[YAOI] # AF8 } คลังเก็บ SF เต๋าคชา(สวนด.) by pigg

ลำดับตอนที่ #1 : Sƒ • MOMENT 211011' น้อยใจ...นิดหน่อย?

เศรษฐพงศ์ #211011}

            บางทีผมก็อดสงสัยไม่ได้ว่า....เขาเคยเห็นผมอยู่ในสายตาบ้างหรือเปล่า?

                เรื่องบางเรื่องก็เข้าใจนะครับว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวของเขา ใช่ว่าเขาจะต้องมานั่งรายงานผมฟังทุกเรื่อง เพียงแต่ถ้ามันไม่ลำบากใจมากจนเกินไปผมก็อยากให้เขาเล่าให้ผมฟังบ้าง ไม่ใช่ให้ผมมารู้ทีหลังจากปากของคนอื่น ยิ่งเรื่องคราวนี้ถ้าแฟนคลับไม่เมนชั่นมาบอกผมในทวิตเตอร์ ผมก็คงไม่มีทางรู้เลยว่าเขาไปงานวันเกิดของ...ยูกิ


คือผมก็พอเข้าใจว่าพวกเขารู้จักกันมาก่อน(อย่างน้อยๆก็นานมากกว่าที่ผมรู้จักกับเขา) และผมเองก็ไม่ได้โกรธหรือเคืองอะไรที่เขาจะไปงานวันเกิดของคนรู้จัก...ผมไม่ใช่พวกไร้สาระที่จะต้องมานั่งหวงไม่ให้ 'เพื่อนสนิท' ตัวเองไปทำอะไรที่ไหนกับใคร



ในเมื่อเขาก็มีสังคมของเขา และผมเองก็มีสังคมของผม

อีกอย่างผมรู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของยูกิและที่รู้ยิ่งกว่ารู้ก็คือ สำหรับเขายูกิคือ 'คนสำคัญ' ไม่ว่าจะในแหง่ในก็ตาม ผมรู้ดีว่าเขาเห็นผู้หญิงคนนั้นสำคัญเสมอ...เอาหละขอย้ำอีกครั้งนะครับ ว่าผมไม่ได้อิจฉา....ช่วยเข้าใจด้วย ต่อให้เขาจะบอกผมว่า 'เต๋าวันนี้ชาจะไปงานวันเกิดกินะ' ผมก็จะไม่ว่าอะไรเขาสักคำ เผลอๆยังจะฝากของขวัญไปให้น้องสาวที่แสนดีคนนี้ด้วยซ้ำ (พวกคุณก็รู้หนิ ว่าผมชื่นชมเธอมากในเรื่องการเต้น)

แต่นอกจากเขาจะไม่บอกอะไรผมแล้ว วันนี้ทั้งวันเขายังทำตัวให้ผมติดต่อไม่ได้...ทักบีบีไปเขาก็ไม่ยอมตอบ ส่วนว้อทแอปกว่าจะพิมพ์กลับมาก็ปล่อยให้ผมรอเก้อเป็นชั่วโมงๆ แถมยังตอบมาแค่คำว่า 'เออ' กับ 'อืม' ซึ่งมันผิดปกติมากสำหรับบุคคลที่ใช้ชีวิตอยู่กับการเล่นมือถือเกือบตลอด24ชั่วโมงแบบเขา...เล่นเอาผมใจแกว่งเกือบทั้งวัน เพราะคิดว่าเขาอาจจะเครียด ไม่สบายใจหรือมีปัญหาอะไรอยู่ จนกระทั้งเห็นเขาทวิตว่า 'ขนของเตรียมหนีน้ำท่วมฯ' ผมถึงอุ่นใจขึ้นมาบ้างว่าเขาคงกำลังยุ่งอยู่เลยไม่มีเวลามาคุยกับผมเหมือนปกติ ส่วนตัวผมเองก็มีธุระที่ต้องไปทำเช่นกัน เรื่องของเขาจึงถูกเบรกเอาไว้ก่อน...

