ในน้ำ มีชีวิต (อัพเดทสถานการณ์น้ำท่วม หมู่บ้านไอ้ปัฐครับ)

ลำดับตอนที่ #1 : ในน้ำ มีชีวิต ( ข้อความ ที่ ๑)

1 พ.ย. 2554

เวลา 05.30 น.

เป็นเช้าที่อากาศค่อนข้างหวานจัด
ลมหนาวแรกรุ่นของฤดู ได้พัดเอากลิ่นไอของน้ำปนหมอกเหมย ที่ลอยระเรื่อยอ้อยอิ่งอยู่เหนือแผ่นน้ำ ซึ่งโอบรอบตัวหมู่บ้านเอาไว้ ราวกับกำลังตื่นขึ้นมาบนหมู่บ้านริมทะเลสาบในนิยายก็ไม่ปาน

“ป้อมปราการกลางน้ำ” คือนิยามของหมู่บ้านผมในขณะนี้

300 กว่าหลังคาเรือน

ด้วยจำนวนนี้
ทำให้หมู่บ้านของผม
กลายเป็นหมู่บ้านที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬ่ารมากทีเดียว  ในระแวกนั้น

ในขณะที่หมู่บ้านอื่นๆ และพื้นที่โดยรอบ
ถูกน้ำท่วมทับถั่งโถมโจมตี
จนกลายเป็นทะเลสาบไปจนหมดสิ้นแล้ว

กำแพงรอบรั้วที่สูงกว่า 2 เมตร ของหมู่บ้านแห่งนี้
เป็นป้อมปราการสำคัญ
กันไม่ให้น้ำที่ท่วมทะลักอย่างฮึกเหิม เข้ามาในหมู่บ้านของเราได้
รวมไปถึงกองร้อยกระสอบทรายที่ถูกพวกผมขนไปปิดกั้นเป็นด่านหน้า
ในทุกๆ ทาง ที่อาจทำให้เราถูกตีแตก
พร้อมทั้งติดตั้งเครื่องสูบน้ำขนาดใหญ่เป็นป้อมปืน จำนวนถึง 8 เครื่อง
ซึ่งในจำนวนนี้
ได้พลีชีพในขณะปฏิบัติหน้าที่ไปแล้ว 2

“หลับให้สบายเถอะเพื่อนเอ๋ย เราจะจดจำนายไว้ในใจของพวกเราตลอดไป”

หน่วยข่าวกรอง และ และไม่ได้กรองทั้งหลาย
กำลังทำงานกันให้วุ่น โดยไม่ต้องมีค่าจัดจ้างให้สิ้นเปลืองงบประมาณ
พากันเซ่งแซ่ วิเคราะห์สถานการณ์กันวุ่นวาย

สรุปว่า
เรากำลังจะโดนกองทัพน้ำอันมีมวลมหึมามหาศาล เข้าโจมตีในวันนี้
หลังจากประเทศ “เขต” ข้างเคียงของพวกเราโดนกองทัพน้ำที่กำลังได้ใจ
โจมตีจนแตกพ่าย อย่างไร้ทางสู้ไปหมดแล้ว
(ช่างเป็นกองทัพที่เหี้ยมเกรียมเสียจริงๆ)

แต่... กระนั้น
ผมก็ยังมองไม่เห็นว่า กองทัพน้ำที่ถูกร่ำลือกันว่าน่าหวาดกลัวนั้น
จะทำอะไรเราได้?

อย่างไรเสีย!

เราเองก็ได้เตรียมรับมือเอาไว้เป็นอย่างดี ขนาดนี้แล้ว !?

ในหมู่บ้าน ยังคงแห้งสนิท

โดยที่หน่วยกองทัพน้ำที่เข้ามากระชับพื้นที่ในพื้นที่ของเรา
ยังไม่อาจตีฝ่าป้อมปราการที่พวกผมอุตสาห์ลงทุนลงแรงสร้างกันขึ้นมาทั้งคืน
เพื่อหวังเอาไว้สกัดกั้นกองทัพน้ำอันเหิมเกริมเหล่านั้นเข้ามาได้ 

“ที่นี้ก็เหลือแค่ทัพหลัก ซึ่งเป็นทัพเสริมขนาดใหญ่”
มันจะแค่ไหนเชียว ผมคิด

น้ำในพื้นที่ก็ถูกผันออกไปแล้ว ทำให้น้ำในคูคลองแทบจะแห้ง
รอการมาของวารีกองทัพหลัก

ไหนจะป้อมปราการกระสอบทรายที่กั้นไว้สูงลิ่วนั่นอีก
ถนนหนทางรอบหมู่บ้านก็แห้งสนิท
ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาจริงๆ ก็ยังพออพยพได้ไม่ยาก

นั่นทำให้โล่งใจไปได้พอสมควร
จึงทำให้เหลือเวลาว่างพอที่จะมาอัพข้อมูลใหม่ๆ ลงในเนต
( ว่าแล้วก็แชร์ซะ)

Share...