the eye

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

           ติ้ด  ติ้ด  ติ้ด   เสียงของนาฬิกาบนหัวนอนของผมดังขึ้นเพื่อบอกว่าผมสมควรแก่เวลาในการงัดร่างของตัวเองออกจากเตียงได้แล้ว   แม้มันจะน่าหงุดหงิดไปนิดที่ต้องพบเจอกับเสียงที่น่ารำคาญนี่เสียทุกวัน   แต่ผมก็ต้องยอมรับว่าถ้าไม่มีมันชีวิตของผมคงบรรลัยมากที่เดียว   สวัสดีครับทุกคน  ผมคือ เอียน เมคเครสัน  เป็นแค่เด็กมัธยมปลาย อายุ 17 ปีคนหนึ่ง  อ้ะๆ  คุณคงกำลังหวังจะได้เห็นอะไรที่มันแฟนตาซีในชีวิตประจำวันของผมอย่างเช่นการขี่ไม้กวาดไปโรงเรียนรึเปล่า หรือการที่ผมมีเพื่อนเป็นพ่อมด   งั้นคุณก็คงต้องผิดหวังครั้งใหญ่ครับ    ผมก็แค่เด็กผู้ชายธรรมดาๆหนึ่ง   ชอบเล่นกีฬา  ฝันอยากเป็นนักวิทยาศาสตร์  พ่อแม่ของผมก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษ   พ่อของผมเป็นทนาย  ส่วนแม่ก็เป็นแม่บ้าน   ตระกูลผมไม่ได้มีอะไรวิเศษวิโสแต่อย่างใด    คุณที่ทนอ่านจนถึงตอนนี้คงถามว่าแล้วคนอย่างผมมีอะไรถึงได้หน้าด้านมาเล่าเรื่องของตัวเองอยู่จนถึงตอนนี้ล่ะ   คุณคงเคยได้ยินเรื่องของสัมผัสที่ 6 ใช่ไหมครับ  ผมมีมัน    เอาล่ะแต่ผมไม่ได้เห็นผีแบนชีหรืออะไรพวกนั้นหรอกนะ   อันที่จริงผมไม่เชื่อเรื่องผีด้วยซ้ำ   แล้วคุณก็คงถามผมต่อว่าแล้วมึงเห็นอะไรล่ะถ้าไม่ใช่ผี    ความจริงแล้วผมเห็นสิ่งมีชีวิตที่พวกคุณกำลังถกเถียงว่ามีอยู่จริงๆรึเปล่าอย่าง ฟิกซี่หรือนางเงือก  แล้วทำไมผมถึงสามารถมองเห็นสิ่งมีชีวิตพวกนั้นได้ล่ะ  บอกตามตรงนะครับ   ผมเองก็ไม่รู้หรอกครับว่าทำไม   ผมรู้แค่ว่าดวงตาของผมสามารถทะลุผ่านเวทมนต์ล่องหนของพวกมันได้   ซึ่งอาจเป็นเพราะตอนเด็กๆผมอาจไปทำอะไรแผลงๆมาก็เลยได้ความสามารถนี้มา   แต่จะให้ผมไปนั่งรื้อความทรงจำในวัยแบเบาะก็คงจะเกินความสามารถของผมไป   เพราะตั้งแต่จำความได้ไอ้พวกนี้ก็อยู่รอบๆตัวผมมาตลอด    คุณคงจะสงสัยว่าคนอื่นๆคงไม่มองว่าผมคือไอ้บ้าไปแล้วหรือ   เพราะตามธรรมเนียมของคนมีของแปลกๆย่อมมีพฤติกรรมแปลกๆชวนให้คนอื่นรังเกียจ   เมื่อก่อนก็ใช่ล่ะครับ    พ่อแม่ผมถึงขนาดต้องเอาจิตแพทย์มาหาผมถึงบ้านเลยทีเดียว   และสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นก็ทำให้ผมรู้ว่าผมควรหุบปากไว้ในเรื่องนี้    แน่นอนมันทำให้การใช้ชีวิตช่วงหนึ่งของผมเกิดปัญหา   แต่ผมไม่ใช่คนโง่ที่จะเอาของพวกนี้มาทำให้เป็นปัญหาทั้งชีวิต    เวลาผ่านคนก็ลืม    ผมก็แค่หยุดพฤติกรรมแปลกๆไว้และซ่อนมันไว้อย่างดี   เอาล่ะผมเล่ามาเท่านี้   พวกคุณที่อ่านอยู่คงกำลังคิดว่าทำไมต้องมาฟังไอ้เด็กบ้านี่นั่งบ่นอะไรก็ไม่รู้ด้วย    ความจริงเรื่องมันกำลังจะเริ่มจากนี้ต่างหาก    นี่คือเหตุการณ์ที่จะทำให้ผมและคุณลืมไม่ลงไปชั่วชีวิต    หากคุณพร้อมที่จะเข้าไปในโลกของผม    กรุณาเลื่อนสายตาไปยังหน้าต่อไปเลยครับ