sf.KYUMIN

ลำดับตอนที่ #1 : SF KyuMin GAME.gamegame?

 SUNGMIN-สมาชิกวงซุปเปอร์จูเนียร์หมายเลข7ขี้งอนที่หนึ่ง
"คยูสนใจซองมินหน่อยยยย"
KYUHYUN-มักเน่สุดหล่อของวง ทำงานก็เหนื่อยแถมต้องเจอกับแฟนขี้งอน
"ผมก็แค่อยากพักนิหน่าาา" 

'KYUMINKYUMINKYUMINKYUMIN'
GAME.gamegame?

ปังงงงปังปังปัง!!!! ปิ้ววปิ้ววว
อ๊ากกกกกกกกกกก กกกกก กก
แกร๊กๆๆ ตู้มมมมม เฟี้ยววววววว ปึงปังงปึง

"แกเสร็จแน่!  ฮ่า ฮ่า ฮ่าา" เสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งดังขึ้นพร้อมกับนิ้วที่กดรัวจนแป้นคีย์บอร์ดแทบพัง

"คยูจ๋าจ๊ะะะ" เสียงหวานนนนหยดย้อย ที่ใครได้ยินก็ต้องหันมอง แต่สำหรับคยูฮยอนตอนนี้คงไม่ใช่แน่



ปังงง ปัง ปัง! ฟ้าวววว
ปิ้วปิ้วปิ้วปิ้ววว
แกร๊กกๆๆ

"คยู ซองมินเรียกคยูไม่ได้ยินหรอไง" เสียงหวานที่ติดจะห้วนนิดๆถูกเปล่งออกมาจากปากของลีซองมินคนนี้เมื่อเห็นว่าอีกคนยังคงให้ความสนใจกับเกมส์ในคอมพิวเตอร์มากกว่าตน

แกร๊กๆๆ ปัง ปัง!~

"คร้าบบบ ว่าไงครับคนเก่งของผม... หึหึหึ ตายเเน่ไปปีศาจจจจจจจจ" รีบตอบซองมินก่อนที่จะหันมาสนใจเกมส์ในหน้าจอต่ออย่างเมามันส์

"คยูว่า เสื้อตัวนี้เหมาะกับซองมินมั้ย?" พูดขึ้นพร้อมกับเอาเสื้อที่ว่ามาทาบบนตัว

"น่ารักสิครับ เสร็จเเน่ ปัง ปัง ปัง!~ แฟนคยูใส่อะไรก็...อ๊ากกก ร้ายมากไอปีศาจตายซะะะ! @#*)&*^%(*&^%$#@!" ปากก็ตอบ ตาก็จ้องหน้าจอสี่เหลี่ยมอย่างเอาเป็นเอาตาย มือก็กดรัวไม่หยุด

ถ้าใครได้รับคำชมจากมักเน่สุดหล่อคงเขินไปอีกนานเลย
แต่กับซองมินในตอนนี้คงจะไม่...
'ลองดูอีกรอบละกัน ถ้าครั้งนี้นายไม่สนใจฉัน ฉันจะงอนนายเเล้วจริงๆนะ!'

"คยู ซองมินหิวเเล้วหล่ะ เราออกไปกินข้าวนอกบ้านกันนะ นานๆทีจะมีวันหยุดกับเค้าสักที"ทำเสียงให้หว๊านนนนนหวานนนนกว่าเดิมเป็นร้อยเท่าอ้อนสุดๆแล้วน้าาาา

ปัง ปัง ปังงงง ปังงงงงงง

"คยูยังไม่หิวเลย ซองมินหิวก็ไปกินก่อนสิ" ตอบตามความจริง ก็ยังไม่หิวนิหน่า เล่นเกมส์สนุกกว่าเยอะเลย

พักนี้นายมัวแต่เล่นเกมส์ นายไม่สนใจฉันเลยว่าฉันจะทำอะไร กับใคร ที่ไหน ยังไง!!!
แล้วนายจะได้รู้ว่าฉันกับเกมส์ใครมันมีค่ามากกว่ากันนนน!!!!!!!!!
รอยยิ้มมุมปากพร้อมกับแววตาลึกลับปรากฏขึ้นบนใบหน้าหวาน?!

'KYUMINKYUMINKYUMINKYUMIN'
GAME.gamegame?

