ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ-เจ้าชายนิทราที่รัก
เคยไหม ที่เราคิดว่า เราคือคนที่โชคดีที่สุด ที่ได้รักกับเขา
และเคยไหม ที่มารู้ทีหลังว่าความจริงแล้วเรา...คือคนที่ทุกข์ทรมานที่สุด!!!
บทนำ
นี่คือความฝันใช่มั้ย เรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นจริงใช่หรือเปล่า ทำไม ทำไมฉันจะต้องเจอกับอะไรแบบนี้!
“ พอล อย่าตายนะ พอล! นายสัญญาว่าจะอยู่เคียงข้างฉันตลอดไปไม่ใช่หรือไงล่ะ พอล! หมอคะ แฟนฉันจะไม่เป็นไรใช่มั้ยคะ หมอคะ หมอพูดอะไรบ้างสิ! ฮึก ฮือๆๆ ฮือออ”
“ เอ่อ ตอนนี้ผมยังบอกอะไรคุณไม่ได้นะครับ ต้องดูอาการสักพักก่อน ตอนนี้อาการเขาก็ยังไม่ถือว่าพ้นขีดอันตรายเลยครับ จึงจะแน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์ไม่ได้ ยังไงก็อย่าเพิ่งรบกวนคนไข้เลยนะครับ” หมอพูดก่อนจะ ผายมือ เพื่อเชิญฉันออกไปข้างนอก…..
ทุกคนคงอยากรู้ใช่มั้ยว่า เกิดอะไรขึ้นบ้าง งั้นเดี๋ยวฉันจะเล่าให้ฟังเอง ตอนนี้ฉันกำลังศึกษาอยู่ชั้นม.6 ที่โรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง ฉันเรียนโรงเรียนนี้ตั้งแต่อยู่ม.1 และตอนนั้นเองที่ฉันได้เจอกับพอล พอลเป็นนักเรียนเก่า ที่เรียนที่นี้มาตั้งแต่อนุบาล และด้วยน่าตาที่หล่อมาก บวกกับเป็นเด็กที่เรียนเก่งอันดับต้นๆของโรงเรียน จึงทำให้เขาเป็นหนุ่มทีป๊อปปูล่ามากๆ บ้านของเขาก็มีฐานะที่ถือว่าดีมากเลยที่เดียว เป็นคนที่เพอร์เฟ็กต์ สุดๆ และฉันก็ได้อยู่ห้องเดียวกับเขาด้วยในตอนนั้น ฉันชอบเขาตั้งแต่เห็นครั้งแรก เขาเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์มากๆ ทุกครั้งที่ใกล้เขา หัวใจฉันเต้นแรง เขาถือได้ว่าเป็นรักแรกของฉันเลยทีเดียว ผ่านไปได้สักพักนึง ฉันก็ได้เป็นเด็กผู้หญิงที่ป๊อปปูล่าพอๆกับเขา เวลามีงานสำคัญอะไรที่ต้องส่งตัวแทนห้อง เพื่อนและครูก็จะเสนอชื่อฉันกับเขาตลอด ทำให้เรามีโอกาสได้ทำงานร่วมกัน และ ได้อยู่ใกล้กัน ฉันนั้นก็รู้สึกได้ว่าเขามีใจให้ฉันเหมือนกัน ฉันเริ่มแน่ใจ เมื่อเพื่อนในกลุ่มฉันบอกว่า พอลชอบแอบมองมาที่ฉันบ่อยๆ แถมเพื่อนของพอลยังชอบแซวพอลเวลาพอลอยู่ใกล้ฉัน คุยกับฉันอีกด้วย จนวันสุดท้ายที่จบม.1 พอลก็ได้ขอฉันเป็นแฟน ฉันดีใจมากและยอมคบกับเขาทันที เขาสัญญาว่าจะอยู่เคียงข้างฉันตลอดไป ส่วนฉันก็ได้ให้สัญญาว่าจะรักแค่เขาคนเดียวตลอดไปเช่นกัน และมันเป็นเรื่องบังเอิญมากๆที่พ่อแม่ฉันและพ่อแม่เขาทำธุรกิจร่วมกัน เมื่อพวกเขารู้ว่าพวกเราเป็นแฟนกัน พวกเขาก็สนับสนุนพวกเรามาก ทำให้ความรักของพวกเราราบรื่น ไม่มีอุปสรรคต่างกับคู่รักในวัยเดียวกับพวกเราที่พ่อแม่มักห้ามมีแฟน เพราะบอกว่ายังเด็กเกินไป พวกเรามักจะเดินกลับบ้านด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน เขามักจะมาบ้านฉันบ่อยๆ เพื่อมาชวนฉันไปเที่ยว พ่อกับแม่ก็ไม่ว่าอะไร แถมยังให้เงินไปเที่ยวอีกต่างหาก เพราะเชื่อว่าเราจะไม่ออกนอกลู่นอกทาง และพวกเราก็ไม่เคยออกนอกลู่นอกทางเลยสักครั้ง เราคบกันมาจนถึงตอนนี้ก็เกือบ 5 ปีกว่าแล้ว เรารักกันมาก ถึงแม้จะมีทะเลาะกันบ้าง แต่เราก็มักจะคืนดีกันได้อย่างรวดเร็วเสมอ และอยู่ๆวันหนึ่งก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นจนได้
“พอล ออกไปเลยนะ” ฉันไล่ เนื่องจากเขาบอกว่าจะนอนห้องฉัน
“ไม่เอา ฉันอยากนอนกับเธออ่ะ -3-“ ดู ดูพูดเข้า - -
“แม่คะ แม่! มานี้หน่อยสิคะ มะ.. อุ๊บ”พอลเอาปากเขามาประกบปิดปากฉัน ทำให้ฉันเงียบทันที ชิ! ใช้วิธีนี้อีกละ
“ทีนี้จะเรียกแม่อีกมั้ย :p”
“พอล - - ทำแบบนี้อีกแล้วนะ!”
