ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro (50%)
นอ อา นี มยอน อัน ดเว นึน กอน อี เจ ยา อา รา บอ ริน เน กา นอ มู บี ชา เม....
"ยอโบเซโย...นี่แทมินพููดฮะ"
"นี่พี่เองนะ"
"คีย์ฮยอง..มีอะไรรึเปล่าฮะ"
"วันนี้ พี่จะกลับไปเกาหลี ^^"
"จริงเหรอฮะ *0*"
"แน่นอนไปรอรับพี่ที่สนามบินด้วยล่ะ"
"ได้เลยฮะ"
ณ สนามบิน
"นี่เหรอ ประเทศเกาหลี..." ชายหนุ่มเิดินออกมาจากเครื่องบิน พร้อมกับกดชัตเตอร์กล้อง
แชะ!
"คนเยอะเหมือนจัง..." ก่อนที่นิ้วเรียวจะวางลงบนชัตเตอร์อีกครั้ง
แชะ!
ชายหนุ่มค่อยๆเดินไปเรื่อยๆ พร้อมกับถ่ายภาำพในสนามบิน ที่มีคนคับคั่ง จนกระทั่ง...
ตุบ!
ชายหนุ่มเซไปข้างหลังเล็กน้อย ก่อนที่จะมองเห็นว่า มีเด็กผู้ชายคนนึง วิ่งมาชนเขา
"โอ๊ะ ขอโทษฮะ ผมไม่ได้ตั้งใจ" เด็กผู้ชายโค้งตัวหลายๆครั้ง กล่าวขอโทษไม่หยุด
"ไม่เป็นไรครับ คราวหลังก็ระวังด้วยนะครับ~" ชายหนุ่มยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ก่อนจะเดินจากไป
"เมื่อกี้ใครน่ะ" คีย์บอมวิ่งตามมาจากด้านหลัง เมื่อเห็นผู้เป็นน้องกำลงัคุยกับคนบางคน
"ผมไม่รู้จักหรอก แต่..ผมวิ่งไปชนเขาน่ะ ._."
"ไอ้เด็กซุ่มซ่าม!" คีีย์บอมพูดก่อนที่ฝ่ามือจะถูกยกขึ้นไปอยู่้บนหัวของ 'แทมิน'
"ผมเจ็บนะ!" แทมินร้องขึ้นมา พร้อมกับขมวดคิ้ว
"นายซุ่มซ่ามเองนิ กลับบ้านได้แล้ว" คีย์บอมเป็นฝ่ายเดินนำก่อนที่แทมินจะเดินตามออกมาด้วยสีหน้าไม่่สบอารมณ์
Jinki Part :
19.32 pm.
ตอนนี้ผมกำลังเดินไปเรื่อยๆ...
แชะ!
โซลตอนกลางคืนนี่สวยดีนะครับ..
แชะ!
ผม ลี จินกิ ผมฝันอยากเป็นช่างภ่ายภาพ หลังจากที่ลงจากเครื่องบินมาที่เกาหลี ผมคงถ่ายภาพได้ร้อยๆกว่าภาพแล้วมั้ง ฮ่าๆ
ตอนนี้ผมเริ่มหิวแล้วสิ..
"เอารามยอนที่นึงครับ" ผมสั่งคุณลุงเจ้าของร้านก่อนที่จะไปหาที่นั่งติดถนน เพื่อชมบรรยากาศหน้าร้าน ผมหยิบกล้องที่คล้องอยู่บนคอขึ้นมา ก่อนที่จะกดถ่ายไปซัก 2-3 รูป
"รามยอนได้แล้วค่ะั" พนักงานถือถาดที่มีถ้วยรามยอนอยู่ข้างในมาให้ผม
..
...
....
ตอนนี้ผมทานหมดแล้ว เอาล่ะ ผมควรจะไปหาที่พักก่อนที่มันจะดึกไปกว่านี้ ผมเดินผ่านสวนสาธารณะ มีบ่อน้ำ มีเครื่องเล่น มีแสงไฟ ผมอดที่จะไม่ถ่ายมันไม่ได้จริงๆ
แชะ!
แชะ!
แชะ!
แชะ!
