ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Short Fic ฮันนี่&ฮีนิม Stories [HanChul]

    ลำดับตอนที่ #1 : Because of Fried chicken...ไก่ทอดเป็นเหตุ

    • อัปเดตล่าสุด 9 พ.ค. 55


                     



                    “ฮันคยองอ่า~~” เสียงหวานๆดังขึ้นพร้อมกับร่างบางที่ค่อยๆโผล่มาหลังประตูห้องนั่งเล่น ดึงความสนใจของร่างสูงที่กำลังเคาะคีย์บอร์ดอยู่ที่โต๊ะรับแขก

                   

    อ่าว..ยังไม่นอนอีกเหรอฮีชอล ดึกแล้วนะฮันคยองหันไปมองนาฬิกาก็พบว่ามันเป็นเวลา 4 ทุ่มกว่าแล้ว ปกติฮีชอลคนรักของเขาจะนอนช้าสุดก็ 3 ทุ่ม ไม่ก็ 3 ทุ่มครึ่ง ด้วยเหตุผลที่แสนจะปวดตับว่า

     

    เค้าวิจัยกันมาว่านอนหลัง 4 ทุ่ม ผิวจะไม่ชุ่มชื่น

                    ไอ้เค้าที่ว่าน่ะ ใครก็ไม่รู้

                    แต่มันทำให้คนจีนไม่ได้ออกกำลังกายบนเตียง!!!

     

    นอนไม่หลับอ่า...ฮีชอลตอบพลางเดินเข้ามาหาฮันคยอง  แขนเรียวโอบรอบคอร่างสูงจากด้านหลังแล้วยื่นหน้ายิ้มหวานมามองหน้าของฮันคยอง

     

    เอ๊ะ เอ๊ะ เอ๊ะ...

    รึว่าวันนี้คนจีนจะได้กินของดี!!

     

    ใบหน้าของร่างสูงค่อยเลื่อนไปใกล้ๆ หมายจะครอบครองริมฝีปากแดงๆนั่น  แล้วต่อด้วยการออกกำลังกายเบาๆ(?)ในห้องนอนที่ห่างหายไปนาน

     

    ชั้นอยากกินไก่ทอด...ก่อนที่ริมฝีปากจะได้สัมผัสกัน  ปากแดงๆของคนสวยก็ชิงพูดขึ้นมาก่อน

    ห๋า??” คำพูดของฮีชอลทำให้ฮันคยองถึงกับอึ้ง อ้าปากค้าง อารมณ์หวานๆที่กำลังบรรจงสร้างถูกทำลายเสียย่อยยับ

     

    ไก่ทอด!!

    ตอน 4 ทุ่ม!!

     

    ไก่ทอดฝีมือนาย...ขอแบบกรอบนอกนุ่มในนะ ฮีชอลก็ยังพูดต่อไป  ทำเหมือนไม่เห็นอาการของร่างสูง

    แต่นี่ดึกแล้วนะ...ใครที่ไหนเค้าจะขายไก่สดกันตอนนี้  เอาไว้พรุ่งนี้เช้าค่อยกินได้ไหม จะทำให้กินแต่เช้าเลย นะ นะ นะฮันคยองพยายามชักแม่น้ำทั้งโลกมาอธิบาย และคิดว่าฮีชอลคงจะเข้าใจแล้วกลับไปนอนแน่ๆ

     

    แต่ คิมฮีชอลก็คือ คิมฮีชอล อยู่วันยังค่ำ

     

    ทำไมแต่ก่อน..ฮีชอลทำหน้าเศร้า เสียงหวานพูดขึ้นอย่างแผ่วเบา แต่คนฟังนั้นหนาวเหน็บไปถึงขั้วหัวใจ

     

    ทำไมแต่ก่อน  ประโยค abstract เข้าใจยาก

    ไม่มีประธาน ไม่มีกริยา ไม่มีความหมาย...

    แต่ทำไมอั๊วรู้สึกผิดอ่า!!

     

    อ่า...ฮันคยองได้แต่ใบ้กิน

                    “…ขอแค่นี้ เดี๋ยวนี้ให้ไม่ได้หรอ??” คนสวยยังพร่ำพรรณนาต่อไปเรื่อยๆ

                    มะ...