แต่พอมาช่วงหัวค่ำนั้นแหละครับ...ความจริงทุกอย่างก็ถูกเปิดเผย

เมนชั่นนับสิบๆข้อความจากแฟนคลับที่กรูกันเข้ามาฟ้องผม เรื่องที่เขาแอบหนีไปงานวันเกิดน้องร่วมซีซั่น 'คนสำคัญ' หนีไปแบบไม่บอกไม่กล่าว ไม่มีใครรู้ แม้กระทั้งผม...มันน่าน้อยใจไหมหละครับ? ผมหนะเดาไม่ออกหรอกนะว่าเขาคิดอะไรอยู่ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมเขาถึงไม่ยอมบอกเรื่องนี้กับผม ทั้งๆที่วันนี้ทั้งวันผมทั้งเป็นห่วงและเผลอคิดเรื่องของเขาตั้งมากตั้งมาย

 

...แต่ความรู้สึกของผมมันคงดูไร้ค่าไปเลยเมื่อเทียบกับการได้ไปพบหน้า 'คนสำคัญ' ของเขา

 


เอาหละขอย้ำอีกครั้งว่าผมไม่ได้อิจฉาใคร ไม่ได้อิจฉาเลย ผมก็แค่รู้สึกนอยด์นฐานะเพื่อนสนิท(ที่ไม่รู้ว่าเขาอยากสนิทด้วยหรือเปล่า) กว่าจะจูนตัวเองให้กลับมาอยู่ในโหมดปกติได้ก็ล่อไปเกือบชั่วโมง ส่วนเขาเองก็คงพอจะรู้ตัวว่าโดนแฟนคลับจับได้(บวกกับคงจะรู้แล้วว่าผมรู้) ถึงได้ทักผมมาในบีบี...

                 KACHA : 

                 • วันนี้ย้ายของหนีน้ำจากชั้นล่างขึ้นข้างบนแหละ!

                 • เหนื่อยมาก =w=

เป็นการทักที่แถได้ใจจริงๆ เขาทำตัวเหมือนเด็กที่โดนจับได้ว่าทำความผิด แต่ก็ยังคงตีหน้าตายเป็นผู้บริสุทธิ์ไม่รู้เรื่องรู้ราว นึกแล้วก็โมโห(ต่อให้ผมจะไม่มีสิทธิ์โกรธเขาก็เหอะ) ผมเลยเลี่ยงที่จะตอบกลับเป็นการเอาคืนทางอ้อม ไม่รู้ว่าเขาจะสนใจหรือเปล่า แต่บางทีนะ...บางที....ถ้าผมเลิกใส่ใจเขาสักนิดผมอาจจะดู 'สำคัญ' สำหรับเขาขึ้นมาบ้างก็ได้...มั้ง

 

นนทนันท์ #211011}

               ผมคิดถูกหรือเปล่าที่ทำแบบนี้?

              
            เต๋าเงียบไปเลยหลังจากที่ผมส่งข้อความสุดท้ายไปหาผ่านทาง BBM ไม่มีการตอบกลับแบบปกติที่ควรจะเป็น ถ้าให้มองในแหง่ดีคือเต๋าอาจจะกำลังยุ่งอยู่?(แต่ให้ตายเถอะ ผมเพิ่งเห็นเขาอัพรูปหมาที่บ้านพ่อเสือฯผ่านทางทวิตเตอร์เมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วนี้เองนะ!) หรือถ้าให้คิดอีกอย่าง...คือเต๋ากำลังงอนผมอยู่?

เหอะ!

บ้าเอ๊ย!! ไม่มีทาง!

