คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : { summer prologue. }
เราต่างเดินสวนทางกับความเป็นจริง
เราต่างหลงกล... ในโลกของความหลอกลวง
เสียงอื้ออึงของเครื่องบินสะกิดให้ชายร่างสูงโปร่งรู้สึกตัวตื่นขึ้นจากฝัน กลิ่นกาแฟจากคนที่นั่งด้านข้างทำให้นักโทษหนุ่มต้องปรายตามองแล้วกลืนน้ำลายลงคอระงับความกระหาย ฝ่ามือหยาบกร้านทั้งสองข้างกุมเข้าหากันแนบแน่นในขณะที่ดวงตาพยายามเบนออกมาจากชายแก่ซึ่งนั่งอยู่ข้างกาย ชเวซีวอนพยายามทานทนกับกลิ่นกาแฟที่ลอยมาแตะจมูกของตนเองด้วยการหยิบแผ่นกระดาษเปื่อยเพราะเปียกน้ำทะเลออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนส์
มือหนาคลี่กระดาษเก่า ๆ ออกอย่างเชื่องช้าด้วยกลัวว่ามันจะขาดเพราะแรงมืออันมหาศาลของตนเอง ปลายนิ้วกรีดให้แผ่นกระดาษที่แนบติดกันชิดสนิทอ้าออก ตัวอักษรที่เป็นหมึกจาง ๆ ยังคงปรากฏอยู่เช่นเดิม สนามบินอินชอน คือข้อความที่ปรากฏอยู่ในนั้น ไม่สิ... ต้องบอกว่าเป็นข้อความที่ชัดเจนที่สุดและโชคดีที่มันไม่จางไปกับน้ำทะเลไปจนหมด
ดวงตาคมสอดมองไปรอบตัว ผู้คนมากมายที่เดินขวักไขว่ค่อนข้างทำให้เขารู้สึกหวาดระแวง แว่นกันแดดราคาแพงหูฉี่ถูกยกขึ้นมาสวมทาบบนใบหน้าของเขาเพื่ออำพรางตัวเอง ศีรษะที่หนักอึ้งเพราะได้รับการพักผ่อนไม่เพียงพอเอนลงพิงกับพนักเก้าอี้อีกครั้ง ชายร่างสูงใหญ่กลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ ในใจพลางอ้อนวอนร้องขอให้ชายสูงวัยละแก้วกาแฟออกไปจากปลายจมูกของเขาที อย่างน้อยมันก็น่าจะช่วยลดอาการอยากกาแฟลงไปได้บ้าง
ยังไม่ทันตัดการรับรู้ดี หน้าตักกว้างสัมผัสได้ถึงน้ำหนักของบางสิ่งบางอย่างที่ทิ้งลงมา ตามด้วยอ้อมแขนเล็กที่คล้องเอาไว้รอบคอ ดวงตาคมเฉียบที่อยู่ภายใต้กรอบแว่นปรือขึ้นมองผู้มาใหม่พร้อมกระเป๋าใบโตอย่างเชื่องช้า กลิ่นหอมอ่อนของน้ำหอมผู้หญิงยี่ห้อดังระบุให้เขารับรู้ได้ว่าชายที่หาญกล้ามานั่งซ้อนอยู่บนตักของเขาคือใคร
แขนแกร่งโอบไปตวัดรอบเอวคอดนั้น รั้งร่างบางให้เขามาแนบกาย ดวงตาใต้กรอบแว่นปรายมองเสี้ยวใบหน้าหวานที่ไม่ได้เห็นมาแรมปี สันจมูกโด่งกดลงที่ขมับนุ่ม หอมกลิ่นแชมพูของคนที่ซบอยู่กับอกกว้างของเขา ในขณะที่ปลายนิ้วเรียวเกี่ยวแว่นกันแดด สมบัติเพียงอย่างเดียวที่ติดตัวเขามา ณ เวลานี้ให้ร่วงหลุดลงไป