“แต่เธอก็ชอบใช่ป่ะล่ะ ^o^” ง่ะ มันรู้ทัน -*-
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี ออกไปเลยนะ”
“พูดดีหรือรู้ทันอ่าคร้าบ ฮันนี่ของพอล”
“ชิ ออกไปเลย แม่ให้นายนอนห้องข้างๆไม่ใช่ให้มานอนข้างๆฉัน ถ้ายังไม่ออกไปก็กลับไปนอนบ้านตัวเองเลย - -”
"เช๊อะ งอลแล้ว ลงไปข้างล่างดีกว่า แบร่ ยัยบ๊อง :p" พอลพูดพร้อมแลบลิ้นใส่ฉันแล้วเดินลงไปข้างล่างทันที อย่างกับเด็กเลยอ่ะ อีตานี่ เฮ้ออ! (แต่เธอก็ยังรักเขานี่นะ รักมากซะด้วย เหอๆ : lovely writer)
ตึง! ตึง! ตึง! ตุ้บ!
"เช๊อะ งอลแล้ว ลงไปข้างล่างดีกว่า แบร่ ยัยบ๊อง :p" พอลพูดพร้อมแลบลิ้นใส่ฉันแล้วเดินลงไปข้างล่างทันที อย่างกับเด็กเลยอ่ะ อีตานี่ เฮ้ออ! (แต่เธอก็ยังรักเขานี่นะ รักมากซะด้วย เหอๆ : lovely writer)
ตึง! ตึง! ตึง! ตุ้บ!
“อ๊ะ! เสียงไรเนี่ย พอล นายเดินลงบันไดเบาๆได้มั้ย อ๊ะ! กรี๊ดดดดดด!”
“เกิดอะไรขึ้นลูก เป็นอะไรไป ทำไมกรี๊ดลั่นบ้านเชียว” แม่รีบวิ่งมาดู และถามด้วยความเป็นห่วงฉัน
“แม่คะ แม่ ฮึกๆ พะ...พะ...พอล พอล พอล”ฉันพูดอย่างหน้าซีดปากสั่น พร้อมชี้ไปที่ร่างพอลที่นอนจมกองเลือดอยู่
“ว้าย! ตายแล้ว ลูกพอล ฮันนี่ยืนนิ่งทำไมล่ะลูก โทรตามรถพยาบาลเร็วเข้า”
“ฮึกๆ ฮือออ ค่ะ แม่”
เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ พอลตกบันได้ลงมา นอนจมกองเลือด อาการสาหัส ทั้งๆที่แค่ตกบันไดเอง แต่อาการเหมือนตกตึก 10 ชั้นมายังไงยังงั้น ฉันกลัวมาก กลัว...กลัวว่าจะเสียเขาไป เพราะตอนที่ตกลงไปนั้น เขาเอาหัวลงพื้น ทำให้หัวตองรับน้ำหนักตัวทั้งหมด สมองจึงได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนัก ทำให้โอกาสรอดยากมาก สมองของเขา แทบไม่ตอบสนองต่อสิ่งใดๆ แต่เขาก็ไม่ตาย แต่กลายเป็นเจ้าชายนิทรามา อยู่รอดได้เพราะเครื่องช่วยหายใจ ฉันมาเฝ้าเขาทุกวัน ภาวนาขอให้เขาฝืน แต่เขาก็ยังคงหลับอยู่อย่างนั้น ทุกวันที่ผ่านมาฉันต้องอยู่กับความทุกทรมานเพราะเขา แต่ถึงอย่างไร ฉันก็จะยังคงทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับเขา นั้นคือ จะรักแค่เขาคนเดียวเสมอไป ไม่ว่าเขาจะหลับไปนานแค่ไหน ฉันสัญญาว่า จะไม่นอกใจเขาไปหาใคร เพื่อที่จะรอ รอวันที่เขา ฟื้นขึ้นมาทำตามสัญญาที่ว่าจะอยู่เคียงข้างฉันตลอดไป....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น