ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : chapter:1
"ท้อ!!! อะไรนะเธอว่าเธอท้อหรอสมาย์"เสียห้าวะโนใส่นรหน้า้วยวามใแทบ
หลัาที่สมาย์บอออมา้วยสีหน้าที่เ็มไป้วยราบน้ำา
"พี่ไม่อยาะเื่อเลย เธอ้อล้อพี่เล่นแน่ๆ" เฟรมพูออมา มอ้วยสายาไม่อยาะเื่อ
เมื่อสมาย์เอาแ่ร้อไห้ท่าเียวไม่ยอมพูอะไรออมา
โอ๊ยอยาะบ้าาย แล้วนี่ะทำยัไ มีหวัพ่อแม่อยัยนี่่าเธอายแน่ๆเลย
"ไม่อยาเื่อเลย"เฟรมราออมา มอสมาย์้วยสายาเ็บ้ำ เธอล้านอใไปมีผู้ายริๆ
ใบหน้าใสอสมาย์เยึ้นมอเฟรม้วยสายาละอายใ
"หนูอโทษ"
"ทำไมทำแบบนี้"เฟรมัเพ้อ
เฟรมับสมาย์แอบบันมาไ้หลายเือนแล้วๅๅ...ทัู้่พัอยู่บนหอเียวัน
และนั่นล่ะือุเริ่ม้นอวามสัมพันธ์
"เธอไปยุ่ับผู้ายมาใ่มั๊ย"เฟรมพยามระับอารม์โรธ
"หนูอโทษ..."
สมาย์ร้อไห้น้ำาที่เริ่มแห้็ลับมาอี
นี่มันบ้าะมั เฟรมมอสมาย์้วยสายาิั ไม่เหลือวามสสารเห็นใใๆอีแล้ว
ไม่ิเลยว่าสมาย์ะล้านอใเธอ เพราะสมาย์บอว่ารัเฟรมมาลอ
บ้าที่สุ ิว่ารัผู้หิ้วยันแล้วะไม่้อมาพบับวามเสียใแล้วแท้ๆ
"ยัยโ่ เธอไปยุ่ับมันทำไมพวผู้ายน่ะ พี่บอเธอแล้วใ่มั๊ยว่าอย่าไปยุ่ับมัน
มันไม่มีทาริใับเธอหรอ ทำไม ันให้วามสุเธอไม่พอรึไ ทำไมถึทำแบบนี้.."เฟรมเย่าัวสมาย์
สีหน้าสลอสมาย์ ทำให้เฟรมยิ่เือ
"มันไม่รับล่ะิ ใ่มั๊ย" วามรู้สึอเฟรมอนนี้ไม่ใ่เพี่ยแ่วามหึหวเท่านั้น
แ่เป็นวามเลียเพศร้ามที่อบเอารัเอาเปรียบผู้หิ
นถึเวลานี้เฟรมยัไม่อยาะเื่อเลยว่า เ็เรียบร้อยน่ารัอย่าสมาย์ะลายเป็นผู้หหิ
ที่ยอมปลอยัวให้าย่ายๆไปไ้
ลอเวลาที่ผ่านมาเธอไม่เยนอใสมาย์เลย้วย้ำ และพิสูน์ให้สมาย์เห็นว่าเธอสามารถูแล
เธอไ้ีเท่าผู้ายนหนึ่ เธอึบับสมาย์อย่าเปิเผย ไม่ิเลยว่าะมีนแอบแย่สมาย์ไปาเธอ
เฟรมไม่เยปปิัวเอ ไม่เยอายที่้อเป็นแบบนี้ เธอมีนิสัยเลียผู้ายั้แ่พ่อทิ้เธอับแม่ไปมีผู้หินใหม่
หลัานั้นไม่นานแม่อเฟรม็เสียีวิไป โีที่แม่อเธอมีมรทิ้ไว้ให้ลูสาวนเียวเลี้ยัเอไ้
เฟรมอยู่ลำพันมาเอสมาย์ เพราะวามสสารทำให้เฟรมแบ่ที่ให้เธอพั้วย
พ่อแม่อสมาย์อยู่่าัหวั ไม่ไ้มีานะร่ำรวยอะไรแ่สมาย์็อยามารุเทพเพื่อเรียน่อมหาวิทยาลัย
อนแร็ไม่ิะบับสมาย์ในเิู้สาวแ่สสารเ็่าัหวัเท่านั้น
อาเป็นเพราะสมาย์ น่ารันทำให้เธออใไม่ใหว
"ออไปาห้อันเี๋ยวนี้"เฟรมสั่เสียเรียบ
"พี่เฟรม!!!"สมาย์ร้อไห้เ้ามาอแนเฟรมเอาไว้
"ไม่้อมาเรียัน"
"หนูอโทษ เราลับมาเป็นเหมือนเิมไ้ใหม"
"ไม่"เฟรมสะบัแนออ เินหนีออไปทันที หาแ่สมาย์็วิ่ามมาิแล้วอเอวเฟรมเอาไว้
"พี่เฟรมะไปใหน"สมาย์สะอื้น
"เราบันไม่ไ้อีแล้ว"เฟรมล้ำลืนวามเ็บปวเอาไว้
"ทำไมล่ะ"สมาย์สะอึสะอื้น
"ยัมีหน้ามาถามอีรึไ เธอิว่าะมาให้ันเลี้ยลูที่เธอท้อับใร็ไม่รู้รึไ"เฟรมุนา
"ปล่อย"
สมาย์ ปาน้ำา
"ไม่ปล่อย หนูอโทษ หนูะไปเอาเ็ออ เราลับมาเป็นเหมือนเิมไ้ใหม
หนูะไม่ไปยุ่ับผู้ายนใหนอีแล้ว"
ำพูอสมาย์ถึับทำให้เฟรมพูอะไรไม่ออ
"ยโทษให้ันเถอะนะ"
"ปล่อย"เฟรมวา
"ไม่ นว่าพี่ะยโทษให้ัน"
เฟรมำหมัแน่น ไม่ยอมหันลับไปมอหน้าสมาย์ให้โมโหไปมาว่านี้
"หนูอโทษ"
"เราเลิันเถอะ ในเมื่อสมาย์ไม่มั่น่อพี่ บันไป็เสียเวลาป่าว เธอวรไปอร้อ
ให้ไอ้สารเลวนั่นมันรับผิอบ"
"เาไม่ยอมหรอ"สมาย์เถียออมา น้ำาอาบสอแ้ม
"อย่าทิ้หนูเลยนะหนูไม่มีใรอีแล้ว"
เสียสิ้นหวันั้นทำให้เฟรมโมโหเพศผู้ที่ไม่มีวามรับผิอบ
"มันเป็นใร"เฟรมัฟันถาม้วยวามโรธัเ็มที่
"เา...เา"สมาย์อ้าปาะบอ แ่เฟรม็เปลี่ยนใ
"่าหัวมันเถอะ ะเป็นใรมัน็ไม่เี่ยวอะไรับพี่แล้วล่ะ"เฟรมเหน็บแหนม
ทำให้สมาย์ีเผือ
"ไม่ใ่แบบนั้นนะ อย่าโรธหนูเลย หนูแ่ไม่อยาให้พี่ทำร้ายเ้า หนูเป็นห่วพี่นะ"
"ทำไมมันเป็นมาเฟียรึไ"
"เาื่อ...แส้ม"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น