ริมฝีปากหยักแตะกับกลีบปากสีกุหลาบอย่างเชื่องช้า รสมิ้นท์ของลูกอมเม็ดเล็กที่ติดอยู่ในโพรงปากนั้นถูกกวาดต้อนด้วยปลายลิ้นร้อนชื้น ควานหาความหวานต่างน้ำผึ้งที่ทำให้เขาแทบเป็นบ้าเมื่อไม่ได้ลิ้มรส ริมฝีปากบนล่างทำหน้าที่ขบเม้มตอบไปตอบมาจนชายสูงวัยเจ้าของแก้วกาแฟเมื่อครู่จำใจต้องลุกจากไปด้วยสีหน้าสะอิดสะเอียนเพราะไม่คุ้นเคยกับการจูบของชายหนุ่มในที่สาธารณะเช่นนี้
ซีวอนเป็นฝ่ายถอนริมฝีปากออกมาก่อน แววตาปรือปรอยทอดมองใบหน้าหวานของอีกฝ่าย ไล้สันจมูกคลอเคลียไปบนโครงหน้าหวานเรียว ในขณะที่อีกคนก็ใช้ปลายนิ้วเกลี่ยปัดผมเผ้าสีดำขลับที่ดูเหมือนจะขาดการดูแลมาระยะหนึ่งให้เข้าทรงเรียบร้อย
“อ่ะ...” ร่างบางกว่าผละกายออกมาจากหน้าตักแล้วหย่อนตัวลงบนเก้าอี้ด้านข้าง มือเรียวยกแก้วกาแฟที่ซื้อมาให้กับอีกฝ่ายที่ตอนนี้ยกยิ้มอย่างพอใจ ซีวอนรับแก้วน้ำนั้นมาดูดลงคอไปอึกใหญ่แก้กระหายในขณะที่คนข้างกายก็เอนตัวลงมาซบที่บ่าของเขา มือเรียวเล็กของหนุ่มร่างบางสวมแว่นกันแดดเมื่อครู่ให้กับอาชญากรอย่างเขาก่อนที่เจ้าตัวจะหยิบแว่นของตนเองขึ้นมาสวมบ้าง
บทสนทนาเงียบไปเมื่อเขายกมือขึ้นลูบกลุ่มผมสีบลอนด์อันเป็นเอกลักษณ์นั้นซ้ำไปซ้ำมาอย่างถนุถนอม เสียงฝีเท้าที่ขวักไขว่ไปมาทำให้หัวใจของเราทั้งสองกระตุกวูบในบางที แต่มันก็สงบลงได้เมื่อความเงียบเข้าปกคลุมรอบตัวอีกครั้ง ลมหายใจสม่ำเสมอที่พรูออกมาให้ได้ยินเบา ๆ ทำให้ซีวอนรู้ว่าคนข้างกายของเขากำลังจมลงสู่ห้วงนิทราเสียแล้ว... รอยยิ้มอ่อนโยนคลี่ออกมาให้เห็นบนริมฝีปากหยักได้รูป
“นายจะไม่หลอกฉันอีกแล้วใช่ไหม...”
“...”
“...”
“..”
“..”
“... ฉันจะไม่มีวันหลอกหัวใจของฉันอีกแล้ว...” เสียงหวานที่เงียบไปเสียเนิ่นนานเอ่ยตอบกลับมาพร้อมกับวงแขนเล็กที่ตวัดโอบรอบเอวแกร่ง คยูฮยอนแตะริมฝีปากลงบนบ่ากว้างของชายหนุ่มข้างกายไว้แนบแน่นด้วยกลัวว่าชเวซีวอนจะเป็นเพียงภาพมะโนที่เกิดขึ้นเพราะความฟุ้งซ่านของเขาเท่านั้น แต่สัมผัสที่แตะลงตรงหน้าผากของเขาก็ยืนยันแล้วว่าผู้ชายคนนี้กำลังกอดเขาเอาไว้ในอ้อมอกแกร่งอันคุ้นเคย
______________________________________
หน้าร้อนมาแล้ว... ร้อนตับแตก !
เรื่องนี้ธีมก็คือ “โกหก”
ไม่มีใครอยากได้คำพูดที่เป็นเรื่องโกหก
แต่ก็ต้องทนฟังไปในเมื่อมันทำให้เราสบายใจ (:
สำหรับเรื่องนี้วิธีการเล่าจะใช้แบบภาพยนตร์เรื่อง Momento
จะเป็นการเล่าเรื่องแบบถอยหลัง !
ใครกลัวงงลองไปดูภาพยนตร?ก่อนได้นะ เป็นหนังดีมาก
ผู้กำกับเป็นคนดียวกันกับ Inception (การันตีความซับซ้อน 555555)
ไว้ winter killer จบเมื่อไหร่ เรื่องนี้จะตามมาค่ะ (ซึ่งใกล้แล้ว) -..-
ความคิดเห็น