::Tsuna-lice ในดินแดนมหัศจรรย์!!?[1827]::

ลำดับตอนที่ #1 : ::บทนำ::

:: บทนำ  สึนะลิซ  ในดินแดนมหัศจรรย์::

เช้าวันใหม่ในฤดูหนาว เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาล เจ้าของฉายา “สึนะจอมห่วย” เดินไปโรงเรียนเหมือนทุกๆวัน ท่ามกลางอากาศที่หนาวแต่ก็อบอุ่นได้ด้วยเสื้อคลุมหนังอย่างดีกับผ้าพันคอสีฟ้าสลับขาว จะไม่เหมือนอยู่อย่างเดียวก็คือ วันนี้เขาดันหลงทางซะได้ !!

ทำไมชั้นเดินกลับมาทางเดิมอีกแล้วล่ะเนี่ยยยยย ฮึ๊ยยย . . .ต้องเป็นฝีมือรีบอร์นแน่ๆ
เด็กหนุ่มบ่นไปพลางนึกถึงคำพูดของ คุณครูตัวจิ๋วที่วันนี้แต่งคอสเพลย์ในชุดนักพยากรณ์ ไปพลาง  
‘วันนี้ “เส้นทาง” ชีวิตของนายอาจเจออะไรสนุกๆก็เป็นได้ เดินทางดีๆล่ะ !!’
“สนุกบ้าสนุกบออะไร ! นี่มันก็เจ็ดโมงห้าสิบแล้วนะ เจ้ารีบอร์นนายทำอะไรอีกแล้วเนี่ยยยยย”
ติ๊ก ต๊อก ติ๊ก ต๊อก
“อ๊ะ ! เสียงอะไรน่ะ”
เสียงของอะไรบางอย่าง พุ่งเข้ามากระทบโสตประสาทของเด็กหนุ่มผู้หลงทาง ทำให้เขาหยุดชะงักแล้วเริ่มมองหาต้นกำเนิดของเสียงนั้น และแล้วดวงตาสีน้ำตาลของเขาก็ไปสะดุดกับ ร่างของเด็กหนุ่มผมสีดำ นอนไขว่ห้างเอามือรองไว้ที่หัวแทนหมอน คนที่ต่างก็มีแต่ผู้คนเกรงกลัวประธานคุมกฎของโรงเรียน. . . ฮิบาริ เคียวยะ !!

   แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นที่ชวนให้ตกใจเลยสักนิด สิ่งที่น่าสนใจยิ่งกว่าเจอเค้าคนนี้คือ ทำไมประธานคุมกฎถึงมานอนไขว่ห้างสบายใจเฉิบที่นี่ได้ แถม. . .หูกระต่ายสีขาวที่โผล่มาจากศีรษะนั่นอีก นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ  !!?

"มาแล้วเหรอ ซาวาดะ สึนะโยชิ !! "
เด็กหนุ่มผมสีดำ ยังคงหลับตาพริ้มอยู่บนม้านั่งอยู่ ทำเอาสึนะสะดุ้งโหยงทำอะไรไม่ถูก
"สะ . . .สวัสดีครับคุณฮิบาริ ขะ ขอโทษที่มารบกวนเวลานอนของคุณ ผมไปล่ะครับ"
หมับ !
มือเรียวของเด็กหนุ่มผมดำคว้าคอเสื้อจากด้านหลังของ ร่างเล็กกว่าได้ทัน ก่อนจะขยับร่างสูงโปร่งออกจากม้านั่ง พร้อมกับลากตัวสึนะไปยังต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ข้างๆกันนั้นเอง พลางยกนาฬิกาที่เป็นต้นกำเนิดเสียง ติ๊ก ต๊อก ติ๊ก ต๊อก ในตอนแรก
   "นายมาสายนะ เจ้าสัตว์กินพืช ! ปล่อยให้ชั้นรอซะตั้งนาน ถ้าไปถึง wonderland แล้วจะจัดการนายให้เละเลย"
   "หวา นี่มันอะไรกันครับ โรงเรียนไม่ได้ไปทางนี้ไม่ใช่เหรอครับ คุณฮิบาริ "
  คนผมดำ ได้แต่เดินตรงไปยังต้นไม้ใหญ่โดยไม่สนว่าคนผมสีน้ำตาลจะโอดครวญอะไร เมื่อไปถึงก็ปรากฎโพรงดำขนาดใหญ่  ดูน่ากลัวน่าขนลุกนัก หากใครตกลงไป. . .
  "เอาล่ะ รีบกระโดดลงไปได้แล้ว เจ้าสัตว์กินพืช "
  "หา ?? อะไรนะครับ ให้ผมกระโดดลงไปในโพรงนี่น่ะเหรอ ? "
  "จะลงไปดีๆหรือให้ใช้กำลัง !! "
ร่างเล็กได้แต่กลืนน้ำลายดัง เอื๊อก ด้วยกลัวอำนาจของกระต่าย(?) ฮิบาริตรงหน้า แล้ว ค่อยๆชะโงกหน้าลงไปในโพรงดำๆที่มองไม่เห็นอะไรด้านล่างเลย

 'เจ้ารีบอร์น ! เพราะนายคนเดียวทำให้ฉันต้องเจอเรื่องพิลึกอีกแล้ว กลับไปพ่อจะอาละวาดให้หนักเชียว !!'

หลังจากที่หาย ใจเข้าออกเตรียมใจอยู่ครู่หนึ่ง เจ้าของผมสีน้ำตาลก็หลับตาปี๋ กลั้นใจกระโดดลงจมดิ่งลงไปในโพรงลึกลับจนได้. . .

ฮ่าๆๆ จบไปแล้วสำหรับบทนำครับ การผจญภัยของ “สึนะลิซ” จะเป็นอย่างไรต่อไป ก็ขอกำลังใจจากนักบินอวกาศทุกท่านเป็นกำลังใจติดตามด้วยละกันนะครับ ^___^

                ขอบพระคุณที่ติดตามอ่านครับ เจอกันได้อีกที่ตอนแรกนะครับ . . .