Spectacles Love หนุ่มใส่แว่นหวานใจยัยผมสั้น

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดเทอมวันแรก

�������������� ยู้ฮู โรงเรียนที่รักของฉ๊านนนนนนนนนนนนนนนนนน ~��� ><��� ฉันยืนอ้าขาพร้อมกับกางแขนออกทั้ง

สองข้างเหมือนจะโอบกอดโรงเรียนไว้� วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ฟรื้ดดด -..-�� อากาศดีจริง วะฮะฮ่า�

"พลั่กก !!� ทำอะไรของแกวะไอ้ยุ้ย"�� มือปริศนาฟาดลงมาที่ไหล่ฉันพร้อมกับเสียงเล็ก ๆ ที่เป็นเอกลักษณ์ประจำตัว

"ไอ้ป่าน หลังฉันจะหักก็เพราะแกนี่แหละ หู้ยย"� ฉันหันไปสั่งสอนเพื่อนสนิทของฉันสักหน่อยที่บังอาจมาทำรุนแรง

กับคนสวยสวยอย่างฉัน หึหึ� (ดูหลงตัวเองมาก)

"ก็แกนั่นแหละ มายืนทำท่าอะไรหน้าโรงเรียนเนี่ย อายคนอื่นเขาบ้างมั้ยยยยย"

"ก็รอคนมาสายแถวนี้แหละ ไม่รู้ทำอะไรอยู่ น่าเบื่อจริงจริง" ฉันพูดพลางทำหน้าตาประชดเพื่อนสาว

"อะไรยะ สายแค่สิบนาทีเองนะทำบ่นไป อะโถ่"� ป่านพูดพลางกดหัวฉัน� อ้อ ๆ� ลืมแนะนำไป นี่คือใบป่านเพื่อนสนิท

ของฉันเอง�เราคบกันมา 5 ปีแล้วค่า ~�เพื่อนสาวคนนี้มีเสียงเล็กน่ารักแตกต่างกะนิสัยอันห้าวหานของเธอมาก ฮ่า ๆ

"อย่าบ่นมากเลย� ไปหาข้าวเช้ากินกันดีกว่าน่า"� ป่านลากฉันเข้าโรงเรียนมา�โรงเรียนที่ฉันเรียนอยู่เป็นโรงเรียน

รัฐบาลที่ไม่มีชื่อเสียงมากนัก� ทำไงได้ คนมันไม่มีเงินนี่นะ� แต่โรงเรียนฉันก็น่าอยู่ดี และฉันก็คิดว่าฉันโชคดีที่สุด

แล้วที่เข้าโรงเรียนนี้มา เพราะมันทำให้ฉันได้เจอกับเพื่อนคนนี้ไง�><� คนที่รักแล้วเข้าใจฉันมากที่สุด�ฉันโชคดีจริง

จริงนะ� ฉันอมยิ้มแล้วหันมาหาเพื่อนคนที่ฉันรักมากที่สุด

"มองอะไรวะยุ้ย อย่ามาพิศวาทฉันนะเว่ยยยย" แต่นี่สิ่งที่มันตอบกลับมา� -*-� สุดยอดมากจอร์จ มันจะรู้บ้างมั้ยเนี่ย

ว่าฉันรักและเป็นห่วงมันมากขนาดไหน เห้ออออ U.U���
��������������
�������������� เราเดินกันมาถึงโรงอาหารของโรงเรียนแล้ว ที่นี่มีของขายไม่มากนักหรอก ร้านข้าวแกง ประมาณ 5-6

ร้าน ร้านขายของทอด ของหวาน ของกินเล่นอย่างละหนึ่ง แล้วก็มีสหกรณ์ด้วย ที่ที่เป็นเหมือนกระเป๋าโดเรม่อนยังไง

ละ� ><�� แต่ร้านที่เราสองคนจะกินน่ะเหรอ� หึหึ มีอยู่ร้านเดียวเท่านั้นแหละ�

ฉันกับป่านเดินตรงเข้าไปที่ร้านก๋วยเตี๋ยวเนื้อเจ้าเก่าที่อยู่คู่โรงเรียนมานาน� และเหมือนป้าเขาจะรู้งานยังไม่ทันได้สั่งก็

ทำให้ซะแล้ว เห้อ� คนสวยก็งี้�� 5555���พอปรุงเสร้จปุ๊บ เราทั้งสองก็เดินหาที่นั่งในทันที� ฮ้า เจอที่นั่งแล้วววว� ><

"อึ๊บบ� เอ้าไอ้ป่านรีบมาเร็ว"� ฉันนั่งลงแล้วเรียกใบป่านที่มัวแต่เดินเหม่อลอยอยู่ข้างหลัง��

"เออ แกรู้เรื่องเด็กใหม่บ้างมั้ย"� ใบป่านชวนคุยระหว่างที่เรากำลังสวาปามอาหารเช้ากันอยู่

"ปีนี่เรามีเด็กใหม่ด้วยเหรอ ใครอ่ะ ไม่เห็นรู้เลย" ฉันถามอย่างอยากรู้อยากเห็น

"แปะ� ตลอดเลยนะแก นิสัยนี่เนี่ย� 555"� ป่านตบหัวฉันพร้อมกับหัวเราเสียงใส�

"ก็คนมันอยากรู้นี่หว่า"� ฉันพูดพลางลูบหัวตัวเองต้อยต้อย อย่างน่าสงสาร�� /(_ _)

"ดูทำท่าเข้า 55�� ก็ฉันได้ยินมานะแก ผู้ชายคนเนี้ยเป็นเด็กที่เกเรมากเลยโดนไล่ออกจากโรงเรียนเก่ามา"

"แล้วแกจะกระซิบทำไมเนี่ยย� = =' "

"ก็ให้มันดูตื่นเต้นไง� 55555555555"� ทำไมมันไร้สาระแบบนี้เนี่ยย�� -*-

"ฉันว่าแกกินไปเถอะวะ ป่าน"� ฉันกำลังจะบ่นเพื่อนต่อแต่ก็ต้องหยุดอยู่แค่นั้น เมื่อฉันเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังย่าง

ก้าวเข้ามาที่โรงอาหารแห่งนี้ ผู้ชายใส่แว่น ใบหน้าเรียบเฉย ตัวขาวและสูงไม่มากนัก

"นี่แกยังไม่ตัดใจจากนิคอีกเหรอยุ้ย ทำไมแกทำใจกับผู้ชายไม่ได้สักทีวะ" เหมือนคนที่นั้งข้างข้างจะสังเกตอาการ

ของฉันได้จึงเอ่ยถามขึ้น� ฉันหันไปหาเพื่อนแล้วกลับมาคิดกับตัวเอง นั่นน่ะสิ ทำไมนะ ทำไมถึงทำไม่ได้สีกที

"ฉันก็ไม่รู้วะ" ฉันตอบด้วยน้ำเสียงเศร้าปนเสียใจ เหมือนป่านจะเข้าใจความรู้สึกของฉันดี เธอแตะไหล่ฉันเบาเบา

ประมาณว่า 'ไม่เป็นไรนะ'� ฉันยิ้มตอบรับเพื่อนสาวและตอบไปว่า "ไม่เป็นไร" ก่อนที่เราสองคนจะกินกันต่อให้เสร็จ

เร็ว ๆ� เพื่อที่จะได้ไปจากที่นี่สักที�

� -----------------------------------------------------------------------------------

ตอนแรกค่ะ เป็นไงบ้างเอ่ยย ??� แต่งไม่ค่อยเก่งเแต่ชอบ ><�� 555� ติชมหน่อยนะคะ� ขอบคุณมากค่า