"น้าาาาา น้ะะๆ คิบอมอ่าา~"
"ไม่เอาด้วยหรอกกก ทำแบบนั้นคยูก็ฆ่าผมตายพอดี!"
"ไม่หรอกหน่าา หมอนั่นสนใจฉันที่ไหนกัน วันๆเอาแต่เล่นเกมส์...คิดแล้วมันน่าน้อยใจจริงๆ"
"แล้วพี่ก็เลยอยากให้ผมทำให้คยูมันหึง ว่างั้น?!"
"เอ่ออ...ก็ ประมานนั้นนน"
........
...
..
.
.

ที่ห้องนั่งเล่นของหอมีเพียงเสียงที่ออกมาจากคอมพิวเตอร์
ปัง ปัง ปังงงงง!~

"อ้ามมมมมมม พี่ซองมินครับ ลองชิมคุ้กกี้รสฟักทองที่ผมทำสิ อร้อยยยยยอร่อย" คิบอมพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

"อ้าาาา มม หื้ออออ อร่อยจริงๆด้วย คิบอมนี่เก่งจริงๆเลยนะเนี่ย นิสัยก็ดี! น่าตาก็หล่อ! ทำขนมก็เก่ง! แถมสนใจซองมินอีกต่างหากกก!!!!!!! ทงเฮเนี่ยโชคดีเนอะะะะ" ตั้งใจพูดเสียงดังให้อีกคนได้ยินชัดๆ

"อ่ะๆๆ อร่อยงั้นพี่กินเยอะๆนะครับ  ฮ่าา ฮ่า ดูสิเนี่ยพี่กินเลอะปากหน่ะ มาา ผมเช็ดให้นะครับบ" ว่าแล้วก็ยื่นมือไปเช็ดปากให้ซองมิน

ปัง ปัง ปังงงงง~~
คิบอม?ซองมิน? ไม่มั้งงงง คิบอมมีทงเฮอยู่แล้วหนิ

แอ๊ดดดด
"ซองมินอ่าา เห็นเกมส์ผม..."
"อะ อ่าวว หลับซะเเล้วหรอเนี่ย? ผ้าก็ไม่ห่มอีก ถ้าไม่สบายขึ้นมาจะทำยังไงนะ ทำไมไม่ห่วงตัวเองบ้างนะ"
ปากก็บ่นพึมพำมือก็หยิบเอาผ้าห่มที่กองอยู่ปลายเตียงมาห่มให้กับคนรักของตน


แสงแดดยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาบนเตียงกระทบใบหน้าคมเข้มของร่างที่นอนอยู่บนเตียง เปลือกตาบางยังคงปิดสนิทคิ้วเข้มขมวดเล็กน้อยเมื่อพบว่าคนรักที่ควรจะนอนอยู่ข้างๆไม่อยู่ซะเเล้ว
'เอ๊ะ! หรือซองมินที่น่ารักของคยูจะลงไปเตรียมอาหารให้ฟ.แฟนคนนี้กินน้าาา'
คยูฮยอนอาบน้ำแต่งตัวลงมาที่ห้องครัวก็เจอกระดาษสีส้มแปะอยู่ที่ตู้เย็น

'ซองมินออกไปกินข้าวกับคิบอมนะ คยูตื่นเเล้วก็กินข้าวได้เลยนะไม่ต้องรอ ^^'
เมื่อเห็นข้อความที่เขียนบนกระดาษทำให้ร่างสูงรู้สึกหงุดหงิดไม่น้อย
"คิบอม อีกแล้วหรอ?"


ปัง ปัง ปังงงงงง!!
"กลับมาเเล้วว คยูเล่นเกมส์อีกแล้วหรอ" เสียงหวานดังขึ้นพร้อมกับร่างของซองมินที่พึ่งกลับมาหลังจากออกไปนั่งเล่นที่สวนสาธาระณะมาเพียงลำพัง จริงๆแล้วซองมินไม่ได้ออกไปกินข้าวกับคิบอมหรอก เค้าก็เเค่สร้างสถานการณ์ขึ้นมาเท่านั้นเอง
"........."
"คยูกินข้าวรึยัง? ที่ซองมินเตรียมไว้ให้บนโต๊ะเมื่อเช้านี้?"
"........."
"คยูโกรธอะไรซองมินรึเปล่า"
ปึงปึงปึง ปังปังปัง แกร๊กกกกกกๆๆๆ!!!!!!!!!!!
"โธ่เว่ย!"
.......................
................
.......
..
.
.
.