                    โอเค๊...ชั้นไปนอนก็ได้ฮีชอลเอ่ยเสียงเศร้าแล้วค่อยๆก้าวเท้าเดินออกไป  ย้ำว่าค่อยๆ  เพราะฮีชอลก้าวเท้าไปช้าๆยังกับเดินจงกรม ราวกับว่าการเดินเข้าห้องนอนที่อยู่ห่างออกไปจากห้องนั่งเล่นประมาณ 4 เมตร มันเป็นเรื่องยากเย็นแสนเข็ญใจ

                   

                    ไปก็ได้เอ้า!” ฮันคยองขอโบกธงขาวแล้วครับท่าน

     

                    ร่างอ่อนปวกเปียกที่เหมือนวิญญาณหลุดจากร่างเมื่อสักครู่  บัดนี้หันกลับมากระโดดโลดเต้นอยู่ข้างตัวร่างสูง มือบางจับที่ท่อนแขนใหญ่แล้วเหวี่ยงไปมา

                   

                    จริงนะ เย่ๆ งั้นเราไปกันเหอะ ไปๆๆฮีชอลยิ้มเริงร่าวิ่งไปหยิบกระเป๋าตังค์(ของฮันคยอง) หยิบโค้ทของฮันคยองและเสื้อกันหนาวของตนที่ติดหูแมวตรงฮู้ด แล้วกลับมาลากฮันคยองออกไป

     

    ตอนแรกๆเหมือนว่าอั๊วจะชนะ เหตุผลพร้อม ทุกอย่างเพอร์เฟค...

    แต่ทำไมสุดท้ายอั๊วถึงได้แพ้ตลอดเลยวะ ไอ้ฮันคยองงงง!!!!!

                   

    ++++++

                    ณ ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆคอนโด มีแมวตัวหนึ่งทำหน้ามุ่ยบอกบุญไม่รับเดินอยู่ข้างๆคนหล่อๆที่ทำหน้าที่เป็นคนขับรถเข็น หลังจากที่เดินตามล่าหาน่องไก่ไปทั่ว แวะไปที่ขายของสดของทุกบูธที่มีอยู่ในห้าง แต่พนักงานที่นั่นก็ตอบเหมือนๆกันราวกับก็อปปี๊กันมาคือ

                    หมด

                   

                    ทำไมไม่รู้จักเช็คของให้ดีนะ คราวหลังจะไม่มาอุดหนุนละ หิวจะตายอยู่แล้ว แต่ไม่มีอะไรให้กินเลยฮีชอลบ่นเป็นแมวกินผึ้งระหว่างเดินกลับรถ บ่นเสร็จก็ตวัดลิ้นเลียไอศกรีมนมสดเข้าปาก

                   

                    อื้อหือ...ไม่มีอะไรให้กิน

                    แล้วไอ้ถุงของกินเล่นที่อั๊วหิ้วอยู่เนี่ยของใครคร๊าบบบ!!

     

                    ฮัน ดูนั่นสิ! น่องไก่ล่ะ!” ฮีชอลตบหลังร่างสูงที่กำลังเอาของเก็บบนรถ แล้วชี้ชวนให้ดูสิ่งที่ตนเห็น  ร่างหนามองไปทางที่ฮีชอลชี้ก็พบว่า มีน่องไก่สดอยู่จริง

                   

                    แต่มันอยู่ในมือของอาจุมม่า!!!!

                    ชั้นให้เวลา 5 นาที น่องไก่พวกนั้นจะต้องมาอยู่ในรถของเรา!” สั่งจบนางพญาคนสวยก็เดินขึ้นรถไป ทิ้งให้ฮันคยองยืนเอ๋ออยู่ข้างนอก...

                   

                    อ่า...ทำไงดี

                    ถ้าไม่ยอมทำตามคำสั่ง ในคืนนี้ก็อาจจะโดนถีบยอดเถิกออกนอกห้องได้...

    แต่ถ้าเอากลับไปได้ ถึงมันจะดูเป็นคนเลวไปหน่อย...

    แต่คืนนี้ มีสิทธิ์จะได้ กินตับ

     

    เมื่อคิดได้ดังนั้นแล้ว ฮันคยองจึงตัดสินใจเดินเข้าไปหาอาจุมม่าคนนั้น ก่อนจะเริ่มต้นด้วยประโยคเบสิก

     คุณป้าครับผมขอน่องไก่นั่นได้ไหมครับ ^^??”