"โอ๊ะ ไอ้จินกิ!" เสียงคุ้นหูดังขึ้น ผมละสายตาจากกล้องก่อนที่จะหันไปหาต้นเสียง แล้วคนๆนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน
"ไอ้จง~" ผมทักกลับ
"กลับมาจากฝรั่งเศษแล้วเรอะ ไม่บอกไม่กล่าวกันเลยนะเว้ย" จงฮยอนตบเข้าที่หลังผมแรงๆหนึ่งที
"ก็มันไม่จำเป็นต้องบอกนี่วะ" ผมตบหลังมันคืน แก้แค้นว่างั้นเถอะ ฮ่าๆ ส่วนจงฮยอนก็เซไปข้างหน้านิดหน่อยก่อนที่จะยิ้มแห้งๆให้ผม "ไอ้จง ฉันขออยู่บ้านแกนะ ฉันไม่มีที่พักเลยว่ะ"
"ก็ได้้~"
"เฮ้ย จริงอ่ะ ขอบใจมากเพื่อน" ผมยิ้มตาหยี
"แต่แกต้องให้ฉันดูรูปทั้งหมดที่แกถ่ายมาด้วยนะ -..-"
"แน่นอน~"
End Part.
ถึงจงฮยอนจะรับปากไว้แล้วว่า ก็ได้ แต่การไปนอนบ้านคนอื่นก็ไม่ใช่เรื่องงายนัก
ที่ว่าอย่างงั้น เพราะว่า..
ห้องเต็ม..!
"ไม่เหลือห้องว่างเลยว่ะ.." จงฮยอนก้มหน้าเล็กน้อย
"คืนนี้ฉันไม่ได้นอนจริงๆใช่มั๊ย..."
"..."
"..."
เงียบกันเข้าไป
แต่ดูเหมือนอีกคนจะคิดอะไรออก
จงฮยอนดีดนิ้ว ก่อนที่จะลากเพื่อนช่างถ่ายรูปไปข้างนอกบ้าน
"นั่น.." จงฮยอนชี้ไปที่บ้าานข้างๆ "บ้านญาติฉันเอง เดี๋ยวไปขอให้"
"เดี๋ยว..เฮ้ย!" อนยูกระชากไหล่อีกคนไว้ ทำให้จงฮยอนหันมามองแบบงงๆ
"จะให้ฉันไปนอนกับคนแปลกหน้าเรอะ!? ไม่เอาด้วยเว้ย"
"ยอโบเซโย...นี่แทมินพููดฮะ"
"นี่พี่เองนะ"
"คีย์ฮยอง..มีอะไรรึเปล่าฮะ"
"วันนี้ พี่จะกลับไปเกาหลี ^^"
"จริงเหรอฮะ *0*"
"แน่นอนไปรอรับพี่ที่สนามบินด้วยล่ะ"
"ได้เลยฮะ"
ณ สนามบิน
"นี่เหรอ ประเทศเกาหลี..." ชายหนุ่มเิดินออกมาจากเครื่องบิน พร้อมกับกดชัตเตอร์กล้อง
แชะ!
"คนเยอะเหมือนจัง..." ก่อนที่นิ้วเรียวจะวางลงบนชัตเตอร์อีกครั้ง
แชะ!
ชายหนุ่มค่อยๆเดินไปเรื่อยๆ พร้อมกับถ่ายภาำพในสนามบิน ที่มีคนคับคั่ง จนกระทั่ง...
ตุบ!
ชายหนุ่มเซไปข้างหลังเล็กน้อย ก่อนที่จะมองเห็นว่า มีเด็กผู้ชายคนนึง วิ่งมาชนเขา
"โอ๊ะ ขอโทษฮะ ผมไม่ได้ตั้งใจ" เด็กผู้ชายโค้งตัวหลายๆครั้ง กล่าวขอโทษไม่หยุด
"ไม่เป็นไรครับ คราวหลังก็ระวังด้วยนะครับ~" ชายหนุ่มยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ก่อนจะเดินจากไป
"เมื่อกี้ใครน่ะ" คีย์บอมวิ่งตามมาจากด้านหลัง เมื่อเห็นผู้เป็นน้องกำลงัคุยกับคนบางคน
"ผมไม่รู้จักหรอก แต่..ผมวิ่งไปชนเขาน่ะ ._."