พรุ่งนี้วันครบรอบของเรานิหน่า
คิดได้ดังนั้นซองมินจึงออกไปเตรียมของขวัญให้คยูฮยอน
ระหว่างทางซองมินก็คิดตลอดว่าจะซื้ออะไรให้คยูดี
นาฬิกาสีเขียวชมพูดูจะเป็นสิ่งที่เข้าท่าที่สุด...

คยูฮยอนนั่งอยู่บนโซฟานิ้วเรียวกดรีโมตเปลี่ยนช่องไม่มีทีท่าว่าจะหยุดที่ช่องไหน
ดวงตาคมเหม่อมองไปยังบานประตูที่ปิดสนิท 'เมื่อไหร่จะกลับมานะ'

"กลับมาเเล้วว"
"หึ ไปไหนกันมาอีกหล่ะ ดูหนัง ช้อปปิ้ง เดินเล่น หรือกินข้าวดี พี่คิดจะแย่งแฟนเพื่อนตัวเองงั้นหรอ?"
น้ำเสียงที่ดูรุนเเรงและคำว่า 'พี่' ถูกยกมาใช้ทำให้ซองมินรู้สึกเสียใจ

"ใช่! ฉันกับคิบอมไปดูหนัง กินข้าวด้วยกันมา...พอใจนายรึยัง" เมื่อพูดจบก็เดินหนีออกไป
"............"
 
เอ๊ะ!นี่ถุงอะไรนะ? 
ภายในถุงกระดาษสีน้ำตาลมีกล่องกำมะหยีสีดำใบเล็กวางอยู่พร้อมกับกระดาษที่ดูเหมือนจะเป็นการ์ด
ซึ่งมีข้อความว่า
'คยูนี่เป็นของขวัญครบรอบของเรา ฉันเดินซื้อด้วยตัวเองเลยนะที่ฉันให้นาฬิกานายเพราะฉัน...อยากให้นายมีเวลาให้ฉันบ้าง'
เมื่ออ่านจบร่างสูงก็รีบวิ่งตามร่างบางออกไป


"ผม...ขอโทษ" พูดออกไปเมื่อเห็นคนรักของเขา
"คยู..." ร่างบางตกใจเมื่อเห็นร่างสูงของอีกคนเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ในมือถือกล่องกำมะหยีกับการ์ดใบเล็กๆ
"ครับบบ ผมขอโทษนะ..." คำขอโทษที่ถูกกล่าวออกมาหวังให้อีกคนได้รู้ถึงความสำนึกของตน
"...อึก..ฮือออ"
"ให้อภัยผมนะ ผมสัญญาว่าต่อไปนี้ผมจะสนใจพี่มากขึ้น" มือหนายกขึ้นปาดน้ำใส่ออกจากใบหน้าหวาน ตอนนี้รู้เเล้วว่าเขาควรใส่ใจความรู้สึกของซองมินให้มากขึ้น
"อย่าร้องไห้นะครับคนเก่งของคยู เดี๋ยวไม่สวยนะครับบ^^"
"สัญญานะ"
"ครับผมมม สัญญาครับ"

'KYUMINKYUMINKYUMINKYUMIN'
GAME.gamegame?

แถมวันละนิดจิตเเจ่มใส่ :D

"คยูจ๋าาาาาา"
"คร้าบบบ"
"รักซองมินมั้ย"
"รักสิครับ"
"รักมากมั้ย"
"มากกครับ"
"มากเท่าไหนหรอ"
"มากเท่า..."
"เท่าไหนอะะะะ"
"เท่า............เกมส์เลยคร้าบบบบบบบบบ"
"โจ-คยู-ฮยอน!!!!"

---------------------- THE END -------------------------

จบของจริงเเล้ววว
เป็นไงกับบ้างกับช็อตฟิคเรื่องเเรกของคยูมิน
เรื่องนี้เราเเต่งไว้นานเเล้วหล่ะ เคยลงเเล้วครั้งนึง
เเต่ว่าย้ายมาไว้idนี้เเทนเเล้ว
เพราะว่าเราจำpass ของ id เก่าไม่ได้ 5555555555
หวังว่าคงชอบกันนะ 
เม้นก็ได้ไม่เม้นก็ได้ เเต่เราอยากรู้ว่าเราเเต่งใช้ได้เปล่า ควรแก้ไขเรื่องอะไรบ้าง
ติชมกันได้เลยเต็มที่ เเล้วเราจะพยามปรับปรุงตัวนะ :)