    ห๊ะ??” อาจุมม่าทำหน้าตกใจหน่อยๆ ที่จู่ๆคนหล่อที่ไหนก็ไม่รู้เดินเข้ามาขอไก่สด

    ขอโทษนะพ่อหนุ่ม ไก่เนี่ยฉันให้ไม่ได้จริงๆ ฉันจะเอาไปทำฉลองวันเกิดหลานวันพรุ่งนี้น่ะว้าย!”

     

    อาจุมม่าร้องลั่นด้วยความตกใจ ที่คนแปลกหน้าทรุดตัวไปกอดขาทั้งสองไว้แน่น  และยังเอาใบหน้าไปแนบกับขาของเธออีก

    ฮึก...คุณป้าครับ...เมียของผมแพ้ท้องอยากกินน่องไก่ทอดตอนนี้น่ะครับ แล้วคุณป้าคิดดู๊ ว่าตอนนี้อ่ะที่ไหนเค้าจะมีไก่ขาย ผมรึก็สู้อุตส่าห์เดินตามหาน่องไก่จนขาลาก T0T ...ฮือๆ แล้วผมก็มาเจอคุณป้าผู้มีน่องไก่อยู่ในมือ ฮึก...คุณป้าก็รู้ดีนี่ครับว่าไก่มีโปรตีน ถ้าเมียผมไม่ได้กินไก่วันนี้ ลูกออกมาต้องเป็นโรคขาดโปรตีนแน่ๆ ฮือๆๆ...ซื๊ด!” ฮันคยองตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ  ซื๊ดน้ำมูกในตอนจบเพื่อเรียกความน่าสงสาร เรื่องการบีบน้ำตาน่ะถึงจะเป็นฮันคยองก็ไม่แพ้ฮีชอลหรอกนะ

     

    อีกนิดเดียวฮันคยอง อาจุมม่าแม่งเริ่มน้ำตาคลอแล้ว..

    ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกลละวะ!!

     

    คุณป้าครับบ...ฮึก ฮื่อฮันคยองเขย่าขาอาจุมม่าเบาๆ เพื่อเรียกการตอบสนอง

    โถ...พ่อหนุ่มคงลำบากมากสินะอาจุมม่าคนนั้นมองฮันคยองด้วยแววตาสงสาร

    ฮึก..

    อ่ะ ป้ายกให้ก็ได้จ้ะ...รีบกลับไปทำให้เมียกินซะนะอาจุมม่าพูดพลางยื่นถุงน่องไก่ให้

    ฮึก...ขอบคุณครับ!!!” ฮันคยองรีบคว้าถุงนั้นมาโดยเร็วไว แล้วกล่าวขอบคุณด้วยเสียงอันดัง แล้วรีบวิ่งไปขึ้นรถ ก่อนจะบึ่งออกไปด้วยความรวดเร็ว  เพราะกลัวว่าอาจุมม่าจะเปลี่ยนใจ

     

    ยกนี้ ฮันคยอง...WIN ^0^

     

    +++++

    ฉ่า~~

    เสียงน้ำมันในกระทะดังฉ่า พร้อมกับกลิ่นหอมฉุยของไก่ทอดสูตรเด็ดของพ่อครัวจำเป็นฮันคยอง พลิกตะหลิวไปมาสักพัก ไก่ทอดกรอบนอกนุ่มในที่ฮีชอลสั่งก็ถูกวางอยู่ตรงหน้า

    ฮ้า~ ในที่สุดก็ได้กิน ไก่จ๋า~มาให้ท่านฮีกินซะดีๆฮีชอลพูดก่อนจะหยิบไก่ขึ้นมากินอย่างเอร็ดอร่อย โดยมีฮันคยองนั่งเท้าคางมองอยู่ตรงข้าม

     อ่ะนี่..ฮีชอลพูดแล้วยื่นน่องไก่มา จนแทบจะชิดปากของฮันคยอง

    “??” ฮันคยองมองหน้าฮีชอลด้วยแววตาสงสัย

    กินมั้ย??”

