ามั้ยน้องซอ”
ยุนอา ประธานนักเรียนหุ่นผอมบางหันไปมองหน้าร่างบางอีกร่างที่ยืนอยู่ข้างกันอย่างขอความเห็น

“วันนี้ทุกชมรมต้องส่งรายชื่อสมาชิกมาให้สภานักเรียนค่ะ”
สาวน้อยแก้มป่อง ขยับแว่นสายตาหนาเตอะให้เข้าที่ ก่อนจะอ่านกำหนดการต่อไปของทั้งคู่จากสมุดบันทึก

“รีบไปท่านข้าวกันเถอะค่ะ อีกครึ่งชั่วโมงเราต้องไปพบกับท่านผู้อำนวยการ จากนั้นตอนบ่ายสองโมงครึ่ง
ก็มีประชุนสภานักเรียน ตามด้วยประชุมกับพวกประธานชมรมตอนสี่โมงอีกนะคะ”

เธอที่กำลังร่ายตารางงานยาวอยู่นี่ชื่อ ซอ จูฮยอน หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า ซอฮยอน
เป็นรองประธานนักเรียนที่ควบตำแหน่งเลขาประธานนักเรียนไปในตัว รูปร่างสูงกว่าเด็กอายุ 15 โดยทั่วไปเล็กน้อย
เป็นเด็กฉลาดที่ข้ามชั้นขึ้นมาเรียน ม.5

“พอเถอะน้องซอ แค่ฟังที่เธอพูดมาพี่ก็อยากหลบไปนอนเล่นจะแย่อยู่แล้ว”

“ไม่ได้นะคะ พี่เป็นประธานนักเรียนก็ต้องทำตัวเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับคนอื่นสิคะ” เด็กสาวหันมาทำหน้าดุใส่ยุนอา

“จ้าๆ ไป เราไปกินข้าวกันเถอะเดี่ยวไปพบท่านผู้อำนวยการสายนะ”
เพราะกลัวอีกคนจะบ่นต่อ เธอจึงเปลี่ยนเรื่องแล้วเดินนำหน้าไป




ทิฟฟานี่ที่ลากแทยอนมาด้วยนั้น เมื่อเดินพ้นจากโรงอาหารเธอก็เลี้ยวเข้าห้องน้ำอาจารย์ไปพร้อมกับอีกคนทันที

“เฮ้ย นี่มันห้องน้ำอาจารย์นี่ เข้ามาในนี้ทำไมอะ?” แทยอนถามอีกคนที่ยืนพิงประตูห้องน้ำจ้องหน้าเธออยู่

“โกรธที่ฉันทำเสื้อเธอเปื้อนเหรอ? ฉันเช็ดให้ก็ได้นะ มาใกล้ๆก๊อกน้ำนี่สิ”
ไม่ใช่คำพูดตอบกลับมา แต่เป็นกระดาษแผ่นบางถูกส่งมาให้เธอแทน

“เขียนชื่อเธอลงไปในนี้ซะ แล้วฉันจะไม่คิดค่าชุดฉันที่เธอทำเปื้อน”

“นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย ฉันงงไปหมดแล้วนะ” แทยอนทำหน้าสับสนกับการกระทำของอีกฝ่าย

“เอ้า รีบๆเอากระดาษนี่ไปเขียนชื่อซะสิ รึว่าอยากจะจ่ายล้านวอนให้ฉันเป็นค่าชุด”

“ล้านวอน เธอจะบ้าไปแล้วเหรอ ชุดนักเรียนที่ไหนราคาเป็นล้านวอน” แทยอนตกใจโว้ยวายใส่อีกคนที่ยังคงยืนนิ่งอยู่

“ชุดฉันนี่ไง ล้านวอน ผ้าไหมสั่งตรงมาจากอังกฤษทั้งชุดเลยนะ”
จริงอย่างที่พูด ชุดของทิฟฟานี่เป็นผ้าไหมจากอังกฤษที่พ่อของเธอนำเข้ามาใช้ผลิตเสื้อผ้าในธุรกิจแฟชั่นของครัวครอบ

“เขียนเร็วๆเข้าสิ ฉันยังต้องไปตามหาคนอื่นอีกนะ”

เมื่อได้ยินเสียงเร่งเร้า แทยอนจึงตัดสินใจคว้ากระดาษมาจากมือของอีกฝ่ายแล้วเขียนชื่อตัวเองลงไป

หลังจากเขียนเสร็จสายตาก็พลันเหลือบไปเห็นข้อความที่หัวกระดาษ
“Mystery Club นี่มันคืออะไรอะ?”

เธอหันไปถามอีกคนที่ลงมือเปลี่ยนชุดที่เปื้อนกับชุดตัวใหม่ในกระเป๋า
แทยอนรีบเบี่ยงหน้ากลับมาทันทีที่เห็นว่าร่างกายทิฟฟานี่มีเพียงแค่ชุดชั้นในตัวจิ๊วสวมอยู่เท่านั้น

“Mystery Club ก็คือชมรมวิจัยเรื่องลึกลับไงล่ะ ตอนนี้มีสมาชิกอยู่ 2 คน เธอเป็นคนที่ 3”
ทิฟฟานี่ตอบไปพร้อมกับจัดชุดที่เพิ่งสวมไปใหม่ให้เข้าที่ แล้วดึงกระดาษในมือแทยอนกลับมา

“เจอกันในชั่วโมงเรียนตอนบ่ายนะ ขอบใจมากที่สมัครเข้าชมรมฉัน”
พูดจบเธอก็เปิดประตูห้องน้ำแล้วเดินจากไป ปล่อยให้แทยอนยืนนิ่งมองตามหลังไปด้วยสายตาเซ็งๆ

‘เด็กคนนี้น่าสนใจดีนะว่ามั้ย?’ ฮโยยอน ผีผู้อยู่ในเหตุการณ์ถามร่างเล็กที่เดินออกจากห้องน้ำด้วยท่าทางหมดแรง

“นี่ฉันย้ายโรงเรียนมาเพื่ออะไรกันเนี่ย”