อย่างเต๋าเนี้ยนะจะมางอนผม? ให้ตายเถอะ!! ถ้าผมจะสำคัญตัวเองผิดขนาดนี้ ยังไงผมก็เป็นแค่เพื่อน....สนิท....ก็แค่เพื่อนสนิท(ที่ไม่รู้ว่าเขาจะคิดเหมือนผมไหม?) และเพื่อนสนิทปกติทั่วไปคงไม่มีใครมานั่งงอนกันเพราะเรื่องแค่นี้หรอก(มั้ง)

แต่ผมก็ยอมรับนะครับว่าวันนี้ผมตั้งใจที่จะไม่บอกเต๋าเรื่องที่ผมออกไปหากิ ต่อให้เต๋าจะรู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดกิก็เหอะ และอีกเรื่องที่เต๋ารู้ก็คือ เรื่องความสัมพันธ์ของผมกับกิในตอนนี้...โอเค ถ้าถามว่าความรู้สึกของผมที่มีต่อกิมันเหมือนเดิมไหม ผมตอบได้เลยครับว่า 'มันเหมือนเดิม' ทุกอย่าง...ยูกิยังคงเป็น 'น้องสาวคนสำคัญ' ของผมเสมอและมันจะเป็นอย่างนั้นตลอดไป

ผมเชื่อว่าเต๋าเข้าใจเรื่องนี้ดี เต๋ารู้ว่าผมเคยเจ็บ...เต๋ารู้ทุกๆอย่าง



เหมือนกับที่ผมรู้ว่าเต๋าเองก็เคยรู้สึกกับกิเหมือนที่ผมรู้สึก ต่อให้เต๋าจะไม่ยอมบอกกับผมตรงๆก็เหอะแต่ผมดูออกนะว่าเต๋าหนะชอบกิ ไม่ว่าจะในฐานะใดก็ตามแต่ผมมั่นใจว่าเต๋าแอบคิดอะไรเกินเลยกับยูกิ V4 ชัวร์ๆ (นิสัยเสียชะมัด แฟนตัวเองก็มีอยู่แล้วแท้ๆ) เพราะงั้นผมถึงพยายามที่จะไม่ให้เต๋ายุ่งย่ามอะไรกับกิมากไปกว่านี้

ยิ่งถ้าขืนบอกไปว่าวันนี้ผมจะออกไปดูหนังกับกิ...เต๋าต้องขอตามมาด้วยแน่ๆ(แถมเรื่องที่จะไปดูยังเป็นเรื่องที่เต๋าเคยเกริ่นไว้ว่าอยากดูอีกด้วย) ดังนั้นการตัดปัญหาของผมก็คือ 'งดคุยกับเต๋าหนึ่งวันเต็ม' (ถึงผมจะเผลอใจอ่อนแอบตอบว้อทแอปเต๋าไปตั้งสองรอบก็เหอะ T T)

แต่ถึงยังงั้นผมก็คงจะลืมคิดไปว่า “ความลับมันไม่มีในโลก” เพราะสุดท้ายแล้วความลับในวันนี้ของผมมันก็กลายมาเป็นความแตกอยู่ดี ทีแรกผมก็ตกใจไม่ใช่น้อยๆนะครับที่เห็นเมนชั่นจากแฟนคลับในทวิตเตอร์ ทักมาดุผมเรื่องที่ผมแอบหนีไปเที่ยวกับกิ(ทั้งแปลกใจปนตกใจ อาจเป็นเพราะผมลืมคิดไปว่าตอนนี้ผมอยู่ในฐานะคชาAF8) แต่ที่ผมไม่ได้โต้เถียงอะไรออกไปก็เพราะผมบริสุทธิ์ใจจริงๆ เรื่องที่ไปดูหนังในวันนี้ผมไม่ได้ไปกับกิแค่สองคน แต่ยังมีน้องสาวของผมพ่วงกับเพื่อนน้องสาวตามมาอีกด้วย(ทางกิเองก็พาเพื่อนของเขามาเหมือนกัน)

แต่ถึงยังงั้นผมก็ยังอดกังวลใจไม่ได้ที่หลายๆคนเข้าใจผมผิด...รวมไปถึงเต๋าด้วย

(อย่าเพิ่งถามนะครับว่าผมควรทำยังไง เพราะตอนนี้ผมก็ยังคิดไม่ออกเหมือนกัน)