"ไอ้เด็กซุ่มซ่าม!" คีีย์บอมพูดก่อนที่ฝ่ามือจะถูกยกขึ้นไปอยู่้บนหัวของ 'แทมิน'
"ผมเจ็บนะ!" แทมินร้องขึ้นมา พร้อมกับขมวดคิ้ว
"นายซุ่มซ่ามเองนิ กลับบ้านได้แล้ว" คีย์บอมเป็นฝ่ายเดินนำก่อนที่แทมินจะเดินตามออกมาด้วยสีหน้าไม่่สบอารมณ์
Jinki Part :
19.32 pm.
ตอนนี้ผมกำลังเดินไปเรื่อยๆ...
แชะ!
โซลตอนกลางคืนนี่สวยดีนะครับ..
แชะ!
ผม ลี จินกิ ผมฝันอยากเป็นช่างภ่ายภาพ หลังจากที่ลงจากเครื่องบินมาที่เกาหลี ผมคงถ่ายภาพได้ร้อยๆกว่าภาพแล้วมั้ง ฮ่าๆ
ตอนนี้ผมเริ่มหิวแล้วสิ..
"เอารามยอนที่นึงครับ" ผมสั่งคุณลุงเจ้าของร้านก่อนที่จะไปหาที่นั่งติดถนน เพื่อชมบรรยากาศหน้าร้าน ผมหยิบกล้องที่คล้องอยู่บนคอขึ้นมา ก่อนที่จะกดถ่ายไปซัก 2-3 รูป
"รามยอนได้แล้วค่ะั" พนักงานถือถาดที่มีถ้วยรามยอนอยู่ข้างในมาให้ผม
..
...
....
ตอนนี้ผมทานหมดแล้ว เอาล่ะ ผมควรจะไปหาที่พักก่อนที่มันจะดึกไปกว่านี้ ผมเดินผ่านสวนสาธารณะ มีบ่อน้ำ มีเครื่องเล่น มีแสงไฟ ผมอดที่จะไม่ถ่ายมันไม่ได้จริงๆ
แชะ!
แชะ!
แชะ!
แชะ!
"โอ๊ะ ไอ้จินกิ!" เสียงคุ้นหูดังขึ้น ผมละสายตาจากกล้องก่อนที่จะหันไปหาต้นเสียง แล้วคนๆนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน
"ไอ้จง~" ผมทักกลับ
"กลับมาจากฝรั่งเศษแล้วเรอะ ไม่บอกไม่กล่าวกันเลยนะเว้ย" จงฮยอนตบเข้าที่หลังผมแรงๆหนึ่งที
"ก็มันไม่จำเป็นต้องบอกนี่วะ" ผมตบหลังมันคืน แก้แค้นว่างั้นเถอะ ฮ่าๆ ส่วนจงฮยอนก็เซไปข้างหน้านิดหน่อยก่อนที่จะยิ้มแห้งๆให้ผม "ไอ้จง ฉันขออยู่บ้านแกนะ ฉันไม่มีที่พักเลยว่ะ"
"ก็ได้้~"
"เฮ้ย จริงอ่ะ ขอบใจมากเพื่อน" ผมยิ้มตาหยี
"แต่แกต้องให้ฉันดูรูปทั้งหมดที่แกถ่ายมาด้วยนะ -..-"
"แน่นอน~"
End Part.
ถึงจงฮยอนจะรับปากไว้แล้วว่า ก็ได้ แต่การไปนอนบ้านคนอื่นก็ไม่ใช่เรื่องงายนัก
ที่ว่าอย่างงั้น เพราะว่า..
ห้องเต็ม..!
"ไม่เหลือห้องว่างเลยว่ะ.." จงฮยอนก้มหน้าเล็กน้อย
"คืนนี้ฉันไม่ได้นอนจริงๆใช่มั๊ย..."
"..."
"..."
เงียบกันเข้าไป
แต่ดูเหมือนอีกคนจะคิดอะไรออก
จงฮยอนดีดนิ้ว ก่อนที่จะลากเพื่อนช่างถ่ายรูปไปข้างนอกบ้าน
"นั่น.." จงฮยอนชี้ไปที่บ้าานข้างๆ "บ้านญาติฉันเอง เดี๋ยวไปขอให้"
"เดี๋ยว..เฮ้ย!" อนยูกระชากไหล่อีกคนไว้ ทำให้จงฮยอนหันมามองแบบงงๆ
"จะให้ฉันไปนอนกับคนแปลกหน้าเรอะ!? ไม่เอาด้วยเว้ย"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น