The memory รักนี้ที่ปลายฟ้า

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

 บทนำ

ณ คฤหาสน์นฤเบศบดี 

สหวัต ที่ทุกคนรู้จักกันดีคือเจ้าของธุรกิจการค้าอัญมณีที่ใหญ่ที่สุดในเมืองไทย เดินทางกลับจากการดูงานที่ นิวยอร์คเพื่อร่วมเปิดร้านค้าอัญมณีแห่งแรกในประเทศนิวยอร์ค จากที่ธุรกิจกำลังไปได้สวยก็ต้องมาชะงักค้างกลางอากาศเพราะลูกชายตัวดีทั้งสองดันทำตัวไม่เอาไหนแบบนี้ =___=

อัลโต้ ลูกชายคนโต กำลังมุ่งมั่นในการอ่านหนังสือกีฬามือข้างหนึ่งก็จับช้อนอาหารตักเข้าปากมืออีกข้างหนึ่งจับหนังสืออย่างมาดมั่นไม่ละสายตาไปจากหนังสือแม้แต่น้อย

ชาร์ป นั่งคุยโทรศัพท์เรื่องทริปที่จะไปเสม็ดกับเพื่อนในอาทิตย์หน้านี้ทำให้ผู้เป็นพ่อไม่พอใจยิ่งนักกับการกระทำของลูกทั้งสอง ตั้งแต่ภรรยาสุดที่รักของเขาจากไปลูกๆทั้งก็หมดที่ยึดเหนี่ยว ทำตัวเหมือนคนไม่มีหัวนอนปลายเท้าเสเพรไปวันๆ

ลูกชายทั้งสองคนเกิดมาห่างกันแค่1ปี แต่หน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกันมาก(อย่างที่เราๆเรียกกันว่าแฝด)แต่นิสัยของทั้งสองคนไม่เหมือนกันสักนิด เหมือนกันอย่างเดียวคือหน้าตาและความรู้ความสามารถ ทำให้พ่อของเขาอยากตายวันละหลายๆรอบ พ่อสอนลูกทั้งสองมาอย่างดี แต่ที่ไม่ดีคือมีผู้หญิงมาเฝ้ามาตามกรี๊ดด เพราะหน้าตาอันหล่อเหลาปานเทพบุตรของทั้งสองทำให้หัวกระไดบ้านไม่แห้งแม้แต่น้อย  - -/ 

“อัลโต้ ชาร์ป!”

หลังจากหมดความอดทนกับเหตุการณ์ตรงหน้าที่ดูเหมือนบ้านหลังนี้มีผู้เป็นพ่อนั่งกินข้าวอยู่เพียงคนเดียวสหวัตตะโกนและมองลูกชายทั้งสองซึ่งไม่สามารถทำให้ทั้งสองหยุดการกระทำนั้นได้ แต่อย่างน้อยลูกชายทั้งสองก็หยุดแล้วหันมาเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะหันกลับไปเช่นเดิม

พ่ออยากจะจับพวกแกทั้งสองคนใช้โยนให้ฉลามจริงๆเลย

(โอ้ววว เจ้าธุรกิจอัญมณีเปลี๊ยนไป๊)

“นี่ พ่อพูดไม่ได้ยินหรือไง  คำพูดของพ่อมันเป็แค่สายลมไปแล้วใช่มั้ย”

“โธ่ พ่อออออออออ ใครบอกเป็นแค่สายลม แต่การแข่งบาสครั้งนี้มันสำคัญกับผมมากนะ มันใช้ตัดสินศักดิ์ศรีของผมได้เลย” อัลโต้

“พ่อก็พูดมาสิ ถึงหูซ้ายผมฟัง ปากผมกิน แต่หูขวายังว่างนะพ่อ - -*”

“ไม่ต้อง!พ่อเริ่มปวดหัวกับลูกทั้งสองแล้วนะ”

“พ่ออ่ะ พ่อเรียกให้ผมกับน้องสนใจเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องเนี่ยนะ โถ่พ่ออ่ะผมต้องกลับไปอ่านมันใหม่ทั้งหมดเลยนะ” อัลโต้เริ่มกลับไปสนใจการอ่านหนังสือในมืออีกครั้ง

“มันต้องมีเรื่องสำคัญอยู่แล้วถึงได้เรียกให้ลูกๆฟัง ทำไมลูกชายของฉันมันไม่ได้เรื่องแบบนี้นะ พ่ออุส่าหวังกับลูกไว้เยอะ”

“พ่อก็ยกกิจการของพ่อให้พี่กับดูแลสิ รับรองผมจะไม่ทำไห้พ่อผิดหวังแน่นอน” ; ) ชาร์ปพูดพลางวางโทรศัพท์มือถือลง

“ตราบใดพ่อยังอยู่ ไม่ยกอะไรให้แน่ ,แค่รีสอร์ทเล็กๆที่พัฒยา ลูกยังทำมันเจ้ง แล้วกิจการที่พ่อกับแม่ช่วยกันสร้างขึ้นมา พ่อไม่อยากเห็นมันเจ้งเหมือนรีสอร์ท เป็นกันแบบนี้จะหาเมียได้มั้ยเนี่ย”

คำว่าเมีย ทำให้พี่น้องทั้งสองพากันเงียบกริบ ก็เพราะทั้งสองไม่ชอบอะไรที่จะมาเป็นตัวท่วงของชีวิตทั้งสองชอบอิสระจะทำอะไรก็ทำ จะไปไหนก็ไป

“เงียบกันทำไม ไม่ปากดีกันอีกหละ”

“มี มันก็มีได้แต่ผมยังไม่อยากมีตอนนี้หนิพ่อ ,ถ้าพ่อยากให้มีพ่อก็หาให้ผมสิ” อัลโต้

สหวัตมองหน้าลูกชายทั้งสองก่อนจะเกิดความคิดดีๆ

“พรุ่งนี้พ่อต้องไปดูงานที่ อเมริกา ดังนั้น...ของสั่งให้ลูกทั้งสองหาแฟนมาให้พ่อได้ชื่นชม

หามาให้ได้ก่อนพ่อจะกลับ ไม่งั้นก็อย่าหวังกิจการที่พ่อจะยกให้ด้วยประการทั้งปวง”