เวลาผ่านไปเกือบยี่สิบนาที ผมปล่อยให้ตัวเองนอนกลิ้งอยู่บนเตียง(ลายเบนเทน) พลิกไปพลิกมาทั้งๆที่มือยังกำบีบีไว้แน่นแต่ก็ยังคงไร้วี่แววการตอบกลับของเต๋า ใจนึงก็อยากจะโทรหาอ้นนะ อยากระบายความเครียดให้อ้นฟัง แต่อีกใจก็ไม่อยากจะคุยกับใครทั้งนั้นในเวลานี้ เพราะผมอยากปรับความเข้าใจกับเต๋าก่อน(แถมสุดท้ายผมก็ไม่ได้พิมพ์อะไรไปหาเต๋าเพิ่มเติมนอกเหนือจากที่บ่นเรื่องขนของหนีน้ำฯ)

 


ยอมรับเลยว่าผมป็อดมาก...มากถึงมากที่สุด

ถ้าจะต้องให้ผมเป็นคนเปิดประเด็นเรื่องนี้ ผมทำไม่ได้หรอก อีกอย่างผมยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่เต๋าเงียบไปเป็นเพราะโกรธเรื่องที่ผมไปดูหนังกับกิหรือเปล่า? (เข้าใจใช่ไหมว่าผมก็กระดากปากเกินกว่าจะพูดออกมาว่าเต๋าแคร์ผม) ดังนั้นในตอนนี้การรอคงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

ถ้าไม่ติดว่า...

“คชา ปิดไฟนอนได้แล้ว!”

“....”

“พรุ่งนี้จะได้ขนของเตรียมกั้นกระสอบทรายต่อ กองหนังสือชั้นล่างเนี้ยของเราทั้งนั้น!” เสียงตะโกนสั่งจากแม่ผมเองครับ...เพลียเหลือเกิน...แต่ก็เถียงไม่ได้ เพราะวันนี้ผมแอบอู้ออกไปข้างนอกมาโดยที่ไม่ได้บอกให้แม่รู้(แต่ป่านี้คงรู้กันทั้งบ้านแล้วแหละว่าผมไปไหน ไปกับใคร)

“รู้แล้วคร้าบ...เดี๋ยวจะนอนแล้วอีกแปปนึง” ผมหยิบบีบีมาดูเป็นครั้งสุดท้าย เต๋าก็ยังคงเงียบเหมือนเดิมแต่ไอ้ครั้นจะให้ทักไปอีกหนมันก็ผิดนิสัยผม เอาเป็นว่าไว้เต๋าพร้อมเขาก็คงตอบผมกลับมาเอง(ดีไม่ดีเจ้าตัวอาจจะทำธุระอยู่ เลยไม่ว่างตอบนั้นแหละ...มั้ง)

ผมตัดสินใจเดินไปเปิดคอม แอบซุ่มอ่านพันทิปอยู่ประมาณสิบนาที(ดีใจนะครับที่พวกคุณหลายๆคนเป็นห่วงผม ขอบคุณที่เข้าใจ เชื่อใจ แถมยังแคร์ผมมากมายขนาดนี้) และสุดท้ายที่ขาดไม่ได้เลยก็คือล็อกอินทวิตเตอร์....เพื่อพิมพ์ข้อความลาก่อนนอนเหมือนทุกๆวัน

           แต่วันนี้ขอแอบพาดพิงใครบางคนหน่อยเถอะ.... 

                    

                   เหอ ไอ้เอ๋อเอ้ย....เลิกเล่นตัวสักที...ปวดหัวจะตายอยู่แล้วนะ...

#FIN (แบบเมาๆ)

พอดีเขียนต่อไม่ไหว แบบว่าดราม่าไม่ออก

ช่วงนี้เต๋าคชามีแต่เรื่องให้สุขใจ!