คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
“ไม่ไปได้ไหม...”
เรียวนิ้วกร้านทั้งห้าบรรจงแตะลงบนกระจกใสที่กั้นระหว่างเกทของสนามบิน แววตาคมฉาดฉายไปยังเรือนร่างของคนตัวเล็กภายในพื้นที่สี่เหลี่ยมกว้าง ใบหน้ากลมขาวระบายยิ้มออกมาให้เขากลาย ๆ
“พี่จินกิ... ได้โปรด ไม่ไปได้ไหม...”
ผมรู้ว่ามันอาจจะดูเห็นแก่ตัวจนเกินไป.. หากเพียงจะฉุดรั้งใครสักคนเอาไว้เพื่อเป็นคนคั่นกลาง
ทว่า ..
“พี่มินโฮ...”
ทางเลือกของผม... กลับถูกแบ่งออกเป็นสอง
“พี่มินโฮ... มาทำอะไร…”
ใบหน้าคมสันหันกลับไปตามเสียงหวานที่ตนเองนั้นคุ้นเคยดี เรียวนิ้วเล็กค่อย ๆ สอดประสานเข้ามาทางหลังมือใหญ่ก่อนที่อีกฝ่ายนั้นจะจรดปลายคางเกยอยู่เหนือลาดไหล่แกร่งของตนช้า ๆ แววตาสีน้ำตาลอ่อนทอดมองมาหาเขาอย่างห่วงหา แผ่นมือบางบีบมือของเขาแน่นก่อนที่จะส่งสายตาเชิงวิงวอน ชายหนุ่มเบี่ยงหน้ากลับมายังที่เก่าก่อนที่จะข่มใจของตนเอาไว้ไม่ให้อ่อนแอลงไปมากกว่าที่เป็นอยู่
ร่างโปร่งบางที่ยืนอยู่ไม่ห่างจากเขามากเท่าไรได้เผยรอยยิ้มเล็ก ๆ ออกมาอีกครั้ง แววตาที่เต็มไปด้วยความทุกข์ทรมานพล่านประกายฉายได้ชัดขึ้นกว่าที่เป็น มือเล็กข้างหนึ่งถูกยกขึ้นมาถึงเพียงระดับไหล่ก่อนที่จะโบกลาไปมาอย่างไร้ชีวิต
อีจินกิกำลังจะไป...
“พี่มินโฮ... มาหาเขาใช่ไหม…”
เรือนร่างผอมบางสั่นเทา... ความปวดร้าวแล่นเข้ามาอย่างหาจุดยืนในที่ใดไม่ได้ หัวใจดวงเล็ก ๆ ที่ตนเฝ้าถนอมและประคับประคองมาตลอดระยะเวลา ในขณะนี้... กำลังถูกบีบให้แหลกลาญด้วยความอาดูร
ยิ่งเห็นสายตาของมินโฮห่วงหาจินกิมากเท่าไร... หัวใจของเขาก็กลับยิ่งถูกทำลายมากขึ้นไปเท่านั้น
แทมินรู้ดี... ว่าความรักที่มินโฮมอบให้ตนนั้นยิ่งใหญ่และมากมายถึงเพียงไหน...
และอีกใจก็ย่อมรู้ดี... ความรักที่ยิ่งใหญ่ของใครคนนั้นมันก็ไม่ได้ลงท้ายด้วยชื่อของเขาแค่เพียงคนเดียว
ร่างสูงหันกลับมามองหยั่งเข้าไปในดวงตาคู่สวยอย่างหาความหมายใดไม่ได้ แววตาของคนตรงหน้าสั่นไหว นัยน์ตาเล็กชื้นใส ก่อนที่จะกลั่นของเหลวบริสุทธิ์รื้นหลั่งขึ้นมาหลังขอบตาเรียว
“แทมิน…”
ชายหนุ่มเอ่ยชื่อของคนตรงหน้าขึ้นมาเบา ๆ ดวงตาคมหรี่หยีลงมองสบเข้าไปอีกครั้งด้วยความไม่เข้าใจ
มือบางที่เคยกอบกุมมือเขาเอาไว้… บัดนี้ก็ได้คลายตัวออกอย่างเชื่องช้า เรือนร่างผอมบางเคลื่อนที่ห่างออกไปจากเขาเพียงสองสามก้าว พร้อม ๆ กับที่โครงหน้าสวยนั้นกลั่นยิ้มออกมาทั้งน้ำตา…
“พี่อยากไปกับเขา... หรืออยากกลับบ้านเราด้วยกัน...”
ร่างสูงขบกรามแน่น เปลือกตาหนาค่อย ๆ ถูกปิดลงอย่างอ่อนล้าก่อนที่จะลอบถอนใจเพียงครั้ง
น้ำตาของผมไหลเอื่อย…
ภาพในสมองฉาดฉายใบหน้าของใครสองคนสลับกันไปมาคล้ายจะบีบให้ผมแทบบ้า…
ถ้าหากผมมีทางเลือกเพียงทางเดียว…
ผมเองก็คงไม่ลังเลที่จะก่อร่างสร้างรักครั้งนี้ของผมให้สมบูรณ์แบบเหมือนใครใคร…
แต่ผมควรจะทำอย่างไร… ในเมื่อทางเลือกที่ว่านั้น…
มันกลับถูกแยกแบ่งออกเป็นสอง…
TBC.
ขอเสียงคนรักสามพีสองลีหนึ่งชเวหน่อยค่า 55555555555555555555 .
จริง ๆ แล้วฟิคเรื่องนี้ถูกหยิบจับมาขีด ๆ เขียน ๆ ได้ตั้งแต่สักสี่ห้าเดือนก่อนค่ะ : D
แต่ว่า .. ใช้เวลาดองอยู่นานแสนนาน จนคิดว่าวันนี้คงเป็นฤกษ์ดีแล้วล่ะ ~
555555555555555555555555555555555555 .
ท่านผู้อ่านคนไหนชอบแนวดราม่าขอให้จัดมาหนัก ๆ จัดมาเต็ม ๆ
เพราะเรื่องนี้กี้ขอเอาศีรษะเป็นประกันเลยว่า .. บาดเจ็บกันถึงหัวใจแน่นอนค่ะ : P
สำหรับพาร์ทอินโทรพาร์ทนี้ .. ไม่ได้หวังอะไรมากมายเลยนะคะ
ไรเตอร์ขอกำลังใจจากมิตรรักแฟนฟิคสัก 20 คอมเม้นท์แรกได้ไหมคะ ? นะนะนะนะ ~
สัญญาเลยว่าถ้าได้ครบยี่สิบคอมเม้นท์แล้วจะเอาตอนที่ 1 มาลงให้สมใจอยากเลยค่ะ
โมเม้นท์หวาน ๆ .. อยากอ่านหรือเปล่าคะ ? คิคิ ~
เม้นท์หน่อยน่า .. นะนะนะ ~
สัญญาว่าจะไม่เก็บ ไม่หมัก ไม่ดัก ไม่ดองแน่นอนเลยค่ะ : D
รักโฮอนกดโหวต รักทรูมินกดเม้นท์ แต่ถ้าใครรักสามพีขอทั้งโหวตทั้งเม้นท์เลยนะคะ : P
รัก รัก รัก ~
ไรเตอร์กีกี้
ความคิดเห็น