    ไม่กินหรอก ชั้นเห็นนายกินก็อิ่มแล้วละ

    ตามใจพูดจบฮีชอลก็กินต่อไป

     

    ฮันคยองมองหน้าคนรักที่กินไก่อย่างเอร็ดอร่อย ริมฝีปากคลี่ยิ้มกว้าง กี่ปีแล้วนะที่ออกมาอยู่ด้วยกันแบบนี้ กี่ครั้งแล้วที่ฮีชอลแผลงฤทธิ์ความเป็นอาร์ตตัวแม่ในตัวเองออกมา แต่เค้ายอมทุกที เพราะเป็นฮีชอล
                    

                    เพราะเป็นคนที่เขารัก...

     

    ร่างสูงเก็บจานไปวางบนอ่างเมื่อฮีชอลกินเสร็จ มือหนาหยิบถุงมือยางมาใส่ล้างจาน  โดยมีมือเล็กๆคู่นึงโอบรอบเอวหนา แล้วซุกใบหน้ากับแผ่นหลังของฮันคยองอย่างอ้อนๆ จนกระทั่งร่างสูงล้างจานเสร็จ  ฮันคยองเดินเข้าห้องนอนไป กับลูกลิงฮีชอลที่ไม่ยอมปล่อยมือจากหลังของเขา แถมยังกอดแน่นกว่าเดิมอีก แต่ร่างสูงก็ไม่ได้รำคาญอะไร

     

    ผมเหนื่อยแล้ว...เอ่ยเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน พลางล้มตัวลงบนเตียงพร้อมๆกับฮีชอลที่ยังเอาหน้าซุกหลังเขาอยู่  เปลือกตาหนาค่อยๆปิดลงด้วยความเหนื่อยอ่อน แล้วสักพัก ในห้องก็เหลือเพียงเสียงลมหายใจเบาๆของทั้งสองคน

                    
                    คืนนี้...คงนอนได้ไม่กี่ชั่วโมงหรอก

     

    +++++

     

    ตอนเช้า  9  โมง

    โอ่กกกกกกกก!!!” เสียงอ้วกดังสนั่น ทำให้ฮันคยองเด้งตัวขึ้นตรงทั้งๆที่ตายังเปิดไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ ฮันคยองยกมือเกาหัวแล้วมองไปรอบๆ ก็พบว่าฮีชอลไม่ได้อยู่บนเตียงแล้ว

     

    ไปไหนของเค้าวะ..

    เฮ้ยยย!!” ร่างสูงรีบกระโดดลงจากเตียง วิ่งไปที่ห้องน้ำทันทีที่นึกได้ แล้วก็เป็นอย่างที่เค้าคิดจริงๆ

     

    อุแหวะ!!”ฮีชอลกำลังโก่งคออ้วกที่ชักโครก ใบหน้าสวยซีดเผือด

    เป็นอะไรครับเบบี๋  ท้องหย๋อ??” ฮันคยองพูดแล้วทำปากยื่น ตาแป๋วที่ตัวเองคิดว่าน่ารักส่งไปให้พลางประคองไหล่คนรักให้เงยหน้าขึ้น

    อ๋า! น่าเกลียดจะตายฮัน จะไปไหนก็ไปไป๊!” เสียงหวานสั่งแล้วผลักเถิกของฮันคยองออกห่าง  ก่อนจะก้มหน้าลงไปอ้วกอีกที

     

    โดนเมียด่าแต่เช้าเลยกู.. ฮันคยองพูดกับตัวเองระหว่างที่เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น  หย่นก้นลงบนโซฟาแล้วหยิบรีโมตมาเปิดทีวีดู  มืออีกข้างก็หยิบป๊อกกี้(ของฮีชอล)เข้าปากเคี้ยว

     

    ติ๊ด!!

    ข่าวต่อไป สาธารณสุขพบเนื้อไก่มีสารปนเปื้อน ณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งใกล้ๆกับคอนโด XXX ” เสียงที่ดังจากทีวีและภาพที่ปรากฎ ทำเอาฮันคยองอ้าปากค้าง ป๊อกกี้ที่คาบอยู่ร่วงสู่พื้น

     

    ไอ้ห้างนั่น...

    ที่กูไปตามหาไก่เมื่อคืนนี่หว่า..

    แล้วเมียกูก็กินเข้าไปคนเดียว เป็นโล...

    ตายห่า!!!

     

    ฮีช๊อลลล!!!!”

    +++++

    มันคือฟิคป่วง --*




    © Tenpoints ! '
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×